ย้อนเวลามาพร้อมกับระบบดันเจี้ยนไร้ขอบเขต

“เเฮก เเฮก เเฮก !!!” เสียงหอบเหนื่อยของหญิงสาวคนหนึ่งได้ดังขึ้นท่ามกลางซากของเมืองที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงเเละซากศพ


หญิงเจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงผมสีบรอนซ์ทองตาสีฟ้าหม่น มีหน้าตางดงามราวกับองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ ตามร่างของเธอเต็มไปด้วยบาดเเผล เเขนข้างขวาของเธอถูกตัดขาด ตาข้างขวาของเธอถูกทำให้บอดจากอะไรบางอย่างที่แหลมคม ตอนนี้เธอกำลังวิ่งหนีจากบางสิ่งที่ตามล่าเธอ


ฉวิ้ง ในขณะที่เธอวิ่งอยู่ก็มีคลื่นพลังรูปเเบบใบมีดสีเเดงดำพุ่งมาจากด้านหน้าส่งผลให้เธอต้องกระโดดหลบอย่างทุลักทุเล ในเวลาไม่นานเจ้าของคลื่นดาบก็ปรากฏตัวออกมาจากเงามืด


“รุ่นพี่คะ~อย่าวิ่งเร็วนักสิคะ~รุ่นน้องเเสนน่ารักคนนี้ตามไม่ทันเเล้วนะคะ~” เสียงอันร่าเริงผิดกับหน้าของเธอที่ราวกับหลุดมาจากหนังฆาตกรโรคจิตนั้นมีเพียงคนเดียว...รุ่นน้องเเสนรักของเธอ...ฟ้าคราม เธอมาพร้อมกับลูกน้องของเธอไม่สิ...คงเป็นอดีตไปเเล้วสินะ


“พวกเเก...ทำไม....”


“เเหมๆ~อย่าทำเป็นโง่เเบบนั้นสิครับคุณอดีตหัวหน้า ลองคิดดูก็น่าจะรู้นะครับเพราะอะไร” ชายผมสีเหลืองพร้อมกับน้ำเสียงอันเเสนกวนบาทา ไอ้ภาคิน


นั่นสินะ...ฮะ ฮะ ฉันนี่มันโง่จริงๆที่ดูไม่ออกตั้งเเต่ทีแรก เธอน่ะ...ถูกกองทัพสั่งเก็บเเล้วยังไงล่ะ เพราะพลังของเธอมันมากเกินกว่าจะควบคุม พวกนั้นจึงมอบภารกิจฆ่าตัวตายอย่างการพิชิต 1 ใน 12 ผู้คุมกฎ อย่างอันคาร์ธาเเห่งเปลวไฟยังไงล่ะ ถึงเเม้เธอจะตายกองทัพก็สามารถสังหารอันคาร์ธาที่บาดเจ็บสาหัสได้ หรือเธอชนะพวกเขาก็สามารถสังหารเธอที่อยู่ในสภาพอ่อนแอได้ อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ยังไงล่ะ


“ทำหน้าเเบบนั้นคงรู้เเล้วสินะเพราะอะไร เพราะไอ้พรสวรรค์อย่างจิโอเนี่ยมของเธอที่เปลี่ยนพลังงานทุกอย่าที่เธอได้รับให้เป็นพลังงานอัลฟอซบริสุทธิ์สูงน่ะที่เป็นปัญหาต่อกองทัพของเรา เเถมนิสัยที่ไม่ฟังใครของเธอเนี่ยล่ะที่ทำให้กองทัพตัดสินใจกำจัดเธอทิ้ง เเต่ถ้ากลัวตายก็เเค่ยอมจำนนเเละใส่ไอ้นี่ซะ” ชายวัยกลางคนท่าทางเคร่งขรึมในชุดทหารที่มีชื่อว่าคิมหันต์หนึ่งในบุคคลที่เก่งที่สุดในกองทัพ พูดก่อนจะโยนบางสิ่งมาข้างหน้าของเธอ


‘ปลอกคอ? ไม่สิปลอกคอรูปร่างเเบบนั้นมัน!’


“ไอ้น่ารังเกียจเอ้ย!!” นั่นคือปลอกคอแบบพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับทาสเซ็ก โดยหลังจากสวมใส่มันจะฉีดสารคัดหลั่งของตัววาปา-วาปาที่มีความสามารถเสมือนยาปลุกเซ็กชั้นดีเเถมยังมีฤทธิ์เพิ่มความรู้สึกด้านอย่างว่าถึงสิบเท่า


“ถ้าจะโทษก็ไปโทษพ่อเเม่เธอซะเถอะที่ให้หน้าตาเเละร่างกายที่งดงามดั่งเทพธิดาเเบบนี้มาน่ะ อยากรู้อะไรดี ดี ไหมล่ะไอ้พวกเบื้องบนหน่ะอยากได้เธอมากเสียจนประมูลเธอกันเลยล่ะ เเถมราคายังสูงสุดๆเลยด้วย น่ายินดีเนอะว่าไหม” ภาคินพูดก่อนจะยิ้มเยาะเย้ยเธอ นั่นทำให้เธอโกรธอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน


“อ้าว อ้าว เลือกเร็วเข้าล่ะคะรุ่นพี่ระหว่าง
A) ใช้ชีวิตเป็นตุ๊กตาบำเรอกามของพวกเบื้องบนตลอดชีวิต B) ตายที่นี่ตรงนี้ตอนนี้ ส่วนตัวหนูอยากให้รุ่นพี่เลือก B นะคะ เพราะหนูอยากกระทืบหน้าอันหยิ่งยโสของรุ่นพี่มานานเเล้วนะคะเเถมอีกอย่าง มันคงเเย่มากเเน่ที่เรียกพวกเขามาเล่นๆโดยไม่ทำอะไรเลยแบบนี้” ฟ้าครามพูดก่อนจะชี้นิ้วขึ้นฟ้าทำให้เธอต้องมองขึ้นไปก่อนจะพบกับภาพที่ทำให้ใจสลาย


บนฟ้ามีเรือรบลอยฟ้าที่เธอสร้างมากับมืออย่าง เเบนชี หมายเลขหนึ่ง เเละเหล่าลูกน้องของเธอที่ชี้อาวุธมายังเธออย่างไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวไกล


“จะทำยังไงล่ะคะ คุณ รุ่น พี่” ฟ้าครามพูดก่อนจะฉีกยิ้มอย่างโรคจิตก่อนจะจ้องมองรุ่นพี่ของตนอย่างคาดหวังที่จะเห็นความรู้สึกด้านลบของเธอ เเต่คงได้เเค่ฝันถึงมัน เพราะปฏิกิริยาของรุ่นพี่ของเธอนั้นทำให้เธอถึงกับ


ซ่า ซ่า ทันใดฟ้าที่ปลอดโปร่งมาโดยตลอดกลับเต็มไปด้วยฝนที่ตกลงมาราวกับว่าจะร่ำไห้เเทนหญิงสาวที่มิอาจร่ำไห้ได้

“...คึหึ...คึหึหึหึหึ...คึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”เธอกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เธอกำลังหัวเราะต่อโชคชะตาที่ทำให้เธอต้องพบเจอเเต่เรื่องเเบบนี้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า หัวเราะต่อโลกใบนี้ที่พยายามกำจัดเธอครั้งเเล้วครั้งเล่าเเต่มิสำเร็จเเละอย่างสุดท้าย....


“เฮ้ย เฮ้ย เป็นบ้าไปเเล้วรึไงกัน เเบบนี้ราคาจะลดไหมเนี่ย พวกนั้นบอกให้สภาพจิตเหมือนคนปกติซะด้วยสิ เพราะเธอคนเดียวเลย” หัวเราะให้เเด่....ลูกน้องอันเเลนโง่เขลา


“อย่าโทษเเค่หนูสิ~ หนูก็ไม่คิดว่าเธอจะพังได้ง่ายๆเเบบนี้ซะหน่อย”


“Dumme anhänger” ทันใดนั้นเองเธอก็หยุดหัวเราะก่อนที่จะด่าเเบบภาษาเยอรมัน มันเป็นคำด่าที่ไม่เจ็บอะไรมาก เเต่มันทำให้บรรยากาศทั่วทั้งบริเวณกดดันอย่างไม่ทราบสาเหตุ


“ฉันจะตอบเอง!...ทางเลือกของฉันน่ะ!...ฉันจะกำหนดมันเองด้วยมือของฉัน!” เธอพูดก่อนจะระเบิดพลังงานสีรุ้งออกมาอย่างมหาสารจนเกิดเป็นภาพอันเเสนงดงามที่หญิงสาวอันเเสนงดงามกำลังยืนอยู่ท่ามกลางลำเเสงสีรุ้งที่พุ่งกระจายไปทั่วพื้นที่


“เเย่ล่ะ!! เธอกำลังระเบิดตัวเอง รีบหยุดเธอเร็ว!” คิมหันต์พูดก่อนจะใช้พลังสายเพิ่มพลังพุ่งเข้าไปเเต่มิสำเร็จเนื่องจากพลังงานมหาสารดันเขาออกไป ภาคิน เเละปลายฟ้าก็พยายามที่จะใช้พลังของตนเเต่ล้มเหลว พลังอัลฟอซของพวกเขาถูกมอร์เเกนช่วงชิงการควบคุมไปเสียเเล้ว


ใช่ตามที่คิมหันต์พูด เธอได้เปลี่ยนพลังงานชีวิตของเธอเเละพลังชีวิตของทุกสิ่งไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่ให้เป็นพลัง
อัลฟอซบริสุทธุ์เพื่อที่จะระเบิดทั้งเมืองให้ราบเป็นหน้ากลอง


“เเย่เเล้วรีบหนีเร็ว เปิดใช้งานบูสเตอร์พลังงานอัลฟอซเต็มพิกัด!” หนึ่งในอดีตลูกน้องของเธอพูดขึ้นเเต่ทว่า...มันสายไปเสียเเล้ว


“ปะ-เป็นไปไม่ได้หลอก เธอดูดพลังงานของยานลำนี้ไปจนเกลี้ยงเลย ถ ถ้าเป็นเเบบนี้พวกเราได้ตายเเน่!” ช่างของยานลำนี้ได้พูดขึ้น


“มะไม่จริงน่า พวกเรากำลังจะตายงั้นเหรอ ไม่เอาน่า! มันต้องไม่จบเเบบนี้เซา!”


“พ่อจ๋า เเม่จ๋า ช่วยลูกช้างด้วย!”


“คำตอบของฉันก็คือ!... ตายไปพร้อมกับฉันเนี่ยล่ะ!” เธอตะโกนลั่นก่อนจะระเบิดพลังเกิดเป็นเเสงสว่างจ้าทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไปเป็นเถ้าธุลี เปลี่ยนให้เมืองทั้งเมืองเป็นพื้นที่รกร้างที่เต็มไปด้วยพลังงานบริสุทธิ์ที่ยากจะอาศัยอยู่


‘...อย่างน้อย...นายก็ไม่อยู่ที่นี่สินะ...ไอ้ลูกหมา’ นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เธอได้คิดก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับไป ก่อนที่ความมืดจะกลืนกินทุกสิ่งที่เธอเห็นให้เหลือเพียงความมืดมิด