พราวแสงเดือน

ช่วงค่ำวันหนึ่งเมื่อ 6 ปีก่อน

“คุณหนู! คุณหนูคะ! คุณหนูฟังพี่มะลินะคะ คุณหนูต้องหนีไป แล้วเราค่อยไปเจอกันข้างนอกเหมือนทุกครั้งนะคะ” มัลลิกาพูดผ่านไมล์ตัวจิ๋วที่ติดตัวเธออยู่พลางกระชับปืนในมือไว้แน่น สายตามองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง

“สัญญานะคะว่าพี่จะไม่เป็นไร” กรรกนกในวัย 15 ปี พูดพลางมองคนที่อยู่อีกฟากของถนนด้วยความเป็นกังวน

“พี่จะพยายามนะคะ” มัลลิกาตอบเหมือนทุกครั้ง เธอยิ้มมุมปากเล็กน้อยให้กับคุณหนูของเธอ

“คุณหนูคะไปเถอะค่ะ” โรซี่พูดพลางกึ่งจูงกึ่งลากกรรกนกให้หนีไปอีกทาง

กรรกนกวิ่งหนีออกมาจากโรงงานได้ทัน เหล่าบอดี้การ์ดพาเธอหลบออกมาขึ้นรถเพื่อเตรียมหนี ทว่าเพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่เธอหนีพ้นประตูออกมาเสียงระเบิดก็ดังขึ้น “ตูม!!!!” กรรกนกหันหลังกลับไปมอง โรงงานถล่มลงมา ไฟลุกไหม้ภายในโรงงานทั้งหมด เธอกรีดร้องเสียงดัง พยายามจะวิ่งกลับไปที่โรงงาน ปากก็ร้องเรียกแต่ชื่อพี่เลี้ยงคนสนิทของเธอ “กรี๊ดดดดด พี่มะลิ ปล่อย! ปล่อยนะ ฉันจะไปช่วยพี่มะลิ! พี่มะลิ! พี่มะลิ!!”

“พี่มะลิ!!!!” กรรกนกร้องเสียงดัง เธอตกใจตื่นขึ้น “ฝันร้ายอีกแล้วหรอเนี่ย! เฮ่อ…”เธอพูดแล้วก็ถอนหายใจยาว จากนั้นจึงลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำ เอาน้ำลูบหน้าสองสามทีแล้วจึงเอื้อมไปหยิบผ้าขุนหนูผืนเล็กมาซับหน้า พลางมองไปที่กระจกด้วยแววตาเศร้าและพึมพำเบาๆว่า “หนูขอโทษนะคะพี่มะลิ ที่หนูช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลย” เธอก้มหน้าลงพลางสูดหายใจเข้าลึกและเงยหน้ากลับขึ้นมามองกระจกอีกครั้งพลางถอนใจยาว ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว แล้วเปิดตู้หยิบไวน์ออกมาเทใส่แก้ว และเดินไปที่เก้าอี้

เธอรู้ดีว่าคืนนี้คงจะยากที่เธอจะข่มตาให้หลับลงได้อีก เธอจึงได้แต่นั่งจิบไวน์และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คอีเมลไปเพลินๆ แล้วเธอก็เห็นเมลหนึ่งสะดุดตาขึ้นมา อีเมลของใครบางคนที่พักนี้พยายามติดต่อมาหาเธอเพื่อจะให้เธอเข้าไปวางระบบคอมพิวเตอร์และเน็ตเวิร์คให้ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะรับงานนี้มาโดยตลอด เพราะเธอคิดว่ามันแปลกที่ใครบางคนจะมาอ้างตัวเป็นเจ้าของโรงแรมหรูแล้วอีเมลล์เข้ามาติดต่อเรื่องงานกับเธอโดยตรง โดยไม่ผ่านทางบริษัทของเธอและไม่ให้เธอติดต่อกับทางบริษัทของเขาเลย

“ครั้งที่สามแล้วนะ ไหนมาลองดูซิว่าคุณเป็นใคร” กรรกนกพึมพำ พลางคิดไปว่าไหนๆ ก็นอนไม่หลับแล้ว หาอะไรทำแก้เบื่อดีกว่า

เธอใช้ที่อยู่อีเมลเป็นตัวเริ่มต้นในการค้นหาข้อมูลส่วนตัวต่างๆ  และไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็ต้องตกตะลึง “นี่มัน!!! พี่ชาย!!” แค่เห็นรูปถ่ายเธอก็จำได้ทันที เขาคือ ผู้ชายที่เธอให้มัลลิกาเข้าไปตีสนิทด้วย เพื่อปกป้องเขาจากเรื่องที่เธอกำลังทำอยู่ก่อนจะเกิดเรื่องการระเบิดครั้งนั้น

กรรกนกส่งอีเมลตอบกลับไปทันที แต่คราวนี้เธอไม่ได้ตอบปฏิเสธเหมือนทุกครั้ง แต่คำตอบของเธอก็คือ ให้เขาเข้ามาคุยกับเธอได้พรุ่งนี้บ่ายสองโมง พร้อมสัญญา เธอยินดีจะพิจารณางานนี้”