เมื่อผมหลงรักเพื่อนสนิท

             มันแปลกไหมถ้าผมจะหลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง มันอาจจะฟังดูปกติถ้าเพื่อนของผมนั้นเป็นผู้หญิง ทั้งๆที่ตัวผมเองก็ไม่ได้มีรสนิยมชมชอบผู้ชายด้วยกันเอง แต่ ผมกลับรู้สึกดีกับฟ้าที่เป็นเพื่อนสนิทของผม เขาอยู่มหาลัยเดี่ยวกับผมแต่เรียนคนละคณะ เราไม่ค่อยได้เจอกันตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัย แต่ก็ยังคงนัดเจอกันอยู่เรื่อยๆ

       ในวันหนึ่งผมได้รู้ถึงข่าวร้ายฟ้าต้องเข้าโรงพยาบาลกะทันหันด้วยโรคบางอย่าง ที่แพทย์ยังไม่สามารถระบุสาเหตุได้ และตอนนี้ฟ้านอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ที่โรงพยาบาล นั้นตั้งแต่วันนั้นผมก็ได้มาเยี่ยมฟ้าเป็นประจำ จนเวลาผ่านไปเกือบสามเดือน ฟ้าก็ไม่เคยลืมตาตื่นขึ้นมาเลยสักครั้ง และ ไม่รู้ว่าฟ้าจะตื่นขึ้นมาตอนไหน

        จนวันหนึ่งเหมือนเป็นวันแห่งปาฏิหาริย์เมื่อน้าภาแม่ของฟ้าได้โทรมาบอกกับผมว่าฟ้านั้นฝืนแล้ว ในขณะนั้นผมดีใจถึงที่สุด ผมยอมทิ้งการเรียนในช่วงบ่าย และ รีบไปยังโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ในวินาทีที่ผมได้เข้าไปในห้องห้องฟ้าด้วยความตื่นเต้นนั้น ผมก็ต้องแปลกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เพราะเบื้องหน้าผมเป็นหญิงสาวแปลกหน้า ที่กำลังโอบกอดน้าภาอยู่ระหว่างที่ผมยังงงกับภาพตรงหน้า เธอคนนั้นก็หันมามองยังผม และเมื่อดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอจองมองมายังผม ผมรู้สึกได้ทันที่ว่าเธอคนนี้คือคนที่ผมรอคอย มาเป็นเวลาเกือบสามเดือนตอนนี้ได้ตื่นขึ้นมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว

"ฟ้านั้นฟ้าใช่ไหม"