月上情人 || พบรักใต้แสงจันทร์

'ท่านราชองครักษ์จะพาข้าเข้าวังได้จริงๆหรือ'

'ถึงข้าพาเข้าไม่ได้ แต่พ่อเจ้าก็เป็นขุนนาง จะกลัวอันใดเล่า?'

บทสนทนาระหว่างชายหนุ่มชะงักลง คิมกียุลมองหน้าชายรูปร่างสันทัดใส่ชุดชนชั้นสูงดูดีอยู่ตรงหน้า 'จริงด้วย ท่านพ่อข้าเป็นเอคอัครเสนาบดีนี่นา'

ชายหนุ่มวัยสิบแปดภายใต้ชุดฮันบกสีน้ำเงินเข้มดูสดใส มีเครื่องประดับและดิ้นทองที่ตกแต่งอย่างดี คิมกียุล ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเสนาบดีคิม ถูกประคบประหงมเป็นไข่ในกองหิน คิดอะไรเองไม่ค่อยจะเป็น แต่กียุลวาดรูปและร้องเพลงเก่งมาก 'เดี๋ยวข้าไปเอาน้ำชากับต๊อกใบไม้ผลิมาให้ ท่านคอยประเดี๋ยวนะ'

สายลมฤดูใบไม้ร่วงช่างหนาวเย็นกว่าทุกครั้งที่เคยมีมา ฤดูร้อนเพิ่งก้าวผ่านไป แต่ราชองครักษ์ท่านนี้ยังหวนคิดถึงใครบางคนอยู่..

'องค์รัชทายาท! ทรงเสด็จมาตั้งแต่เมื่อใดพ่ะย่ะค่ะ' คิมกีเย เอคอัครเสนาบดีตระกูลคิม บิดาของคิมกียุล ร่างท้วมในชุดเป็นทางการสีแดงดูระโยงระยาง คิมกีเยรีบจัดแจงเสื้อที่ไม่ค่อยเข้ากันให้ดูเรียบร้อยขึ้น ก่อนจะทำความเคารพและเสวนากับองค์รัชทายาท

'ท่านอย่าพูดเสียงดังไปนักเลย ลูกชายท่านกำลังเตรียมชุดน้ำชามาให้ข้าน่ะ'

'ลูกชายกระหม่อม? คิมกียุลงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ'

'อืม..ไม่เลวเลยล่ะ'

คิมกีเยมองหน้าองค์รัชทายาทแบบเจื่อนๆ 'แล้วเขารู้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ว่าพระองค์คือองค์รัชทายาท'

'ไม่รู้นะซิ ข้าเลยคิดว่าต้องสนุกแน่ๆ'

'พระองค์แทนตัวเองว่ายังไงหรือพ่ะย่ะ..'

'ราชองครักษ์ ข้ามาแล้ว!'