หนึ่งเดียวที่ปรารถนา ชีวิตที่สงบสุขยังไงล่ะ - นิยาย หนึ่งเดียวที่ปรารถนา ชีวิตที่สงบสุขยังไงล่ะ : Dek-D.com - Writer
×

    หนึ่งเดียวที่ปรารถนา ชีวิตที่สงบสุขยังไงล่ะ

    เมื่อเราอยู่เฉยๆ แล้วชีวิตจะสงบสุข นั่นคงใช้ไม่ได้กับข้าแล้วล่ะ ถึงเม้ข้าจะอยู่เฉย นอนสบายใต้ต้นหญ้า หอยทากกับเห็บหมา ยังหาเรื่องข้าเลย

    ผู้เข้าชมรวม

    240

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    19

    ผู้เข้าชมรวม


    240

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    3
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  24 ก.ย. 62 / 21:03 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "เจ้าพร้อมไปเกิดใหม่หรือยัง" บุรุษผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์มือขวาขีดเขียนตัวอักษรไปมา มือซ้ายเป็นฐานรองศีรษะที่กำลังจะไหลแนบไปกับโต๊ะ หน้าตาที่หล่อเหล่าผมยาวสลวย ดวงตาที่ปรือๆ เหมือนคนไม่ได้นอนมานาน เสียงพูดเต็มไปด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย เอ่ยถามขึ้น

    "อืม

    แกร๊ก เสียงวางปากกาดังขึ้น จากตาปรือๆ เปลี่ยนเป็นสายตาสงสัย จ้องมองบุรุษที่นั่งขัดสมาธิ ก้มหน้าก้มตามองพื้นด้านหน้าตน มือของผู้นั้นก็เอาแต่เขี่ยไปมาเหมือนขุดหาอะไรสักอย่างจากพื้นนั่น

    "ข้ากำลังจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ พูดแค่นี้"

    บุรุษที่นั่งพื้นเงยหน้ามองผู้พูดที่อยู่สูงกว่า ก่อนตอบว่า

    "อืม แค่นี้" จากนั้นก็กลับไปทำกริยาอย่างเดิม

    “ขอพรไหม”

    “ไม่”

    “พลังพิเศษล่ะ”

    “ไม่เอา”

    “ทรัพย์สิน เงินทอง”

    “ไม่ต้องการ”

    ตาขวาของคนนั่งบัลลังก์กระตุกถี่ๆ เหมือนกั้นอารมณ์ไม่อยู่ ตอนนี้คงรำคาญปฏิกิริยา ไม่แยแสกับอะไรของคนตรงหน้า

    "เจ้าจะไม่ขออะไรเราหน่อยหรอ"

    บุรุษนั่งพื้นมองหน้าคนอยู่สูงกว่าด้วยความเบื่อหน่าย สายตามองทิ่มแทงราวกลับจะบอกคนตรงหน้าว่า ท่านโง่หรือไรที่ถามคำถามนี้

    เฮ้อ เอาเถอะ งั้นข้าขอถามท่าน ข้าไปเกิดใหม่ได้กี่ครั้งแล้ว

    รวมครั้งนี้ก็ 2857 ครั้ง

    ข้าขอพรท่านไปกี่ข้อ ขอพลังพิเศษไปกี่อย่าง ท่านรู้ไหม

    แน่นอนข้าจดบันทึกไว้ทุกอย่าง แล้วยังไง

    เฮ้อ ท่านก็รู้ดีว่าข้าต้องการอะไร และท่านก็ให้ไม่ได้ ดังนั้นอย่าถามข้าอีก

    หึ นั่นสินะ ก็เจ้าเลือกไขว่คว้าสิ่งที่ยากขนาดนั้น

    เหอะ

    เจ้าไปเถอะ” มือของบุรุษบนบันลังก์โบกไปด้านหน้า เกิดเป็นหลุมมิติสีขาวอยู่ด้านข้างบุรุษที่นั่งบนพื้น ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นยืนหันไปยิ้มให้กลับคนบนบันลังก์

    งั้นข้าไปล่ะ เราอย่าได้เจอกันอีกเลย

    หึ ข้าก็หวังว่า เจ้าจะไม่กลับมา บุรุษผู้นั่นพูดจบก็ ไม่สนใจคนตรงหน้ากลับไปถือปากกา ขีดเขียนตัวอักษรต่อ

    ข้าล่ะสายตาที่จ้องมองคนบนบันลังก์เดินไปที่หลุมมิติสีขาวด้านข้าง ชีวิตครั้งนี้ของข้าหรือ ต้องได้เจอแน่นอนกับความหวังเพียงหนึ่งเดียวของข้า

    ชีวิตที่สงบสุขยังไงล่ะ

    โชคซะตาเอ๋ย โชคซะตา ใยให้ความปรารถนาอันโง่งม กับบุรุษผู้นี้กันหนอ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น