กลรักตรวนใจ

     จู่ๆ ปัณริสาก็ตื่นขึ้นมาอยู่ในห้องของตัวเองแล้วมีผู้ชายที่เมามายเพิ่งพลาดพลั้งกับเธอไปหมาดๆ นั่งจุมปุกมองเธออยู่ เขาไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน หากแต่เป็นพี่ชายบุญธรรมที่พ่อรับมาจดทะเบียนเลี้ยงดูเมื่อหลายปีก่อนนั้นเอง แล้วยังเป็นคนที่เธอแอบชอบในสมัยเด็กอย่างสุดหัวใจด้วย คราวนี้เมื่อปัณริสาตัดสินใจที่จะเลิกรักและลืมไปเธอก็ไม่ต้องการจะให้เขามารับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น แต่เขากลับมาวุ่นวายอยู่รอบตัวเธอเสมอ

พีรภัทรหรือพีท ศัลยแพทย์หนุ่มเพิ่งจบใหม่ๆ ที่สาวๆ แพทย์พยาบาลคลั่งไคล้กันจะเป็นจะตาย แต่เขาก็ไม่เคยจะสนใจชายตามองสักน้อยนิด

ปัณริสาหรือปัน น้องสาวแค่ในนามที่นิสัยเปลี่ยนจากอดีตไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เธอเคยอ่อนหวานยิ้มง่าย แต่เพราะบางอย่างทำให้เธอกลายเป็นสาวห้าวปากเสียจนเขาอยากกำราบให้เข็ด

------------------น้ำย่อยจากเนื้อเรื่อง---------------

     "พี่พีทพูดจริงเหรอที่ว่าต่อให้ผู้หญิงที่พี่จะชอบหรือไม่ชอบมาเปลือยล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้าพี่จะยังเป็นพระอิฐพระปูนได้? " ดวงตากลมโตเป็นประกายราวกับว่าเธอได้เรื่องสนุกมาแกล้งเขาคืน

     "อืม" พีรภัทรตอบยืนกรานแต่เขาเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าจะทำตัวเหมือนหุ่นแบบที่ปัณริสาว่าได้หรือเปล่า เพราะตอนนี้สาวน้อยเริ่มเล่นแหย่เขาเพราะอยากได้ชัยชนะด้วยการปลดสายบลาแต่ละข้างออกจากแขนอย่างช้าๆ แม้จะมีเสื้อคอกลมสีขาวสวมปิดบังอยู่ออกมาแกว่งเพื่อกลั่นแกล้งไม่ให้เขากลับคำพูด

     คนอย่างพีรภัทรฟอร์มจัด ปากแข็งบางมุม และเอาชนะได้ยาก ปัณริสาแค่อยากเอาชนะเขาด้วยวิธีนี้เท่านั้น แต่เธอไม่รู้อะไรเลยว่ากำลังเล่นกับอะไร ถ้าเขายอมแพ้ คนที่เสียเปรียบคือตัวของเธอเองด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์นี่แหละ

     "ตอนนี้ปันเป็นเหมือนสาวๆ ในโรงพยาบาลแล้ว คุณหมอคงจะไม่มีความรู้สึกอะไรเหมือนเดิมสินะคะ"

     "พิเรนทร์จริงๆ " พีรภัทรยิ้มแห้งๆ จนใจกับการกระทำสาวน้อยตัวแสบ

     "คุณหมอขา ปันปวดหน้าอกจังเลยค่ะ ตรวจให้หน่อยสิคะ" เธอไม่พูดเปล่ายังใช้ปลายนิ้วเกาคางของเขาพลางยิ้มยั่ว

     เขาคลี่ยิ้มนึกสนุกด้วยจึงเดินไปที่เตียงจัดหมอนกับผ้าห่มให้เข้าที่ ในเมื่อปัณริสาคิดพิเรนทร์อยากแกล้งเขา เช่นนั้นเขาควรจะสนองเธอให้ได้ใจบ้าง พลันตบลงเตียงวางมาดหมอทันที

     "คนไข้มีอาการตัวร้อนมานอนพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวจะตรวจทั้งตัวเลย" รอยยิ้มเขายั่วเย้ากระตุ้นต่อมความรู้สึกถึงอันตรายของปัณริสาจนใบหน้าเปื้อนยิ้มหดกลับแทบไม่ทัน

     "เลิกเล่นแล้วไม่เห็นสนุกเลย พอเลยปันจะนอนพักข้าวกับยาก็กินแล้วพี่พีทออกไปเถอะ" เธอดึงแขนของเขาตั้งใจจะดันออกนอกห้องโดยด่วนที่สุด แต่เขาเดินตามแรงดึงไม่กี่ก้าวก็หยุดชะงักจนเกิดแรงดึงสะท้อนรั้งเอาร่างปัณริสาเสียหลักล้มลงกับอกกว้าง

     "แต่พี่ยังสนุกอยู่เลยนี่ อยากเล่นเป็นหมอในบ้านต่อ และปันก็ยั่วพี่ด้วย อยากให้พี่เก็บกดตายหรือไง"

     "ปัน… ปันแค่แกล้งพี่พีท อีกอย่างพี่บอกปันแล้วนี่ว่าต่อให้สาวในอุดมคติหรือคนที่ไม่ชอบมายืนอยู่ตรงหน้าก็ไม่สนใจ" เธอแย้งเขาพลางก้าวเท้าถอยเมื่อพีรภัทรเดินประชิดร่างบางอย่างเชื่องช้า เวรกรรมเอ๊ยเธอแค่นึกสนุกแต่ลืมคิดถึงผลที่จะตามให้รอบคอบจนตอนนี้พี่ชายตรงหน้าแทบจะงาบเธอทั้งตัวแล้ว

     "ใช่ แต่ปันก็ไม่ได้อยู่กลุ่มที่พูดเปรยขึ้นมานี่ เพราะงั้นตอนปันยั่วพี่ก็แทบจะอยู่เฉยไม่ได้เลย อยากขยับตัวให้มากๆ หน่อย" พีรภัทรช้อนร่างสาวน้อยตัวแสบขึ้น พาไปวางบนเตียงแล้วขึ้นคร่อม ร่างบอบบางตะลึงงันเมื่อในระยะสั้นๆ ชายหนุ่มก็เปลื้องเสื้อตนเองจนท่อนบนเปลือยเปล่า เขาช่างหล่อ ขาว ดูแข็งแรง จนหัวใจเต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่ง เพียงเห็นแผงอกกับกล้ามแน่นๆ ปัณริสาก็กรีดร้องในใจจนจะกักเก็บความคิดปั่นป่วนไม่อยู่

     "พะ… พี่พีท ใส่เสื้อก่อน จะตรวจก็แบบหมอดิ ตรวจแบบนี้มัน" เธอไม่พูดต่อเพราะรู้สึกอาย

     "จะฉีดยาให้คนไข้ในแบบฉบับหมอพีรภัทรไง อาจเจ็บหน่อยเพราะเข็มมันคนละขนาดกับของโรงพยาบาล" เขาโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดเข้าไปอ่อนเบาเล่นเอาขนลุกเกรียว