ที่ใต้แป้นบาส ー 火青 [ไฟฟ้า AU]

              .

              .

              .

              .

              “ ใครจะไปคิดว่าผู้ชายแมนๆแบบนายจะมีมุมน่ารักน่าแกล้งแบบนี้ด้วย ”

             “ ….หุบปากไป ”

             “ โธ่ ไม่เอาน่าอาโอมิเนะ  ฉันแค่แหย่เล่นเอง แต่.. นายน่ารักจริงๆนะ ”

             “ แกพูดแบบนั้นเป็นรอบที่ล้านแปดได้แล้วมั้ง แล้วคิดว่าผู้ชายแมนๆแบบฉันจะชอบคำชมแบบนั้นรึไง? ไม่มีผู้ชายที่ไหนเขาอยากได้รับคำชมว่าน่ารักจากผู้ชายด้วยกันทั้งนั้นแหละ! ฮึ่ย! ”

             ณ ระเบียงด้านนอกในที่ซักที่นึง  ตอนนี้เป็นเวลาเช้ามืดแสนสงบที่ดวงตะวันกำลังจะขึ้นมาทักทายรับรุ่งอรุณของวันใหม่ บนระเบียงนั้นมีชายหนุ่มวัยมัธยมปลาย 2 คนที่ตัวไล่เลี่ยกัน ทั้งคู่กอดกันกลมในผ้าห่มผืนใหญ่และยืนรอดูความงดงามของเช้านี้ที่กำลังจะมาถึงจากมุมสูงของคอนโด  เว้นซะแต่ว่าไอ้ “ กอดกันกลม ” เนี่ย ดูเหมือนใครบางคนกำลังพยายามที่จะหลุดพ้นออกจากพันธนาการอันแสนอบอุ่นนั้นอยู่

             “ โอ๊ยๆ เจ็บนะ! ”  คนแก่กว่าเกือบเดือนร้องโวยวายขึ้นมา ก็แหงสิโดนทุบเข้าไปดังอักแบบนี้  คนมันเจ็บเป็นนะโว่ยย

             “ หึ สมน้ำหน้า ”

             “ …... ”

             “ …… ”

             “ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองหลงมารักคนหัวรุนแรงแบบนายได้ไง ”

             “ ว่าไงนะ! เฮ้ย! เดี๋ยว! ปล่อยนะเว่ย แกจะลากฉันไปไหนเนี่ยไอ้บ้างามิ! ” คนผิวแทนดิ้นแล้วดิ้นอีก  จะเตะก็แล้ว จะข่วนก็แล้ว  จะตีก็แล้วแต่ก็ไม่หลุดพ้นจากอ้อมแขนแกร่งนั้นเสียที  เขากำลังรู้สึกหงุดหงิดมากๆ.. หงุดหงิดสุดๆ.. ให้ตายสิไอ้บ้านี่  กล้าดีจับฉันลากมาแบบนี้งั้นเหรออย่าให้หลุดไปได้นะโว้ยย!!

            .

            .

            .

            จนแล้วจนรอดเขาก็ต้องยอมสยบอยู่นิ่งๆให้คางามิมันลากไปทั้งอย่างนั้นอยู่ดี..  ก็นะขัดขืนแล้วมันเจ็บเปล่าๆนี่นา เปลืองแรงจะตายไปไว้หลุดไปได้เมื่อไหร่จะต่อยให้จมูกหักไปเลย  เหอะ!

            คนอ่อนกว่าได้แต่นิ่งเงียบ( แต่ในใจไม่เงียบเลยซักนิด ) จนกระทั่งเขาโดนจับทุ่มลงบนเตียงนั่นแหละ

           “ อั่ก! ” ชายหนุ่มผมน้ำเงินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดปนตกใจ ทำไมไม่อ่อนโยน!? หลังฉันจะหักมั้ยเนี่ย แม่งเอ๊ยTT

          แต่พอคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก  นี่ไอ้บ้าคางามิมันคิดจะทำอ-

           “ อ๊ะ อื้ออออ! ”  นั่นไงยันไม่ทันขาดคำ

          ยังไม่ทันที่อาโอมิเนะจะได้ขัดขืนหรือด่าอะไรคุณเสือไฟอีก  คนที่อยู่ด้านบนก็จัดการปิดปากคนที่อยู่ใต้อาณัติตัวเองเอาไว้ คางามิรวบข้อมือทั้งสองข้างของเอสโทโอไว้เหนือหัวเพื่อกันไม่ให้ตัวเองถูกทำร้ายจากปีศาจตนนี้ได้อีก

          แหม ดื้อดีนัก  เมื่อไหร่จะเชื่องครับเมีย..  ให้ตายสิ

นี่คนอีโก้สูงแบบอาโอมิเนะ  ไดกิมาอยู่ในจุดๆนี้ได้ยังไงกัน

" อย่างน้อย  ฉันก็เป็นคนนั้นคนเดียวที่ได้เห็นมุมแบบนี้ของนาย..  มุมที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน " ー คางามิ  ไทกะ

" แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้างเนี่ย.. " ー อาโอมิเนะ  ไดกิ

ข้อแนะนำ

- นิยายเรื่องนี้เป็นแนววาย  ช×ช  ถ้าไม่ชอบหรือรู้สึกรับไม่ได้ที่นี่ก็ไม่ต้อนรับเช่นกันครับ

- เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักใดๆของอนิเมะหรือมังงะ

- เรื่องนี้  ไดจังเป็นเคะนะครับ J

CR.SQW