#รอยสักจอน [JUNGKOOK X YOU] *tattoo Jeon*

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO : J E O N

B
E
R
L
I
N
❀

INTRO JEON

    

    กึกๆ!

    นิ้วเรียวทั้งสิบระดมส่งพลังเข้าสู้จิตวิญญาณของนักสู้  นักรบผู้เกรียงไกรบุตรแห่งอาเซโล่ที่คอยต่อสู้เพื่อปกป้องประเทศชาติบ้านเมืองของตนให้พ้นภัยอันตราย...เหล่าศัตรูหลายพันกองทัพต่างรุมโจมตีนายพลพันธุ์ยักษ์ที่ใกล้จะหมดพลัง ใจนึกฮึดสู้ แต่ร่างกายใกล้จะหมดเรี่ยวแรง....

    "อ้ากกกกก!!!"

    "โอ้ย! อีดxก กูแพ้!~"    เสียงโหยหวนดังขึ้นเป็นรอบที่สอง ความพ้ายแพ้ตีหน้าเพื่อนสาวของฉันอย่างยับเยิน  เปิดเกมส์รอบที่สามมันชนะ1แพ้2ปะทะนางชะนีหัวทองอีกคนที่กำลังนั่งยกยิ้มอย่างได้ชนะ การดวลครั้งนี้ฉันขอไม่มีส่วนร่วมใดๆทั้งสิ้น เพราะ ขี้เกียจ-_-

    "ฮ่าๆ! กูชนะมึงอีตุ๊ด!"    น้ำเสียงแหลมแวดๆร้องโวกขึ้นความด้วยดีใจ  อัน ฮี-ย็อน หรือ ฮานิ ยัยเพื่อนสาวสุดแซ๊บลุคแมนหนึ่งเดียวในกลุ่มที่ติดเกมส์เป็นชีวิตจิตใจ วันๆนางเอาแต่ท้าดวลเพื่อนเล่นเกมส์ งานการไม่เป็นอันจะทำ บางครั้งก็โดดเรียนบ้างทั้งๆที่โตเป็นสาวเข้ามหาลัย เหอะ! เพื่อนฉัน มันมาถึงจุดๆนี้ได้ยังไง

    ส่วนอีกคน ชายปลอมหนึ่งเดียวในกลุ่ม อี-แดฮวี หนุ่มหน้าหวานสายตุ๊ดที่ชอบบ้าจี้เล่นเกมส์กับยัยฮานิจนไม่เป็นอันหลับอันนอน การงานก็ไม่ค่อยทำโดยมีฉันเป็นคนตามเก็บตลอด...แต่สรุป เราสามคนเป็นเพื่อนกันใช่ป่ะ! ทำไมพวกมึงทำกับกูอย่างกะทาสห้ะอีพวกเพื่อนเลว!!

    แต่ก็...อีเพื่อนสองตัวนี้มันจริงใจนะ

    ไม่ตอแxลเลยสักนิด!^_^

    บางครั้ง-_-

    "โอ้ยๆ! ไม่เอาไม่เล่นแล้ว!...กูแพ้มึงตลอดเลยอีฮานิ!"    ก็อย่างที่เห็นเจ้าพวกบ้านี้มันค่อนข้างหยาบ ไม่รู้ว่าฉันทนอยู่กับพวกมันได้ยังไงเห้อ!~

    "อีตุ๊ดมึงแพ้ ตามสัญญาเกมส์ก็คือเกมส์เว้ย~"    ยัยฮานิพูดพร้อมยกคิ้วเยาะเย้ย ส่วนแดฮวีก็เอาแต่นั่งทำหน้าฟึดฟัดไม่พอใจที่นางแพ้ทุกรอบ  เห้อ!นี่มันเกมส์นะยะไม่ใช่แข่งลงเลือกตั้ง จะจริงจังอะไรเอาป่านนั้น-_-

    "เอ่อๆรู้แล้ว คนแพ้ต้องเลี้ยงเหล้าคนชนะ!!"

    "ใช่แล้ว~"

    "(-____-)"     เกลียดความผีพนันเข้าสิงพวกมัน เล่นอะไรเอะอะก็พนันๆ ส่วนอีคนถูกชวนก็บ้าจี้พนันตามกันไป ตลอดอ่ะ!ที่ฉันทนมองเพื่อนสาวพนันกันแต่ละสิ่งแต่ละอย่างเอาเป็นเอาตาย พนันเลี้ยงข้าวบ้างล่ะ ลงเงินกันบ้างล่ะ และแปลกที่สุดก็คือเอาผัวมาแลกกันใช้หนึ่งวัน! โอ้ย! ฉันอยากจะบ้า!! มีอะไรที่แปลกไปกว่านี้มั้ยห๊าาาา!!

    "แล้วมึงล่ะอีคุณหนู จะเล่นกันม่ะ!?"    ยัยฮานิพูดเสียงแหวดๆพร้อมมองมาทางฉันที่นั่งเบื่อหน่ายอยู่บนเตียง...นี่ฉันโดนลากออกมาจากคอนโดเพื่อมานั่งดูพวกมันเล่นเกมส์ที่บ้านเลยนะ! ลงทุนเกินไปมั้ย-_-

    เห้อ! ยังไม่ให้อาหารนกเลยT^T

    "ไม่อ่ะ ฉันจะกลับแล้ว...."    อยากกลับไปนอนใจจะขาด ห้องนอนอันแสนเงียบสงบไร้ปราศจากเสียงโวกเวกโวยวายของเหล่าชะนีน้อยทั้งสองตัว แง๊!คิดถึงบ้าน!!!

    "หู้ย! ไรอ่ะ! ไม่อยู่กินเหล้าก่อนหรอ ฉันเลี้ยงนะเว้ย~"    

    กูกินเหล้าเป็นซะที่ไหน-_-

    "นี่!ตุ๊ด! มึงลืมไปแล้วหรอว่าคุณหนูไฮโซอย่างอิ(ชื่อคุณ)มันกินเหล้าเป็นซะที่ไหน!-_-"    ใช่ ฮานิพูดถูก~

    เกิดมาท่านพ่อท่านแม่ไม่เคยให้แตะต้องแอลกอฮอล์เลยสักนิด!(เว่อร์)

    พ่อแม่ไม่ให้กินเพราะกลัวลูกจะ'แรด'ก่อนเรียนจบยังไงล่ะ! นี่สิความจริง!!

    "ตามใจ~"    ร่างเพียวของแดฮวีหมุนตัวกลับไปสนใจจอยเกมส์ในมือต่อ  จอยเกมส์รุ่นnew model ถ้าเทียบกับจอย XBOX 360 ถือว่ากดง่ายกว่า อืมถือว่ายัยฮานิมันเข้าใจเลือกเพราะยัยนี่มันถนัดรุ่นปุ่มกดแบบนี้ ส่วนนางฮวีจอยรุ่นไหนมันก็แพ้ตลอดนั่นแหละ!

    "อ่ะๆ วันนี้พวกฉันจะยอมปล่อยแกกลับคอนโด"    ฮานิพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกมันก็เป็นแบบนี้อ่ะ ทำอย่างฉันเป็นสัตว์เลี้ยงคิดจะปล่อยก็ปล่อย คิดจะลากไปไหนก็ไป เอาแต่ใจชะมัด!!

    "ย่ะ! เชิญพวกแกกินเหล้าตามสบายเลยนะจ๊ะ แต่อย่าลืมล่ะว่าพรุ่งนี้มีเรียน บาย!"

    ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะควัากระเป๋าสะพายข้างพร้อมเดินออกไปจากตัวบ้านของฮานิ แต่ร่างบางๆของฉันยังไม่ทันจะพ้นประตูต้องหยุดชะงักเพราะเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าวของฮานิร้องตามหลังมา...และประโยคนั่นก็ทำให้ฉันถึงขั้นเสียวสันหลังสุดๆ

    "พรุ่งนี้สิ้นเดือน อย่าลืมดวลพนันครั้งใหญ่ของเรานะอีคุณหนู!!!"

    นั่นแหละสิ่งที่ฉันกลัว...

    การพนันครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น ภายในวันพรุ่งนี้

    @ป้ายรถเมล์

    ถึงฉันจะเป็นลูกคุณหนูระดับลูกท่านประธานบริษัทยักษ์ใหญ์ที่สุดในอิตาลี แต่ก็ทำตัวติดดินเหมือนเด็กสาวธรรมดาทั่วๆไป กินอาหารข้างทางได้ไม่ถึงกับอ้วกออกมาเป็นเลือดหรอก...ก็นะฉันถูกเลี้ยงมาเป็นอย่างดี ในทางที่ถูกต้อง ฉันน่ะเป็นลูกครึ่ง เกาหลี-อิตาลี พ่อเป็นคนเกาหลีส่วนแม่เป็นสาวอิตาลีสุดสวย ผิวสีน้ำผึ้ง เสียงหวานเพราะจับใจ แห่งกรุงโรมเชียวนะจะบอกให้ฮุๆ

    ตัวฉันเองเกิดที่อิตาลี อาศัยอยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กๆ..ฉันจำได้ว่าเมืองของแม่อากาศดีมากๆเลยล่ะ ประเทศอิตาลีมีลักษณะอากาศหลากหลายแบบ ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือของประเทศ ซึ่งประเทศอิตาลีมีฤดู 4 ฤดู ได้แก่ ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง บรรยากาศดีมาก รอบๆบ้านมีแต่ดอกไม้นานาพันธุ์ปลูกเต็มไปหมด แล้วก็ยังมีสวนราสเบอร์รี่อยู่ที่หลังบ้านอีกด้วย

    และพอฉันอายุ15ปีก็ได้เริ่มรู้ว่าที่อิตาลี มีนักท่องเที่ยวสามารถเดินเล่นชมย่านแฟชั่นชื่อดัง บันไดสเปน ซึ่งเป็นย่านช้อปปิ้งหลักที่เมืองมิลาน ซึ่งจะเต็มไปด้วยร้านแฟชั่นของดีไซเนอร์ชั้นนำมากมายอีกด้วย สินค้าแนะนำ สินค้าแบรนด์เนมทุกประเภท เสื้อผ้าและเครื่องใช้ อิตาลีมีชื่อมากว่า และเป็นที่กำเนิดของดีไซเนอร์ดังๆ โดยมีมิลานเป็นศูนย์กลางของแฟชั่นในอิตาลีอย่าง Gucci,Emporio Armani, Benetton,Prada,ฯลฯ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้วทั่วโลก...หู้ย นึกแล้วก็พึ่งรู้ตัวว่าตนเองอยู่ในสังคนผู้ดีมาตั้งแต่เกิด

    "คิกๆ!    แล้วทำไมฉันต้องขำตังเองด้วยเนี่ยฮ่าๆ

     แต่ในเมื่ออยู่ในท่ามกลางสังคมผู้ดีมา15ปี แม่ก็ตัดสินใจย้ายฉันมาอยู่ที่เกาหลีกับพ่อ เพราะงานของพ่อค่อนข้างยุ่งท่านเลยไม่สามรถอยู่ดูแลฉันได้อย่างที่แม่หวัง ท่านเลยส่งตัวฉันเข้ามาอยู่คอนโดที่หรูที่สุดและปลอดภัยมากที่สุดและก็ต้องอยู่ใกล้มหาลัยอีกด้วย...และท่านคงคิดว่ามันน่าจะดีถ้าให้ฉันลองใช้ชีวิตเองบ้าง จะได้โตเป็นผู้ใหญ่สักทีเหอะๆ-__- 

    ก็นะ...ฉันลองใช้ชีวิตเองจนอายุปัจจุบันนี้เข้าเลข23ปีเรียบร้อย และสามารถอยู่เองได้โดยที่พ่อไม่ห่วง นอกจากเรื่องผู้ชาย(อันนี้ท่านพ่อกล่าวไว้ค่ะ)   

    นี่!พ่อคิดว่าฉันแรดขนาดนั้นเลยรึไงฮือ!!

    "เห้อ..เมื่อไหร่รถจะมาเนี่ย"    ร่างน่องแน่งในชุดไปรเวทง่ายๆแต่ดูดี เสื้อแขนยาวกับเดรสสีดำใส่กี่ที่ก็ดูน่ารักในสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา บวกกับสีผิวเนียนอมชมพู ใบหน้าหวานๆปนผสมผสานความเป็นยุโรปเข้าไปยิ่งทำให้ชายชาติเกาหลีต้องตกหลุมรักกันภายในชั่วพริบตา....ใครๆก็บอกว่าฉันน่ารักเหมือนพ่อ สวยเหมือนป้า แต่หุ่นเซ็กซี่ได้แม่ ความเจริญพันธุ์นี่ได้แม่มาเต็มๆเพราะแม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่มีน้ำมีนวล ฉันเลยเกิดมามีหุ่นที่ใครๆก็ต้องอิจฉา เอวเล็กแต่ก้นแน่น หน้าอกอึ๋มจนโดนเอาไปนินทาว่าไปเสริมมาซะงั้น...

    เหอะๆ แต่ก็มีความภูมิใจในตัวเองอยู่บ้างฮ่าๆ

    ใครอิจฉาก็ให้มันอิจฉาไป!!!

    ไม่สนโว้ย!!!

    ย๊าท์!! นี่รถเมล์มันยังไม่มาอีกหรอวะ!! ป่านนี้นกที่ห้องไม่หิวตายไปแล้วหรอวะ

    เอี๊ยดดดด!!

    ล้อใหญ่เสียดสีคู่กับถนนจนทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดและสามารถเรียกความสนใจให้ผู้คนที่กำลังนั่งรอรถได้เป็นอย่างดี...เมื่อรถเมล์สายต่อมาเข้ามาจอดเทียบท่ากับป้าย เหล่าชาวเกาหลีน้อยใหญ่ก็ต่างพากันเดินเบียดเสียดขึ้นไปบนรถ

     ส่วนฉันน่ะหรอ เหอะ จะหาทางเข้าก็ยังไม่เจอเลยจร้า-_-

    "อ่ะ! ขอโทษนะคะ ช่วยหลีกให้หน่อยค่ะ"  ในที่สุดฉันก็หาขึ้นมาจนได้ แต่ต้องมาเจอศึกใหญ่ยิ่งกว่าเกมส์อาเซโล่ของยัยฮานิก็คือ คนบนรถ ที่นั่งบนรถเต็มจ่ะ เอาไง ก็ยืนสิถามได้ เห้อ!! 

    สุดท้าย ผู้หญิงตัวบางอย่างฉันก็ได้มายืนเบียดกับคนอื่นที่อยู่ในรถ แต่ทว่าดูเหมือนฉันจะตัวเล็กกว่าใครในนี้เลยแฮะ..กูจะขาดใจตายมั้ยเนี่ย-_-

    "ฟู่วววว...อ๊ะ!"    บางทีความรู้สึกมันอาจจะคิดไปเอง แต่ฉันว่าไม่...เพราะฉันรู้สึกว่ากำลังถูกซ้อนจากคนด้านหลังที่สัมผัสได้ว่าเขาตัวใหญ่มากๆ

    "อึก..."    ร่างเล็กจำใจต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ฉันยืนเกร็งไปทั้งตัวเพราะเริ่มรู้สึกกลัวใครก็ไม่รู้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง...ลมหายใจร้อนๆเสียงฟึดฟัดที่ค่อยๆคลืบคลานเข้ามาใกล้หัวฉันเรื่อนๆ

    และฉันก็คิดว่า เขาคนนั้น กำลังยืนแนบชิดกับแผ่นหลังของฉันแล้วก็กำลังยืนดมหัวฉันอยู่ตอนนี้!!

    ฉะ..ฉันว่าต้องเป็นโรคจิตแน่ๆเลย!!

    "อือ...."    พ่อจ๋าแม่มารีช่วยพาลูกออกไปจากที่นี้ทีแง๊งงง!

    ลูกเริ่มกลัวแล้วเด้อ...

    "อะ..."    มือหยาบที่สัมผัสได้ว่ากำลังลูบวนบริเวณขาอ่อนของฉัน ทะ..ทำไมมือเขาใหญ่จัง ต้องเป็นผู้ชายที่ตัวใหญ่มากแน่ๆ ไอ้โรคจิตฉันอยากจะหันไปมองหน้าแกซะจริงๆ!!

    เอี๊ยด!!!!!!

    ปึก!!

    "โอ๊ะ!!"    เมื่อความเร็วของรถถูกหยุดลงท่ามกลางความวิตกกังวลของฉัน ยังไม่ได้ตั้งหลักจะหันไปด่าไอ้โรคจิตคนนั้นฉันก็โดนเล่นงานเข้าอีกดอก...

    ร่างใหญ่ๆของมันถลาเข้ามาตามแรงเบรคทำให้ก้นของฉันโดนกระแทกจากด้านหลังเข้าอย่างจัง..แล้วฉันก็คิดว่า ไอ้นั้น ของมันถูเข้ากับก้นฉันอีกด้วย ฮือ!!

    กูอยากจะรู้จริงว่ามึงยังใส่กางเกงอยู่เปล่า..ทำไมมันเน้นขนาดนั้น

    เอ๊ะ!! หรือว่ามันตั้งใจ กรี๊ดดดดด

    ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนทำใจอยู่ท่ามกลางผู้โดยสารที่กำลังเดินลงจากรถ ฉันยืนนิ่งรอให้คนบนรถออกไปให้หมดถึงจะได้ลงขืนถ้าฉันเดินลงไปตอนนี้มีหวังได้โดนเหยียบตายแน่...แล้วอีกอย่างไอ้โรคจิตมันไปรึไง เสียวตูดเป็นบ้าเลย!!

    "ตอนนี้ล่ะ..."    คนเริ่มน้อยลงแล้ว และฉันควรต้องรีบวิ่งออกไปให้เร็วที่สุด!

    ย๊าาาาท์!!

    "พี่จองกุกคะ!"

    "อ๊ะ! กรี๊ดดดดด!..."

    ร่างของฉันล้มลงทันทีเมื่อมีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น..แผ่นหลังของฉันโดนผลักจากคนด้านหลังด้วยความแรงพอสมควร ทำให้คนบ้าไร้สติอย่างฉันต้องหน้าคว่ำลงพื้นโดยปริยาย-_-

    ไอ้โรคจิตนั่น! มันผลักฉัน!...

    ตึกๆ!

    "อึก! เจ็บ!-_-"    หูทั้งสองข้างได้ยินเสียงเท้าเดินผ่านไปโดยไม่หวนกลับ โดยที่มีร่างของฉันนอนคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยอาการเจ็บแปลบๆที่หัวเข่า  คงเป็นเพราะถูกไอ้หมอนั่นมันผลักแรงมากแน่ๆสภาพของฉันถึงได้มาอยู่ตรงสถานการณ์แบบนี้

    ฉันพยุงร่างลุกขึ้นยืนก่อนจะปัดเศษขี้ฝุ่นออกจากชายกระโปรงจนหมด...เหอะ! ให้ตายเถอะ ลวนลามฉันยังไม่พอยังมีหน้าทำคนอื่นเขาเจ็บตัวอีกนะไอ้บ้า!! หึ่ย!อย่าให้เจออีกนะเจอตัวเมื่อไหร่แม่มจะจับลากเข้าคุกโทษฐานลวนลามคนสวยอย่างฉัน!!

    แต่จะว่าไป เราคงจับมันไม่ได้หรอกเพราะว่าไอ้โรคจิตนั่นมันปิดหน้าซะมิดชิดเลยแฮะ แล้วอีกอย่าง หึ! สงสัยคงมากับแฟน ไม่งั้นมันคงไม่ผลักฉันหน้าคว่ำซะขนาดนั้นหรอก!

    'พี่จองกุกคะ!'

    "ใช่รึเปล่านะ..."    ถ้าเป็นชื่อหมอนั่นล่ะก็ ชาตินี้ขออย่าให้มีผัวชื่อจองกุกเล๊ยยยย!!

    ฉันคงบ้าตายแน่ๆถ้ามีผัวเป็นโรคจิตแบบนั้น บรึ๋ย!!~

    คอนโดหรูใจกลางเมือง

    ห้องนอนของฉัน

    ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย กระเป๋าสะพายข้างใบสวยถูกโยนขึ้นเตียงอย่างไม่เสียดายราคาที่ซื้อมา เห้อ! วันนี้มันเหนื่อยจริงๆเลยอ่ะ วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่ได้ทำอะไรเลย กะว่าจะได้นอนพักผ่อนเสียหน่อยแต่ดันโดนยัยฮานิลากไปดูมันเล่นเกมส์ถึงที่บ้าน...แล้วขากลับก็ยังต้องมาเจอคนในรถเมล์ที่อัดแน่นยิ่งกว่าปลากระป๋อง

    ที่แย่ไปกว่านั้น..เราโดนลวนลามบนรถเมล์ด้วยแฮะ หึ่ย! เสียดายไม่เห็นหน้าคนทำ อ้าก! คิดแล้วแค้น!!

    "ขอท่านพ่อซื้อรถดีมั้ยนะ..."    อยากจะขอพ่อซื้อรถส่วนตัวมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปากขอเพราะกลัวจะโดนดุว่าใช้เงินเปลือง

    การที่เป็นลูกคุณหนูอย่างฉันนั้นมันมีขีดข้อจำกัดในการใช้เงิน..จะซื้ออะไรก็ต้องขออนุญาตจากพ่อก่อนไม่งั้นฉันจะโดนญาติที่อิตาลีลากกลับประเทศเพราะใช้เงินฟุ่มเฟือย

    "หงึ!!"    นึกแล้วมันน้อยใจ ฉันอยากได้รถ อยากได้รถส่วนตัวอ่า!!

    แต่ก็...ขอยากเพราะฉันได้เอาเงินครึ่งชีวิตของตนซื้อสัตว์ที่แพงที่สุดในโลกมาเลี้ยงเป็นที่เรียบร้อย ตลอด3ปีที่ผ่านมาฉันเอาเงินเก็บไปซื้อนกมาเลี้ยง นกตัวนี้แพงยิ่งกว่าชีวิตของอีแดฮวีเสียอีก-_-

    "เจย์เจย์"

    นกแสนสวยนี้มีชื่อว่า “นกบลูเจย์” นางสวยแค่ไหน ยกให้เป็นตัวท๊อประดับนางพญา แต่นอกจากนางจะมีขนสีฟ้าและลวดลายสีขาวดำที่โดดเด่นแล้ว นกบลูเจย์ยังเป็นนกที่ฉลาด(แกมโกง)มากๆด้วยมันสามารถเลียนเสียงของนกสายพันธุ์อื่นๆได้ เพื่อใช้แฝงตัวเข้าไปในรังของนกตัวอื่น จุดประสงค์ก็เพื่อขโมยไข่ออกมาจากรัง แหม…สวยแต่แอบร้ายนะเธอ...แอบร้ายเหมือนคนเลี้ยงเลยอิๆๆ

    "จิ๊บๆ"    เจ้านกบลูเจย์ตัวน้อยบินออกมาจากกรงที่เปิดไว้ตลอดเวลา มือบางเอื้อมไปรับเจ้าเจย์เจย์มาวางไว้บนตักก่อนที่ฉันจะนั่งคุยกับมันเหมือนทุกๆวัน...บางทีฉันเองก็คิดว่ามันเข้าใจภาษาที่ฉันพูดนะ 

    "เจย์เจย์~ วันนี้ฉันโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้จุ๋มก้นด้วยแหละฮึ้ย!!!"

    เหตุการณ์ตอนนั้น มันยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของฉันไม่หาย...ก้นฉันโดนไอ้เจ้านั่นของไอ้หมอนั่นมันชนเข้าเต็มๆ!!!

    "อ้ากกกกก!!!"

    "จิ๊บๆๆๆๆ!!!"

    เช้าวันต่อมา...

    @มหาลัย

    เช้าวันใหม่เข้าสู่สิ้นเดือนที่ใครหลายๆคนรอคอย สิ้นเดือนนี้ฉันรู้ว่าทุกคนคงต้องมีความสุขเป็นธรรมดานั่นแหละ จะรวยขึ้นมาทันทีเท่าที่รู้....แต่สำหรับฉันไม่ มันไม่มีความสุขเลยฮือ!!!

    "อิคุณหนู!!!"    เสียงสะดีดสะดิ้งแบบนั้น ใช่เลย...

    "นางตุ๊ดหวี!!!!"

    เสียงหวีดของเราสองคนร้องขึ้นทำให้คนที่เดินผ่านไปมาหันมามองเป็นตาเดียวกัน แต่ทว่าคนแถวนี้ก็คงจะชินแล้วแหละ เพราะพวกฉันก็เป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้วฮ่าๆๆๆๆ

    ร่างเพียวของแดฮวีวิ่งยิ้มร่าพร้อมมุ่งหน้ามาทางฉันก่อนที่จะพูดว่า...

    "พร้อมรึยังจ๊ะ!?"

    "เอ๋??"

    "พนันน่ะ...."

    "ห๊าาาาาา!!!!"

    ไม่ กูยังไมพร้อมฮือ!!

    "พี่จองกุกคะ...?"

    "ครับ?"

    "ส่งเยจินแค่นี้ก็ได้นะคะ ตอนนี้พี่กลับไปได้แล้ว:)"

    ผมยืนมองคนตัวเล็กพูดเสียงหวานพลางออดอ้อนไล่ให้ผมกลับไป...เยจินแฟนสาวคนเดียวที่ผมคบอยู่ ณ ตอนนี้ เด็กนี่มันขี้อ้อนดูบอบบางจนผมอดห่วงไม่ได้ กลัวว่าจะโดนพวกในมอรังแกเอาจนได้เรื่อง

    ผมเทียวไปรับไปส่งแฟนสาวอยู่ทุกวันเพราะเธอพึ่งขึ้นมหาลัยปี1 เธอค่อนข้างจะตามโลกไม่ทันเพราะนี่มันโรงเรียนผู้ใหญ่ จะทำอะไรทีผมก็ต้องเตือนให้เธอระวังตัวไว้โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่มันชอบหม่อสาวไปทั่ว...ยิ่งเป็นแฟนผมแล้วผมยิ่งหวง

    "พี่อยากไปส่งเยจินอ่ะ ไม่กลับไม่ได้หรอ?"    ผมพูดเสียงอ้อนใส่แฟนสาวที่ทำอยู่เป็นประจำ แค่เยจินคนเดียว ผู้หญิงคนเดียวที่ผมจะทำแบบนี้ด้วยเท่านั้น....แต่คนอื่น อย่าหวังหึ:)

    "ไม่ได้ค่ะ! พี่ต้องรีบไปเปิดร้านไม่ใช่หรอคะ......"

    "อิคุณหนู!!!"   

    "นางตุ๊ดหวี!!!!"

     ขณะที่ผมและแฟนสาวกำลังยืนคุยกัน จู่ๆก็มีเสียงโวกเวกของใครก็ไม่ทราบร้องขึ้นท่ามกลางนักศึกษาน้อยใหญ่อย่างไม่อายใคร...อยากเห็นหน้าวะ คนอะไรเสียงดังชะมัด!-_-

    "คนพวกนั้นเป็นบ้ารึไง...."    ผมบ่นพึมพำเบาๆพร้อมมองหาต้นตอของเสียงนั่น

    และแล้วจู่ๆเยจินก็พูดขึ้น...

    "นั่นเสียงของพวกรุ่นพี่(ชื่อคุณ)หนิ?"

    "หื้ม เยจินรู้จักหรอครับ?"

    เยจินยืนยิ้มพลางพยักหน้าพร้อมชี้นิ้วไปที่ร่างบางของต้นเสียง...ผมมองตามนิ้วเยจินก่อนที่จะเจอตุ๊ดหนึ่งหญิงหนึ่งกำลังยืนคุยกันอย่างสนุกสนาน

    แต่จะว่าไป ยัยผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นๆแฮะ...เหมือนล่าสุดเคยเจอ

    อ่อ นึกออกแล้ว...ยัยอกอึ๋มที่เจอบนรถเมล์  หึ! ผู้หญิงอะไรน่าYESชะมัด และก็จำได้ว่ากลิ่นตัวยัยนั่นโคตรหอมเลยวะ อ่า..ถ้าไม่ติดว่ามีเยจินยืนอยู่ข้างหลังนะ ป่านนี้ผมคงลากตัวไปเปิดประทุนที่หลังรถนานแล้ว:)

    ผมก็แค่คิดอย่าถือสาเลยครับ....

    "เยจิน รู้จักคนพวกนั้นหรอครับ?"

    "อื้อ! เยจินรู้จักค่ะ โดยเฉพาะรุ่นพี่(ชื่อคุณ)..เยจินชอบพี่เขามากๆเลยล่ะ พี่เขาทั้งสวยน่ารัก หุ่นก็ดีจนใครๆต้องอิจฉา แล้วเยจินได้ยินมาว่าพี่เขาเป็นลูกครึ่งค่ะแถมรวยมากๆด้วย!"

    "อื้ม งั้นหรอ.."    หน้าแบบนั้นคงมีผัวแล้วมั้ง-_-

    "ฮี่ๆ เยจินอยากมีหน้าอกแบบพี่เขาจัง-*-"    คนตัวเล็กทำปากมุ้ยพร้อมก้มมองหน้าอกตัวเองอย่างน้อยใจ

    ก็อาจจะจริงของแฟนผมนะ...ดูแตกต่างกันคนละขั่วเลยวะ แต่ถ้าของเยจินจะเล็กสักแค่ไหน ผมก็รักเธอเหมือนเดิมนั่นแหละ

    "หึ ไม่เห็นต้องอิจฉายัยนั่นเลย...เยจินของพี่น่ารักที่สุดแล้ว"

    "งื้อ! พี่กุกอ่า..ก็เยจินอยากได้แบบนั้นบ้าง ฮ่าๆ^_^"

    "ฝันเอาเถอะยัยหนู"

    "พี่กุก!!!"

    "อ๊ะ!....[ • _ •]"    หื้ม รู้สึกเหมือนมีคนมอง  โอ๊ะ! อะไรกัน ผู้ชายคนนั้นทำไมมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ 

    นะ..น่ากลัว-_-

    จบการเรียนภาคเช้า....

    ในที่สุดก็จบสักที ตอนนี้เป็นเวลาที่เพื่อนสาวของฉันกำลังรอคอย พวกมันสองคนเดินยิ้มแป่นนำหน้าฉันออกไปจากตึกเรียนพร้อมหันมาพูดกันว่า....

    "ไปขอเบอร์เดือนคณะที่หล่อที่สุดในมอ!!!"    ซึ่งพวกมันก็พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย อีดxกทิวลิป!!-_-

    สิ้นเดือนนี้ มันคือคิวนรกของฉัน...สองเดือนที่ผ่านมายัยฮานิและนางแดฮวีได้ถูกพนันกันไปเรียบร้อย แล้วทีนี้ก็ถึงตาฉันที่จะต้องเป็นคนที่โดนท้าบ้าง แต่ถ้าคราวนี้แพ้ ฉันโดนพวกมันเล่นงานหนักแน่!-_-

    ซึ่งภารกิจครั้งนี้ก็สาหัตพอสมควร เพราะการที่จะขอเบอร์เดือนคณะสุดหล่อคนนี้อาจจะเป็นเรื่องยากสำหรับใครหลายๆคน...แต่ฉันไม่ยะ เจอคนสวยทั้งทีถ้าหมอนั่นปฏิเสธถือว่ามันตาต่ำ!!

    "หึ! สู้ๆยัย(ชื่อคุณ)!..."    ฉันยืนพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะนำนิ้วเรียวทั้งห้านิ้วไล่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกประมาณสัก3เม็ดพอให้มันเห็นร่องนม...ฮั่นแน่~ คงนึกออกแล้วใช่มั้ยว่าฉันกำลังทำอะไรคึกๆ!

    อ่อย! งานนี้ต้องอ่อยอย่างเดียวเท่านั้นถึงจะชนะฮ่าๆ!

    "หู้ย~ อิคุณหนูมันเอาจริงวะ!"

    "ฉันก็ว่างั้นแหละอิตุ๊ด....หื้ม เล่นนมเลยหรอ ไม่ธรรมดา อร๊าย!"

    "อร๊ายๆ!>///<"

    "อื้ม~ขอโทษนะคะ:)"

    "คะ..ครับ?"

    ได้เวลาปฏิบัติการ อ่อย

    13:00 น.

    กริ๊ง!~

    "ไป เดินเข้าไปเลย!...."

    "หึ่ย!...."    ไม่นะ คนอย่างฉันนี่หรอจะแพ้อ่ะ ม่าย!!!!

    ย้อนไปเมื่อเหตุการณ์1ชั่วโมงที่แล้ว...

    "อื้ม~ขอโทษนะคะ:)"

    "คะ..ครับ?"

    "ขอเบอร์หน่อยสิ..."   แผนปฏิบัติการอ่อยกำลังไปได้สวย หนุ่มหน้าหล่อยืนอึ้งพลางเปื้อนแก้มสีแดงระรื้นด้วยความเขินอาย สายตาคมของเขาเหลือบมองร่องนมของฉัน จ้องอยู่สักพักก่อนจะมีสติและพูดขึ้นมาว่า

    "มะ..ไม่...ผมให้ไม่ได้..."

    เปล้ง! หน้าแตกทันที

    "ทะ..ทำไม! ทำไมให้ไม่ได้! ฉันมันไม่สวยหรอถามจริ๊ง!?"    ตอนนี้ฉันโมโหมากพร้อมที่จะฆ่าคนได้ทันที  อะไรกัน! หมอนี้กล้าปฏิเสธฉัน ทำไมเพราะเหตุผลอะไร๊!!!!

    "ผะ..ผมมีแฟนแล้ว ขอโทษนะ!!"

    "อ๊าก!! ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ!!!"    มันมีแฟนตอนไหน กูจะบ้าตาย!!

    ฉันแพ้ ฉันแพ้!!!!

    "แกแพ้แล้วยัย(ชื่อคุณ)"    เกมส์ครั้งนี้ ฉันแพ้ราบคาบT^T

    "แล้วพวกแกจะให้ฉันทำอะไร?"    คนแพ้จะต้องถูกลงโทษ..เหอะมันคงสนุกมาก ถามจริ๊ง!-_-

    "หึๆ ไปสร้างรอยสักบนตัวหน่อยสิเพื่อน:)"    ซึ่งไม่รู้ว่าพวกมันเอาความคิดโง่ๆพวกนี้มาจากไหน และฉันก็คืออีโง่คนนึงที่หลงรับปากตกลงในสิ่งที่พวกมันท้ามาซะงั้น เห้อ!

    @TATTOO..JEON

    และเหตุนี้ฉันต้องมาที่ร้านสักเพื่อทำให้ยัยพวกเพื่อนบ้านี้พอใจ!! ในสิ่งที่มันท้า!!

    แง๊! พ่อจ๋า~

    "มานั่งเร็วๆ!"    นางแดฮวีตบเบาะพร้อมเร่งเสียงให้ฉันเดินไปนั่งรอลงข้างๆ  ฉันทำหน้าบูดพลางมองไปรอบๆร้านสักพบว่า ช่างสักอยู่ไหนทำไมไม่มีคนวะ!?-_-

    ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับแดฮวี ส่วนฮานิออกไปทานข้าวกันแฟน ฉันเลยต้องจำใจมากับนางแดฮวีกันสองคน....มันดูน่าตกใจมั้ยที่จู่ๆสาวสวยใสอย่างฉันต้องมาอยู่ในร้านสักที่ดูป่าเถื่อนแบบนี้เนี่ยห๊ะ!!

    หึ่ย! คิดแล้วมันน่าโมโห อย่าให้เจออีกนะไอ้หน้าหล่อ แม่จะเอาร้องเท้าฟาดหน้าเลยคอยดู!!

    Rrrr~

    "โอ๊ะ! ผัวโทรมาแกร~"    เสียงริงโทนสมาร์ทโฟนเครื่องหรูร้องขึ้นพร้อมเจ้าของเครื่องที่ล้วงออกมาเปิดดูปรากฏว่าผัวนางแดฮวีโทรมา

    ไม่นะ....

    "บ๊ายบาย~~"    นางแดฮวีไปแล้วจร้า และทิ้งให้ฉันอยู่ในร้านสักคนเดียว!!

    "เห้อ!..."    เวลานี้ฉันได้แต่นั่งเหงาเป็นต้นไม้เหี่ยวที่ขาดน้ำ  และด้วยความเบื่อกำลังครอบคลุมจิตใจของฉัน ฉันเลยเกิดอาการสงสัยร้านแห่งนี้สัก ทำไมร้านนี้มันเล็กจังวะ แถมยังมาตั้งร้านที่หัวมุมตึกอีกด้วย เหอะ สงสัยเจ้าของร้านจะอินดี้จัดเลยทำร้านออกมาได้มืดมนซะขนาดนี้-^-

    ชั่งเถอะ ฉันไม่จำเป็นต้องรู้!....รู้แต่ว่าขากลับฉันจะต้องได้รอยสักกลับไปที่ไหนบนร่างกายสักแห่ง ไม่งั้นถ้าไม่มีร่องรอยให้การลงหมึกล่ะก็ฉันโดนยัยพวกเพื่อนบ้านั้นเอามีดจี้คอแน่ๆ เรื่องแบบนี้พวกมันยิ่งจริงจังยิ่งกว่าการเรียนเสียอีก!!

    โอ้ย อยากจะบ้าตาย!!...ถ้าพ่อฉันรู้มีหวังโดนส่งตัวกลับไปอิตาลีแน่!

    "พ่อจ๋า ให้อภัยลูกด้วยT^T"

    แล้วเมื่อไหร่อีเจ้าของร้านมันจะมาสักที!!!

    เอ๋? แต่ว่านางแดฮวีมันบอกกับฉันไว้ว่านัดกับเจ้าของร้านแล้วนี่นา อีกประมาณสัก10นาทีก็คงจะได้เจอ เพราะถึงร้านสักแห่งนี้จะเล็กแต่ก็มีคนมาให้บริการกันมากพอสมควร มากพอจนต้องจองคิวล่วงหน้าเอาไว้กันเลยทีเดียว

    แต่ในขณะที่ฉันกำลังนั่งรอเวลาอยู่นั้น..ในที่สุดเสียงประตูข้างในร้านอีกห้องก็เปิดขึ้นพร้อมปรากฏร่างของใครบางคน

    "อ่ะ!?"    ใช่เขารึเปล่านะ...

.

    แอด!....

    "ยินดีต้อนรับสู่ร้านสักจอนครับคนสวย หึ:)"

   

To be continued

    #TALK

    ขอประเดิมด้วยอินโทรที่อ่านแล้วดูแปลกๆ5555+ แค่แรกเริ่มนางเองก็เจอพระเอกของเราเล่นงานทางอ้อมซะแล้วงื้อ~ แล้วมาเจออีตาช่างโรคจิตอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ อร๊าย~

    แบบนี้งานNCต้องมาค่ะ!!