「AU REBORN / KHR」 felice di incontrarti di nuovo.

PROLOGUE

   "แดดรอนๆ เมื่อทินกรจะลับเหลี่ยมเมฆา ทอแสงเรืองอร่ามช่างงามตะ--"

   "คุณกฤตติการ้องเสียงสูงเกินครับ"

   "อ่ะ! ขะ ขอโทษค่ะ"

   ในมหาลัยแห่งหนึ่ง ของกรุงเทพฯได้มีการซ้อมสำหรับงานอำลารุ่นพี่ที่ได้รับทุนเรียนต่างประเทศ ภายในงานจะมีคอนเสิร์ตอำลา

ที่จะนำเพลงพระราชนิพนธ์มาร้องประสานเสียง ซึ่งเธอ นางสาวกฤตติกา พรหมริยะ หญิงสาวสายศิลป์ภาษา ได้รับเลือกให้เป็น

หนี่งในคนร้องด้วย แต่...ทักษะของเธอช่าง...เฮ้อ~ ทำให้เธอต้องโดนเรียกมาซ้อมบ่อยกว่าเพื่อนทุกๆครั้ง ส่วนใหญ่มันมักจะผิดตรง

ที่เธอร้องคีย์สูงเกิน และจังหวะการปรบมือที่ช้ากว่าคนอื่น 

   "ช่างเถอะ นี่ก็ 6 โมงเย็นแล้ว งั้นนักศึกษาทุกคนกลับหอพักได้ค่ะ" สิ้นเสียงของอาจารย์มะลิวัน เด่นศรีนักศึกษาชั้นปี 2 ทุกคน

ต่างก็แยกย้ายกันกลับหอ ที่นี้เป็นมหาลัยหญิงล้วน และทางมหาลัยจะมีห้องพักให้นักเรียนทุกคน ซึ่งกฎของหอพักนี้คือ 

ห้ามกลับห้องหลัง 6 โมงเย็น ไม่งั้นจะโดนให้บำเพ็ญประโยชน์โดยการขัดห้องน้ำรวม ที่ซึ่งเป็นศูนย์รวมของสิ่งสกปรก

และกลิ่นไม่พึงประสงค์ แถมมีตำนานว่ามีนักศึกษาสาวทำแท้งในห้องน้ำรวม แต่ดันพลาดท่าเลือดตกตายจนกลายเป็นผีเฮี้ยนไป

   "ง่า~ ส้มหวานจ๋า~ เค้ายังร้องไม่ได้เลยอ่ะ กระซิกๆ" เมื่อเข้ามาถึงในห้องกฤติกา หรือชื่อเล่นคือมะปราง ก็ได้พุ่งเข้าไปกอด

กับรูมเมทแสนเรียบร้อยเรียนสายวิทย์-คณิต อย่างส้มหวาน หรือนางสาวณีชาภัท มาลีกุลที่กำลังแต่งนิยายลงใน DEK-D

แต่มีหรอ ที่สาวบ้านนอกบ้านอยู่สุพรรณ(ไม่ได้จะว่าคนที่อยู่สุพรรณนะคะ แต่ถ้าทำให้รู้สึกไม่ดีจริงๆก็ขอโทษด้วยค่ะ) 

อย่างมะปรางจะรู้จัก 

   "นี่ๆ ส้มหวานกำลังทำอะไรอยู่หรอ?" มะปรางถามออกไป

   "ออ อันนี้เค้ากำลังแต่งแฟฟิคลงเว็บอยู่น่ะจ๊ะ มะปรางก็ลองแต่งดูสิจ๊ะ" ส้หงานตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสุภาพ ก่อนจะแนะนำ

ให้มะปรางแต่งดู

   "แต่ว่าถ้าเค้าแต่ง เค้าก็ไม่มีเวลาว่างด้วยอ่ะ(เด็กสาวศิลป์ภาษาบางคนอาจจะเข้าใจ เพราะต้องท่องศัพท์ภาษาต่างประเทศ)"

   "ไม่เป็นไรจ๊ะ เค้าน่ะเคยได้ยินมาว่า การแต่งเรื่องใดสักเรื่องก็เหมือนกับการจดไดอารี่ให้จำ แล้วมะปรางก็ยังร้องเพลงไม่ได้นิ

ทำไมไม่ลองแต่งดูล่ะ แบบให้ตัวเอกเป็นนักร้องก็ได้ เค้าคิดว่ามันน่าจะจำได้ดีขึ้นน่ะ"

   "ว้าว จริงหรอ! งั้นๆเค้าจะแต่งเรื่องอะไรดีอ่ะ แล้วจะตั้งชื่อเรื่องยังไงดี" 

   "ฮะๆ มะปรางชอบดูรีบอร์นไม่ใช่หรอจ๊ะ ทำไมไม่ลองแต่งดูล่ะ"

   "อ่ะ นั้นสิน่ะ! งั้นเค้าจะแต่งเรื่องรีบอร์นล่ะ! ส้มหวานอย่าลืมติดตามเค้าน่ะ!"

   "จ้าๆ ไม่พลาดแน่นอนจ๊ะ จะไปติดตามคนแรกเลย"

   "เย้!"

   "นักศึกษาค่ะ ช่วยอย่าส่งเสียงด้วยค่ะไม่งั้นจะโดนลดคะแนนจิตพิสัย 2 คะแนนน่ะค่ะ!"

   "ขอโทษค่ะ! อาจารย์กฤษนา!"

TALK

ดีจ้า! ทุกๆคน! อยู่กับไรต์น่ะค่ะ งั้นขอแนะนำตัวก่อนเลยล่ะกัน

ไรต์มีชื่อว่า แจน ค่ะ อยู่ชั้น ม.2 โรงเรียนสักที่ในภาคใต้ 555+

ก็มาขอโทษเรื่องแรกก่อนเลยล่ะกัน คือที่ไรต์แต่งแฟนฟิครีบอร์นมา ก็เหมือนกับบทนำในเรื่องนี้นั้นแหละค่ะ

ซึ่งตัวละครในบทนำด้านบนนี้ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับในเนื้อเรื่องทั้งสิ้น แค่ไรต์อยากลองอะไรใหม่ๆ

เหมือนกับโดราเอม่อนเดอะมูฟวี่นึง ที่คนเขียนเขากล่าวบทนำว่าทำไมถึงแต่งเรื่องนี้ และไรต์ก็เลยอยากลองบ้างค่ะ

ซึ่งก็ตามที่ไรต์แต่งไปด้านบนที่โรงเรียนไรต์มีคอนเสิร์ตอำลารุ่นพี่ที่ได้รับทุนเรียนต่อต่างประเทศ

ซึ่งจะต้องร้องประสานเสียงเพลงพระราชนิพนธ์ของในหลวง นั้นก็คือเพลงยามเย็น

และเนื่องด้วยไรต์เป็นคนร้องไม่เก่ง แล้วจำเนื้อไม่ค่อยได้เหมือนมะปราง แล้วได้รับคำแนะนำมาจากเพื่อนในห้อง

ขอไม่เอ่ยชื่อล่ะกัน ว่าให้ลองแต่งแฟนฟิคดูสิ เพราะไรต์เคยแต่งในสมุดให้เพื่อนอ่าน ไรต์ก็เลยลองมาแต่งเรื่องใหม่

หลังจากดองแฟนฟิค วงกต เรื่องเฮี้ยนหลังห้อง ไป แฮะๆ เผื่อไรต์จะจำได้บ้างว่าเนื้อมีตรงไหน

เอาล่ะรู้สึกเหมือนนอกเรื่องมานานล่ะ ก็เรื่องที่ต้องขอโทษคือ ถ้าหากรีดเดอร์คนไหนคิดว่าการนำเพลงของในหลวงมาแต่ง

รวมกับอนิเมะแล้วมันไม่เหมาะสมก็ต้องกราบขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ด้วยรักจากไรต์...(ถ้าช่วยติดตามจะเป็นพระคุณมากเลยค่ะ T^T)