คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พบรัก สาม 2
รถยนต์หรูของเจ้าพ่อจิวเวลรี่แล่นไปตามถนนที่คับคั่งไปด้วยยานยนต์มากมาย สองข้างทางประดับประดาด้วยดวงไฟและผู้คนที่กำลังเดินจับจ่ายใช้สอย ร่วมถึงนักดนตรีที่มาเปิดหมวกหารายได้เสริม แต่นั้นก็ไม่ได้อยู่ในความสนใจของสิงห์หนุ่มเท่ากับหญิงสาวที่เพิ่งจากมา
“คุณคริสจะแวะที่ไหนก่อนไหมครับ” แจ็คสันหลังกลับมาถาม
“ไม่ล่ะ กลับบ้านเลยฉันอยากพักผ่อนแล้ว” เจ้าพ่อจิวเวลรี่ตอบเสียงเนือยๆ ดวงตาคมหลับลงพลางเอนหลังพิงเบาะรู้สึกอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก วันนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมากมาย ยังดีที่แก้ไขได้ทันท่วงที ไม่อย่างนั้นคงเกิดความยุ่งยากตามมามากมายแน่
สิงห์หนุ่มมาถึงคฤหาสน์หลังงาม อดแปลกไม่ได้ที่วันนี้ดูเงียบผิดปกติ ทุกคำถามได้รับคำตอบเมื่อก้าวลงจากรถ
“ไปไหนกันหมด?”
พ่อบ้านวัยกลางคนเดินเข้ามาทำความเคารพสิงห์ตัวที่สามพร้อมรายงานสิ่งที่เขากำลังสงสัย
“มาดามและมิสเตอร์พาคุณเฟิร์ส คุณฟลุค และคุณฟลินท์กลับเมืองไทย ทั้งบ้านจึงเหลือเพียงคุณคริสครับ”
“ไปไม่ชวนกันอีกแล้ว เดี๋ยวเตรียมน้ำอุ่นให้ทีนะ วันนี้ผมเมื่อยทั้งตัวเลย” เสียงทุ้มบอกเนือยๆ
“เข้าสปาดีกว่าไหมครับ จะให้เด็กเตรียมห้องให้” พ่อบ้านแนะนำ ชายหนุ่มจึงพยักหน้ารับ พลางหันมาบอกลูกน้องคนสนิททั้งสอง
“ก็ดีเหมือนกันครับ พวกนายสองคนไปกับฉันด้วยจะได้คุยเรื่องงานที่ค้างไว้ต่อ”
“ได้ครับคุณคริส”
สามหนุ่มผละเดินเลยไปด้านหลังคฤหาสน์ที่เป็นส่วนของสปา ถูกจัดแยกออกมาต่างหากจากตัวบ้าน เนื่องจากมาดามใหญ่ชอบเข้าสปาเป็นชีวิตจิตใจ คุณสามีที่รักอย่างมิสเตอร์อเดลตาร์จึงสั่งสร้างสปาไว้ที่บ้านเสียเลยจะได้ไม่ต้องเหนื่อยนั่งรถไปกลับให้เสียเวลา
ร่างสูงใหญ่นั่งแช่น้ำอุ่นอย่างสบายใจ ดวงตามหลับพริ้มฟังคนสนิทบอกถึงรายละเอียดของงานที่คุยค้างกันไว้ตอนที่อยู่ในงานโชว์ชั่วโมงที่ผ่านมา ซึ่งยังไม่ได้ผลสรุป
“...ผลในไตรมาสนี้เป็นที่น่าพอใจมากเลยนะครับ เครื่องเพชรทุกชุดขายหมดเกลี้ยง” แจ๊คสันรายงาน ดีใจกับนายหนุ่มที่งานครั้งนี้ก็เป็นไปตามเป้าที่ตั้งเอาไว้
“นั้นสิครับ” แบร์โต้เสริมขึ้น
“แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้ายัยบ้านั้นไม่ก่อกวนจนงานฉันเกือบพัง” เสียงทุ้มเข้มขึ้นหลังพูดถึงยัยตัวก่อกวนงานของเขา
“หล่อนคงไม่มีโอกาสทำลายงานใครอีกนาน คุณคริสไม่ต้องเป็นห่วง” แบร์โต้ผู้ร่าเริงอาสาเป็นคนจัดการยัยตัวร้ายให้ออกไปจากวงการนางแบบอย่างละมุนละมอม ถือว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว
“ก็ดี ถ้าฉันเห็นหน้าหล่อนพรุ่งนี้ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน”
ประกาศิตที่กล่าวออกมานั้นเป็นเหมือนเครื่องเตือนความจำชั้นดี ที่คนสนิททั้งสองต้องจัดการให้เรียบร้อย แล้วคราวหน้าก็จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
“พวกเราจะช่วยซ้ำดีไหมครับ” แบร์โตกล่าวอารมณ์ดี เห็นสีหน้าของนายหนุ่มแล้ว เขาไม่สบายใจนักจึงพูดให้คลายความเครียดลง
“ถ้าพลาด ฉันจะซ้ำนายก่อน” รัฐภามหันไปคาดโทษคนสนิทที่ปล่อยให้เรื่องเกิดขึ้นได้ ทั้งที่เขาย้ำแล้วว่าห้ามมีอะไรผิดพลาด หรือเป็นเรื่อง แต่ก็มีจนได้
ร่างสูงโปร่งในชุดนอนผ้าฝ้ายเนื้อดี ยืนรับลมของฤดูร้อนที่พัดเอาความสดชื่นและเย็นสบายมากระทบร่าง เป็นอีกครั้งที่นุชนารีได้หลุดพ้นมาจากแม่เลี้ยงจอมรีดไถ่ ไถ่เงินจากเธอได้ไม่เว้นแต่ละวัน วันที่เธอเดินทางมาที่นี่ก็ยังมิวายขอเงิน อ้างเหตุผลสารพัด เธอเคยคิดที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นตั้งหลายสิบหน แต่ก็ไปไม่ได้ เพราะที่นั่นแม่เธอรักและห่วงบ้านหลังนั้นมาก มันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่พ่อทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า
แต่ทุกอย่างต้องพังทะลายลงหลังแม่เลี้ยงผู้ไม่เคยพอแอบนำโฉนดบ้านไปจำนอง ภาระอันหนักอึ้งจึงตกมาอยู่ที่เธอ ไม่รู้หนี้อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะมากมายเต็มไปหมด เธอต้องทำงานตัวเป็นเกลียวตามล้างตามเช็ดจนสายตัวแทบขาด
“ยางม่ายนอน อึก... อีกหรือนุช...” เมวารีเอ่ยถามน้องสาวเสียงยานคาง ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกายทั้งที่ตอนนี้จะตีสองกว่าเข้าไปแล้ว
ร่างบางเดินโซเซเข้าไปหาน้องสาว แต่ยังไปไม่ถึงก็ล้มตัวลงนอนที่เตียงของตัวเองที่อยู่ใกล้เสียก่อน แล้วหลับไปเสียดื้อๆ
นุชนารีได้แต่ส่ายหน้า ผละลุกเดินไปหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางมาเช็ดเอาคราบเครื่องประทินผิวมากมายออกจากใบหน้าสวย เป็นเรื่องปกติที่เธอต้องทำ ครั้งก่อนที่เมามายกลับมาก็ได้เมวารีที่ช่วยดูแล ชีวิตพวกเธอมีอะไรหลายอย่างที่คล้ายกันจึงไม่แปลกที่จะเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี
เสียงโทรศัพท์เครื่องบางที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงกรีดร้องขึ้น หลังจากที่เช็ดหน้าให้พี่สาวเสร็จเรียบร้อย
“ใครโทรมาเอาป่านนี้” ขาเรียวยาวก้าวลงจากเตียงอ้อมไปดูว่าใครโทรมาป่านนี้ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นเพื่อนรักของเธอนั้นเอง
“ว่าไงยัยนัฐ โทรมาเสียดึกเชียว”
“นอนยัง...” นัฐชยาถามเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น
“ยัง พึ่งเช็ดหน้าในพี่วารีเสร็จ”
“เมาอีกตามเคย เออนี่... แล้วคุณรัฐภามสุดหล่อของฉันควงใครเข้างานเหรอ”
นุชนารีแทบจะทำโทรศัพท์ร่วงจากมือ เมื่อเพื่อนรักถามถึงชายหนุ่มผู้หล่อเหล่านาม รัฐภาม ฟานเซส
“แหม มาถึงก็ถามหาผู้ชายเลยนะ”
“ฉันรู้หรอกน่าว่าแค่นี้แกสบายมาก ตกลงว่าใคร บอกมาเร็วเข้า” เร่งเร้าอยากรู้ว่าชายในฝันของเธอ
“ฉันเอง แล้วฉันยังได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยนะ” นุชนารีพูดเสียงเล็กเสียงน้อยใส่อารมณ์จนคนปลายสายแทบอยากจะบินมาเดี๋ยวนั้น
“อ้าย! ยัยนุช จริงหรอ น่าเสียดายอ่ะที่ฉันไม่ได้อยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นนะแม่จะจับหอมแก้มซ้ายขวาให้ชื่นใจไปเลย” น้ำเสียงบอกอาการของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี
“นี่ๆ น้อยๆ หน่อยย่ะ ไปๆ นอนได้แล้ว ฉันเหนื่อยและก็ง่วงมากเลยวันนี้”
“เออ ไว้พรุ่งนี้ฉันโทรหาใหม่ ฝันดีนะที่รัก”
“ผันดีเหมือนกันที่รัก”
หลังจากวางสายจากเพื่อนรัก คำพูดก่อนหน้าที่เธอกล่าวมาทั้งหมดวนย้อนกลับมาให้คิดอีกครั้ง ใบหน้านวลแดงระเรื่อขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ มือบางยกขึ้นกุมแก้มนุ่มเมื่อรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า
“...เลิกคิดๆ นอนได้แล้ว” รีบปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน ไม่นานก็ผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
ฝาก "ติดตาม" / "คอมเมนต์" ติชมกันเข้าได้น้า เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันไปเรื่อยๆ
หรือจะมาพูดคุยกันได้นะคะ Love... >>___<<
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook ที่เว็บ Mebmarket.com
--> https://www.mebmarket.com/ebook-51146-พบรักรัฐภาม-Men-Of-Lions <---
(ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นอยู่น้า ^^)
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... เฟชบุ๊คแฟนเพจ : รานีญา รัมย์ดาว Raniya
ความคิดเห็น