คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พบรัก หนึ่ง 3
“เออไม่ลืมหรอกน่า อยากกินอะไรก็สั่งมาเลย แต่อย่าหนักมานะ
พรุ่งนี้ฉันจะตื่นไม่ทันขึ้นเครื่องกลับ”
“อ้าว ทำไมไม่รอกลับพร้อมกัน”
“ไม่ได้หรอก มะรืนฉันมีถ่ายนิตยสารนะ ขืนเบี้ยวเจ้ลูซี่ได้ฉีกอกฉันตายแน่”
นึกภาพตัวเองตอนโดนผู้จัดการร่างยักษ์ขวางกระบอกใส่หัวแล้วมันยังหลอนๆ
“โอเค งั้นก็ฉลองกันเบาๆก็แล้วกัน” พี่ใหญ่จัดการสั่งเครื่องดื่มด้วยตัวเอง
รอเพียงไม่นานน้ำสีสวยก็มาวางอยู่ตรงหน้า
“เอามาชนหน่อย” สามสาวจูงมือกันออกมาโยกย้าย
ใครอีกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีมุมห้องจับจ้องมองมาที่ทั้งสามสาวนิ่งไม่บอกอารมณ์ใดๆ
เรียกได้ว่าตั้งแต่พวกเธอเดินเข้าร้านมาก็ว่าได้ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องไปที่ใบหน้านวลของหนึ่งในสามสาว
รอยยิ้มหวานที่ยิ้มแย้มออกมาเหมือนดอกทานตะวันยามเช้า ช่างเป็นสิ่งอัศจรรย์เหลือเกิน
ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่รู้เบื่อ ทำให้อยากเข้าไปเก็บสาวเจ้าใส่กระเป๋ากลับบ้านไปด้วยกันนาทีนั้น
“ว้าย
เดินดีๆ กันหน่อยสิ…”
นุชนารีประคองพี่สาวและเพื่อนรักเดินออกจากร้านอย่างทุลักทุเล
บอกขอเบาๆ นี่เล่นเมากันเละแบบนี้เธอจะพากลับถึงห้องไหวไหม ดูจากสภาพแต่ละคนแล้ว
โดยเฉพาะนัฐชยาที่เมาเละไม่เป็นท่าทั้งที่บอกจะขึ้นเครื่องกลับพรุ่งนี้
เชื่อน้ำคำไม่ได้เลยจริงๆ
“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง
นุชนารีเอียงหน้ากลับมามองด้านข้างเมื่อได้ยินภาษาไทยคุ้นหู
นัยน์ตาสีดำสนิทเพ่งมองร่างสูงว่าเป็นใครกัน ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปไม่น้อยทำให้มองเห็นไม่ชัดก่อนจะตอบกลับไปด้วยภาษาเดียวกัน
“...ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก”
หญิงสาวประคองสองสาวผละเดินไปตามทางเดินที่มุ่งหน้ากลับโรงแรม และไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด
“อุบ...”
เมวารีผละออกจากการประคองของน้องสาววิ่งไปโก่งคออาเจียน ทำให้นุชนารีและนัฐชยาเสียหลักเซถลาไปอีกทางอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ยพี่วารี! ว้าย...”
ร่างปริศนาพุ่งเข้ามารับร่างของหญิงสาวทั้งสองไว้ได้ทันเวลาเหมือนรออยู่ก่อน
แล้วก้มลงถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มนวล
“ขอบคุณค่ะ...” นุชนารีเผลอสบตาคู่คมเนินนานเพิ่งรู้ตัว
ก่อนขื่นกายออกห่างจากร่างสูงอย่างนุ่มนวล
“ดูท่าทางผมคงต้องเดินไปส่งแล้วล่ะ”
นุชนารีหันไปทางพี่สาวที่หลับค้างคาอกกว้างของคนติดตามชายหนุ่มไปเรียบร้อยแล้ว
ส่วนเพื่อนรักนั้นเมามายลวนลามผู้ชายตัวโตอย่างลืมอาย มองภาพนั้นแล้วยิ้มแหยๆ
ไปให้เขา เธออยากจะหายไปจากตรงนี้เสียเดี๋ยวนั้น
“ถ้าไม่รบกวนจนเกินไปค่ะ”
นุชนารีอายจนไม่กล้าจะมองหน้าเขา ร่างบางเดินพาเขาไปยังโรงแรมที่อยู่ไม่ไกลนัก ตัวเธอเองนั่นก็ดื่มไปไม่น้อย
แต่ให้เรียกว่ามีสติมากที่สุดในสามคน
“อุ้ย! ทำอะไรคะ”
นุชนารีร้องตกใจเมื่อจู่ๆ
ถูกแขนแกร่งของคนที่ยืนตรงหน้าโอบรอบเอวคอดดึงเข้าไปหา พอได้อยู่ใกล้ๆ เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาเหลือเกิน
แต่เพราะแอลกอฮอล์ในกายทำให้มองไม่ชัดเท่าไหร่ ใบหน้านวลจึงสะบัดหน้าไปมา
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
จากเส้นผมนุ่มลอยมาตามลมจนคนที่อยู่ใกล้เผลอสูดความหอมนั้นเข้าปอด ทำเอาให้เลือดในกายหนุ่มถูกปลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
อึดใจต่อมาทั้งหมดได้เดินมาที่พักและต้องขอให้พวกเขาขึ้นไปส่งที่ห้องเพราะเธอไม่สามารถพาพี่สาวและเพื่อนรักทั้งสองขึ้นห้องได้
“...ขอบคุณมากนะคะที่กรุณามาส่ง ต้องรบกวนคุณแย่เลย” บอกขึ้นเสียไม่ได้
“...แล้วต้องขอโทษเรื่องเสื้อด้วย ให้ฉันเอาไปซักให้ไหมคะ” พยักพเยิดไปเสื้อสูทมีคราบของอ้วกที่พี่สาวได้ฝากเอาไว้เป็นวงกว้าง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมจัดการเองได้”
‘แจ็คสัน’ หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยและเลขาส่วนตัวของประธานหนุ่มแห่งฟานเซสจิวเวลรี่บอก
“ดึกมากแล้วผมคงต้องขอตัวก่อน” รัฐภามมองนาฬกาข้อมือ
และมองสภาพของสาวๆ ก็ไม่อยากจะรบกวนอีก
“เอ่อ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่ง และก็ขอโทษที่ทำให้เดือนร้อน”
นุชนารีอดที่จะขอบคุณเขาเสียไม่ได้
“ด้วยความยินดีครับ คุณเข้าห้องเถอะ”
กล่าวจบรัฐภพและคนสนิททั้งสองหันหลังเดินจากไป
วันนี้ถือว่าคุ้มมากแล้วที่ลงทุนไป
จะจับกวางสาวมันต้องมีท่าทางและชั้นเชิงที่เหนือชั้นกว่า จากที่ดูแล้วเธอไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เขาจะพบเจอได้ง่าย
“จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือครับ”
แจ็คสันก้มลงมองคราบอ้วกของแม่นางแบบสาวที่ฝากเอาไว้เป็นที่ระลึก ใบหน้าคมแหย่เก๋แทบจะอ้วกตามออกมา
ก่อนจะถอดมันออกมาถือแทน
“...” สิงห์หนุ่มไม่ได้ตอบคำถามนั้น เพียงแต่ส่งยิ้มปริศนามาให้แทน
พลางก้าวยาวกลับไปที่ลิฟต์ตรงหน้า วันนี้แค่นี้ก่อน ส่วนพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
ฝาก "ติดตาม" / "คอมเมนต์" ติชมกันเข้าได้น้า เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันไปเรื่อยๆ
หรือจะมาพูดคุยกันได้นะคะ Love... >>___<<
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook ที่เว็บ Mebmarket.com
--> https://www.mebmarket.com/ebook-51146-พบรักรัฐภาม-Men-Of-Lions <---
(ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นอยู่น้า ^^)
ติดตามนิยาย "เรื่องใหม่" ได้ที่เว็บไซค์ : https://www.raniyaramdow.com
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... เฟชบุ๊คแฟนเพจ : รานีญา รัมย์ดาว Raniya
ความคิดเห็น