คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โปรย - 1 หมอบาเรน & ชีต้าร์
โปรย – 1
“แน่ใว่าแ่เอานมมาให้”
“ะ แ่นั้น่ะ
เี๋ยววาไว้ที่โ๊ะให้นะะ”
บอเสียะุะั
วามเ่หายไปไหนไม่รู้ เมื่อถูวาสีมรมล้า้อมอนิ่ๆ แมุส่มาให้
โยเพาะเาอยู่ในสภาพล่อแหลมวนหัวใวาย ายๆ หมอะอย่ามาอ่อยันไ้ไหม
แ่นี้หัวใอเสือน้อย็เ้นรัวเป็นอเพลแล้วเนี่ย
มือบารีบบาแ้วนมไว้โ๊ะในห้อนอนอเา
พอหมุนัวะลับ็้อใาเบิว้า เาไม่เยแสิริยาแบบนี้ับเธอ
สอแนรวบเอวบาไว้แล้วรัแน่นเ้าหาแผอแร่
วาู่มยั้อมอใบหน้าเนียนที่อนนี้เอาแ่หลุบ่ำมอเพียแผออเา
“พี่หมอะทำอะไร”
“แล้วิว่าันะทำอะไร”
นัวให่เลิิ้วถามหรี่า้อมอใบหน้าเนียนใสที่มีโอาสไ้สำรวแบบระยะใล้
มอลีบปาอิ่มที่เ้าัวเผลอแลบลิ้นเลียปาที่แห้ผา ให้ายับ
แล้วทำไมเา้อรู้สึเหมือนร่าายำลัเลือลมสูบี
“ไม่สนุนะะ
ะลับไปนอนแล้ว ้ว่ว”
พยายามฝืนยิ้ม
ืออนนี้ยิ้มะไม่ออแล้วสิ เาโน้มใบหน้ามาใล้มา เาำลัเอาืนหรือเปล่า
ไม่ี่อใเลย
“่วนอนอะไร
าใส่นานี้ อย่ามาโห ที่เ้ามาเพราะอยาะมาโมยูบันอีหรือไยายเ็แสบ”
“บ้าเหรอ
ไม่ไ้ิแบบนั้นเลย”
ไม่ไ้ิริๆ
อนนั้นอารม์หมั่นไส้ล้วนๆ ็เหมือนนิยายไ
เวลาพระเอโมโหอนนาเอเถียพระเอ็เลยูบ
แ่ลับันอนเธอือฝ่ายหิเป็นนเริ่มเท่านั้นเอ
“แน่ใ”
แล้วทำไมพี่หมอรูปหล่อ้อเลิิ้วถามย้ำแบบนี้้วย
ใไม่ีเลยแบบนี้ ใไม่ีเพราะไม่ถามเปล่าแ่ระยะห่าระหว่าใบหน้ามันไม่ถึืบ
รับรู้ถึลมหายใร้อนๆ ที่ปะทะผิวหน้า น้อถอยหลัหนี
หา็ไปไม่ไ้ไลนั้วยิอ้อมแนอเาที่รัรอบเอวอบุษราัมอยู่
พี่หมอบาเรน้อารอะไระ อย่ามาทำให้ื่นเ้นไ้ไหม
บุษราัมเ่็ริแ่ับนที่หลุมรัมัน็ยา้านทานนะเออ
“่ะ แน่ใ ปล่อยไ้ยัะ ะลับไปนอนแล้ว”
“โห ั้ใมาอ่อย?”
“อย่ามาว่านะ อะ เอ่อ
ยอมรับ็ไ้ว่ามาอ่อย แ่็ไม่ไ้หมายวามว่าพี่หมอะมาทำแบบนี้ับี้าร์นะะ”
“รู้อะไรไหม”
รู้อะไรล่ะ
มาถามแล้วทิ้่อว่า้านหลัแบบนี้เธอะรู้เรื่อไหม
วาสอู่สบันพอเธอถ่ายหน้ามาเ้าเา็เอนามมาอย่าใ ใ่
เหมือนว่าเา้อารแล้เธอ แ่ะแล้ทำไม
ารเอานมมาให้เาเป็นวามหวัีาเธอล้วนๆ อีฝ่ายวรอบใมาว่า
ไม่ใ่แสอาารุาม
“ระ รู้อะไร”
“พูับผู้ให่้อมีหาเสีย”
“พี่หมอ็ถอยไปสิมาอทำไม
หึ อยาอเา็ยอมรับมาเถอะ”
“ใ่ ันอยาอเธอยายเ็แสบ
ล้ามารู้ไหมที่บัอามาูบัน”
วาู่มหรี่ล
ถึะไม่เยูบใร แุ่๊บแบบเ็ๆ นั่นมันโระอนุบาล
านนี้บอเลยว่า้อเท่าเทียม ถึะเป็นหมอแ่นอย่าบาเรน็ไม่อบถูเอาเปรียบ
โยเพาะับเ็แสบในอ้อมแน
“มะ หมายวามว่าไะ”
ิอ่าเลย้า ะไม่ิไ้ไหมอบาเรนโน้มใบหน้าลมาอีแล้ว
หลัเธอะหัแล้วนะ ถอยมาว่านีเสียารทรัวทรุลอับพื้นแน่ๆ
แ่เาออยู่นี่หว่า
“หึ” นี่ือเสียในลำอ
แล้วอะไรือวาู่มวามอทั่วใบหน้าอเธอ
่อนะมาหยุนิ่ยัริมฝีปา ึเผลอเม้มแน่นราวับลัวะเิอะไรึ้น
“เม้มปาทำไม”
“็หมอมอปาี้าร์ทำไมล่ะะ”
“รู้ไหมว่าารูบันมันะเิอะไรามมา”
“มะ ไม่รู้่ะ”
อบเสียิๆ ัๆ
เบียหน้าหนีสายาู่ม เธอไม่เยมีแฟนมา่อน หัวใ็เ้นโรมรามยาะบัับ
“อย่าหลับา”
“ห้ามไ้เหรอะ”
“ถ้าหลับะโนไม่ใ่น้อย
ันะฟา้นเธอ”
“หมออย่ามาุี้าร์นะ
ไม่ลัวหรอ”
วามริืออนนี้เ่แ่ปา
เธอสู้นนะ แ่ไม่อยาผลัไม่อยาทุบี
หรืออีทีวามบ้าระห่ำมันเหมือนร่าายำลัรออยบาอย่า
“แน่ใ
ถ้าหลับาเธอะโนไม่ใ่น้อยยายเ็แสบ ในเมื่อเธอล้าูบัน ัน็ะูบเธอืน”
ำพูในอนท้ายทำเอาบุษราัมหันวับมามอ้วยวามใ
หมอบาเรนะูบเธอเหรอ ะูบริๆ ใ่ไหม วรทำไ เปิปารอ หรือยื่นปาให้ีล่ะ
โอ้ย เสือน้อยื่นเ้น
“วะ ว่าไนะะ อื้อ...”
โนูบ้า โนูบเ็มๆ
พี่หมอบาเรนูบเสือน้อยแล้ว วาลมโเบิว้า ปาอิ่มที่เม้มถูเาพยายามแทรลิ้นเ้ามา
พอเธอ่อ้านมือหนาึเลื่อนมาบีบปลายาอเธอ ึ่ไ้ผลเมื่อเธออ้าปาลิ้นร้อนๆ
็อนไเ้ามาราวับเธอืออาหารอันโอะ วัไล่้อนลิ้นเล็ๆ มือบาวาทาบบนไหล่ว้าิเล็บเ้าหาะถอยหนีเา็ามิประิ
“อืม...”
บาเรนไม่ิว่าารไู้บใรสันมันะทำให้เารู้สึสั่นสะท้านใเ้นัวนานี้
....................................
านโปรยปรายน้ำิ้ม็มา้า นิยายทะเลทราย ฟินๆ ร้อนแร ลูายอหมอรามานับพริแสบ าเรื่อพันธะทะเลทรายเถื่อน ฝาิาม้วยนะะ เริ่มอัพปลายเือนนี้่ะ
อบุาใ
าน์มี ่อศิา ไ่มุสีำ
ความคิดเห็น