ยอมใจจำนนรัก

โปรย

ในวัยสิบแปดปีหากเทียบเด็กทั่วไป อันน์ถือว่าเรื่องเพศตรงข้ามเป็นเรื่องไกลตัว พูดได้เต็มปากว่าผู้ชายคนแรกที่มีโอกาสแตะเนื้อต้องตัวเธอมีเพียงกตตน์คนเดียวเท่านั้น เนื่องจากแม่นอมย้ำเสมอว่าห้ามให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้หรือโดนเนื้อตัวเป็นอันขาด...

“คุณกตตน์คะ”อันน์เผลอร้องเสียงหลงเมื่อมือใหญ่เริ่มจัดการกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลำลองด้วยตัวเอง อุทานตามอีกระลอกเมื่อเห็นเสื้อตัวนั้นปลิวไปตกอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน เด็กสาวรีบเบือนหน้าออกจากภาพนั้นโดยเร็ว

“ยืนอยู่ตรงนั้นห้ามหันไปไหน” เสียงเข้มเฉียบขาดทำร่างที่กำลังจะหันหลังให้ภาพหวาดเสียวชะงักกึก เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก

“คุณกตตน์ไปถอดในห้องนอนไม่ดีเหรอคะ คือ...” ถอดเสื้อผ้าในห้องทำงานเพื่อจะเดินไปอาบน้ำในห้องนอนเนี่ยนะ เจ้านายของเธอคิดอะไรอยู่ หรือปัญหาเรื่องสุขภาพทำกตตน์เกิดอารมณ์แปรปรวนไปแล้ว

“...”

ไร้เสียงตอบจากคนร่างสูง คนที่เบือนหน้าหนีไม่ยอมมองตรง ๆ เริ่มเกิดความสงสัยจึงทำใจกล้าค่อย ๆ หันกลับมา กตตน์อาจเดินออกไปแล้วก็เป็นได้

“...” อันน์ต้องนิ่งงันไปเพราะภาพที่ปรากฏต่อสายตานั้นทำเธอแทบช็อก มือเล็กยกขึ้นตะปบปิดปากกั้นเสียงกรีดร้องของตัวเอง ดวงตานั้นเบิกกว้างกว่าครั้งไหน ๆ

“เธอเห็นอะไรไหม” น้ำเสียงเฉยชาเอ่ยถามลอย ๆ ออกมา เรียกเอาคิ้วเรียวยิ่งกว่าขมวดเป็นปมแล้วตอนนี้

เด็กสาวกะพริบตาพยายามทำความเข้าใจคำถาม แต่ดูเหมือนสมองส่วนคิดวิเคราะห์มันดับลงชั่วคราวเพราะ...เรือนร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่าน...เปลือยเปล่างดงามสมชายชาตรี กลุ่มขนรกครึ้มที่ซุกซ่อนแผงอกตึงแน่นเอาไว้อย่างน่าค้นหา ลอนหน้าท้องเป็นร่องเรียงกันราวลูกระนาด...

“...” อันน์กวาดมองขึ้นลงพลางพยักหน้าเบา ๆ จะบอกไม่เห็นก็กระไรอยู่ เต็มสองตาแบบนี้ทั้งอยู่ใกล้ซะจนรับรู้ไอร้อนที่กระจายออกมาจากผิวกายสีเข้มน่าสัมผัส

“เห็นอะไร” เสียงทุ้มต่ำถามต่อขณะย่างเท้าเข้าใกล้อีกนิด ยกสองแขนกางออกเล็กน้อยขยับใบหน้าเอียงข้าง มุมปากที่ยังมีหนวดเคราปกคลุมอยู่ยกขึ้นยิ้ม...ยิ้มที่อันน์ไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นยิ้มที่กระตุ้นให้ผิวเนื้อสาวเต้นระริกอย่างน่าอายและน่าตื่นกลัว

“เห็นคุณกตตน์ค่ะ” เสียงสั่นตอบฉะฉานชัดเจน ก็อันน์เห็นกตตน์จริง ๆ จะให้บอกว่าเห็นอะไรล่ะ

“เห็นฉันก็ดีแล้ว” กตตน์ส่ายหน้าเหนื่อยหน่ายกับความไม่ประสาของ

“และจำได้ไหมว่าเธอสัญญาว่าจะดูแลฉันจนกว่าจะหายดี”

เรื่องราวตัวละครซึ่งนำมาจาก “นับหนึ่งใจธาม” ก็คืออากตตน์(กิด) ของนับหนึ่งนั่นเอง

            นักอ่านหน้าใหม่ที่ยังไม่เคยอ่านนับหนึ่งใจธาม ไม่ต้องตกใจไปนะคะเพราะเนื้อเรื่องสามารถอ่านแยกได้ หรือหากต้องการรู้จักอากตตน์(กิด) ของนับหนึ่งให้มากกว่านี้ แวะไปสอยกันได้ไม่ว่ากันค่ะ

เรียงลำดับก่อนหลังเพื่อความต่อเนื่องดังนี้

1.      เมืองวิมานขังรัก

2.      นับหนึ่งใจธาม

3.      ยอมใจจำนนรัก

4.      ธัญญ์’รัก

ป.ล. นิยายปารีเซียงไม่มีพล็อตซับซ้อน แนวตลาดเดาทางง่าย ปราศจากดราม่า สาระไม่มีอะไรมาก ขออภัยหากสร้างความหงุดหงิดให้นักอ่านซึ่งต้องการความสมบูรณ์แบบของเนื้อหาและภาษาอันดีงาม

จำหน่ายราคาโปรฯ 179 

เพียง 3 วันเท่านั้น

ยอมใจจำนนรัก

ปารีเซียง

www.mebmarket.com

ในวัยสิบแปดปีหากเทียบเด็กทั่วไป อันน์ถือว่าเรื่องเพศตรงข้ามเป็นเรื่องไกลตัว พูดได้เต็มปากว่าผู้ชายคนแรกที่มีโอกาสแตะเนื้อต้องตัวเธอมีเพียงกตตน์คนเดียวเท่านั้น เนื่องจากแม่นอมย้ำเสมอว่าห้ามให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้หรือโดนเนื้อตัวเป็นอันขาด...“คุณกตตน์คะ” อันน์เผลอร้องเสียงหลงเมื่อมือใหญ่เริ่มจัดการกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลำลองด้วยตัวเอง อุทานตามอีกระลอกเมื่อเห็นเสื้อตัวนั้นปลิวไปตกอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน เด็กสาวรีบเบือนหน้าออกจากภาพนั้นโดยเร็ว “ยืนอยู่ตรงนั้นห้ามหันไปไหน” เสียงเข้มเฉียบขาดทำร่างที่กำลังจะหันหลังให้ภาพหวาดเสียวชะงักกึก เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก“คุณกตตน์ไปถอดในห้องนอนไม่ดีเหรอคะ คือ...” ถอดเสื้อผ้าในห้องทำงานเพื่อจะเดินไปอาบน้ำในห้องนอนเนี่ยนะ เจ้านายของเธอคิดอะไรอยู่ หรือปัญหาเรื่องสุขภาพทำกตตน์เกิดอารมณ์แปรปรวนไปแล้ว“...”ไร้เสียงตอบจากคนร่างสูง คนที่เบือนหน้าหนีไม่ยอมมองตรง ๆ เริ่มเกิดความสงสัยจึงทำใจกล้าค่อย ๆ หันกลับมา กตตน์อาจเดินออกไปแล้วก็เป็นได้ “...” อันน์ต้องนิ่งงันไปเพราะภาพที่ปรากฏต่อสายตานั้นทำเธอแทบช็อก มือเล็กยกขึ้นตะปบปิดปากกั้นเสียงกรีดร้องของตัวเอง ดวงตานั้นเบิกกว้างกว่าครั้งไหน ๆ “เธอเห็นอะไรไหม” น้ำเสียงเฉยชาเอ่ยถามลอย ๆ ออกมา เรียกเอาคิ้วเรียวยิ่งกว่าขมวดเป็นปมแล้วตอนนี้ เด็กสาวกะพริบตาพยายามทำความเข้าใจคำถาม แต่ดูเหมือนสมองส่วนคิดวิเคราะห์มันดับลงชั่วคราวเพราะ...เรือนร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่าน...เปลือยเปล่างดงามสมชายชาตรี กลุ่มขนรกครึ้มที่ซุกซ่อนแผงอกตึงแน่นเอาไว้อย่างน่าค้นหา ลอนหน้าท้องเป็นร่องเรียงกันราวลูกระนาด...“...” อันน์กวาดมองขึ้นลงพลางพยักหน้าเบา ๆ จะบอกไม่เห็นก็กระไรอยู่ เต็มสองตาแบบนี้ทั้งอยู่ใกล้ซะจนรับรู้ไอร้อนที่กระจายออกมาจากผิวกายสีเข้มน่าสัมผัส“เห็นอะไร” เสียงทุ้มต่ำถามต่อขณะย่างเท้าเข้าใกล้อีกนิด ยกสองแขนกางออกเล็กน้อยขยับใบหน้าเอียงข้าง มุมปากที่ยังมีหนวดเคราปกคลุมอยู่ยกขึ้นยิ้ม...ยิ้มที่อันน์ไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นยิ้มที่กระตุ้นให้ผิวเนื้อสาวเต้นระริกอย่างน่าอายและน่าตื่นกลัว“เห็นคุณกตตน์ค่ะ” เสียงสั่นตอบฉะฉานชัดเจน ก็อันน์เห็นกตตน์จริง ๆ จะให้บอกว่าเห็นอะไรล่ะ “เห็นฉันก็ดีแล้ว” กตตน์ส่ายหน้าเหนื่อยหน่ายกับความไม่ประสาของ“และจำได้ไหมว่าเธอสัญญาว่าจะดูแลฉันจนกว่าจะหายดี”เรื่องราวตัวละครซึ่งนำมาจาก “นับหนึ่งใจธาม” ก็คืออากตตน์(กิด) ของนับหนึ่งนั่นเอง นักอ่านหน้าใหม่ที่ยังไม่เคยอ่านนับหนึ่งใจธาม ไม่ต้องตกใจไปนะคะเพราะเนื้อเรื่องสามารถอ่านแยกได้ หรือหากต้องการรู้จักอากตตน์(กิด) ของนับหนึ่งให้มากกว่านี้ แวะไปสอยกันได้ไม่ว่ากันค่ะเรียงลำดับก่อนหลังเพื่อความต่อเนื่องดังนี้1. เมืองวิมานขังรัก2. นับหนึ่งใจธาม3. ยอมใจจำนนรัก4. ธัญญ์’รักป.ล. นิยายปารีเซียงไม่มีพล็อตซับซ้อน แนวตลาดเดาทางง่าย ปราศจากดราม่า สาระไม่มีอะไรมาก ขออภัยหากสร้างความหงุดหงิดให้นักอ่านซึ่งต้องการความสมบูรณ์แบบของเนื้อหาและภาษาอันดีงาม

New", sans-serif;">