ตอนที่ 11 : Lies 08 ► ปลอบ [100 Per.]
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เพื่อเรียกให้เจ้าของห้องมาเปิดประตู สิ้นเสียงไม่นานนักประตูก็เปิดออก คงหลังจากเจ้าของห้องคงส่องช่องประตูแมว จนแน่ใจว่าคนที่มาเยือนเป็นคนที่คุ้นเคย
“ยัยชม! แกมาได้ยังไงเนี้ย?” เสียงริสาร้องทักเมื่อเห็นร่างของผู้เมื่อเยือนในสภาพที่น่าตกใจ
“…”
“ทำไมมาชุดนี้ มันเกิดอะไรขึ้น”
สิ้นเสียงคำถาม ชมพูก็ก้าวเข้าสวมกอดร่างบางของเพื่อนรักและปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่
“โอเคๆ งั้นเข้ามาก่อนนะ” ริสาพาร่างบางของเพื่อนรักที่ตอนนี้ร้องไห้อย่างไร้สติเข้ามาปลอบ
หลังจากที่เข้ามาข้างใน ริสาก็ปลอบชมพูให้ตั้งสติอย่างใจเย็น ก่อนที่ชมพูจะเล่าเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น ริสานั่งฟังอย่างตั้งใจและมีอารมณ์ร่วมทุกครั้ง
“ว้าวว!! เจ๋งอะแก พี่พลูโตต้องเท่มากแน่ๆ อย่างกับในหนังเลย ฉันละอิจฉาแกอ่ะ อยากมีผู้หล่อๆ มาปกป้องบ้าง”
ปึ่ก!!
“โอ๊ย…แกมาทุบฉันทำไมเนี้ยยัยชม” ริสายกมือขึ้นมาถูที่แขนเบาๆ
“แกช่วยเป็นห่วงกันหน่อยได้ไหม ฉันเสียขวัญขนาดนี้ แกยังนึกถึงผู้ชายอีก”
“ก็แกนั่งรถมาหาฉันถึงที่ได้แบบนี้แล้ว จะให้เป็นห่วงเรื่องอะไรอีก แถมยังจะทำเก่งไปตบหน้ารุ่นพี่เขาอีก ทั้งๆ ที่เขาช่วยแกนะยัยชม”
“นี่ฉันเป็นเพื่อนแกนะ ทำไมไม่เข้าข้างกันบ้าง”
“แหมแก… เอาจริงๆ รุ่นพี่เขาไม่ได้รู้จักแกเท่ากับฉันนิ ยิ่งแกไปงกเงินแบบนั้น เขาก็มองแกไปอีกแบบสิ ฉันว่านะรุ่นพี่เขามีเจตนาดีแต่ก็มีส่วนผิดนิดหน่อย แต่แกก็ผิดเหมือนกันนะยัยชมที่ไปตบหน้าเขา ถ้ามีโอกาส ก็ขอโทษเขาหน่อยดีไหม”
ฉันครุ่นคิดคำพูดของยัยริสา ที่นานๆ ทีจะพูดอะไรที่มันดูดีแบบนี้ แต่… มันควรเข้าข้างฉันมากกว่าไหม
“แล้วนี่โผล่มาหาฉันแบบนี้ พี่รันกับน้ำเงินไม่รอแย่เลยเหรอ” ฉันถอนหายใจเฮือกหนึ่งกับความเปลี่ยนประเด็นของมัน
“ฉันถึงต้องนั่งรถมาหาแกนี่ไง ข้าวของฉันอยู่ที่ผับนั่นหมดเลย ดีที่มีทิปติดตัวมาบ้างเลยจ่ายค่ารถเขาไปน่ะสิ”
“ฉันจะสงสารแกดีไหมวะ แม่คนเก่ง” ฉันไม่แน่ใจแล้วว่าฉันกับยัยริสาเป็นเพื่อนรักกันจริงหรือเปล่า มันควรปลอบมากกว่าจะมากระแนะกระแหนฉันแบบนี้
“สงสารฉันเถอะ แต่ฉันยืมมือถือหน่อยสิ จะโทรไปหาพี่รันหน่อย ว่าคืนนี้ฝากน้ำเงินไว้ก่อน ฉันว่าคืนนี้ต้องค้างกับแกที่นี่แล้วล่ะ”
“มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น ถ้าแกไปเที่ยวกับฉันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเกิดเรื่องแบบนี้หรอก หน้าเงินดีนัก คราวหลังก่อนจะรับงานก็เช็คให้มันดีๆ ไม่ใช่ว่าเห็นเขาจ้างเป็นสองสามเท่าก็รีบรับโดยไม่กรองก่อน ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่พลูโตเข้ามาช่วย ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเขาเองด้วยซ้ำ มีโอกาสก็ขอบคุณและขอโทษเขาซะ เข้าใจไหม” มันจ้องตาปนตำหนิ
พอมาคิดตามที่ยัยริสาพูดมันก็ถูกเกือบหมด เรื่องที่รุ่นพี่เข้ามาช่วยทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของเขาแท้ๆ แถมฉันยังไปตบเขาอีก แต่นั่นมันก็เพราะคำพูดดูถูกของเขานะ เขาไม่ได้ได้รู้จักฉันดีพอด้วยซ้ำ แต่กลับมาหาว่าฉันเห็นแก่เงินจนยอมเอาศักดิ์ศรีตัวเองแลกเงินแบบนั้น
แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็ฉันชอบเงินจริงๆ นี่นา เพราะเงินมันสามารถยื้อบ้านที่ทางธนาคารกำลังจะยึด และสามารถเลี้ยงปากท้องของฉันกับน้องได้ ถ้าใครมายืนตรงจุดนี้ก็คงอยากมีเงินทั้งนั้น ชีวิตปากกัดตีนถีบมันไม่ได้มีทางเลือกเยอะนักหรอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่เคยลดค่าของตัวเองไปทำสิ่งที่เรียกว่าขายศักดิ์ศรีสักครั้ง งานทุกอย่างที่ฉันทำล้วนแลกมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของฉันล้วนๆ และมันก็สุจริตด้วย
หลังจากที่นอนค้างบ้านยัยริสาเมื่อคืนที่ผ่านมา ฉันจำเป็นจะต้องยืมชุดเพื่อใส่กลับบ้าน แต่ก่อนจะเข้าบ้านฉันได้แวะไปเก็บของที่ผับและค่าจ้างที่เจ้าของผับรับปากว่าจะให้ฉันเป็นสามเท่า ซึ่งเขาก็ขอโทษขอโพยฉันยกใหญ่ ที่ปล่อยให้เพื่อนนิสัยถ่อยๆ ปฏิบัติแบบนั้นกับฉัน เขายังบอกอีกว่าอย่าให้พี่โตมาเอาเรื่องเขาเลย เขาไม่อยากมีปัญหากับพวกตำรวจ ฉันเลยได้โอกาสหลอกถามเขาไปจนได้ความกลับมาว่า…
พี่โตมีพ่อเป็นนายตำรวจยศใหญ่!
อื้อหือ… ตอนได้ฟังฉันแอบตกใจนะ ถึงว่าทำไมเมื่อคืนเขาดูไม่เกรงกลัวใครเลย แถมยังดูมีอำนาจมากด้วย
ฉันเดินทางกลับบ้านพร้อมเงินก้อนที่น่าจะพอนำไปทบกับเงินเก็บ เพื่อไปชำระหนี้ของเดือนนี้ไปก่อน ฉันได้แต่นั่งมองเงินในมืออย่างเสียดายหากว่าเอามานับรวมกับเงินในบัญชีแล้ว นั่นคือเงินค่าแรงที่ฉันได้ทุ่มเทเพื่อแลกมันมาทั้งนั้น
หันไปมองน้ำเงินที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาวาดภาพตามความถนัดของเขา วันนี้เป็นวันหยุดของเราสองพี่น้องที่นานๆ ทีจะได้มีเวลาพักผ่อนกันตามลำพัง
ติ๊งต่อง
หือ… ใครมาวันหยุดแบบนี้กันนะ?
[LOADING 50 %]
“เดี๋ยวผมไปดูให้ฮะ” น้ำเงินรับอาสาวิ่งไปดูเสียงออดหน้าบ้าน และไม่นานนักน้ำเงินก็เดินเข้ามาพร้อมกับแขกผู้มาเยือน
“อ้าว…พี่รันนี่เอง มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันเอ่ยทักพี่ชายข้างบ้านผู้แสนดี พี่รันยิ้มใจดีเหมือนอย่างเคยมาให้ มันช่างน่ามองเสียจริงเชียว
“พี่เห็นว่านานๆ ทีเราจะหยุดอยู่บ้านพร้อมกันแบบนี้ เลยว่าจะชวนไปเดินเที่ยวเล่นในห้าง หาอะไรกินกัน อ้อ… แล้วไม่ต้องห่วงเรื่องเงินนะ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง โอเคมั้ย” พี่รันรีบพูดดักคอราวกับอ่านใจฉันออก เพราะปกติต่อให้ฉันถังแตกแค่ไหนฉันก็ไม่เคยรบกวนเขาเลยสักครั้ง แค่ลำพังเขาช่วยดูแลน้ำเงินให้โดยไม่คิดเงินสักบาทก็ถือเป็นพระคุณใหญ่หลวงสำหรับพวกเราสองพี่น้องแล้วนะ แถมน้ำเงินยังฝากท้องบ้านพี่รันประจำ พูดตรงๆ ว่าฉันเกรงใจจนไม่รู้จะเกรงใจยังไงแล้วเนี่ย
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ชมว่าจะชวนพี่รันอยู่เหมือนกัน พอดีว่าชมจะเอาเงินไปจ่ายธนาคารที่ห้างพอดีด้วย แต่มื้อนี้หารกันเหมือนเดิมก็ได้นะคะ ชมเกรงใจ” ฉันยิ้มให้พี่รันด้วยความเกรงใจจริงๆ
“เกรงใจอะไรกัน พี่บอกแล้วไงว่ามื้อนี้จะเลี้ยง เพราะงั้นก็อย่าดื้อ เข้าใจไหมคะ” พี่รันวางมือบนหัวฉันเบาๆ ด้วยความเอ็นดู เขาทำแบบนี้กับฉันมาตั้งแต่เด็กๆ จนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว
“อ่า… ก็ได้ค่ะ งั้นชมกับน้ำเงินจะถล่มพี่ให้กระเป๋าฉีกไปเลย” ฉันทำหน้าหมายมั่น พี่รันหัวเราะชอบใจ
“โอเคๆ ถล่มเต็มที่เลย พี่มีบัตรสำรองอีกหลายใบ” เขารับมุกฉันได้ดีจริงเชียว น่าหมั่นไส้นัก “งั้นชมกับน้องเตรียมตัวไปก่อนนะ พี่ขอไปปิดบ้านก่อนแล้วเดี๋ยวขับรถมารอหน้าบ้านนะ”
พี่รันหันไปทางน้ำเงินและยีผมน้ำเงินด้วยความเอ็นดูเหมือนกัน
“วันนี้แต่งตัวหล่อๆ เลยนะ พี่รันจะพาไปกินข้าว”
น้ำเงินไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มดีใจก่อนที่จะลุกเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่
เราสามคนใช้เวลาเดินทางไม่นานนัก เพราะจากบ้านมาที่ห้างแห่งนี้ไม่ไกลสักเท่าไหร่ ฉันกับพี่รันจูงมือน้ำเงินกันคนละข้างพลางเดินดูของมากมาย ความรู้สึกเหมือนได้มาเปิดหูเปิดตาทั้งฉันและน้ำเงินเลยนะเนี่ย เพราะหลังๆ มานี้ตั้งแต่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยก็แทบจะไม่ได้หยุดพักเลย น้ำเงินเองก็คงเบื่อ แต่น้องก็ไม่เคยงอแงเลยสักนิด
พี่รันนอกจากจะเป็นเจ้ามือซื้อขนมให้ตลอดทางแล้ว ยังเสนอว่าให้หาอะไรกินตั้งแต่ที่นี่ไปเลย เพราะกลับบ้านจะได้พักผ่อนไม่ต้องเหนื่อยมาทำอะไรอีก เมื่อเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่น นิ้วน้อยๆ ของน้ำเงินก็เผลอชี้ไปที่โปสเตอร์หน้าร้าน
“พี่ชมฮะ พี่ชมว่ามันจะอร่อยไหมฮะ”
ในภาพเป็นร้านชาบูเจ้าดังที่โฆษณาด้วยภาพชวนอยาก พร้อมโปรโมชั่นที่แสนสุดคุ้ม ทำให้ฉันเองเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่จนลืมตัวว่าไม่ได้มากันแค่สองพี่น้อง
“น้ำเงินอยากกินไอ้นี่เหรอ งั้นเข้าไปกินร้านนี้ละกัน” พี่รันยิ้มบอกอย่างใจดี
“มันน่าจะแพงนะฮะ แต่มันก็น่าอร่อยเหมือนกัน”
“เอ่อ… พี่รันคะ เราไปกินร้านอื่นก็ได้ค่ะ” ฉันแย้ง
“ร้านนี้แหละ พี่เองก็กำลังอยากกินเหมือนกัน ดีเลยที่เรามากันสามคนจะได้กินราคาโปรโมชั่นพอดีไง”
เพราะเป็นร้านดังพวกเราจึงจำเป็นต้องรอคิวหน้าร้าน ซึ่งก็ไม่ได้ยืนรอเฉยๆ พี่รันซื้อขนมมาให้ฉันกับน้ำเงินกินแก้เบื่อด้วย ทว่ามือที่กำลังหยิบขนมเข้าปากกลับต้องชะงักเมื่อสายตาเจ้ากรรมมันช่างบังเอิญไปเจอใครบางคนที่ตอนนี้ไม่พร้อมจะเจอมากที่สุด
โลกกลมอะไรอย่างนี้เนี่ย! ทำไมเป็นรุ่นพี่พลูโตอีกแล้ว?!
ฉันรีบหันหลังแล้วบังตัวน้ำเงินไว้พลางเหลียวมองไปทางด้านหลังตัวเอง ภาพที่เห็นคือพี่โตเดินมากับผู้หญิงอีกแล้ว ทั้งสองเดินกอดคอกันมาอย่างสนิทสนมสุดๆ ทางผู้หญิงเองก็กอดเอวพี่โตบ้างก็กอดแขนแล้วหัวเราะคิกคัก แถมเธอยังน่ารักมากๆ เลยด้วย ดูแล้วเหมือนจะยังเด็กอยู่เลยด้วยซ้ำ
ฉันยืนอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง เพราะไม่คิดว่าพี่โตจะควงเด็กสาวด้วย นี่เขาคบแบบไม่สนอายุเลยหรือไงนะ น้องเขายังเด็กอยู่เลยนะ
“คิว 45 ค่ะ”
เสียงเรียกคิวของฉันดังขึ้น พี่รันจูงมือน้ำเงินเข้าร้านไป ฉันละสายตาจากพี่โตแล้วเดินตามทั้งคู่เข้ามา เราสามคนนั่งลงที่โต๊ะอาหารใกล้กับไลน์บุฟเฟต์และเครื่องดื่ม น้ำเงินดูตื่นตาตื่นใจกับอาหารที่มีละลานตาและน่าทานไปหมดจนเผลอร้องว้าวออกมา
“ว้าวววว”
“กินให้เต็มที่ไปเลยนะน้ำเงิน เอาให้คุ้มสุดๆ ไปเลย” ฉันได้แต่ยิ้มด้วยความเอ็นดู ปกติน้ำเงินไม่ค่อยแสดงออกเหมือนเด็กทั่วไปนัก น้องชอบทำตัวเข้มแข็งเป็นผู้ใหญ่เกินตัวจนฉันเป็นห่วง พอได้มาเห็นน้องร่าเริงสดใสแถมยังตื่นเต้นแบบนี้ก็รู้สึกดีใจมากจริงๆ “ขอบคุณพี่รันนะคะ ที่พาน้องกับชมมาเที่ยวแถมยังเลี้ยวพวกเราตลอดเลยด้วย”
“พี่ยินดีครับ ยัยเด็กน้อยของพี่” พี่รันยกมือขึ้นมายีหัวของฉันอย่างเบามือ เขาทำแบบนี้อีกแล้ว ชอบมาทำใจดีอยู่เรื่อย ถ้าไม่ติดว่ารักแบบเขาพี่ชายมาตลอด เวลานี้ฉันอาจจะตกหลุมรักเขาไปแล้วก็ได้นะเนี่ย
ฉันละสายตาไปทางหน้าประตูทางเข้าร้านก่อนจะชะงักอีกครั้งเมื่อเห็นพี่โตกำลังเดินเข้ามาในร้านกับผู้หญิงคนนั้น เขาน่าจะยังไม่เห็นฉันหรอก ทั้งคู่เดินไปนั่งอีกมุมหนึ่งของร้านซึ่งอยู่ไกลจากโต๊ะฉันพอสมควร และในจังหวะที่พี่โตนั่งลงเขาก็บังเอิญเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันพอดี
ดวงตาคมเบิกกว้างนิดๆ คล้ายประหลาดใจที่เจอฉัน เขามองไปที่พี่รัน ส่วนฉันฉันก็มองไปที่เด็กสาวข้างกายเขา ก่อนเราทั้งคู่จะดึงสายตากลับมาสบกันอีกครั้ง
อะไร… ทำไมมาทำหน้าตึงใส่ฉันล่ะ?
TO BE CONTINUED
เปิดโอน #BRO #Lies #รุ่นพี่แกล้งรัก #พี่พลูโต
#ราคา
#เดี่ยว 420 บาท
-พรีเมี่ยมเดี่ยว 100 เล่มแรก [Jecket+โพรารอยด์]
#ฟอร์มสั่งซื้อ >> https://joo.gl/pUOgt5
::ขั้นตอนการสั่งซื้อนิยาย::
#ธนาคารกสิกรไทย
เลขที่บัญชี :: 030-3-35530-8
ชื่อบัญชี :: มณีนุช ปุ่นประโคน
สาขา :: พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน (ออมทรัพย์)
#พร้อมเพย์ 0970084427
#ตรวจสอบชื่อเดี่ยว >> https://joo.gl/H0VV
#ตรวจสอบชื่อจับคู่ >> https://joo.gl/ABkS
-----------
#นับยอดตามเวลาโอนนะคะ #โอนแล้วกรอกฟอร์มด้วยค่ะ #อัพเดตรายชื่อผู้สั่งซื้อผ่านลิ้งค์นะคะ #รอแจ้งลิงค์อีกทีจ้า
ปล.1 ในส่วนของ #จับคู่ พี่โต+พี่ฌอน สามารถสั่งซื้อได้ที่เพจ พันเก้าเท่านั้นนะคะ วอแหวนไม่ได้รับยอดนะ เพื่อสะดวกต่อการนับออเดอร์จ้า
ปล.2 ปกจริงยังไม่เสร็จนะคะ ขอใช้ปกแจ็คเก็ตเปิดพรีไปก่อนแล้วกันเน้อ ถ้าปกจริงมาแล้วจะโพสใหม่อีกครั้งค่ะ
ถ้าชอบพี่โตและนุ้งชม รีดที่รักโปรดกดติดตามเลยฮับ
v
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เกิดอาการอึ้งอีกแล้ว
แล้วพ่อของโตไม่ใช่ตำรวจแล้วเป็นใครกัน แล้วใคกันที่มาหาชมพู