อวิ้นจินของข้า

กระต่ายไม่กินหญ้าข้างบ้าน แต่นางกำลังจะ(ถูก)กิน (โดย) เด็กที่เลี้ยงมากับมือ!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     "เฟยอิน...เฟยอิน เจ้าซื้อเยอะไปแล้ว" 

เด็กชายตัวน้อยเอ่ย สีหน้ากระอักกระอ่วนใจเมื่อนางหยิบชุดบุรุษมากมายยัดใส่มือเขา

     "เจ้ายังต้องการสิ่งใดอีก ตำรา? น้ำหมึก? ขนมเล่า?"

     "พอแล้ว"

"ยังมีเครื่องดนตรี สมุดคัดอักษร..."

"เฟยอิน"

"เจ้าว่าเด็กปกติเขาเรียนกันอย่างไร ใช้อะไรบ้าง?"

"เฟยอิน"

"เอ ข้าสมควรตัดเสื้อคลุมให้เจ้าสักตัวหนึ่ง เจ้าไม่ถูกกับความเย็นเสียด้วย"

"เฟยอิน ดูของในมือข้าก่อนเถิด"

นางก้มมองตามแล้วได้แต่ยิ้มแห้ง ตอนนี้เด็กน้อยของนางโดนข้าวของทับจนสูงเหนือหัวเสียแล้ว

     "อวิ้นจิน นั่นเจ้าเล่นอะไร ซ่อนใต้กองสิ่งของไม่ได้นะ! "

"........"

++++++++++++++++++++++++++++++

เฟยอินเป็นวิญญาณเร่ร่อน นางบังเอิญได้สิงร่างของดรุณีน้อยหน้าตางดงาม คราแรกตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างปกติสุข ไม่คาดว่าในคืนหนึ่งจะมีก้อนแป้งกลิ้งลงมาจากเนินเขา กว่าจะรู้ตัวอีกที กลับพบว่านางได้เลี้ยงและตามใจเจ้าก้อนแป้งก้อนนี้จนชินไปเสียแล้ว!

++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เนื้อเรื่องมีความแฟนตาซีเล็กน้อย 

ไม่อิงประวัติศาสตร์ บุคคล หรือสถานที่จริงใดๆ