วิวาห์ตีทะเบียน (ฉบับรีไรท์)

ตอนที่ 30 : ตัดไม่ขาด

 

ตอนที่ 30

ตัดไม่ขาด

“พี่รุตเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ?”

คำถามที่ดังขึ้นจากเบื้องหลังระหว่างที่เขากำลังกดน้ำเย็นดื่มจากคูลเลอร์ ทำให้วิศรุตชะงัก หันกลับมามองน้องชายต่างมารดาที่ข่าวว่าจะกลับมาถึงเมืองไทยตั้งแต่เมื่อวาน แต่เพิ่งได้เห็นหน้าค่าตากันวันนี้

และเรื่องอะไรหนอที่จะทำให้วาคิมดั้นด้นมาหาถึงไซต์งานที่กำลังก่อสร้างโรงผลิตใหม่ถึงสมุทรปราการ ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงที่กำลังจะมาเป็นเจ้าสาวเขา

“อ้าว! กลับมาแล้วหรือไอ้น้องชาย”

เขายิ้มที่มุมปาก แววตาเต้นระริกเมื่อเห็นสีหน้าคลางแคลงใจระคนผิดหวังอย่างที่เดาได้ว่าเรื่องอะไร

“ไหนพี่รุตเคยบอกไม่ชอบผู้หญิงจืดๆ ไง แล้วจะแต่งงานทั้งทีไม่เห็นบอกผมสักคำ”

วิศรุตยกแก้วน้ำขึ้นจิบ นัยน์ตาพราวฉายแววพออกพอใจนักหนา

“ฉันมั่นใจว่ายังไงนายก็ต้องกลับมาทันร่วมยินดีกับฉันอยู่แล้ว”

สายตาคมหรี่ลง มองหน้าคนเป็นพี่ ที่ไม่ได้สนิทสนมกัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาหักหลังกันอย่างนี้

“แล้วทำไมต้องเป็นน้องแพรว พี่รุตรักเธองั้นหรือ?” เขาไม่อยากเชื่อ กับเวลาเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น

“ฉันไม่รู้ว่านายนิยามคำว่าแต่งงานไว้ว่ายังไง? แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด ในเมื่อคุณปู่ถูกใจแพรวพิชชา นายก็น่าจะรู้ว่าท่านมีอิทธิพลกับชีวิตฉันและนายแค่ไหน” พูดพร้อมกับยิ้มกระหยิ่มมองกลับมาไม่หลบตา กำลังประกาศศักดาและท้าทายเขาอยู่ในที

“และไม่เฉพาะกับเรื่องผู้หญิง แต่หมายถึงทุกๆ เรื่อง เพราะฉันเป็นที่หนึ่งมาตลอด และก็จะเป็นต่อไป” สีหน้าและแววตาที่แสดงออก บอกว่าเขาถูกหลอกให้ไปดูงานที่อเมริกา เพื่อจะเปิดทางให้วิศรุตได้ใกล้ชิดกับหญิงสาว

“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? พี่รุตรักเธอบ้างไหม?”

“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนาย เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่บางทีนายก็ควรจะรู้ว่า ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกนะที่จะเลือกสิ่งที่คิดว่าดีและเหมาะสมที่สุดให้กับตัวเอง เพราะการที่แพรวพิชชาเลือกฉัน มันก็ด้วยเหตุผลเดียวกันนั่นแหละ”

วาคิมถึงกับสะอึก จากที่คิดว่าจะทวงถามเอาความจริง กลับถูกตอกหน้ามาด้วยความจริงที่ไม่อยากฟังว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงไม่ถูกเลือก ทั้งที่เป็นฝ่ายรู้จัก ใกล้ชิด สนิทสนมกับหญิงสาวมาก่อนหน้าพี่ชาย ที่กำลังจะกลายเป็นเจ้าบ่าวป้ายแดง เข้าวินในหัวใจสาวเจ้าในเร็ววัน

ที่ผ่านมามา เขายอมอ่อนข้อมาตลอด อยู่อย่างลูกเมียน้อย เจียมตัวว่าด้อยกว่าอีกฝ่าย ยอมที่จะให้วิศรุตเป็นที่หนึ่ง และอยู่เหนือกว่า หวังได้รับการยอมรับและเอ็นดูเห็นใจ และเข้าใจ

แต่วิศรุตที่เขาคิดเป็นพี่ชาย กลับไม่เคยคิดว่าเขาเป็นน้องเลยแม้แต่นิด แต่คงคิดว่าเขาเป็นคู่แข่งมาตลอดสินะ ทั้งที่รู้ก็ทั้งรู้ว่าเขาชอบแพรวพิชชา  ก็ยังตัดหน้าแย่งชิงเธอไป เพื่อจะแสดงความยิ่งใหญ่เหนือกว่าของตัวเอง

คนแพ้ในเกมที่คิดไม่เท่าทันถอยออกมา เวลาเพียงแค่เดือนเดียวที่ไม่ได้อยู่เมืองไทย กลับเปลี่ยนอะไรไปหลายอย่างเสียจนเขาตั้งตัวไม่ติด และทำตัวไม่ถูก

สิ่งที่เขาควรทำ คือยินดีกับคนทั้งคู่ อีกไม่กี่วันแล้วสินะ งานแต่งงานที่แสนหวาน วันชื่นคืนสุขของพี่ชายกับหญิงสาวแสนดีที่รู้จักจะมีขึ้น เวลาที่ย่นระยะใกล้เข้ามา หัวใจของเขากลับปวดปร่าร้าวรานเจียนว่าจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เสียให้ได้

ยิ่งรู้ว่าวิศรุตคิดอย่างไรกับแพรวพิชชา ยิ่งเวลาที่เห็นคนที่เขารัก กำลังจะเป็นเจ้าสาว เจ้าหล่อนผุดผาดสดใส สีหน้าและแววตา ฉายชัดถึงความสุขอย่างชัดเจน...เขายิ่งเจ็บปวดเหลือเกิน

ทำยังไงกันหนอ ที่เขาจะผ่านค่ำคืนที่แสนทุกข์ทรมานใจไปให้ได้ พร้อมกับยอมรับว่าตัวเองหมดสิทธิ์ และหมดหวังในตัวแพรวพิชชาไปแล้วจริงๆ

หยาดอุ่นๆ ที่ตกกระทบแผ่นอกเปลือย ทำให้คนที่กำลังจะผลอยหลับไปหลังเสียงคำรามกระหึ่มครั้งสุดท้ายเมื่อได้ปลดปล่อยตัวเองจากความเครียดเคร่ง และสถานการณ์บีบรัดทั้งหมดที่ผจญมาหนักหน่วงในช่วงนี้ต้องลืมตาขึ้นมาดู

“เวสิตา” เขาเรียกชื่อเธอ

ใบหน้างามที่ซบบนแผ่นอกจึงผงกขึ้นมา พร้อมกับสายน้ำตาไหลพรากที่เจ้าตัวใช้มือรีบเช็ดมันออก

“คุณเป็นอะไรน่ะ?” เขารีบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงร่างที่ผละออกห่างนั่นเอาไว้ จ้องหน้าเธอตรงๆ

“คุณกำลังจะแต่งงาน”

หล่อนพูดพร้อมกับสายน้ำตาที่ร่วงพรู

วิศรุตหน้าเครียดขึ้นมานิดหนึ่ง ยิ่งใกล้วันแต่งงานเข้าไปทุกที เขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังจะมีห่วงมาผูกคอ อิสรภาพกำลังจะหายไป แม้ผู้หญิงอย่างแพรวพิชชา จะไม่ได้ดูมีพิษสงอะไรให้กริ่งเกรงก็ตามเถอะ

เขากำลังแลกเดิมพันอันยิ่งใหญ่ไว้กับการแต่งงานครั้งนี้ ว่าที่เจ้าสาวก็เพียงส่วนประกอบเล็กน้อยเหลือเกินที่ไม่ควรจะไปคิดถึง

อีกใจหนึ่งมันก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขากำลังสร้างตราบาปให้เธอ ดึงผู้หญิงที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เข้ามาในเกมเดิมพันสูงลิบครั้งนี้

แต่จะพูดว่าไม่เกี่ยวข้องเลยก็ไม่ได้หรอก ในเมื่อเจ้าสัววิชาญกระสันอยากได้หล่อนเป็นสะใภ้นักหนา และนี่ก็เป็นทางเดียว ที่เขาจะแหวกทุกสิ่งกีดขวางก้าวเดินเพื่อไปสู่จุดหมายอันยิ่งใหญ่ที่สุด

ในเมื่อหล่อนคือตัวแปรสำคัญที่จะทำให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการ และแพรวพิชชาเองก็จะได้ผลประโยชน์จากการแต่งงานครั้งนี้เช่นกัน ชายหนุ่มจึงปัดเรื่องกวนใจนี้ทิ้งไปเสีย กลับไปใช้ชีวิตอย่างที่เคยผ่านมา และช่วงนี้ อาจจะให้เวลากับเวสิตามากเสียหน่อย

ดาราสาวคนสวยเงยหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาป้อยๆ

“อีกไม่กี่วันคุณก็จะแต่งงานแล้ว”

เขาถอนใจยาวเหยียด อยากผ่อนคลาย ไม่ใช่เครียดกับเรื่องนี้ ถึงเลือกที่จะมาหาเจ้าหล่อน

“มันก็แค่สถานะที่เปลี่ยนไป แต่ทุกอย่างสำหรับผมยังเหมือนเดิม”

“มันจะเป็นอย่างนั้นจริงหรือคะ?” หล่อนเอียงหน้าถาม คล้ายจะคาดคั้นเอาคำมั่นสัญญา เพราะถึงยังไงเสีย ตอนนี้เขาก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ทุ่มเทและเปย์ให้หล่อนไม่อั้น หล่อนพึงพอใจในตัวของวิศรุต ไม่ว่าจะรูปสมบัติ และคุณสมบัติผู้ชายในฝันของผู้หญิงครึ่งค่อนประเทศ

หล่อนเคยหน้ายิ้มกระหยิ่มอย่างภาคภูมิใจ ว่าเป็นที่น่าอิจฉาของใครหลายคน

แต่สถานะที่กำลังจะเปลี่ยนไป แม้เขาจะยืนยันว่าอะไรๆ จะเหมือนเดิม ก็คลอนแคลนสถานะตำแหน่งที่เป็นอยู่ หล่อนจะไม่ใช่คู่ควง แฟนสาว หรือคนที่ใครๆ คาดหมายว่าจะได้เป็นสะใภ้เอกของตระกูลธุรกิจยักษ์ใหญ่ คบหากับเขาต่อไป ก็ไม่ต่างจากกินน้ำใต้ศอกของผู้หญิงอีกคน

“แล้วผมเคยโกหกคุณหรือ?” คำถามของเขา ทำให้หล่อนเบาใจไปนิดหนึ่ง แต่ก็เพียงนิดเดียวเท่านั้น

“แล้วต่อไป เวจะเป็นอะไรสำหรับคุณคะ?”

หล่อนต้องการความชัดเจน แน่นอน

มันเป็นคำถามที่ช่างน่าอึดอัด เขารู้สึกไม่ต่างจากกำลังถูกเค้นคออยู่ วิศรุตกลืนน้ำลายแก้อาการเสียงหายคอฝืด

“สำหรับผมแล้ว เรื่องระหว่างเราเหมือนเดิม คุณเคยเป็นอะไรก็เป็นอย่างนั้น แต่ผมก็เป็นคนแฟร์ๆ ถ้าคุณไม่สบายใจ หรือไม่อยากที่จะคบกันต่อไปอย่างนี้...ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร”

เวสิตาสะอึก วิศรุตใช้คำตอบเดิมอีกแล้ว หล่อนหรี่ตาลงอย่างประเมิน ว่าจะให้ความสัมพันธ์นี้เป็นไปต่อไปอย่างไร

ถ้าเขากล้าพูดว่า ทุกอย่างมันจะเหมือนเดิม ก็แปลว่าผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้สำคัญหรือมีความหมายอะไรกับเขา

วิศรุตก็แค่ผู้ชายที่ถูกตีทะเบียนว่าเป็นสามีผู้หญิงอื่น แต่เขาก็ยังจะมาเลี้ยงดู ให้ความสุข หาความสำราญกับหล่อนเหมือนเดิม

หล่อนยังไม่เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง? สวยแค่ไหน? ได้ข่าวแค่ว่าเป็นเจ้าของโรงเรียนอนุบาล ก็คงไม่พ้นผู้หญิงจืดชืดน่าเบื่อ

เมื่อมันเป็นอย่างนั้น หล่อนจะไม่ผลักไสให้เขายิ่งไปจากด้วยการทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ แต่จะเอาใจและทำเป็นว่าเข้าใจเขาให้มาก ผู้ชายจะอยากได้อะไร นอกจากการเป็นผู้นำ ชอบการควบคุม ชอบที่จะถูกยกย่องเชิดชูและรู้สึกว่าตัวเองสำคัญและเป็นผู้คุมเกม

หล่อนไล้มือเข้าสวมกอดเขาเอาไว้แนบแน่น เอียงหน้าลงซบกับแผ่นอก พร้อมกับซ้อมบทบาทผู้หญิงที่บูชารักแท้เหนือสิ่งใด ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรสำหรับดาราเจ้าบทบาทอย่างหล่อนอยู่แล้ว

“เวจะไปจากคุณได้ยังไงกันคะ ในเมื่อทั้งตัว ทั้งหัวใจ ทั้งชีวิต เวยกให้คุณหมดแล้ว” หล่อนว่าพร้อมกับสะอื้น กอดเขาแน่นขึ้นไปอีก

“จะให้เวเป็นอะไรสำหรับคุณ เวก็ยอมทั้งนั้น ถ้ามันทำให้เวได้อยู่กับคุณอย่างนี้ตลอดไป” หล่อนปล่อยสายน้ำตาให้หยดไหลรดลงไปบนตัวเขาย้ำถึงความรักใคร่ลุ่มหลงและการเสียสละที่ยากยิ่งของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง พร้อมแอบยิ้มกระหยิ่ม ให้รางวัลออสก้ากับการแสดงอันเหนือชั้นของตัวเอง เมื่อแผ่นอกแน่นเคลื่อนขยับอย่างลำบากใจ พร้อมกับอ้อมแขนของวิศรุตที่โอบกอดหล่อนไว้อย่างปลอบใจ และปลายจมูกที่กดลงมาข้างขมับ

“ผมไม่ทิ้งคุณหรอกเว...ไม่ทิ้งแน่นอน”

ชอบก็อย่าลืมกดหัวใจด้านล่าง 

และคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะจ๊ะ

กดติดตามผลงานของนักเขียนได้ที่เพจนี้นะจ๊ะ 

จะได้ไม่พลาดการติดตามน๊า ^^