[Fic attack on Titan] ATTACK ON RETURNS

เรื่องราวนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าตั้งเเต่ตรงไหนดี..

เเต่พวกเธอรู้เเค่ว่านี่คงเป็นเรื่องราวประวัติศาสตร์ของมวลมนุษย์

ในยุคสมัยที่เปลื่ยนไปจากยุคของฉันจะดีกว่า..

ฉันคงไม่สามารถอธิบายได้อย่างละเอียดนักหรอกนะ

บางคนในยุคนั้นก็จะใช้สมุดเขียนบันทึกอะไรประมาณนี้ใช่มั้ยล่ะ

เเต่สำหรับฉันคงจะไม่หรอก

เพราะฉันมั่นใจว่าฉันสามารถอยู่รอดเเละมานั่งเล่าแบบนี้ได้ยังไงล่ะ

เเต่ถึงแบบนั้น...

มันก็สูญเสียคนรอบตัวไปไม่ใช่เล่นๆเหมือนกันนะ

กว่าจะผ่านจุดๆนั้นมาได้มันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกันนั้นเเหละ

การเสียสละมันก็เป็นเรื่องดีอยู่หรอกนะ..

เเต่ถ้าการเสียสละต้องเเลกกับการสูญเสียน่ะใครๆเขาก็ไม่อยากจะเสี่ยงหรอกจริงไหม?

งั้นเกิดมาเพื่ออะไรกันนะ?

บนโลกที่โหดร้ายแบบนี้

บนโลกที่ไม่มีอิสระเสรีแบบนี้

เกิดมาเพื่ออะไร..?

เดิมทีฉันก็ไม่ใช่คนในโลกนี้หรอก

ฉันถูกเทพเเห่งการชำระล้างพาตัวมายังโลกนี้เพื่อเหตุผลบางอย่าง

อย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่ใช่เทพธิดาอะไรนั้นหรอก

ฉันก็เป็นคนเดินดินธรรมดา

มีหัวใจจิตหัวใจในการใช้ชีวิตในเเต่ล่ะวัน

ฟังดูอาจจะขัดๆกับความรู้สึกอยากรู้ของเธอสินะ?

งั้นฉันจะสนองความอยากรู้ของพวกเธอเอง

อย่างที่บอกไปเดิมทีฉันไม่ใช่คนของโลกนี้อยู่เเล้ว

เเต่ฉันถูกพามายังอีกโลกนึงมายังโลกใบนี้

เพื่อทำภาระกิจบางอย่าง

บอกให้สั้นๆว่ามาปลดปล่อยดวงวิญญาณทั้งสิบดวงของโลกนี้

ก็ประมาณนั้นนั้นเเหละ

การชำระล้างครั้งนี้เเลกกับการที่ตัวตนของฉันเเละน้อสาวของฉัน

เซร่า.. จะไม่มีตัวตนอยู่ในอีกโลกนึงที่จากมา

คล้ายกับตายเเละเกิดใหม่นั้นเเหละ

เเต่ความทรงจำยังอยู่

คงไม่เรียกว่าตายเเละเกิดใหม่อย่างสมบรูณ์หรอก

เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นหลังจากที่ฉันอยู่อีกโลกนึงซึ่งเป็นโลกที่ฉันจากมาพร้อมกับเซร่า

พวกเราช่วยกันต่อต้านทำสงครามกับพวกก่อทัพของรัฐเพื่อขัดขวาง

การสร้างโลกใหม่ที่มีเเต่พวกหุ่นยนต์เศษเหล็กนั้นปกครอง

หรือเรียกง่ายๆว่าการกวาดล้างเผ่าพันธ์มนุษย์ให้ศูนย์สิ้น

โดยการเอาเรื่องชำระล้างมาเป็นเรื่องอ้างบังหน้า

เเต่เเท้จริงเเล้วส่งพวกเราไปฆ่าเสียมากกว่า

ฉันผู้ที่ถือสิทธิ์ครองพลังชำระล้างวิญญาณเเละนำพาไปจุติที่โลกใหม่นั้น

ก็ต้องต่อสู้มาเยอะมากมายนับไม่ถ้วน

เเต่ในการเดินทางครั้งนั้นก็ใช่ว่าจะไม่เจอเพื่อนใหม่เเละเพื่อนผู้ร่วมต่อสู้

เคียงบ่าเคียงไหล่กันจนวาระสุดท้ายของชีวิตจบลง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

สุดท้ายคริสตันถูกนำมาเป็นตัวคล่ำจุนโลกใหม่

ทุกอย่างย่อมมีการเสียสละเสมอ

เเต่มันก็คุ้มค้าที่จะเสี่ยงเพื่อให้ได้โลกใหม่ที่มีเเต่ความสงบสุข

ไม่มีสงคราม..

ไม่มีความขัดเเย้ง..

ไม่มีการฆ่าฟันกันเกิดขึ้น

มีเเต่ความสงบสุข

.

.

.

.

.

.

.

เเน่นอนทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี

เเต่ทว่า..

ทุกอย่างที่ฉันเห็นในตอนนั้นกลับเป็นฉากจบที่น่าหวาดกลัว

ทุกคนหายไปถูกบางอย่างดึงดูดให้หายไปในพริบตา

ทุกอย่างกลายเป็นสีดำเมื่อฉันหลับตาลง

ฉันกับเซร่าน้องสาวฉันถูกพัดพามายังโลกประหลาด

ที่ตอนนี้กำลังทำสงครามกลางเพลิงที่ลุกโชนร้อนระอุ

สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่หน้าตาหน้ารังเกลียดน่าขยะเเขยงกำลังฉีดเเขน

ฉีดขามนุษย์อย่างไม่สนใจเเล้วจับกินทั้งเป็น

เสียงโหยหวนของคนที่ถูกเจ้าสิ่งมีชีวิตน่ารังเกลียดนั้นจับกินร้องออกมา

ด้วยความเจ็บปวดเเละทรมาร

หยาดโลหิตสีเเดงฉานไหลหลั่งรินบนพื้นหญ้าเขียวขจี

หายนะของเหล่ามวลมนุษย์ที่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตนี้มาหลายปี

โดยไม่รู้ที่มาของพวกมันนั้นมันช่างทรมารเเสนสาหัดนัก

ในขณะเดียวกับฉันที่ถูกพามาที่นี่ก็พัดหลงกับเซร่า

ในตอนนั้นฉันพยายามที่จะลุกขึ้นเพื่อต่อสู้กับมัน

เเต่ถึงแบบนั้นก็ยังคงมึนๆอยู่

เปลวเพลิงสีเเดงยังคงร้อนระอุปะปนกับกลิ่นคาวเลือดสดๆของซากศพ

ที่นอนตายกันบนพื้นดับสิบชีวิตที่ตายอย่างน่าอนาถเเละน่าสยอง

ภาพพวกนี้ยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉันไปจนวันตาย

ให้ลบยังไงก็ไม่มีทางลบออก

สิ่งมีชีวิตที่โลกนี้เรียกกันว่า

“ ไททัน ”

เเละนี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่ทำให้ฉันได้เจอกับเขา..

ชายผู้เเข็งเเกร่งที่สุด

'เขา' ผู้ยืนใต้ปีกเเห่งเสรีภาพ

ดวงตาคมเฉียบราวกับเยี่ยวที่พร้อมจะจิกฆ่าเหยื่อตรงหน้าไปทุกเมื่อ

ดวงตาสีขี้เถ้าทรงสเหน์จับจ้องมาที่ฉัน

เปลวเพลิงสีเเดงสบัดผ่านกระเซ็นไปตามทิศทางของลม

เสื้อคลุมสีเขียวตรงกลางปักด้วยรูปของปีกนกสีขาวน้ำเงินกำลัง

กางปีกอยู่ราวกับจะโบกบินอย่างมีอิสระเสรีพัดปลิวสไหว

เหมือนกับโลกนี้ได้หยุดหมุนทั้งใบ...

คำพูดนั้น..

ฉันยังคงจำไม่เคยลืม

จะเรียกว่าเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดก็ได้อยู่

จะเรียกว่าเป็นโชคชะตาที่ทำให้ฉันได้เจอกับเจ้าเตี้ยนั้นก็พอว่าได้

เเต่ก็ใช้ว่าเส้นทางจะโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป

.................................

........................

..............

.......

....

...

..

.

“ Hay .. Who are you . . . ? ”

“ W-what ..? ”

“ ...I'll ask you again Who are you? ”

“ Lightning .. ”

          † To Be Continue . . . †