ตอนที่ 4 : เฉพาะหน้า
ดวงตาคมตวัดมองใบหน้าอ่อนเยาว์ของเด็กชายตัวจ้อยอีกครั้ง...เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายเขาหรือเปล่า? ไม่แน่ใจนัก แต่ดูเหมือนไอ้หนูจะหน้าตากระเดียดไปทางแม่มากกว่า...และที่สำคัญจะใช่ลูกของพ่อเขาหรือเปล่าก็ยังสงสัย?
“คุณบอกว่าพ่อผมจ่ายค่าเลี้ยงดูให้คุณทุกเดือนอย่างนั้นหรือ?”
เขาเอ่ยขึ้นมาหลังจากเงียบไปครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่
“ค่ะ”
บัวชมพูตอบอย่างประหยัดถ้อยคำ
“งั้นผมขอชื่อและเลขที่บัญชีด้วย”
เพราะถ้าเป็นอย่างเธอว่าจริงคงตรวจสอบได้ไม่ยาก และหากว่าบิดาของเขาโอนเงินให้เธอทุกๆ เดือนจริงอย่างที่ผู้หญิงคนนี้กล่าวอ้าง นั่นก็แสดงว่าท่านยอมรับว่ามีความเกี่ยวข้องกับสองแม่ลูกนี่จริงๆ
บัวชมพูคอแข็งขึ้นมา ดวงตาคู่สวยหวานจ้องหน้าเขาเขม็ง ริมฝีปากอิ่มสวยยกยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก
“ค่าใช้จ่ายเดือนละสามหมื่นบาทของตาหนูดูจะไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่ ในเมื่อแกโตขึ้นทุกวัน และแกก็เป็นลูกชายคนหนึ่งของคุณภูมิชาติเหมือนกัน”
...แม้จะเป็นลูกนอกสมรสก็เถอะ เธอกำลังจะเรียกร้องสิทธิ์ให้กับภีรภัทร
ภูวฤทธิ์หูกระดิก เขาคิดว่าเจ้าหล่อนคนสวยเมียเด็กของบิดา กำลังจะเล่นแง่กับเขา
“เดี๋ยวก่อนนะคุณ...”
ดวงตาคมเหลือบแลสายตาไปอ่านชื่อเจ้าหล่อนจากในใบสูติบัตร
“คุณบัวชมพู”
ชื่อฟังดูบริสุทธิ์แสนหวาน ซึ่งก็เข้ากับหน้าตาสวยๆ ของเจ้าหล่อนดี แต่ไม่เข้ากับนิสัยหลายๆ อย่างที่แม้ไม่ได้รู้จักมากนัก แต่ก็ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจและมองเธอในแง่ลบเสียแล้ว
“เรื่องที่คุณพูดมาทั้งหมด คุณพูดของคุณอยู่คนเดียว จริงหรือไม่จริง ผมเองก็ไม่รู้”
“หลักฐานทั้งหมดคุณก็เห็นแล้วนี่คะ?”
ดวงตาหวานตวัดมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา
“เอกสารพวกนี้มันทำปลอมกันได้ สิบแปดมงกุฏสมัยนี้เก่งกันจะตาย” คนตอบไม่ยี่หระ
คนฟังขมวดคิ้วนิดๆ ชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกสิบแปดมงกุฏ ผู้ชายคนนี้คงจะกลัวว่าลูกชายเธอจะมาแย่งสมบัติมากเลยสินะ
“ดิฉันยินดีให้คุณตรวจสอบไปที่ทางทะเบียนราษฏร์ ทางวิทยาศาสตร์ ทางกฏหมายซึ่งมันคงไม่ยากเย็นอะไรสำหรับคนอย่างคุณ”
ดวงตาจ้องกร้าวไม่หลบสายตา
เจ้าหล่อนกล้าท้าทาย...ไม่มั่นใจ...ไม่แน่จริง...เธอก็คงไม่กล้าพูดออกมา เพราะรู้ดีว่าการมาล้อเล่นกับคนอย่างเขา...ภูวฤทธิ์ อัครเดชาชาญมันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย
เพราะหากว่าไม่ใช่เรื่องจริงแล้วเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอลอยนวลไปง่ายๆ แน่ แต่เขาก็ยังไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไปให้ใครรู้
บิดาของเขา...ได้ชื่อว่านักธุรกิจประวัติขาวสะอาด เป็นคนดี มีคนนับหน้าถือตา แต่ว่าแอบซุกเมียรุ่นลูกเอาไว้ คงไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของท่านแน่ๆ
“อันนั้นผมต้องทำแน่ๆ อยู่แล้ว”
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มที่มุมปาก ยังไงเขาก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“ขอเวลาเดี๋ยวนะ”
ร่างสูงผุดลุกขึ้นยืน อดไม่ได้ที่จะมองหน้าเด็กชายตัวจ้อยที่ถูกระบุว่าเป็นน้องของเขา หน้าตามันน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริงๆ นี่กระมังถึงทำให้ป้าแจ่มจิตใจอ่อน ยอมเปิดประตูให้เข้ามาในบ้านง่ายๆ
ภูวฤทธิ์ตวัดสายตากลับไปดูแม่ของเด็กที่หน้าเชิด คอแข็ง ท่าทางหยิ่งยะโสจองหองเช่นนี้แล้ว ไม่น่าที่จะยอมเป็นเมียเก็บผู้ชายแก่คราวพ่อเลยนี่นา...แต่ก็นั่นแหละ เงินซื้อได้ทุกอย่าง และที่เจ้าหล่อนมาร้องแรกแหกกระเชออยู่ตอนนี้ ถึงจะเอาลูกชายขึ้นมาอ้าง...แต่มันก็เป็นเพราะเรื่องเงิน เธอประกาศชัดเจนแล้วนี่นา
ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องรับแขก ปล่อยสองแม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพังพร้อมกับบอกคนในบ้านให้ช่วยจับตามองไว้
เขาเชื่อว่าเรื่องสำคัญขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ทนายประจำตระกูลของเขาจะไม่รู้เรื่องรู้ราว อย่างน้อยก็หลักฐานเรื่องการโอนเงินค่าเลี้ยงดูเด็กนั่นแหละ
ภูวฤทธิ์ติดต่อหาปริยะ ทนายความที่ช่วยดูแลเรื่องกฏหมายให้กับตระกูลอัครเดชาชาญ ตั้งแต่สมัยคุณปรีชารุ่นพ่อที่ตอนนี้เดินทางไปผ่าตัดทำบายพาสหัวใจและพักฟื้นที่สวิซเซอแลนด์ จึงโอนงานในความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับปริยะบุตรชายดูแลต่อ เขาต้องการให้ปริยะสืบสาวเรื่องนี้เป็นการเร่งด่วน เพื่อที่เขาจะได้ตัดสินใจ ว่าจะทำยังไงต่อไปดี
“วันนี้วันหยุดเสียด้วยสิครับ เรื่องตรวจสอบเอกสารอะไรคงลำบากเสียหน่อย”
“แต่คงไม่เกินความสามารถของคุณกระมัง...ปริยะ”
น้ำเสียงเข้มและเฉียบทำให้อีกฝ่ายนึกรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ยกเรื่องใดขึ้นมาเป็นข้ออ้างในการปฏิเสธ
“ครับๆ ผมจะรีบตามเรื่องให้โดยเร็วที่สุด”
ทนายหนุ่มผู้มารับตำแหน่งสืบทอดต่อจากบิดารับคำแบ่งรับแบ่งสู้
“ไม่...ผมต้องการคำตอบภายในวันนี้...วันนี้นะครับ”
เขาย้ำเด็ดขาดหนักแน่น ก่อนจะวางสายไป
ร่างสูงใหญ่เดินวนไปเวียนมากระวนกระวายใจ พอนึกถึงใบหน้าสวยเชิดๆ ของแม่เลี้ยงวัยกระเตาะ ก็เหยียดปากออกมาอย่างหมิ่นแคลน มือหนายกขึ้นมาเกาคางที่เขียวครึ้มด้วยไรเคราจางๆ อย่างครุ่นคิด
ถ้าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง...ซึ่งตอนนี้ก็มีแนวโน้มค่อนข้างมากที่จะเป็นอย่างนั้น...หากหลักฐานทั้งหมดเป็นของจริง แล้วเขาจะทำยังไงกับสองแม่ลูกนั่นต่อไปดี
ถ้าเจ้าเด็กตาใสแจ๋วหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูนั่นเป็นลูกของบิดาเขา...มีสายเลือดเดียวกับเขาจริง...ภูวฤทธิ์ก็คงจะรับผิดชอบดูแลส่งเสียให้ได้รับการศึกษาและมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้...ในฐานะน้องชายของเขาผู้เป็นสายเลือดอัครเดชาชาญคนหนึ่ง
แล้วแม่ของเด็กล่ะ? ผู้หญิงสวยท่าทางเชิดๆ ที่ดูท่าว่าจะไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ นั่น
เขาควรจะทำยังไงกับเจ้าหล่อนดี?
ชอบก็อย่าลืมกดหัวใจด้านล่าง
และคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะจ๊ะ
กดติดตามผลงานของนักเขียนได้ที่เพจนี้นะจ๊ะ
จะได้ไม่พลาดการติดตามน๊า ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
