[TWICE] BLUE LAND #ฟิคบลูแลนด์

BLUE LAND

INTRO.

ปัง !!

เสียงประตูร้านกาแฟใจกลางเมืองถูกเปิดออกอย่างแรงจนมันไปกระแทกกับกระถางต้นไม้ที่วางอยู่มุมข้างๆ เรียกให้สายตาของคนทั้งร้านได้หันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก เสียงก่นด่าและนินทาดังตามมาให้ได้ยินแทบจะทันที แต่ตัวต้นเหตุกลับเผยยิ้มบางๆออกมาก่อนจะโค้งขอโทษทุกคน

'เฮ้อออ.. รอดแล้วเรา..'

ถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอกก่อนขาเล็กๆจะรีบก้าวเข้ามาที่หน้าเคาเตอร์ที่ตั้งอยู่กลางร้าน เธอส่งยิ้มหวานให้พนักงานพร้อมสั่งสตรอเบอรี่ปั่นหนึ่งแก้ว ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ใกล้ๆ หันมาวางข้าวของพะรุงพะรังแล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะด้วยความเหนื่อยล้า ใบหน้าที่เคยเปื้อนยิ้มเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยในพริบตา น้ำใสๆคลอเบ้าตาคู่สวย ความรู้สึก 'กลัว' เริ่มกัดกินหัวใจจนไม่อาจทนกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ได้อีกต่อไป

ตลอดหลายปีเธอโดนตามล่าอย่างไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ตั้งแต่จำความได้ก็รู้แค่ว่าต้องหนี ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าถูกจับได้พวกมันจะทำอะไรเธอ.. เธอไม่กล้าพอที่จะลองให้พวกมันจับเธอไปแล้วดูว่าพวกมันจะทำอะไรหรอก.. คราวนี้ก็เหมือนเช่นทุกครั้ง เธอตั้งใจเปิดประตูเสียงดังให้ทุกคนหันมามองเพื่อสลัดคนพวกนั้นให้ถอยออกไปไม่กล้าทำอะไรเธอ ตั้งใจว่าจะรอจนค่ำถึงจะกลับห้องพัก

ที่ต้องรอจนค่ำก็เพราะ..คนพวกนี้มันไม่ตามล่าเธอตอนกลางคืนไงล่ะ..

..

....

มือบางล้วงเอาสร้อยออกมาจากด้านในเสื้อคลุม สร้อยสีเงินที่มีแหวนสีเงินหนึ่งวงห้อยเอาไว้ เธอกำมันไว้แนบอกราวกับอยากหาที่พึ่งพิง หลับตานิ่งอยู่พักหนึ่งหัวใจที่เคยเต้นแรงก็ค่อยๆสงบลงจนเป็นปกติ..

แม้จะจำเรื่องทั้งหมดไม่ได้ แต่เธอก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เธอจำได้ว่าวันนั้นเธอโดนตามล่าแล้ววิ่งหนีคนพวกนั้นแทบตาย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนตื่นขึ้นมาบนเตียงนุ่มๆในโรงแรมหรู แต่ที่ทำเอาเธองงสุดๆก็คงเป็นการที่มีเงินก้อนใหญ่และแหวนวงนี้วางอยู่ข้างเตียงพร้อมกระดาษโน๊ตใบเล็กๆที่มีลายมือที่เรียกว่าขี้เหร่สุดๆเขียนกำกับเอาไว้ว่า 'ให้นายอน' นี่แหละ

..จริงสิ กระดาษอีกใบก็เขียนบอกไว้นี่นา..

'แหวนวงนี้คือใบผ่านทางสู่บลูแลนด์'

..ไปบลูแลนด์อย่างนั้นหรอ?..

บลูแลนด์กับโลกฝั่งนี้ทำสัญญาไม่ยุ่งเกี่ยวต่อกันมาหลายชั่วอายุคนแล้วนะ เพราะเผ่าพันธุ์ของเราต่างกันจนไม่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบได้ ผู้นำของทั้งสองเผ่าพันธุ์เลยต้องแบ่งอาณาเขต ดึงคนของตัวเองกลับพื้นที่ของตนแล้วล้อมรั้วสูงกั้น ชาวบลูแลนด์หากลอบเข้ามาแล้วถูกจับได้ก็ถือเป็นเรื่องร้ายแรง โดนโทษหนัก แล้วถ้าเธอไปที่นั่น เธอจะไม่โดนพวกเขาจับฆ่าเอาหรอ?.. ตากลมกรอกไปมาอย่างใช้ความคิด..

เธอไม่อยากหนีอีกแล้ว..

"อยู่นี่ก็โดนตามล่าไม่เว้นวันอยู่แล้ว ไม่ลองเสี่ยงก็คงโดนล่าไปทั้งชีวิต ลองกันสักตั้งแล้วกันนะ"