Death creep ฝ่าวิกฤตเชื้อไวรัสนรก

ซ่า...ซ่า!!

"ที่นี่มัน...ที่ไหนกัน"

ชายหนุ่มคนนึงพูดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ เมื่อจู่ๆที่เขาลืมตาขึ้นมา ภาพตรงหน้าที่เคยเป็นห้องเรียนของเขาก็เปลี่ยนไป

ซ่า ซ่า!!

เสียงของห่าฝนยังคงตกหนัก หยาดฝนที่ตกกระทบกับผิวของใบหน้าของเขามันรุนแรงจนเขาจำเป็นที่ต้องหรี่ตาลงเมื่อกันที่หยาดฝนเหล่านี้จะกระเซนเข้าไปในนัยต์ตาของเขา เขากวาดสายตามองรอบๆเพื่อหาสิ่งที่สามารถบ่งบอกหรือระบุบอกเขาได้ว่าสถานที่นี้...

คือที่ไหน...?

แต่เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบกับคำถามที่ได้ตั้งขึ้นมาได้ เพราะเมื่อไม่ว่าจะมองไปทางไหนสิ่งที่เขาพบก็มีเพียงแต่ถนนเส้นเดียวที่อยู่ตรงหน้าเขา ส่วนด้านข้างของเขาก็มีแต่ความมืดมิด

ตึก ตึก

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะทำใจกล้าตัดสินใจเดินตรงตามถนนเส้นนี้ออกไป ถึงใบหน้าของเขาจะยังคงนิ่งไร้อารมณ์ใดๆ แต่ภายในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความกังวลและความหวาดกลัวลึกภายในใจ

นี่เป็นสิ่งที่บ่งบอกนิสัยของเขาได้เลยว่า...เขาเป็นคนที่เก็บความรู้สึกจริงๆไว้อยู่เพียงในใจ ภายนอกของเขาเพียงเป็นแค่การเสแสร้งว่าตนเข้มแข็งเพียงเท่านั้น

ตึก ตึก...

ซ่า ซ่า!!!

ชายหนุมยังคงเดิยฝ่าหาฝนนี่ไป ด้วยใบหน้าที่เปียกโชก เมื่อมองดูดีๆแล้วชายหนุ่มคนนี้มีใบหน้าตาที่หล่อเหลาเป็นอย่างมาก ผมสีดำสนิทที่ตอนนี้เปียกโชก ดวงตาคมกริบสีน้ำทะเลของเขาที่มองทอดออกไปเป็นเส้นตรง

รูปร่างสูงโปร่งพร้อมด้วยร่างกายที่แข็งแรง จากผลจากการเล่นกีฬาและออกกำลังกาย ผิวที่ขาวเนียนละเอียดชวนมีออร่า ไม่ว่าสตรีคนไหนที่ได้พบจำเป็นต้องล่มหลงเขาทุกคนเป็นอย่างแน่

ตึก

แต่ถ้าหากชายผู้นี้กลายเป็นสิ่งนี้ไปละ...

ชายหนุ่มหยุดเดิน เมื่อเห็นว่าท่ามกลางความมืดมีใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ตึก  ตึก

"!!!"

เมื่อชายในเงามืดเดินออกมาท่ามกลางความเงียบงัน ถึงแม้จะมีเสียงของห่าฝนที่แทรกมาตลอดก็ตาม แต่ในความรู้สึกของชายหนุ่ม เขาได้ยินเพียงแต่ฝีเท้าของชายคนนี้ที่เดินออกมาเท่านั้น

และสิ่งที่เขาเห็นทำให้หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น เมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าคนนี้ก็คือ...

ตัวเขาเอง...!!

ชายหนุ่มเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ แต่ความตกใจของเขาไม่ได้มีแค่นี้ เพราะเมื่อเห็นตัวเขาคนนั้นวิ่งตรงเข้ามาที่เขา...

"!!!"

เขาก็เห็นใบหน้าที่ซีดเผือกจองตัวเขาคนนั้น พร้อมนัยต์ตาที่ไร้ชีวิตสีขาว ตัวเขาคนนั้นพุ่งเข้ามาที่เขาอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยใบหน้าที่ซีดเหมือนคนตายแต่กลับเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่ปูดโปน ตัวเขาคนนั้นพุ่งเข้ามาที่เขาพร้อมอ้าปากกว้างจนเห็นภายในช่องปากที่มีแต่คราบน้ำลายและ...

เลือด...!!

ปากของมันที่เปิดกว้างจนแทบไม่น่าเชื่อว่านี่คือปากของมนุษย์ เพราะมันอ้าปากกว้างมากจนน่ากลัว เสียงของกรามที่หักดังกรุบๆดังข้างหูของเขา

และไม่ทันที่จะตั้งตัว เขาก็โดนมันกัดเข้าที่ใบหน้าจนหน้าแหว่ง เลือดกระฉูด เศษเนื้อกระจายกันเลยทีเดียว...

"อ้ากกก!!!"

เขาร้องตะโกนลั่นด้วยความเจ็บปวด แต่ตอนนี้เขาหารู้ไม่ว่านั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน เพราะตอนนี้นักศึกษาเพื่อนร่วมชั้นของเขาทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งศาสตราจารย์ก็มองมาที่เขาเป็นทางเดียวกัน เมื่อจู่ๆเขาก็ตะโกนขึ้นมา

"...เอ๊ะ"

ชายหนุ่มพอรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ เขาปรือตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ก่อนเขาจะถอนหายใจเมื่อเข้าใจแล้วว่าตะกี้มันคือความฝันนี่เอง

"........"

เขารู้สึกได้ถึงสายตาจำนวนหลายคู่ ก็มองไปด้านหน้าก็พบว่าเพื่อนๆทุกคนกำลังมองเขา เขาหน้าแดงอย่างอายๆเล็กน้อย ก่อนจะไอกระแอมเบาๆอย่างกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดว่า...

"โทษทีครับตะกี้คือเสียงริงโทนมือถือของผมเอง..."

ปล.เม้นติชมกันได้ครับ จบบทนำ