ภรรยาสาวน้อย

                              

                                                                                              คณาทิน   รุ่งโรจน์วัฒนา     

     ทายาทหมื่นล้านของคุณหญิงย่าศศิวรรณ  รุ่งโรจน์วัฒนา  เขาเป็นชายในฝันที่สาวเล็กสาวใหญ่ต่างหมายปองแต่เป็นต้องกินแห้วกันไปเพราะเขานั้นเป็นหนุ่มหล่อที่แต่งงานแล้ว กับหลานสาวต่างสายเลือดของผู้เป็นย่า

                                                                                                                                                                                                                                                                    

                                                                                                 มินรดา รุ่งโรจน์วัฒนา 

     ภรรยาสาวน้อยวัยละอ่อน อายุเพียงสิบเก้าปีเธอต้องเข้าประตูวิวาห์กับหลานชายของผู้มีพระคุณอย่างคุณหญิงย่าศศิวรรณ รุ่งโรจน์วัฒนา เธอเป็นสาวน้อยผู้สดใสร่าเริง และดื้อรั้น

      ท้าวความในความเป็นมาของน้องมิ้นท์ มินรดา รุ่งโรจน์วัฒนา เมื่อเธออายุได้สามขวบสาวน้อยผู้สดใสร่าเริงได้ก้าวเข้ามาอยู่ในตระกูลมหาเศรษฐีผู้ดีเก่าแก่อย่างบ้านรุ่งโรจน์วัฒนา เนื่องจากบิดามารดาของสาวน้อยนั้นด่วนจากไปโดยไม่มีทางหวนกลับด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบินที่พรากเอาชีวิตของบุพการีทั้งสองของเธอไป เมื่อบุคคลอันเป็นที่รักที่เหลืออยู่บนโลกเพียงสองคนได้จากไปเด็กหญิงก็ไม่ญาติที่ไหนอีก ญาติทางฝ่ายมารดานั้นไม่ต้องถามถึงเพราะมารดาของเด็กน้อยก็เป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เกิด ส่วนบิดาเธอนั้นก็ไม่เหลือใคร จะมีก็แต่คุณหญิงย่าศศิวรรณผู้เป็นดั่งมารดาอีกคนเท่านั้น

     วันที่เกิดเรื่องบิดาและมารดาของเด็กหญิงได้เดินทางไปดูงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกาพร้อมกันกับเพื่อนรุ่นพี่อย่างคุณคณาธร รุ่งโรจน์วัฒนาและภรรยา รุ่นพี่ทั้งสองคนคือบุพการีของคณาทินนั้นเอง เมื่อเหตุการณ์ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นทั้งสี่คนได้เสียชีวิตลงในวันเดียวกัน  ในตอนนั้นคณาทินมีอายุเพียงสิบเอ็ดขวบเขาสามรถรับรู้ถึงความเจ็บปวดในสถานการณ์นั้นได้อย่างชัดเจน จากนั้นคุณหญิงย่าศศิวรรณเมื่ออายุมากขึ้นจึงได้หมั้นหมายมินรดาให้กับคณาทินเพราะท่านเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่าตนนั้นจะอยู่ดูแลหลานรักทั้งสองได้อีกนานเท่าใดจึงอยากให้ทั้งสองคนได้ดูแลซึ้งกันและกัน โดยการหมั้นหมายนั้นมีคณาทิน รุ่งโรจน์วัฒนาเจ้าตัวกับทนายประจำตระกูล ลูกชายคนโตของคุณหญิงย่าอย่างชณาภาท รุ่งโรจน์วัฒนาและครอบครัวของเขารับรู้

                                                                                            ตัวอย่างเรียกน้ำจิ้ม

          บานประตูห้องทำงานสุดหรูถูกเปิดออกตามแรงอารมณ์ของหญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้างามนั้นบึ้งตึงติดจะมีแง่งอนเล็กน้อย มันเกิดจากการไม่พอใจของหญิงสาวที่มีให้กับเจ้าของห้องนี้ แต่สิ่งที่ฉายออกมาจากใบหน้างามนั้นกลับไม่ได้ลดทอนความน่ารักของเจ้าของใบหน้าเลยแม้แต่น้อย กลับกันนั้นมันกลับทำให้หญิงสาวน่ารัก  น่ามองสำหรับเจ้าของห้องทำงานเป็นอย่างมาก 

“พี่คณา!”     เสียงหวานที่เปร็งออกมาจากกลีบปากสีชมพูระเรื่อน่าจูบบวกกับสายตาข่มขู่ของมินรดานั้นไม่ได้สร้างความหวาดกลัวสำหรับคณาทินเลยสักนิด

“ว่าไง”     เสียงทุ้มเอ่ยตอบด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งสายตาคมมองไปยังตำแหน่งที่ร่างของหญิงสาวร่างเล็กยืนอยู่เพียงคู่เดียวแล้วหันกลับมาสนใจเอกสารตรงหน้าตามเดิม ชายหนุ่มยังนั่งบนเก้าอี้ประธานบริษัทและกำลังเซ็นต์เอกสารเป็นปกติเหมือนไม่ได้รับรู้ถึงพายุอารมณ์ลูกเล็กๆภายในห้องที่กำลังจะเกิดในนาทีถัดไปนี้เท่าใดนัก

“พี่คณา ทำแบบนี้ได้ยังไง”

“พี่ทำอะไร”

“มิ้นท์บอกว่ามิ้นท์จะไปงานลี้ยง”   

“แล้ว?”

“มิ้นท์ไม่ต้องการ คนติดตามที่มีจำนวนมากมายเกินความจำเป็นแบบนั้น”

“แบบไหน”

“ก็แบบที่พี่คณากำลังทำอยู่นี้ไง มิ้นท์ไปงานเลี้ยงฉลองกับเพื่อน ไม่ได้ไปออกรบจำเป็นไหมที่พี่คณาจะให้การ์ดตามไปเยอะถึงยี่สิบคน!”     เสียงหวานร่ายออกมายาวเหยียดตามความใคร่รู้ในใจ กร์าดยี่สิบคนมันอาจดูเยอะและเวอร์ไปมากสำหรับมินรดาหรือใครอีกหลายๆคน แต่มันกลับน้อยมากสำหรับคณาทิน คนเป็นห่วงและหวงร่างน้อยตรงหน้านี้เอามากๆ โดยตัวเขานั้นอยากให้ตามไปอีกสักยี่สิบคนด้วยซ้ำหากไม่กลัวว่าหญิงสาวจะอึดอัด เขาจึงส่งบอดี้การ์ดติดตามหญิงสาวเพียงครึ่งของความคิดเขาเท่านั้นถือว่าคนละครึ่งทาง 

“มันน้อยไปด้วยซ้ำมินรดา”

“น้อยไปอะไร แบบนี้เขาเรียกว่ามากไปต่างหาก พี่คณามิ้นท์ไปฉลองกับเพื่อนนะ ให้คนตามเยอะขนาดนั้น มิ้นท์อึดอัด มิ้นท์...”

“ที่ที่เธอจะไปคือผับ มินรดาเธอไม่รู้หรอว่ามันอันตรายมากแค่ไหน พี่ให้เธอไปกับคนของเรายี่สิบคนมันดีกว่าเธอไม่ได้ไปเลย”     มินรดายังกล่าวไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ คนเป็นห่วงระดับมากอย่างคณาทินก็แทรกขึ้นก่อนที่เสียงหวานๆของสาวน้อยตรงหน้าจะหาเหตุผลร้อยพันประการมาโน้มน้าวเขาได้จบ

“พี่คณา!”

“ยังไง หรือจะไม่ไป”

“พี่คณา!”     สาวน้อยเถียงไม่ทันคนตัวโตเธอได้แต่เรียกชื่อชายหนุ่มเสียงแข็ง แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้เธอมีโอกาสได้พูดอะไรนอกเสียจากเรียกชื่อเขาเท่านั้น

“ใช่ พี่คือพี่คณา คณาทิน โรจน์วัฒนา สามีเธอพี่มีสิทธ์ที่จะให้เธอไปหรือไม่ให้เธอไปไหนก็ได้ มินรดา สรุป ไปหรือไม่ไป”     ดวงตาคมกับดวงตาหวานทั้งสองสบตรงถึงกันอย่างวัดใจว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้ให้กับศึกครั้งนี้ หากก็เป็นอีกครั้งที่มินรดาเป็นฝ่ายแพ้ผ่ายให้กับสามีทางนิตินัยหนุ่มรูปหล่อเสียงหวานจึงเอ่ยกระแทกเสียงลงด้วยความไม่พอใจ

“ไป!”

“ก็แค่นั้น”

“แต่มิ้นท์ อยาก...”

“ไม่มีการต่อรองอะไรทั้งนั้นมินรดา ไม่อย่างนั้นพี่จะตามไปด้วยอีกคน”     เป็นอีกครั้งที่เสียงหวานต้องหยุดไปเมื่อเสียงทุ้มกล่าวแทรกเหตุผลของเธอ เมื่อคณาไม่อยากรับฟังเขาจึงยื่นคำขาดออกไปในทันทีก่อนที่คนตัวเล็กจะหาเหตุผลที่ยังไม่เอ่ยออกมานั้น

 “เผด็จการ!”

“นั้นแหละคือพี่ เธอรู้จักดีมินรดา”

“พี่คณาอ่ะ”     เมื่อภรรยาสาวน้อยสะบัดบ๊อบเดินออกจากห้องทำงานไปด้วยใบหน้าแสนงอน ส่งผลให้ห้องทำงานของเขาเงียบลงในทันที อันที่จริงมินรดา ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน ไม่ใช่ว่าเป็นหญิงชอบเที่ยวกลางคืนแต่อย่างใดเพียงแต่วันนี้เธอมีนัดกับเพื่อนเลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสที่การสอบปลายภาคเรียนของนักศึกษาปีที่สามจบลงด้วยดี ภรรยาแสนดื้อขี้งอนของเขาเลยขออนุญาตสามีอย่างเขาออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แรกที่มาขออนุญาตนั้นมันทำให้เขาหงุดหงิดหัวใจอย่างมาก แต่จะให้ทำอย่างไรเมื่อภรรยาสาวของเขาอยากไปเขาจำต้องยอมตามใจเธอแม้มันจะขัดใจเขามากมากมายเท่าไหร่ก็ตาม

     นิยายเรื่องนี้เป็นจิตนาการของเจ้าของนามปากกาล้วนๆ บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่แต่ง หากเหมือนหรือคล้ายกับใครก็อภัยไว้ณที่นี้ ขอให้ติดตามกันเหมือนเดิมน่ะค่ะ จะพยายามอัพบ่อยๆค่ะ

รักรีดเดอร์เสมอ Gprincess