ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ภรรยาเพียงในนาม
"โธ่เว้ย!" ...เพล้... เสียแ้วน้ำบนโ๊ะเล็้าเียแ เพราะรีภพ เหวี่ยมือไปน าารลุพรว ผละออาเีย้วยวามหุหิ
อุษาวลีนั่หอบหายใอยู่บนเีย สอามอเาื่นๆ สอมือลนลานว้าเสื้อนอนมาสวม วามเย็นาเรื่อปรับอาาศระทบผิวอันเปลือยเปล่า วามาวสล้า และวามามอ่อปทุม ภายใ้บราเียร์ผืนน้อยสีมพู ยิ่ทำให้ผู้ายที่มีเลือเนื้อ มีอารม์ อันถูเ็บไว้มาเนิ่นนาน อุหภูมิเือพล่านยาระับ
"ไม่้อใส่!" สามีสุทน ระาเสื้อภรรยาออแล้วเหวี่ยทิ้ หล่อนรีร้อ แล้วผวาถอยหลัไปิอบเีย ผ้าห่มผืนหนาบนั ถูึรั้ึ้นมาลุมหน้าอ
"หยุนะ" เาเสียั ถลึาใส่ หล่อน้อลับ้วยประายาแ็ร้าวว่า
"ุสัาว่าะไม่แะ้อัวัน หาันไม่ยินยอม" หล่อนเ้นเสีย่ำลึ
"อุษาวลี!" เาเรียื่อย้ำราวับเือนสิ ใบหน้าหล่อเหลา และอำยำเปลือยเปล่า ่อน้าแและร้อนผ่าว
"ผมเป็นสามีอุนะ และผมให้เวลาุมาพอแล้ว"
"ไม่พอ!" หล่อนสวน
"อะไรนะ" เาทำหน้าเหมือนสิแ
"ันยัไม่พร้อม" หล่อนอบเสียแ็
"สอเือนแล้ว?" เาะโนลั่น
"ะสอเือน หรือสามปี ถ้ามันไม่ไ้ ็แปลว่าไม่ไ้ ภพ ยามานัหรือ ับารทำวามเ้าใภรรยาอัวเอ ให้เียริเธอ และเมาอาทร ันรู้ว่าุเป็นผู้ายที่ี พ่อับแม่ันเื่อมั่นในวามเป็นสุภาพบุรุษ ึมอบันใหุ้ เพื่อหวัปป้อูแลและทะนุถนอม ันเื่อมาลอว่า ุเป็นผู้ายที่มีุธรรมสูพอ ที่ะไม่้าวร้าว ล่วเิน หรือบีบบัับายใภรรยาอุอย่าหัิบ"
รีภพยืนนิ่ ทั้ที่ใปั่นป่วนแทบระเบิ มวลไฟในอมันใล้ปะทุเพราะำพูอภรรยา ใ่แล้ว ภรรยาสอเือนเศษอเาเป็นนพูเ่ หล่อนมีวาทศิลป์มาแ่ไหนแ่ไร สามารถโน้มน้าวให้เาล้อยามไ้เสมอ โยเพาะเรื่อนี้ ที่เหมือนหล่อนะถนัเป็นพิเศษ ายหนุ่มหัวเราะ ไม่รู้ว่าเาำหล่อน หรือสสารัวเอ
"ารนอนับสามี มันเป็นาร้าวร้าว ล่วเิน หรือบีบบัับใุั้นหรือ อุษา ผมอยามีเพศสัมพันธ์ับภรรยาอัวเอ มันเป็นเรื่อั่ว้าสามานย์มาใ่ไหม"
เสียระท่อนระแท่น าวามมื่นอผู้ายรหน้า ัน้อนสะอื้นมาุที่ลำอ หิสาวผู้หัวใาย้านอย่าอุษาวลี หันหน้าไปอีทา ะพริบาถี่ๆ สลัวามมัวอราบน้ำาให้หลุไป ปล่อยให้นาอนเปียุ่มแทนำอบอวามเ็บปวรวร้าวอันฝัลึ
"ไปหาหมอ... ไ้ไหม อุษาวลี"
สามี่อยๆ หย่อนายนั่้าเีย พูเสียอ่อน
"ุ็รู้ว่ามันไม่สำเร็"
"ลอหลายๆ ที่ ้อมีหมอสันที่สามารถรัษา ในเมื่อร่าายไม่บพร่ออะไร ปัหามันอยู่ที่ใล้วนๆ ถ้าุอยาหาย ุ้อสู้ และเอานะมัน วามลัวนั่นที่มันรอบำุ..."
รีภพ่อยๆ เยิบเ้ามานั่ใล้ๆ โน้มแนมาโอบไหล่ ึร่าหล่อนเ้าหา้าๆ แม้เป็นารระทำที่นุ่มนวล ละมุนละม่อม เายัสัมผัสไ้ถึวามแ็ืนอภรรยา เาถอนใ รู้สึยอมแพ้ับวามพยายามอัวเอ ปล่อยมือาหล่อน แล้วลุึ้นยืน หยิบเสื้อาพื้นมาสวม ใบหน้าเยา เปลี่ยนเป็นนละนาเมื่อรู่นี้
อุษาวลีรู้ี วามอทนอสามีนับวันะน้อยล อันที่ริ โทษเาไม่ไ้ ทุรั้ที่้อเผิปัหาอย่านี้ ไม่ว่าเาะทำีสัแ่ไหน สุท้าย ็บล้วยารทอทิ้ให้หล่อนแบรับวามผิอย่าโเี่ยวทุที รีภพเอือมระอา... เหนื่อยหน่ายับภรรยาที่ใ้านไม่ไ้ และเบื่อ ที่ะยื่นมือเ้ามา่วยแ้ไ!
วามริ หิสาวไม่ถึั้นรัเีย หรือยะแยอ้อมแนอสามี หาแ่้วยวามรู้สึ หรือะเป็นหวาระแว็ไ้ มันฟ้อว่าสัมผัสอันนุ่มนวลอรีภพ เพียเพื่อประเล้าประโลม หลอล่อ ัู ให้หลุมเมพิศวาสที่เาหวัไว้ ไม่ไ้เิาิเมาอันสะอา ปราศาวามใร่ ัวหล่อนึปิเสธเาไป รีภพไม่เ้าใในุนี้ เาิว่าหล่อนไม่อบ หรืออาิว่าาย้านไปแล้ว็ไ้
"ผมะไปนอน้านอ..." เาพูเสียระ้า ว้าหมอนใบเียวเปิประูออไป อุษาวลียับลาเียอี้าน รีบว้าเสื้อมาสวม ุนอนอหล่อนเป็นแบบืื เสื้อับาเสีฟ้าลายสอ ถ้าไม่มีใบหน้าอันสวยหวาน และรูปร่าอันสมส่วน ผู้ายรสนิยมุิอย่ารีภพ ไม่แม้แ่ะเอานิ้ว้อยมาแะ
อุษาวลีเปิู้เสื้อผ้า ว้าผ้าห่มแล้วรีบามเาออมา สามีโยนหมอนบนโฟาัวยาว นั่ลอย่าแรแล้วล้มัวนอนแผ่หลา ภรรยาลี่ผ้าห่มผืนยาวลุมให้ รีภพลืมามอ ประสานแววาู่นั้น ่อนสะบัหน้าหนี หันะแไปอี้าน ภรรยาเม้มปา "รารีสวัสิ์่ะ" พูเสียเบา แล้วเินลับเ้าห้อไปอย่าเียบริบ
บนอบเีย หิสาวนั่ห้อยา โรึมเศร้าเหมือนะำเริบ เมื่อหล่อนเริ่มะฟุ้่าน และำิ่ลึ อุษาวลีรีบสูลมหายใลึ บหน้าัวเอเบาๆ สะอารม์ให้ิถึเรื่อีๆ เ้าไว้ แ่ยิ่พยายามฝืนเท่าไหร่ สิ่ที่เ็บไว้เริ่มออมา วาแ่ำ หยาน้ำลอามเบ้า ประาศวามพ่ายแพ้อหัวใ ้ำร้าย วามทรำมื่นที่อยาลืม ยัหอบเอาวามเ็บปวรวร้าวมา้ำเิม
อุษาวลีนั่ัวอ ยแนสอ้าอัวเอ ายสั่นเบาๆ เพราะใเหน็บหนาว...
เพียอนเ็วบนั้น... หล่อนไม่ถูล่วละเมิทาเพศ
เพียอนสิบสอวบนั้น... หล่อนไม่ถูระทำำเรา และ่มืน
เพียอนอายุสิบเ็นั้น... หล่อนไม่หลวมัว "ุมนร" ับแฟนนแร
วันนี้... อุษาวลีไม่้อมาแบรับวามวิริมามาย "โลนสีำ" ที่มนุษย์เพศผู้สาใส่ป้ายทับบนัวหล่อนรั้แล้วรั้เล่า้วยวามอำมหิ ย้อมร่าายและิใหล่อนให้สปรโสมม หมัหมมนไม่อาเอาอะไรมาล้าออไ้ ำว่า "โร้าย" เป็นเพียำปลอบใสั้นๆ าเหยื่อที่ไร้หนทาระานเลวมาลโทษ
หล่อนำพวมันไ้ สัว์ัวผู้ ที่เรียัวเอว่า "มนุษย์" สามัว ไ้ยัเยียวามอัปรีย์สู่ีวิอันาวสะอา นับาวันนั้น พวมันพราโลอันสใสไปาอุษาวลี พร้อมับทิ้เถ้าอารม์ไว้ให้อย้ำัวเอ วามเลีย และลัว... ผู้าย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น