[FIC INUYASHA] Destiny พิชิตชะตา สัญญารัก

ลำดับตอนที่ #13 : ♣ Destiny ♣ Chapter 12

♣ Destiny ♣ Chapter 12

  “ย่าชิมาดะ ผมกลับมาแล้ว”เด็กหนุ่มเปิดประตูออก แล้วก้าวเดินเข้าไปข้างในบ้านช้าๆ ดวงตากวาดมองหาหญิงชราที่คุ้นเคย แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เมื่อเดินเข้ามาถึงตัวบ้านความเงียบก็ทำให้เขารู้สึกใจไม่ดีขึ้นมา

ไม่จริง...มันต้องไม่เป็นแบบนั้น...ไม่เอาอีกแล้ว...

อินุยาฉะสาวเท้าวิ่งไปที่ห้องของย่าชิมาดะ เขาเปิดบานประตูออกก็พบเพียง ความว่างเปล่า

ความกลัวเกาะกุมหัวใจของเด็กหนุ่ม เขาเดินสำรวจไปรอบบ้านก็ไม่พบวี่แววของหญิงชราที่ตามหา และแล้วเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นเขาก็รีบตรงดิ่งไปที่ต้นเสียงทันที

กริ๊ง กริ๊ง

“ครับ บ้านอินุคามิครับ”เด็กหนุ่มทักปลายสาย แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ปลายสายพูดหูโทรศัพท์ก็ร่วงออกจากมือทันที

“ฮัลโหลค่ะ คุณเป็นญาติกับคุณยายใช่ไหมค่ะ ตอนนี้คุณยายอยู่ที่โรงพยาบาลเซไค...”

เขาวิ่งออกจากบ้านโดยไม่ลังเลและไม่สนใจว่าปลายสายจะพูดอะไรต่อจากนั้น เขาตรงดิ่งไปยังสถานที่ที่ปลายสายบอก เขาไม่สนใจว่าปลายสายเป็นใคร แต่เขาสนใจคนที่เธอพูดถึงอยู่จนแทบบ้า

“ย่าชิมาดะ”

อย่าเกิดขึ้นอีกเลย.....

เด็กหนุ่มยืนหอบ ก่อนถามนางพยาบาลอย่างร้อนรนทันทีที่ไปถึงรพ. เมื่อรู้ว่าคุณย่าอยู่ที่ห้องไอซียูเด็กหนุ่มก็แทบทรุด เขาวิ่งตรงไปที่นั่นเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะวิ่งได้

และแล้วเขาก็พบกับหญิงสาวผมยาวสีดำคนหนึ่งที่คุ้นตายืนอยู่หน้าประตูห้องไอซียู เธอดูเป็นกังวล ชุดกระโปรงนักเรียนของเธอเต็มไปด้วยรอยสีแดง ซึ่งไม่ต้องบอกเขาก็เดาได้ว่ามันเป็นรอยเลือดอย่างแน่นอน

“อินุยาฉะ...”หญิงสาวตรงหน้ามองเด็กหนุ่มที่หอบหายใจ เมื่อหญิงสาวหันมาเจอเขาก็แอบหวั่นในใจ เมื่อเธอเลือกให้นางพยาบาลเป็นคนติดต่อหาเขาเอง แทนที่จะเป็นเธอโทรไป

“คาโงเมะ...เลือดนั่น..” อินุยาฉะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คาโงเมะเดินเข้าหาเขา ก่อนใช้มือจับที่ไหล่อันสั่นเทาของเขา แววตาหวาดกลัวที่แสดงออกมานั้นของอีกคน ทำให้คาโงเมะตกใจไม่น้อย

“ฉัน..”คาโงเมะเอ่ยอย่างชั่งใจ เธอไม่รู้ว่าจะสามารถอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นยังไงดี

“ไปซื้อของให้ที่บ้าน แล้วพอฉันผ่านถนนแถวบ้านนาย ฉันก็เจอย่าชิมาดะสลบอยู่บนพื้น...พอเห็นมีเลือดอยู่ตามเสื้อผ้า ฉันเลยรีบพาท่านส่งรพ.”

หญิงสาวอธิบายให้เขาฟัง เมื่อได้ยินแบบนั้นในใจของเขาก็ยิ่งบีบรัดอย่างเจ็บปวด อย่างน้อยหญิงสาวก็ไม่ได้บาดเจ็บ แต่ถึงแบบนั้นมันเกิดขึ้นได้ยังไง...

ใครกันที่ทำร้ายย่า...

“นานแค่ไหนแล้ว...” เขาจึงถามต่อด้วยน้ำเสียงสั่น แต่ไม่ต้องให้ถามจนจบประโยค หญิงสาวก็ชิงตอบขึ้นก่อนด้วยสีหน้าเศร้า เธอรู้สึกเสียใจจริงๆที่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าหญิงชราจะเป็นเช่นไร

“สองชม.กว่าได้แล้ว”

อินุยาฉะทรุดนั่งกับเก้าอี้ใกล้ตัวทันที เรี่ยวแรงที่มีหายไปหมด เขาควรจะทำอย่างไรดี เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว

 ไม่อยากสูญเสียคนสำคัญไปอีกแล้ว...

หญิงสาวทำเพียงมองอีกฝ่ายที่ก้มหน้านิ่ง ก่อนนั่งลงข้างๆและเฝ้าภาวนาขอให้คุณย่าของอีกฝ่ายปลอดภัย

“คุณหมอคะ คุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ”คาโงเมะลุกขึ้นแล้วเอ่ยถามทันทีที่หมอผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมา อินุยาฉะลุกขึ้นตาม ชั่ววินาทีเหมือนเขาลืมการหายใจไปเสียแบบนั้น เขารู้สึกว่าการหายใจทำไมถึงได้ลำบากและทรมานขนาดนี้

หมอมองพวกเขาสลับกันช้าๆ แววตานั้นนิ่งเสียจนทั้งคู่หวั่นใจ

“ท่านปลอดภัยแล้วครับ” สิ้นคำพูดหมอคาโงเมะก็ยิ้มอออกมา ก่อนจะหันมาเห็นว่าอีกคนทรุดลงไปนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิม

 “ส่วนเรื่องอาการ หมอคงจะต้องขอเวลาเช็คอาการของคนไข้อีกครั้ง แล้วจะสรุปอีกทีนะครับ แล้วเดี๋ยวทางเราจะจัดเตรียมห้องให้นะครับ”หมอเอ่ย

“ขอบคุณมากนะคะ”คาโงเมะโค้งขอบคุณ 

“เรียบร้อยแล้วหมอขอตัวครับ”หมอเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น คาโงเมะทรุดลงนั่งข้างๆอินุยาฉะ

“ค่อยยังชั่ว ฉันลุ้นแทบแย่”คาโงเมะถอนหายใจพร้อมยกมือขึ้นนาบอก แล้วเผยรอยยิ้มบางๆออกมา

“ขอบคุณนะ” คาโงเมะหันมองอีกคนที่จู่ๆก็เอ่ยขึ้น แต่ก็ไม่หันหน้ามาสบตาเธอ คาโงเมะยิ้มเมื่อเห็นว่าใบหูของอีกฝ่ายแดงเล็กน้อย หมอนี่ก็พูดขอบคุณเป็นสินะ

“อืม ไม่เป็นไรหรอก ดีแล้วนะ”คาโงเมะเอ่ยเสียงร่าเริง

“งั้นฉันกลับก่อนนะ ไว้เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ”คาโงเมะเอ่ยขึ้นเมื่อพวกเขาเดินมาที่โถงใหญ่ของโรงพยาบาล ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มคนเลยเริ่มบางตาลงไปบ้าง

“อืม เจอกัน”อินุยาฉะตอบรับยังไงก็รู้สึกไม่ชินสักทีที่เห็นใบหน้าที่คล้ายกับคิเคียวมากขนาดนี้ คาโงเมะมองดูอีกฝ่ายที่เสมองไปทางอื่นตอนพูดกับเธอก็อดยิ้มไม่ได้ เธอตอบอืมก่อนจะโบกมือแล้วแยกกลับบ้านไป อินุยาฉะเมื่อเห็นหญิงสาวหายลับไปแล้ว จึงเดินไปที่ช่องจ่ายเงินเพื่อจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย

“อ้อ มีคนชำระไปแล้วค่ะ”นางพยาบาลสาวเอ่ยขึ้นหลังจากเช็คในระบบ อินุยาฉะตกใจ ก่อนจะถามขึ้น

“อะไรนะครับ? ใครครับ”

นางพยาบาลสาวทำท่านึกก่อนจะตอบขึ้น “อื้ม.....ผู้ชายแก่ๆคนนึงค่ะ”

“ผู้ชายแก่ๆ?”  อินุยาฉะทวน พยาบาลสาวหยักหน้า นั่นยิ่งทำให้อินุยาฉะสงสัยเข้าไปอีก ใครกันน่ะ?

“เขาบอกชื่อไหมครับ?”

“เอ่อ ไม่ได้บอกไว้ค่ะ”  

หรือเป็นคนที่ทำร้ายย่ากันนะ....

อินุยาฉะสงสัยแต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ “ขอบคุณครับ” เขาโค้งให้หญิงสาวเล็กน้อย

“ยินดีค่ะ” นางพยาบาลสาวตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนอินุยาฉะจะเดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปยังห้องพักของย่าชิมาดะ

ทุกย่างก้าวที่เดินไปบนโถงยาวสีขาวสะอาดของเขาหนักอึ้ง เขาไม่เคยชอบโรงพยาบาลเลย เพราะมันทำให้เขาอดใจหายไม่ได้ว่าจะต้องสูญเสียใครไปอีก.... เด็กหนุ่มหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่ง เขาเปิดมันออกช้าๆ ด้วยมือที่สั่นเทา ภายในห้องสีขาวสว่าง บนเตียงกว้างมีหญิงชราที่แสนคิดถึงนอนนิ่งอยู่ เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้เตียงอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาคลอไปด้วยน้ำตาที่รื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“ย่า...”อินุยาฉะเอ่ยออกมาด้วยความยากลำบากเหมือนมีก้อนบางอย่างมาจุกอยู่ที่ลำคอ เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ก่อนค่อยๆใช้มือของตัวเองเอื้อมไปคว้ามือของหญิงชราที่นอนอยู่ขึ้นมากุม โดยที่หัวใจของเขาหวาดหวั่นไม่น้อย เด็กหนุ่มระบายยิ้มบางๆ น้ำใสไหลลงอาบแก้มช้าๆ เมื่อสัมผัสที่กอบกุมยังคงรู้สึกอบอุ่น

“บ้าจริงๆ...”อินุยาฉะซบหน้าลงบนมือนั้นเอ่ยแผ่วเบา หัวใจของเขาบีบรัดทรมาน เมื่อความทรงจำเก่าๆซ้อนทับขึ้นมา

...ทำไมต้องเป็นแบบนี้เสมอเลยนะ....

....ทำไมคนที่เขารักถึงต้องเจอเรื่องแย่ๆเสมอเลย.....

....หรือเขาจะเป็นตัวนำพาโชคร้ายกันนะ...

.

 “ย่า...อย่าจากผมไปนะ”มือที่จับกุมนั้นสั่นเทา

ผมไม่อยากให้ใครจากผมไปอีกแล้ว....

“คุณ...หนู”น้ำเสียงอ่อนโยนแสนคุ้นเคยเรียกชื่อเขาแผ่วเบา อินุยาฉะเงยหน้าขึ้น หญิงชราเผยรอยยิ้มบางจนหัวใจเด็กน้อยรู้สึกพองโต

“ไม่ร้อง....นะคะ”ย่าชิมาดะพูดต่อ เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเด็กหนุ่ม หัวใจเธอก็อดเจ็บปวดไม่ได้

“ดิฉัน...ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ร้อง..นะคะ”

“ฮึก....” อินุยาฉะโผเข้ากอดอีกฝ่ายไว้แน่น ราวกับถ้าเขาผ่อนแรงคนในอ้อมกอดของเขาจะหายไป

....เขาไม่อยากสูญเสียใครอีกแล้ว.... ตอนนี้ย่าชิมาดะเป็นครอบครัวคนเดียวของเขา...

“คุณหนู....”

ไม่อยากให้ใครหายไปอีกแล้ว.....

TBC.

.......................................................................................................................

มาแล้วววว ไรท์ต้องโดนรีดรุมแน่ทำหนูอินุร้องอีกแล้ววว (; A ;)

อดทนไว้นะหนูอินุ อดทนว้ายยย 

สัญญาว่าจะให้พี่น้องได้เจอกันเร็วๆนะฮะ 

ขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังใจอีกครั้งนะฮับ //โค้งงาม ๆ

วันนี้อาจมาอัพต่ออีกตอนน้าา <3 //กลับไปปั่นต่อ

TB