อาญารักซ่อนใจ

ลำดับตอนที่ #31 : บทที่ 6 ชนวนแห่งความเกลียด (5)

“งั้นเอื้อขอใช้โทรศัพท์หน่อยนะคะ จะโทรเรียกแท็กซี่” อุรัสยาหันไปเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่มีทางเลือก เพราะโทรศัพท์ที่เธอพูดถึง มันอยู่ในมือของเขา

“นี่เธออยากให้พ่อด่าฉันหรือไง ปล่อยให้หลานรัก ไม่สิ ลูกสะใภ้สุดที่รักนั่งแท็กซี่ตามลำพังในเมืองที่มีอาชญากรรมสูง พ่อฉันคงปลื้มหรอก”

เรื่องนี้อุรัสยาก็เถียงไม่ได้อีก ริโอ เดอ จาเนโร เป็นเมืองที่มีทิวทัศน์สวยงามและหลากหลาย จนได้ฉายาว่าเป็นเมืองที่ยอดเยี่ยมก็จริง แต่ก็เป็นเมืองที่มีอาชญากรรมสูงมากแห่งหนึ่งในลาตินอเมริกาเช่นกัน

“งั้น...คืนนี้เอื้อขอนอนที่นี่ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยให้เฮนรี่ส่งคนมารับ แบบนี้พอใจแล้วใช่ไหมคะ”

“ไม่ได้ เธอต้องอยู่ที่นี่” พอรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไร คริสเตียนก็พูดต่อ “จนกว่าคาร์ลอสจะกลับไปทำงาน ฉันไม่ไว้ใจเธอ”

“เอื้อไม่ผิดสัญญาหรอกค่ะ”

“ถ้าฉันกินหญ้าแทนข้าวเมื่อไร เมื่อนั้นแหละฉันถึงจะเชื่อที่เธอพูด”

“...”ในเมื่อเสียงของเธอ คำพูดของเธอ ไม่ว่าตอนไหน เมื่อไร มันก็ไม่เคยมีความหมายใดๆ สำหรับเขาอยู่แล้ว อธิบายไปเขาก็หาว่าแก้ตัว เธอจึงเลือกที่จะไม่ตอบ ไม่พูดอะไรอีก

ความเงียบเข้ามาครอบคลุมชั่วขณะเมื่อไม่มีใครพูดอะไรออกมา อันที่จริงก็ไม่ได้เงียบเสียทีเดียวหรอก เพราะบ้านหลังนี้ออกแบบเพื่อให้สัมผัสกับธรรมชาติได้มากที่สุด เสียงฝนตกกระทบหลังคาเบาๆ จึงดังเข้ามาในบ้าน แต่สำหรับอุรัสยาวินาทีนี้มันเงียบมาก เงียบเสียจนความรู้สึกอึดอัด และความเงียบก็ทำให้ความเจ็บปวดที่เธอพยายามไม่ใส่ใจชัดเจนขึ้น

และอุรัสยาก็รู้ดีว่าถ้าหากเธออยากให้ความทรมานนี้สิ้นสุดลง เธอต้องไปให้พ้นๆ จากที่ตรงนี้ ไปให้พ้นจากสายตาเฉยชาที่จ้องมองมา

หญิงสาวหมุนตัว แล้วเดินตรงไปยังประตูอีกครั้ง แต่จังหวะการก้าวเดินของเธอก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อมือหนาของคนที่ก้าวตามมาคว้าหมับมาที่แขนของเธอแล้วกระชากแรงๆ จนเธอต้องหันไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

“ฉันบอกว่าให้อยู่ที่นี่จนกว่าคาร์ลจะกลับไปทำงานไม่ได้ยินหรือไง หรือว่าหูหนวกกะทันหัน”

“ได้ยินค่ะ เอื้อแค่จะออกไปข้างนอก” อุรัสยาพูดทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าเจ้าของเสียงห้วน เธอกลัวว่าจะได้เห็นสายตาที่ทำให้เธอต้องรู้สึกเจียนตายอีก

“ฝนตกหนักขนาดนี้จะไปยังไง”

“เอื้อหมายถึงนอกห้องนอนค่ะ”

“ออกไปทำไม คิดจะหนีกลับงั้นเหรอ ที่พูดไปได้ฟังบ้างไหม”

“เอื้อแค่หิว จะออกไปหาอะไรกิน” บอกไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่ไม่หิวเลยสักนิด เธอแค่อยากหาข้ออ้างอะไรก็ได้ ที่จะออกไปจากที่นี่เท่านั้น

อุรัสยายืนนิ่งอยู่ที่เดิมอีกชั่วอึดใจ และเมื่อไม่มีคำพูดใดๆ ตอบกลับมาอีก หญิงสาวก็ดึงแขนของจากการเกาะกุมของมือหนา ก่อนจะสาวเท้าออกจากห้องทันที

แม่งเอ้ย!

คริสเตียนสบถในใจอย่างหงุดหงิด คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ในหัวของเขามีแต่เรื่องที่คิดว่าจะจัดการได้ง่ายๆ แต่กลับกลายเป็นเรื่องคาราคาซัง และอยู่เหนือการควบคุมอย่างสิ้นเชิง

ใช่! ตามแผนการที่วางไว้ ตอนนี้เขาควรเป็นอิสระจากการแต่งงานบ้าๆ นี่ไปแล้ว แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดทุกอย่างตาลปัดไปหมด แถมเขายังทำพลาดอย่างมหันต์ พลาดอย่างไม่น่าให้อภัยเสียด้วย

ไม่สิ! มันเป็นแผนการของเธอต่างหาก แผนการที่ทำให้เขาตกหลุมที่เธอวางไว้

‘จะไม่ได้หย่า หากลากเธอขึ้นเตียงงั้นเหรอ’

เขาไม่รู้ว่าพ่อคิดอะไรอยู่ถึงได้คิดข้อแม้บ้าๆ แบบนั้นขึ้นมา แต่ที่เขาไม่เข้าใจมากกว่าคืออุรัสยาคิดจะทำอะไรกันแน่ ถึงได้พูดแบบนั้นออกมา

“เอื้อไม่ได้มีแผนอะไรคะ เอื้อสัญญา ไม่สิ เอื้อสาบานว่าเรื่องทีเกิดขึ้นในวันนี้คุณลุงจะไม่รู้ เพราะเอื้อจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น แค่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกแค่นั้นก็พอค่ะ”

เพราะไม่อยากมีอะไรกับคนที่ไม่ได้รักงั้นเหรอ?

“แต่พี่ไม่ได้รักเอื้อ เราก็ไม่ควรทำแบบนี้”

“เซ็กส์มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรัก เธอก็น่าจะรู้ดีนี่”

“สำหรับคนอื่นเอื้อไม่รู้ แต่สำหรับเอื้อไม่มีความรักก็ไม่มีเซ็กส์”

แล้วทำไมเขาหัวเสียเพราะเรื่องแค่นี้ด้วย เพียงแค่เธอมีสิ่งที่เขาคิดว่าเธอไม่เหลือแล้วงั้นเหรอที่ทำให้เขาสับสนแบบนี้