คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 แค่ ‘เกือบ’ สมบูรณ์แบบ (3)
“เพิ่งแต่งแล้วยังไง แค่วินาทีเดียวฉันก็ไม่อยากผูกมัดตัวเองไว้กับผู้หญิงอย่างเธอ”
“ก็ถ้าพี่ไม่ได้อยากแต่ง ทำไมพี่ไม่ปฏิเสธคุณลุงไปตั้งแต่แรกล่ะคะ” คำพูดที่ก่อนหน้านี้ได้แต่เก็บไว้ในใจถูกโพล่งออกไป เพราะความลืมตัวมากกว่าเป็นเพราะรวบรวมแล้วกล้าได้แล้ว
“ปฏิเสธ แล้วให้เธอฮุบไร่ หุบโรงงานที่ฉันทุ่มเทให้มันมาตลอดชีวิตงั้นเหรอ นี่สินะ เหตุผลที่แท้จริง ที่ทำให้เธอเรียนบริหารธุรกิจและการจัดการ”
“เปล่านะคะ เอื้อแค่ทำตามที่คุณลุงขอร้อง”
สาขาวิชาบริหารธุรกิจในฝรั่งเศส มีหลักสูตรที่ได้รับการยอมรับในระดับต้น ๆ ของโลก เธอเลือกไปเรียนที่นั่นก็เพื่อเขา แต่เขากลับหาว่าเธอเลือกไปเรียนที่นั่นเพราะอยากได้ในสิ่งที่เธอไม่เคยอยากจะได้เลย
“จะให้ฉันเชื่องั้นเหรอ ว่าที่พ่อบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอไม่ได้เป็นเพราะเธอไปออเซาะให้ท่านทำ หรือจะให้ฉันเชื่อว่าพ่อเป็นคนสั่งให้เธอเรียนบริหารฯ เพื่อที่จะได้มารับช่วงต่อจากท่าน”
“เอื้อเป็นคนเลือกเรียนคณะนี้เองค่ะ ไม่เกี่ยวกับคุณลุง แต่เอื้อไม่ได้ต้องการอะไรจากคุณลุงเลยนะคะ อีกอย่างเรื่องแต่งงานที่เอื้อตอบตกลงก็เพราะคิดว่ายังไงพี่ก็ต้องปฏิเสธ”
“อ้อ ตกลงนี่เป็นความผิดของฉันงั้นสิ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ”
“หยุดพูด หยุดปฏิเสธเสียที ถึงเธอจะพูดจนขาดใจตายตรงนี้ฉันก็ไม่เชื่อ แต่ถ้าอยากให้เชื่อก็เซ็นใบหย่าให้ฉันสิ”
“เอื้อยังเซ็นใบหย่าให้พี่ตอนนี้ไม่ได้ เอื้อขอเวลาคุยกับคุณลุ...”
“ไม่ ฉันต้องการอิสระของฉันคืนเดี๋ยวนี้”
อุรัสยาพูดไม่ทันจบ เสียงห้วนกระด้างก็แทรกขึ้นโดยไม่รอให้เธอพูดให้จบ และสนใจว่าเธอจะพูดอะไร
“แต่ตอนนี้เอื้อยังหย่าให้พี่ไม่ได้จริงๆ” เสียงของอุรัสยาเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ
“ก็แค่เซ็นชื่อลงบนใบหย่า มันยากตรงไหน”
“เอื้อสัญญากับคุณลุงไว้ว่า...”
“อย่ามาหาข้ออ้าง ผู้ชายมีตั้งมากมายทำไมต้องเป็นฉันด้วย” เป็นอีกครั้งที่คริสเตียนพูดแทรกขึ้นโดยไม่รอให้อีกฝ่ายอธิบายจนจบประโยค
‘ก็เพราะว่าเอื้อรักพี่ไงคะ’ คำที่อยากเอื้อนเอ่ยออกไปถูกกลืนลงในลำคอเพราะรู้ดีว่าถ้าหากคนที่เธอรักไม่ได้รู้สึกตรงกันถึงพูดไปอีกกี่ครั้ง ด้วยความจริงใจสักแค่ไหน มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
“ถึงเอื้อจะยอมหย่าให้พี่ แต่ตอนนี้มันดึกแล้วเอกสารสำคัญการหย่าก็ไม่มี ยังไงก็ต้องรอพรุ่งนี้อยู่ดีไม่ใช่เหรอคะ พรุ่งนี้ รอให้เอื้อคุยกับคุณลุงก่อนแล้วเราค่อยไปหย่ากันก็ได้” อุรัสยากลั้นใจพูดทีเดียวจนจบเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะขัดขึ้นอีก
“ใครบอกไม่มี ตั้งแต่วันที่ฉันรู้ว่าต้องจดทะเบียนสมรสกับเธอฉันก็เตรียมมันไว้เรียบร้อยแล้ว มันอยู่ที่ลิ้นชักตรงหัวเตียง พร้อมให้เธอเซ็นตลอดเวลา”
สิ่งที่ได้รู้ เป็นเหมือนมีดแหลมคมที่กรีดลงบนหัวใจเธอช้าๆ ทั้งเจ็บ ทั้งทรมานจนแทบขาดใจ
“เอื้อขอโทษ เอื้อยังหย่าให้พี่ไม่ได้จริงๆ” เสียงที่เปล่งออกจากลำคอมันก็ช่างดูยากลำบากและบีบรัดราวกับว่าคำพูดของเขาเมื่อกี้กำลังให้เธอหายในไม่ออกจนแทบขาดอากาศหายใจตาย
“งั้นก็อย่าหวังว่าฉันจะปราณีเธออีก”
คำพูดของเขาทำให้อุรัสยากลั้นหายใจ ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้เรื่อยๆ ทำให้เธอตื่นตระหนก หญิงสาวพยายามขยับหนีเมื่อรับรู้ได้ถึงการคุกคามที่น่าหวั่นใจ แต่มือหนาทั้งสองข้างก็ยึดไหล่ของเธอไว้แน่นจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ ระยะห่างของใบหน้าของเธอกับเขาจึงลดลงทุกที... ทุกที... และทุกที
คริสเตียนเป็นคนตัวโตมาก ไม่ได้ทำอะไรเขาก็น่ากลัวอยู่แล้ว ยิ่งเขาโน้มหน้าลงมา มองเธอด้วยแววตาแบบนี้ ยิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวขึ้นอีกหลายเท่าตัว
ทั้งๆ ที่การคุกคามและความเกรี้ยวกราดของคนตัวโตกว่าทำให้เธอหวาดหวั่นจนทำอะไรไม่ถูก ทั้งๆ ที่ไหล่ทั้งสองข้างที่ถูกบีบขย้ำ เจ็บร้าวจนถึงกระดูก แต่หัวใจกลับเต้นแรงจนแทบจะระเบิดคาอก ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดข้างแก้ม กลิ่นหอมสะอาดปนแอลกอฮอล์ที่ลอยมาปะทะจมูกทำให้ความร้อนลามเลียไปทั่วใบหน้า
“พะ...พี่จะทำอะไรคะ” ถามจบหญิงสาวก็กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่เมื่อเผลอเงยขึ้นกับดวงตาคมเข้มดุดัน
“ก็ทำหน้าที่ผัวให้ผู้หญิงไร้ยางอายอย่างเธอไง”
อุรัสยาเบิกตากว้างกับคำหยาบคายที่ไม่เคยได้ยินมันออกมาจากริมฝีปากได้รูป แต่พอเขาพูดจบเธอก็ต้องตระหนกยิ่งกว่าเพราะริมฝีปากได้รูปที่กดทับลงมาบนกลีบปากของเธอ
จูบแรกในชีวิตยี่สิบเอ็ดปี ไม่มีอะไรที่เหมือนที่จินตนาการไว้สักอย่าง มันไม่ได้มีรสชาติหวานละมุน เหมือนขนมหวาน ไม่ได้นุ่มนวลทะนุถนอม ไม่มีความรู้สึกวาบหวามเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยนับพันตัวบินวนอยู่ในท้อง ไม่มีการเคลิบเคลิ้มจนทุกสิ่งทุกอย่างเลือนหายไปจากความนึกคิด เหมือนอย่างที่นักเขียนนิยายบรรยายไว้ในนวนิยายหลายๆ เล่ม มีเพียงความจวบจ้วงรุนแรง บ่งบอกความรู้สึกที่อีกฝ่ายมีต่อเธอได้เป็นอย่างดี
แต่เพราะว่าเป็นเขา คนที่เธอรู้สึกด้วยทั้งหัวใจ และเพราะรู้ดีเขามีสิทธิ์อันชอบธรรม ทำให้อุรัสยาไม่ได้ขัดขืน หญิงสาวหลับตาลง มือที่ยังกำกระโปรงไว้ถูกกำแน่นอีกจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อตรงฝ่ามือ และยิ่งเขาขบเม้มริมฝีปากของเธอแรงเท่าไร เธอก็ยิ่งกำมือแน่นขึ้น เพื่อให้ความเจ็บตรงนั้นดึงดูดความสนใจจากความเจ็บปวดตรงริมฝีปากไป
อุรัสยาสะดุ้งเฮือกตอนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวและชุ่มชื้นเลื่อนลงมาซุกเข้ากับซอกคอ ความรู้สึกเสียวแปลบเล่นขึ้นมาทั่วร่าง ความหวาดหวั่นต่อประสบการณ์ครั้งแรกทำให้เธอยกมือขึ้นดันแผงอกกว้างให้ถอยออกไป แต่นอกจากจะไม่ปล่อย มือหนาที่ยึดไหล่ของเธอไว้ก่อนหน้านี้กลับเลื่อนมาที่แผ่นหลัง เพื่อปลดชุดแต่งงานยาวลากพื้นออกออกจากร่างระหง
_________________
เรื่อง "อาญารักซ่อนใจ" ยังไม่ได้อัปอีบุ๊กลงเว็บนะคะ
รออีกสักแป๊บประมาณกลางๆ เดือนหน้าจ้า
ตอนนี้ใครเหงา โหลด "บัญชารักจอมเถื่อน" มาอ่านเล่นๆ ได้เลย
จัดโปรฯ อยู่คุ้มมากกกก
ความคิดเห็น