อาญารักซ่อนใจ

ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 2 ต้นเหตุแห่งรัก (4)

“การที่เอื้อตอบตกลงแต่งงานกับพี่คริสเตียนมันทำให้พี่ลำบากหรือเปล่าคะ” อุรัสยาถามสิ่งที่อยากรู้ออกไปทันที แม้คาร์ลอสจะดูอันตราย แต่สำหรับเธอเขาเป็นพี่ชายที่ใจดีเสมอมา

         “ทำไมถามแบบนั้น คริสเตียนพูดอะไร”

         “เปล่าค่ะ พี่คริสเตียนไม่ได้พูดอะไร”

         “เปล่า แสดงว่ามี”

“เมื่อกี้พี่ถามเฮนรี่ว่ามีอะไรกินบ้าง หิวใช่ไหมคะ นั่งเถอะค่ะเดี๋ยวเอื้อไปยกอาหารมาให้” อุรัสยาเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้ตัวเองเป็นต้นเหตุให้สองพี่น้องหมางใจกัน เหมือนที่ครั้งหนึ่งที่เธอเป็นต้นเหตุให้บรูโน่กับคริสเตียนทะเลาะกัน

“นั่นเป็นหน้าที่ของเฮนรี่กับแม่บ้าน”

อุรัสยาเม้มปากแน่น ก่อนจะหันไปมองเฮนรี่เพื่อหลบสายตาของคาร์ลอสที่มองมาอย่างจับผิด พ่อบ้านวัยกลางคนค้อมหัวลงน้อยๆ ก่อนจะก้าวออกไปจากห้องด้วยท่าทีสุภาพ

เมื่ออยู่กันตามลำพัง ความอึดอัดเพิ่มขึ้นทุกขณะ เมื่ออีกฝ่ายไม่พูดอะไรออกมาสักคำแต่กลับจ้องมาเขม็ง บังคับให้เธอตอบคำถามก่อนหน้านี้ของเขาด้วยสายตา

คาร์ลอสใจดีกับเธอเสมอก็จริง แต่เวลาเขาใช้สายตาแบบนี้มองมา มันเหมือนอากาศรอบกายจางหายไปจนเริ่มหายใจไม่ออก และก่อนที่เธอจะขาดอากาศหายใจ อุรัสยาก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้นเสียเอง

“แล้วพี่นับดาวล่ะคะ” หญิงสาวถึงภรรยาสาวของคาร์ลอสเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของอีกฝ่าย แต่สิ่งที่เธอทำกลับไม่ได้ผลเลยสักนิด

“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง เกิดอะไรขึ้น คริสเตียนทำอะไร”

“...” เพราะน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของคนตรงหน้าล่ะมั้งที่ทำให้ขอบตาของเธอร้อนไปหมด

         “จะพูดมาดีๆ หรือให้พี่ไปถามคริสเตียนเอง”

         “...”

         “จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ก็ได้พี่จะไปถามคริสเตียนเอง”

แม้จะขู่ไปแล้วแต่อุรัสยาก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมา คาร์ลอสจึงหมุนตัวเดินออกจากห้องอาหาร แต่หญิงสาวก็รีบพุ่งเข้าไปขวางร่างสูงเอาไว้

         “อย่านะคะ”

         “งั้นก็บอกพี่มา”

         “ตอนแรกคนที่เอื้อต้องแต่งงานด้วยเป็นพี่ แต่พี่ปฏิเสธ จริงหรือเปล่าคะ” อุรัสยาปล่อยให้ความเงียบครอบคลุมอยู่อีกครู่หนึ่งก่อนจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

         “ใช่”

         “ทำไมคะ? เอื้อหมายถึงเอื้อรู้เพราะพี่มีพี่นับดาวอยู่แล้วพี่ถึงปฏิเสธ แต่ที่เอื้ออยากรู้ก็คือถ้าพี่ไม่มีพี่นับดาวพี่จะยังปฏิเสธไหม”

         “เอื้ออยากให้พี่ตอบตกลงงั้นเหรอ?”

“...”

         “เงียบแบบนี้ คำตอบคือไม่สินะ แล้วแบบนี้จะอยากรู้ทำไมว่าถ้าพี่ไม่มีนับดาวอยู่แล้วพี่จะตอบตกลงหรือปฏิเสธ”

“แล้วพี่ไม่กลัวว่าเอื้อจะฮุบไร่ ฮุบโรงงานเหรอคะ”

สำหรับคนนอกคริสเตียนกับคาร์ลอสคงไม่ต่างกัน พวกเขาเย็นชา ใจร้าย และอันตราย และแต่สำหรับเธอคาร์ลอสเป็นพี่ชายที่ให้ความเอ็นดูเธอมาเสมอ ต่างจากคริสเตียนที่ไม่ว่าเธอจะพยายามเท่าไรเธอก็เป็นได้ส่วนเกินในชีวิตของเขา แต่ใจคนเราช่างแปลกนัก คนที่ดีด้วยกลับไม่รัก ดันไปรักคนที่ทั้งใจร้าย ทั้งเกลียดตัวเองเข้าไส้ แต่ถึงคริสเตียนจะร้ายกับเธอเพียงใด จะเกลียดเธอขนาดไหน แต่เธอก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนเลวร้าย ไม่อย่างนั้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วคงไม่ช่วยเธอเอาไว้

         “ทำไมต้องกลัว”

         “ก็...พี่คริสเตียนยังกลัวเลย”

         “พี่ก็ส่วนพี่ คริสเตียนก็ส่วนคริสเตียน เฮ้อ!” พูดจบเสียงพ่นลมหายใจหนักๆ ดังขึ้น ก่อนที่คนตัวสูงจะยกมือขึ้นวางแปะลงกลางศีรษะของเธออีกครั้ง “ถ้าเลือกได้พี่คงอยากให้เอื้อได้อยู่กับคนที่รักเอื้อแล้วเอื้อก็รักเขา แต่ในเมื่อเลือกไม่ได้พี่ก็อยากให้เอื้อได้อยู่กับคนที่เอื้อรักมากกว่า คนที่ไม่ได้รักกันแบบพี่ เพราะทั้งพี่ทั้งเอื้อคงไม่มีใครมีความสุข และสุดท้ายเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี”

         “พี่รู้”

         “...” คนตรงหน้าไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เขาทำเพียงคลี่ยิ้มบางๆ ส่งให้แทนคำตอบเท่านั้น

         “มันก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ ไม่ว่าจะแต่งกับคนที่เรารัก หรือคนที่ไม่ได้รักกัน สุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยการหย่าอยู่ดี”

ความฝันของผู้ชายอาจจะเป็นฝันยิ่งใหญ่อย่างการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่สำหรับผู้หญิงอย่างเธอการได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์นั่นคือความฝันเล็กๆ ที่พอจะฝันได้ แต่มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงในเมื่อเธอได้แต่งงานกับคนที่เธอรักก็จริง แต่เขาไม่ได้รักเธอ อีกทั้งเขายังขอหย่าตั้งแต่วันแรกที่เธอกับเขาผูกผันกันด้วยทะเบียนสมรส

ขอบตาของเธอร้อนผ่าวไปหมด เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อไม่ให้หยาดน้ำที่กำลังเอ่อคลอดวงตาไหลออกมา

         “อย่าบอกว่าไอ้พี่บ้านั่นขอหย่า”

“ปะ...เปล่าค่ะ”

ไม่รู้ว่าเพราะคาร์ลอสฉลาดเกินไป หรือเป็นเพราะตัวเองเป็นคนที่โกหกไม่เก่งกันแน่ ที่ทำให้คาร์ลอสเดาทุกอย่างได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน

“บ้าฉิบ! ขอหย่าให้คืนแต่งงานเนี่ยนะ”

“...” คำสบถของคาร์ลอส ทำให้ความรู้สึกตอนที่คำว่า ‘หย่า’ หลุดออกมาจากปากของคริสเตียนจู่โจมหัวใจดวงเล็กอีกครั้งอีกครั้ง