บัญชารักจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #61 : บทที่ 13 (4)

มาต่อให้แล้วจ้า ฝากอีบุ๊กด้วยนะคะ คุ้มๆ กับโปรโมชั่น ลด 41%

จากราคา 359 บาท เหลือเพียง 209 บาทเท่านั้น

       “โกหก เธอไม่ได้อยากให้พี่หยุดหรอกน้องสาว” เอริคว่าพลางแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างขาเล็ก ค่อยๆ เลื่อนกายขึ้นมาด้านบนจนขาเล็กยกขึ้นมาเกยบนต้นขา เขาทำแบบนั้นพร้อมกับดึงกางเกงของตัวเองออกไปด้วย “แต่อยากให้พี่เข้าไปในตัวเธอแบบนี้ต่างหาก” เอริคว่าต่อพลางขยับกายกายเข้าชิด แล้วจมจ้วงเข้าสู่ความคับแน่นที่บัดนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยแรงอารมณ์จนสุดปลายทาง

“อ๊ะ!”

“ดีใช่ไหม อยากให้พี่อีกขยับไหม”

“มะ...ไม่” เพราะสีหน้าอวดดีของเขาทำให้เธอปฏิเสธออกไป ทว่าเสียงของเธอกลับไม่หนักแน่นเขาเสียเลย และนั่นก็ทำให้มุมปากของเขากระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ทั้งร้ายกาจและไม่น่าไว้วางใจ

“ฉ่ำพร้อมขนาดนี้ยังจะโกหกอีก เธอไม่ได้อยากให้พี่หยุดแต่อยากให้พี่ขยับแบบนี้ต่างหาก ปากให้ตรงกับใจหน่อย” ชายหนุ่มว่าพลางขยับกายถอยห่างแล้วพุ่งเขาชิดเธออีกครั้งด้วยจังหวะหนักหน่วง

“อ๊ะ!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเสียงแหลม

“แล้วก็ขยับเร็วขึ้น เร็วขึ้น แล้วก็เร็วขึ้นอีก” เอริคว่าพลางเปลี่ยนจังหวะหนักหน่วงให้เร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้นอีกตามถ้อยคำที่พูดออกมา

หญิงสาวเบิกตากว้าง ขณะที่เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเธอก็ร้อนขึ้น ร้อนขึ้น และร้อนขึ้น ราวกับผิวหนังของเธอกำลังจะลุกไหม้ บางอย่างในตัวของเธอบิดเกลียว อัดแน่นจนต้องหอบหายใจถี่กระชั้น แต่ถึงอย่างนั้นความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ได้คลายลง

“พี่เอริค...” เธอกรีดร้องเรียกหาเขา มือเล็กเหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ ความรู้สึกแสนสุขล้ำอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้วตอนที่เขาหยุดชะงักทุกอย่างทุกการกระทำลง

“ตกลงยังอยากให้หยุดไหม”

“พะ...พี่เอริค”

รัตน์วลีไม่เคยทรมานถึงขั้นนี้เลย แต่เอริคกลับทรมานกว่าเป็นสิบเป็นร้อยเท่า ความคับแน่นที่บีบรัดตัวตนรัดแน่นขึ้นอีกเมื่อเธอใกล้ถึงฝั่งฝันทำให้ในกายเขาเริ่มท่วมท้นด้วยความรู้สึกอย่างปลดปล่อย

“ว่าไง”

“มะ...มาถามอะไร...ตอนนี้คะ”  รัตน์วลีว่า และเมื่อเขาไม่ยอมขยับต่อเธอก็เป็นฝายขยับกายสะโพกเสียเอง ไม่รู้ว่าเธอกลายเป็นคนหื่นกามอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร รู้แค่ว่าเธอเขานั่นแหละที่เป็นคนทำให้เธอเป็นอย่างนี้

“ตอบมาก่อน ถ้าบอกว่าหยุดก็จะหยุด แต่ถ้าไม่อยากให้หยุดก็บอกมา”

ให้ตายสิ! เขาจะบ้าตาย รัตน์วลีกล้าขึ้นเยอะทีเดียว แต่เพราะไม่อยากแพ้จึงต้องกัดฟันข่มความทรมานที่การเกิดจากจากบิดเร้าที่เป็นไปตามธรรมชาติของเธอ

“ไม่อยากให้หยุด ขยับเร็วสิคะ”

สิ้นเสียงหวานพร่า ความอดทนที่เหลือเพียงน้อยนิดก็ถูกระเบิดทิ้ง

“อ๊ะ!” เสียงหวานร้องอย่างตกใจเมื่อร่างอ่อนเหลวไร้เรียวแรงถูกพลิกให้คว่ำหน้าลง สองมือแกร่งกระชับสะโพกของเธอไว้แล้วรั้งยกตัวขึ้นจากที่นอน ก่อนจะหลอมรวมเข้ากับเธออีกครั้งด้วยการโจนจ้วงทรงพลัง

จังหวะร้อนแรง ล้ำลึก ถี่กระชั้นอย่างไม่มีผ่อนปรนทำให้เธอต้องส่งเสียงออกมาไม่หยุด มือหนาเลื่อนขึ้นมาปลดตะขอชั้นในแบบใส่นอนแล้วรั้งมันออกพร้อมกับเสื้อสายเดี่ยวซาติน มือหนาเอื้อมมาจับทรวงอกของเธอไว้ขณะที่ยังไม่หยุดขยับกาย

“อืม...ดีสุดๆ เลย จะไม่ไหวแล้วไปให้ถึง เพื่อพี่”

“อื้อ...พี่เอริค” สิ้นเสียงกระซิบพร่าวอนขอ ความสุขสมแสนทรมานก็แล่นพล่านไปทั่วร่าง อัดแน่นในร่างจนแทบจะระเบิด แล้วทันทีที่เขาพุ่งเข้ามาแรงๆ อีกครั้งร่างกายของเธอก็กระตุกเกร็ง  ความรู้สึกทรมานแทบขาดใจแตกกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ จนนับชิ้นไม่ได้

แต่เอริคก็ยังไม่หยุดโจนจ้วง ความคับแน่นที่บีบรัดเป็นจังหวะทำให้เขาโถมกระหน่ำแบบไม่ยั้ง

“รัตน์” เขาเรียกเธอด้วยเสียงแหบพร่าตอนที่ดันร่างเข้ามาจนสุด พร้อมกับมอบความอุ่นร้อนเข้ามาในกายของเธอ

ชายหนุ่มพลิกกายลงไปนอนหอบบนเตียงเพื่อไม่ให้น้ำน้ำหนักกดทับร่างเล็ก ก่อนจะดึงร่างที่นอนหมดแรงเข้ามาในอ้อมแขน

“พี่ไม่ได้ป้องกันอีกแล้วนะคะ”

“กินยาหรือยัง”

“กลับพร้อมโอม รัตน์ไม่กล้าแวะซื้อ”

“งั้นพรุ่งนี้ซื้อให้ กินทีเดียวเลยก็แล้วกัน ต่อไปพี่จะพยายามไม่ลืมป้องกัน กินยาคุมฉุกเฉินเยอะๆ มันไม่ค่อยดี”

“ค่ะ” รัตน์วลีตอบรับคำพูดของเขาเบาๆ ก่อนจะถามขึ้น “แล้วพี่จะนอนที่นี่เหรอคะ” ทุกคืนเขานอนที่ห้องของเธอแก็จริงแต่นั่นก็เป็นเพราะไม่มีใครอยู่บ้าน 

“ก็ใช่สิ”

“แล้ว...” รัตน์วลีไม่รู้จะถามออกไปยังไงดีแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจว่าเธอต้องการจะรู้เรื่องอะไร

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ ค่อยออกไปก่อนที่คนอื่นจะตื่น”

“อ๋อ ค่ะ”

“พี่เอริค เรากำลังทำอะไรกันอยู่คะ” หลังจากเงียบอยู่นานรัตน์วลีก็พูดขึ้น แม้จะรู้ว่าไม่ควรกดดันเขาตอนนี้ เพราะมันเร็วเกินไปแต่มันก็ค้างคาเสียจนเธอปล่อยมันผ่านเลยไปไม่ได้

“ต้องให้พี่บอกด้วยเหรอ” มือหนากอบกุมทรวงอกที่เหมือนจะใหญ่ขึ้นนิดหน่อย คงเป็นเพราะถูกนวดเฟ้นทุกวันเอาไว้ในมือ

เวร! เขาอยากอีกแล้ว

ความเป็นชายที่ผงาดชูชันขึ้นอีกครั้งทั้งๆ ที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนทำให้เขาเขาสบถในใจ

“รัตน์หมายถึงรัตน์อยู่ในสถานะอะไรสำหรับพี่”

“...” เธออยากได้ความชัดเจน ทว่าความเงียบของเขากลับไม่ได้ทำให้สถานะอึมครึมระหว่างเธอกับเขาชัดเจนได้เลย และเมื่อเขาไม่ตอบเธอก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของอ้อมแขนอบอุ่น

          “นอนเถอะ” แววตาที่วูบไหวไปด้วยความหวาดหวั่นทำให้หัวใจของเอริคกระตุกอย่างรุนแรง ความต้องการเหือดหายไปอย่างเฉียบพลัน

เพราะรู้และเข้าใจว่าเรื่องระหว่างเธอกับเขาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ มันคงยากที่จะให้เขายอมรับหลานสาวของผู้หญิงที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องแตกแยก แต่เธอก็อยากได้ความชัดเจน มากกว่าคำว่า ‘ชอบ’ ที่เขาเคยบอก เพื่อที่จะได้ต่อสู้ ยืนหยัด รอคอยเขาได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะไม่อยากกดดันเขามากเกินไว้รัตน์วลียอมปิดเปลือกตาลง...