บัญชารักจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #31 : บทที่ 8 (1)

เสียงเตือนโทรศัพท์ที่ดังขึ้นรัวๆ เนื่องจากข้อความถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องทำให้คนที่อยู่ในนิทราผวาตื่น คงเป็นเพราะนอนไม่หลับมาหลายคืน ความอ่อนเพลียจึงสะสมจนเผลอหลับกลางวัน ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ปกติวิสัย

นัยน์ตากลมโตกระพริบสองสามที เมื่อตั้งสติได้ หญิงสาวควานมือหาโทรศัพท์ที่เพิ่งส่งเสียงปลุกให้ตื่น ปลายนิ้วเรียวเลื่อนปลดล็อคหน้าจอ เพื่อเข้าไปอ่านข้อความสิบกว่าข้อความที่ถูกส่งเข้ามาในกลุ่มแชทที่มีสมาชิกอยู่สิบสองคน

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด) ข้อความแรกเป็นของยลดาตัวตั้งตัวตีตั้งกลุ่มแชทนี้ขึ้น

(เป็นอะไรของแกวะน้ำตาล)

(จะมีอะไรมีเรื่องเดียวแหละที่ทำให้ชะนีไม่มีมดลูกอย่างนังน้ำตาลเน่ากรีดร้องโหยหวนได้ขนาดนี้)

(อ้อ ได้ผู้หล่อ)

(โอ้ย นังชะนีมีมดลูกถ้าได้ผู้หล่อ ฉันไม่มากรี๊ดในกลุ่มหรอกย่ะ ฉันจะไปกรี๊ดลงเฟสบุ๊ค  อินสตาแกรม ทวิตเตอร์ โน่น ประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่ามีผัวแล้ว) 

(แรด)

(ถ้าคนอย่างน้ำตาลไม่แรด โลกนี้คงไม่มีใครแรดแล้วย่ะ) 

(ไร้สาระ บอกว่าสักทีว่าเรื่องอะไร) ถ้าภูศิลป์ไม่ถาม คำถามนี้คงเป็นของเธอแน่ๆ เพราะพิมพ์คุยกันมาตั้งหลายประโยค เธอยังไม่เห็นสาระอะไรสักคำเดียว 

(ฉันได้งานทำแล้วจ้า เกรดต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างฉันสุดท้ายก็หางานทำได้สักที)

คำตอบของยลดาทำให้รัตน์วลีพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ เธอรู้ว่าการได้งานทำเป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับยลดา เพราะทางครอบครัวของยลดาเป็นพวกคนจีนที่เคร่งจัดและไม่ชอบพวกผิดเพศ ยลดาจึงต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ความเป็นตัวตนมาตลอด 

ยลดารู้ตัวว่าชอบเพศเดียวกันตั้งแต่มัธยมต้น แต่ก็ต้องปกปิดตัวต้นไว้ด้วยการคบเพื่อนผู้ชาย ทำอะไรแบบผู้ชาย ยลดาถึงได้สนิทกับภูศิลป์ และสนิทกันเรื่อยมา เพราะถึงภูศิลป์จะมารู้ทีหลังเรื่องรสนิยมทางเพศของยลดา แต่เขาก็ไม่เคยรังเกียจแม้แต่น้อย แต่พอขึ้นมัธยมปลาย พ่อกับแม่ของยลดาต้องย้ายไปทำงานต่างประเทศ ยลดาจึงเริ่มเปิดตัวเองมากขึ้น พอสอบติดปริญญาตรีเธอก็เริ่มไว้ผมยาว แต่งตัวเป็นผู้หญิง ศัลยกรรมเสริมหน้าอก จนเหมือนผู้หญิงทุกกระเบียดนิ้ว เพราะยายของยลดาซึ่งเป็นคนไทยช่วยปกปิดอีกแรง พ่อกับแม่ของเธอจึงยังจับไม่ได้ จนกระทั่งเมื่อหลายเดือนก่อน พ่อกับแม่ของยลดามาเยี่ยมเพราะอยากเซอร์ไพรส์ พอเห็นสภาพเพื่อนของเธอ พวกเขาจึงทะเลาะกันอย่างหนัก เพราะรู้ว่ายลดายังไม่ได้ตัดส่วนที่บ่งบอกความเป็นชายทิ้ง พ่อของยลดาจึงให้เลิกเป็นพวกผิดเพศ บังคับให้ไปผ่าตัดเอาหน้าอกออก แล้วย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ อยู่ใกล้ๆ เพื่อจับตามองพฤติกรรม 

พอยลดาไม่ยอมทำตาม เงินที่เคยส่งมาให้ก็ขาดหาย คอนโด กับรถที่ขับ ก็ถูกยึดคืน ยลดาจึงย้ายไปพักคอนโดภูศิลป์ และเริ่มทำงานพิเศษ การได้งานทำเป็นหลักแหล่งจึงเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดของยลดาในตอนนี้

แต่ที่ถอนหายใจออกมาไม่ใช่โล่งใจที่เพื่อนรักได้งานทำ แต่เป็นเพราะเพื่อนในกลุ่มต่างได้งานทำกันหมดแล้ว มีแต่เธอนี่แหละที่ยังคงว่างงาน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด มาจนถึงเวลานี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำพลาดที่ตรงไหน

(มัวแต่ส่องผู้ชาย ลงเรียนไม่สนใจ เกรดก็เลยต่ำเตี้ยจะโทษใครได้)

(ใช่ ถ้าไม่มีไอ้รัตน์ แกไม่จบหรอก) 

ข้อความยังถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องจากเพื่อนๆ ในกลุ่ม เพราะเรียนคณะเดียวกันทุกคนสนิทกันมาก มีเพียงภูศิลป์คนเดียวที่เรียนวิศวกรรมศาสตร์ ไม่ได้เรียนสถาปัตยกรรม แต่เพราะภูศิลป์เป็นเพื่อนสนิทกับยลดามาตั้งแต่ตอนยลดายังหัวเกรียน ไม่มีสองเต้าเหมือนผู้หญิง ชื่อยุทธวีย์ และต้องแอ๊บแมน เขาจึงมาสนิทกับเพื่อนในกลุ่มของยลดาด้วย

ส่วนตัวเธอเองตอนแรกถึงจะรู้จักกับทุกคนในฐานะเพื่อนร่วมคลาสเรียน แต่ก็รู้จักกันแค่ผิวเผิน เพราะถึงจะเรียนคณะเดียวกันแต่เธอพักที่บ้าน ไม่ได้พักหอพักหรือคอนโดใกล้มหาวิทยาลัยเหมือนเพื่อนคนอื่น ทำให้ต้องปฏิเสธทุกครั้งเวลาเพื่อนชวนกินข้าวหรือชวนไปเที่ยว จนหลายคนเริ่มนินทาว่าเธอหยิ่ง 

 กระทั่งเธอโดนรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งมาหาเรื่องเพราะแฟนของรุ่นพี่คนหนึ่งในกลุ่มนั้นมาจีบ แล้วยลดาเข้ามาช่วยไว้ ทำให้เธอกับยลดาสนิทกันมากขึ้น ยลดาดึงเธอเข้าไปในกลุ่ม และเพราะเธอหัวดีกว่าคนอื่น จึงมีหน้าที่ช่วยติวให้เพื่อนๆ ทุกคนจึงเปิดใจให้เธอมากขึ้น แต่เพื่อนที่เรียนด้วยกัน ช่วยติวให้ ยังไงก็ไม่สนิทกันเท่ากับเพื่อนที่กิน ดื่ม เที่ยว ร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันทุกเรื่อง เรื่องนี้เธอเข้าใจดี เธอก็อยากมีอิสระมากพอที่จะทำอะไรนอกลู่นอกทางเหมือนวัยรุ่นคนอื่นบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้ 

จนเธอสนิทกับยลดามากพอเธอจึงยอมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง และยลดาก็ช่วยเธอหาทางออกให้ด้วยการพาหนีเที่ยว ช่วยคิดข้ออ้างต่างๆ นานา ว่าติวหนังสือบ้าง ปลอมตารางเรียนให้บ้าง อ้างว่าต้องทำรายงาน ทำกิจกรรมบ้าง 

และเพราะเธอสนิทกับยลดามากกว่าคนอื่น เธอจึงสนิทกับภูศิลป์ซึ่งเป็นเพื่อนกับยลดามานานด้วย 

(เพราะรู้ไงฉันถึงยอมให้มันเป็นเมียน้อย ถ้าเป็นคนอื่นมีตบ)

รัตน์วลีกลอกตากับข้อความที่ยลดาส่งมา ยลดาชอบเรียกภูศิลป์ว่าสามีขา นัวเนีย ควงแขนตลอดเวลา ส่วนเธอก็ถูกเรียกว่าเมียน้อยทุกครั้งที่ภูศิลป์ห่วงใยเธอ หรือทำอะไรให้เธอ ซึ่งเธอก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะทำให้เธอมากกว่าที่ทำให้เพื่อนคนอื่นเลยสักนิด

(อ่าน แต่ไม่พิมพ์อะไรเลยหมายความว่าไงยะยายเมียน้อย)

(พิมพ์ไม่ถนัด) รัตน์วลีจิ้มตัวอักษรก่อนจะตอบกลับไป แล้วถ่ายรูปมือข้างที่ใส่เฝือกส่งตามไปด้วย

(เป็นอะไร) ข้อความนี้เป็นของภูศิลป์

(เร็วเชียวนะ) ตามมาด้วยข้อความกระทบกระเทียบซึ่งเธอรู้ดีว่าไม่จริงจังของยลดา

(ตกบันได ไม่เป็นไรมาก อีกอาทิตย์หนึ่งก็ได้เอาออกแล้ว)

(ไม่เป็นไรเฝือกไม่ใช่อุปสรรคของการท่องราตรี เพื่อนหางานทำได้แล้ว มาฉลองให้เพื่อนซะดีๆ) 

(หาเรื่องกินเหล้าตลอด)

(ผิดแล้วจ้ะ หาเรื่องแอ๊วผู้ชายต่างหาก) 

(แรดได้อีก)

(ขอบใจที่ชม) ยลดาส่งข้อความตอบ ตามด้วยสติกเกอร์รูปสาวน้อยเชิดหน้านั่งอยู่บนเก้าอี้มีข้อความว่ามีความเป็นนางพญา บ่งบอกถึงความภาคภูมิใจกับคำว่าแรดที่เพื่อนมอบให้ 

(แล้วพี่หมอคิงส์ล่ะเอาไปทิ้งไว้ไหน) คิงส์ หรือคเชนทร์ คือแฟนหนุ่มของยลดาที่คบกันมาตั้งแต่ปีสอง คเชนทร์เรียนอยู่คณะแพทย์ศาสตร์ ที่ต้องเรียนหกปีก็จริงแต่เพราะอีกฝ่ายอายุมากกว่ายลดาสี่ปี คเชนทร์จึงจบและทำงานได้สองปีแล้ว และคนเป็นหมอก็งานยุ่งเสียจนไม่ค่อยได้มาเที่ยวด้วยได้บ่อยๆ เหมือนตอนที่เรียนอยู่

(แฟนไม่มา ก็แสดงว่าแฟนไม่มี) ถึงยลดาจะดูเหมือนคนที่แฟนลี่ ดูแรง และแรด ทว่าเพื่อนสาวก็รักและซื่อสัตย์ต่อแฟนหนุ่มเสมอ อาจจะมีมองหนุ่มหล่อบ้างเป็นบางครั้ง กรี๊ดกราดผู้ชายหุ่นล่ำเป็นบางที แต่ก็ไม่เคยนอกใจ และที่สำคัญไม่เคยนอกกาย 

(แต่ใครฟ้องมีกระโดดตบ) 

(อ่านแล้วเงียบ ตกลงว่าไงจ้ะ อย่าทำเป็นเนียน เพราะเพื่อนไม่ลืมหรอกนะ)

พอส่งข้อความขู่เพื่อนๆ เสร็จ ยลดาก็ส่งข้อความมาทวงคำตอบจากเธอ

คำว่า ‘ขี้เกียจ’ ที่ถูกพิมพ์จนครบทุกตัวอักษรเกือบถูกส่งไปแล้ว แต่เธอก็เปลี่ยนใจในวินาทีสุดสาย หญิงสาวลบข้อความที่เพิ่งถูกพิมพ์เสร็จกลับ แล้วส่งสติกเกอร์กระต่ายน้อยชูป้ายโอเคไปแทน

(ทำไมตกลงง่าย)

(ใช่)

(จริง)

(แปลก)

 ยลดาส่งข้อความมาอีก ตามด้วยข้อความจากเพื่อนคนอื่นอีกหลายข้อความที่บ่งบอกว่าเห็นด้วย และอยากรู้เต็มที่

(แล้วไม่ดีเหรอ งั้นไม่ไปก็ได้)

(โนๆ ห้ามเปลี่ยนใจ แล้วผู้คุมกฎล่ะ จะบอกว่าอะไร ขอตรงๆ เลยก็ได้ ครั้งที่แล้วน้าแกก็ให้มานี่ กลับเร็วหน่อยก็ยังดีกว่าไม่ได้มาเลย)

(น้ากานต์ไม่อยู่) ผู้คุมกฎที่ยลดาหมายถึงคือน้าของเธอเอง ยลดาชอบเรียกน้าของเธออย่างนี้เสมอ จนเพื่อนคนอื่นๆ เรียกตามกันไปหมด

สติกเกอร์การ์ตูนสาวน้อยผมยาวที่มีข้อความว่าเริ่ดที่สุดในสามโลกถูกส่งมาอีกครั้งด้วยฝีมือยลดา ตามด้วยข้อความนัดแนะที่มีคำขู่ต่อท้ายมาตามแบบฉบับ... 

(เจอกันหน้า นอนสต็อป สองทุ่มนะคะทุกคน ใครมาช้าเลี้ยงนะจ้ะ)

การหนีเที่ยวเป็นเรื่องปกติของวัยรุ่น เธอตื่นเต้น แล้วก็สนุกทุกครั้งที่ได้ทำนอกกฎ และแม้จะรู้สึกผิดที่ต้องหลอกผู้เป็นน้าทุกครั้งที่หนีไปเที่ยวกับเพื่อน แต่เพราะไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ไม่ได้ออกนอกลู่นอกทาง ความรู้สึกผิดจึงได้ถูกปัดทิ้งไปอย่างง่ายดาย 

โครก!

เพราะเผลอหลับไปก่อนเที่ยง นอกจากมื้อเช้าจึงไม่มีอะไรตกถึงท้องอีก เสียงประท้วงจึงดังขึ้นอย่างรุนแรง ข้อความยังถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องแต่ความหิวก็ทำให้รัตน์วลีเลือกปิดแอพพลิเคชั่น ปิดเสียง แล้วยัดมันใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นผ้ายืดสีเทาอ่อน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำ วักน้ำขึ้นล้างหน้าด้วยมือข้างซ้ายเพียงข้างเดียวเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น 

ผ่านมาเจ็ดวันแล้วที่เธอต้องใช้ชีวิตด้วยมือเพียงข้างเดียวและเป็นเจ็ดวันอีกเช่นกันที่เธอไม่ได้เจอคนที่หายหน้าหายตาไปตั้งแต่ส่งเธอถึงบ้านเมื่ออาทิตย์ก่อนก่อนแม้แต่เงา ทั้งๆ ที่มันก็เป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับเธอมันไม่ปกติเอาเสียเลย แต่สิ่งที่ไม่ปกติไม่ใช่สิ่งที่เขาทำ ช่วงหลังๆ มานี้เอริคไม่ค่อยกลับบ้านจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ที่สิ่งที่เปลี่ยนไปกลับเป็นความคิดของเธอเอง เธอเฝ้าวนเวียนคิดแต่ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ จะกลับมาเมื่อไร ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยสนใจใยดีเรื่องพวกนี้เลย

คงเป็นเพราะคำพูดผู้เป็นน้าเป็นแน่ที่ทำให้เธอเอาแต่คิดถึงแต่เรื่องของเขาแบบนี้...

________________