คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 6 (2)
“แต่นี่มือรัตน์ พี่จะรู้ดีกว่ารัตน์ได้ไง”
“แต่หมอรู้ดีที่สุด ไปให้หมอตรวจซะ”
“สัมภาษณ์งานเสร็จ รัตน์จะกลับมาตรวจ”
“ไปตรวจเดี๋ยวนี้”
“ต่อไปนี้ รัตน์จะไม่รับเงินจากคุณลุงอีกแม้แต่บาทเดียว ถึงแม้ว่าจะต้องพิการก็ตาม พอใจหรือยังคะ ถ้าพอใจแล้วรัตน์ขอตัว” รัตน์วลีจ้องเข้าไปในดวงตาคมเข้มที่ไม่ว่าจ้องนานแค่ไหนเธอก็ไม่เคยรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าอ้อมรถคันหรูเพื่อตรงไปยังถนนหลังเพื่อเรียกแท็กซี่ตามเดิม
ถึงแม้ว่าโรเจอร์จะยกทรัพย์สมบัติให้กับลูกชายทั้งสองคนก่อนที่จะจดทะเบียนสมรสกับน้าของเธอ แต่เพราะตอนนั้นทั้งเอริคกับไรอันยังเรียนอยู่ ท่านจึงยังทำหน้าที่ประธานบริหาร โดยรับแค่เงินเดือนที่สมควรจะได้ตามตำแหน่งที่ดำรงอยู่ ซึ่งก็เป็นจำนวนที่มากโขทีเทียว หลังจากเอริคกับไรอันเข้าบริหารบริษัทอย่างเต็มตัว ท่านก็ยังกินเงินเดือนในตำแหน่งที่ปรึกษาพิเศษ แน่นอน เงินเดือนที่ได้รับก็เป็นไม่น้อยอีกเช่นกัน ท่านจึงไม่เคยเดือดร้อนเลยแม้ว่าจะไม่ได้ครอบครองทรัพย์สมบัติที่มหาศาลนั่นแล้ว
เพราะว่าท่านไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินทอง เงินที่ท่านโอนเข้าบัญชีของเธอทุกเดือนจึงไม่เคยขาด และมากกว่าจำนวนที่เด็กมหาลัยทั่วไปจำเป็นต้องใช้ถึงสี่เท่า สี่ปีที่ผ่านมาเงินสะสมในบัญชีของเธอจึงเพิ่มพูนขึ้น จนเกือบสามล้านบาท เหตุเพราะเธอไม่เคยใช้มันหมดแม้แต่เดือนเดียว เพราะฉะนั้นถึงเธอจะยังหางานไม่ได้อีกสักปีสองปีเธอก็ยังอยู่รอดได้โดยไม่ต้องแบมือขอเงินใครใช้ ซึ่งเธอคิดว่าตัวเองไม่น่าตกงานนานอย่างนั้น
ใช่! เธอน่าจะหางานได้เร็วๆ นี้ ซึ่งอันที่จริงเธอควรหาได้ตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ...
ขณะที่เพื่อนๆ ได้งานทำหมดแล้ว แต่เจ้าของเกียรตินิยมอันดับหนึ่งอย่างเธอกลับยังหางานไม่ได้ หรือบางทีอาจเป็นอย่างที่เอริคว่า เกียรต์นิยมไม่ได้หมายถึงทุกสิ่ง ถ้าอย่างนั้นเธอทำอะไรผิดไปนะตอนสมัครงาน หรือจะเป็นตอนสัมภาษณ์งาน
เสียงปลดล็อครถที่ดังขึ้น ตามด้วยเสียงเปิดประตูรถ ทำให้รัตน์วลีหลุดออกจากภวังค์ เธอหันไปมองด้านหลัง ร่างสูงที่ตรงเข้าไปหารถคันโปรดทำให้เธอเข้าใจว่าเขากับเธอเข้าใจตรงกันแล้ว ทว่าไม่กี่วินาทีสายน้ำที่รินรดมาบนร่างก็ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดไปถนัด กลิ่นเบียร์คละคลุ้งอยู่รอบตัวจนต้องเบ้หน้าขณะที่ก้มลงมองตัวเอง
พอเธอหมุนตัวกลับหลัง กระป๋องเบียร์ในมือหนาก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าสภาพเปียกปอนไปทั้งตัวของเธอเป็นฝีมือของคนที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด และเขาก็ไม่มีท่าทีจะปกปิดความผิดที่ตัวเองทำเลยสักนิด
“พี่ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย” น้ำเสียงของเธอเย็นเฉียบแต่ในใจกลับกำลังเดือดปุดๆ
“สภาพเธอตอนนี้ถึงจะไปสัมภาษณ์ก็คงไม่เป็นที่ประทับใจ รู้จักไหม First Impression ซึ่งอันที่จริงไปถึงบริษัทตอนนี้ก็ไม่ได้สัมภาษณ์อยู่ดีเพราะการสัมภาษณ์จะถูกเลื่อนไปบ่ายโมง แต่ถ้ารีบ ตรวจเสร็จก็ยังพอมีเวลาไปอาบน้ำ และหาซื้อชุดใหม่ทัน”
“พี่เอริค!” เสียงหวานตะคอกชื่อเขาออกมาอย่างหมดความอดทน นัยน์ตากลมโตวาววับไปด้วยแรงโทสะที่ไม่อาจข่มกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป
เพราะเธอรู้ว่าภาพลักษณ์ที่ดีในการสัมภาษณ์งานเป็นเรื่องสำคัญไง วันนี้เธอถึงได้แต่งตัวให้ดูดี และดูน่าเชื่อถือที่สุดในชีวิต ด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวแบบเรียบๆ กับกระโปรงทรงสอบยาวคลุมเข่าสีดำ ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ พอให้ไม่ดูซีดเซียว ผมยาวสยายถูกรวบไว้ด้วยยางรัดผมสีสุภาพ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความประทับใจแรกพบ แต่ดูสภาพเธอตอนนี้สิ ทั้งเปียก ทั้งเหม็นหึ่ง คงเป็นภาพที่น่าประทับใจในการพบกันครั้งแรกหรอก
“ถ้าเธอไปตรวจตอนนี้ รับรองเธอจะได้สัมภาษณ์ที่ โรยัล เฮ้าส์ ดีไซน์ แต่ถ้าไม่ ก็ตัดใจซะ”
“...”
“ตกลงเอาไงดี” เอริคว่าก่อนจะถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ยื่นให้คนตัวเล็กโดยไม่สนใจดวงตากลมโตที่ถลึงมองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
รัตน์วลีพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ประชดเขา มือเล็กเอื้อมไปกระชากสูทที่ยื่นมาให้ ก่อนจะสะบัดหน้าหนี กระแทกเท้าตรงไปยังทางเข้าของตึกสีขาว ทำตามทางเลือกเดียวที่เขาเหลือไว้ให้
**************************
กฎของการเป็นผู้หญิงของเขามีอยู่สามข้อ...
หนึ่ง เป็นห่วงได้แต่ห้ามหวง
สอง อย่ารักเขา ถ้าไม่อยากเจ็บเพราะเขาไม่มีทางรักตอบ
และสาม ห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ให้ใครรู้
ใครยังไม่มีอีบุ๊กเรื่อง “ลิขสิทธิ์อสูร” ฝากโหลดหน่อยจ้า
ความคิดเห็น