บัญชารักจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 (4)

“คุณรู้ได้ยังไงว่ามันไม่เสีย”

“บ้านหลังนี้ถูกออกแบบจากสถาปนิกที่ฝีมือดีที่สุด ควบคุมการสร้างด้วยวิศวกรที่เก่งที่สุด และสร้างด้วยทีมช่างที่เชื่อถือได้ ของที่ใช้สร้างบ้านหลังนี้เป็นของที่ดีที่สุดที่จะหาได้ในโลกนี้ ลูกบิดไม่พังง่ายๆ แน่ และที่สำคัญฉันจบวิศวกรรมศาสตร์ แค่ลูกบิดเสียไม่เสียแค่นี้ทำไมจะไม่รู้ บอกมาว่าเธอกับน้าของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่” 

“ไม่เกี่ยวกับน้ากานต์”

“เหอะ” เสียงหยันดังขึ้นในลำคอ รอยยิ้มที่กระตุกขึ้นตรงริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาบ่งบอกว่าคนยิ้มไม่ได้มีความอภิรมย์ใดๆ “ยิ่งเธอปกป้อง ฉันก็ยิ่งรู้ว่าเกี่ยว” 

เสียงที่ควรเต็มไปด้วยความฉุนจัดกลับสั่นเทาไม่มั่นคง ร่างกายของเขาร้อนฉ่าราวกับว่าเลือดทุกหยาดหยดในร่างกายกำลังเดือดปุดๆ เขาพยายามคิดหาคำตอบว่ารัตน์วลีกับน้าของเธอคิดจะทำอะไร แต่สมองของเขากลับถูกครอบงำด้วยแรงราคะจนยากเกินกว่าจะคิดอะไรออก และยิ่งจ้องมองคนตรงหน้ามากเท่าไร ยิ่งได้กลิ่นหอมที่ไม่เหมือนใครของเธอ เขายิ่งอยากเข้าใกล้เธอมากเท่านั้น 

ไม่สิ! สิ่งที่เขาอยากทำคือการกระโจนเข้าหาเธอ แล้วจมลึกเข้าสู่ตัวเธอ

รัตน์วลีรีบถอยกรูดหนีร่างหนาที่ยังก้าวเข้าหาอย่างต่อเนื่อง แต่วินาทีถัดมาเธอก็สะดุ้งสุดตัวตอนที่แผ่นหลังปะทะเข้ากับกำแพงแข็งและเย็นเฉียบด้านหลัง แล้วทันทีที่เธอไร้หนทางหลีกหนีร่างสูงก็กระโจนเข้ามากักเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา มือที่กอดอกไว้แน่นถูกยกขึ้นดันอกกว้างเปลือยเปล่าตามสัญชาตญาณเพื่อไม่ให้เขาเข้ามาใกล้กว่าที่เป็นอยู่ ใบหน้าคมที่โน้มลงมาหาทำให้เธอเห็นแววตาที่แทบจะลุกเป็นไฟของเขาในระยะประชิด แต่อยู่ๆ ไฟในตานั้นก็เปลี่ยนไปเป็นบางสิ่ง บางสิ่งที่ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เธอไม่ใช่เด็กที่จะมองไม่ออกว่าแววตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง เขาไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ อันที่จริงนอกจากความเฉยชา กับกรุ่นโกรธเขาก็ไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบอื่นอีก 

มือเล็กที่ให้ความรู้สึกนุ่มและเย็นที่วางทาบอยู่บนแผงอกเปลือยเปล่าทำให้อาการร้อนวูบวาบแปลกประหลาดที่สุมอยู่ในร่างคลายลง ความรู้สึกดีนั้นทำให้เขาอยากให้ร่างกายของเธอกับเขาแนบสนิทกันมากกว่าที่เป็นอยู่ และพอความคิดนั้นผสมกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ มันก็ทำให้อารมณ์ดำมืดของเขาให้โหมกระพือขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

“ระ...รัตน์ไม่ได้...ปกป้อง...อื้อ”

ใบหน้าคมหายที่ลอยอยู่ห่างไม่ถึงคืบ กลิ่นครีมอาบน้ำที่ผสมผสานกับกลิ่นของบุรุษเพศที่โรยรินอยู่ในอากาศทำให้หัวใจดวงเล็กเต้นถี่รัวและแรงเร็วจนเธอกลัวว่ามันจะหลุดออกมานอกอก ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดจมูกนอกจากจะทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนแทบไหม้ มันยังทำให้แต่ละคะถ้อยคำที่หลุดออกมาเป็นไปด้วยความยากลำบาก ซึ่งเธอก็พยายามจะพูดมันให้จบ ทว่าอีกฝ่ายก็ไม่คิดจะรอฟัง ชายหนุ่มก็โฉบหน้าลงมาปิดกลั้นถ้อยคำต่อจากนั้นไม่ให้หลุดออกมาด้วยริมฝีปากของเขา

เพราะตกใจและไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้เธอจึงไม่ได้เบี่ยงหน้าหนีสัมผัสร้อนผ่าวและชื้นที่กดหนักมาบนริมฝีปากตั้งแต่คราวแรก ทว่าทันทีที่ได้สติ เธอก็ออกแรงผลักเขาไปสุดแรง ทว่าแรงของเธอกลับไม่ส่งผลกลับร่างสูงนั่นเลยสักนิด พอเธอเริ่มดิ้นรนร่างหนาก็เบียดชิดเข้ามาจนเธอไม่สามารถขยับตัวได้ แล้วพอเธอจะเบี่ยงหน้าหนีฝ่ามือหนาก็เข้ามายึดสองข้างแก้มเธอไว้ ก่อนจะเบียดริมฝีปากลงมาหนักขึ้น 

ตุบ!

รัตน์วลีทุบอกเขาสุดแรง พยายามเม้มปากไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขารุกรานได้มากกว่าที่เป็น แต่เขากลับเลื่อนมือมาที่คางของเธอบีบขย้ำกรามเล็กจนเธอต้องเผยอปากขึ้น รับเรียวลิ้นร้อนชื้นที่แทรกเข้ามาตามรอยแยกของริมฝีปาก

ความวูบโหวงปั่นป่วนอยู่ตรงท้องน้อยตอนที่ปลายลิ้นร้อนแตะถูกปลายลิ้นของเธอ หญิงสาวหดลิ้นหนี แต่เขากลับรุกไล่อย่างหนักหน่วง แล้วฝ่ายที่ด้อยประสบการณ์มากกว่าก็เป็นพ่ายแพ้ ปลายลิ้นร้อนพันเกี่ยวลิ้นของเธอเอาไว้แล้วดูดดึงอย่างกระหาย และดูเหมือนว่านั่นยังไม่ใช่สิ่งที่เขาพอใจ มือหนาดันปลายคางของเธอขึ้นเพื่อให้จูบระหว่างเขากับเธอล้ำลึกยิ่งขึ้น

“อื้อออ”

ตุบๆ ๆ

หญิงสาวครางประท้วงในลำคอพร้อมกับทุบมือไปที่อกกว้างติดๆ กันสามที แต่อีกฝ่ายก็ไม่รู้สึกรู้สาใดๆ ริมฝีปากของเธอเปียกและร้อนผ่าวไปหมดเมื่อถูกเขาขบเม้มบดเบียดครั้งแล้วครั้งเล่าสลับกับแทรกปลายลิ้นเข้ามาตักตวงเอาความหวานอย่างเอาแต่ใจ ความร้อนผ่าวที่แผ่มาจากร่างหนาที่เบียดกับร่างของเธอชัดเจนมาก ชัดเจนเสียจนทำให้รู้สึกราวกับผ้าซาตินสีขาวเรียบรื่นที่ขวางกั้นระหว่างเธอกับเขาถูกหลอมละลายหายไป ทว่าความร้อนผ่าวนั้นไม่ได้ทำให้เธอหวั่นใจได้เท่ากับสัดส่วนแข็งแกร่งและร้อนจัดที่ดันอยู่ตรงท้องน้อยเลยสักนิด คงเพราะการดิ้นรนและการยื้อยุดก่อนหน้านี้ผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวสอบจึงร่วงลงไปกองอยู่บนพื้น เลยทำให้เธอรับรู้ได้ถึงสัดส่วนที่ตื่นตัวนั้นได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

******

มาต่อให้แล้วจ้าาาาาา