ลวงใจรัก เจ้าแห่งป่า

ฝึกเขียนค่า

           จู่ๆฉันก็ย้อนอดีตมาในยุคที่ไม่มีอะไร มองไปทางไหนก็เจอแต่ ป่า ป่า ป่าและก็ป่า  แถมยังมาเจอกลุ่มชนคนประหลาดที่กำลังแอบขโมยลูกสิงโต ช่างเป็นกลุ่มคนที่ไร้ซึ่งมนุษยธรรมซะจริง  เจ้าสิงโตตัวน้อยต้องพรากจากอกแม่ของมัน  มองดูแล้วน้ำตาก็ไหลเพราะเป็นคนอ่อนไหวแถมขี้สงสาร  อันความเป็นจริงแล้วฉันก็อยากเข้าไปช่วยมัน แต่ฉันก็กลัวว่าจะกลายเป็นเหยื่อของมันซะเอง

สวัสดี  ฉันมีชื่อว่า......................................เป็นลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศษ

นิสัยดี น่ารัก  เก่ง ฉลาดที่สำคัญสวยมากกกเพราะฉันเป็นถึงดาวมหาลัย

(เป็นคนหลงตัวเองอย่างหนัก  เอาแต่ใจขั้นร้ายกาจ  เหวี่ยงวีนไม่ไว้หน้าใคร)

สาเหตุเพราะเป็นโรคหัวใจมาตั้งแต่เด็ก  พ่อ แม่ จึงตามใจไม่เคยขัด

เขาคนนี้มีพระนามว่า..........................................

เป็นคนเอาจริงเอาจัง  ถูกฝึกความเป็นผู้นำมาตั้งแต่เด็ก  รักเดียวใจเดียว

สาเหตุของอาศัยอยู่ในป่าของชนเผ่า  การรบแย่งชินผืนแผ่นดินต่างชนเผา  

เขาจึงพกพาความดิบ  ความเถื่อนมาเต็มอัตราพร้อมทั้งความหื่นมาเป็นของกำนัล  

    

"กรี๊ด....................นี่มันอะไรคะติโน่  ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร  หน้าด้าน หน้าด้านที่สุดมานอนกับแฟนฉัน  แก แก ต้องโดนดี  นังบ้า"

      ว่าจบร่างบางเพียวลมก็ก้าวฉับเข้าไปฉุดกระชาก นังผู้หน้าด้านที่นอนอยู่บนเตียงของแฟนหนุ่มในสภาพเปลื่อยเปล่าที่มีเพียงผืนผ้าห่มปกคลุมไว้เท่านั้น

     เมื่อเธอหวังจะเซอไพรแฟนหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศด้วยการมาหาที่คอนโดของเขาพร้อมของขวัญราคาแพง  แต่กลับต้องมาเจอเซอไพรซะเองหัวใจเธอแทบหยุดเต้น  แต่เธอไม่ยอมหรอกมันจะต้องโดนดีกันบ้างที่รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของก็ยังมาแย่ง  นังผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย  

    มือเรียวสวยกระชากได้ผมแล้วตบไม่ยั้งลงไปบนใบหน้างามๆ  ทั้งที่ฝ่ายชายและฝ่ายหญิงยังไม่ทันได้ตั้งสติด้วยซ้ำ

     ก่อนที่ฝ่ายชายจะได้สติก่อนแล้วรีบแยกคนทั้งคู่ออกจากกันพร้อมผลักคนที่ได้ชื่อเป็นแฟนสาวซึ่งเขาเริ่มเบื่อเต็มทีกับความเหวี่ยงวีนของเธอ  วันนี้เขาถือว่ามันคือวันแตกหัก วันที่ควรจะจบควรสัมพันธ์นี่ซะที

"พอได้แล้ว.....เพรม  ที่ผมต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณ  ผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจตวเอง  ทั้งเหวี่ยงทั้งวีน ที่ผมทนคบกับคุณมาได้นานขนาดนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว  ผมจะบอกให้นะ  ผู้หญิงแบบคุณน่ะ  ไม่มีใครต้องการหรอก"   เขาชี้หน้าด่าทอเหมือนสุดจะทนกับนิสัยแฟนสาวที่ไม่ได้นุ่มนวลแบบรูปร่างหน้าตา

          หญิงสาวก้าวถอยหลังเหมือนยังอึ้งไม่หาย  คำพูดสุดท้ายมันยังคงดังวนไปวนมาในสมองของเธอ  ผู้หญิงอย่างเธอใครเขาก็ไม่ต้องการ  รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมารวมกระจุกกันอยู่ที่ตรงลำคอ  หัวใจของเธอบีบเข้าหากันอย่างหนัก  เท้าของเธอมันค่อยๆถอยห่างอย่างคนที่ไม่ต้องการรับรู้อะไร  ก่อนร่างเพียวลมจะหันกลับแล้ววิ่งออกจากห้องนั้นไป