หยาดน้ำตาแลก...หัวใจ

[[Feliks]]

'Band'... [Fallen Angel]...

[[Dark Eyes]]...Male

THE... [Perfect]

อาร์เมอร์: ถ้าฉันรู้ว่าเธอมันเป็นนังงูพิษตั้งแต่แรกล่ะก็ เธอไม่ได้มาเหยียบชายคาบ้านฉันแน่!!

ไอสวรรค์: ก็ถ้าฉันรู้ว่าไอ้หน้าหนวดอย่างคุณ  มันเป็นแค่ผู้ชายปากจัดไร้น้ำใจ ฉันก็ไม่บากหน้ามาพึ่งคุณเหมือนกัน!

อาร์เมอร์:อ่อ เดี๋ยวเธอมันมีเป้าหมายใหม่แล้วนี่ ถึงได้ปีกกล้าขาแข็งเถียงฉัน ฉอดๆอย่างนี้  หึ!!...แม่ผู้

หญิงก้นไว

ไอสวรรค์: คุณมันก็แค่ผู้ชายหน้าหนวดที่ไม่มีใครเอา ใครเห็นก็สอิดเสอียน เหอะไอ้ทุเรศ

อาร์เมอร์: งั้นเธอก็จำหน้าทุเรศๆ นี้ให้ดีแล้วกัน เพราะไอ้หน้าทุเรศๆนี่แหละ ที่จะเป็นสามีเธอ!!!

ไอสวรรค์: คุณไอ้หน้าหนวด ฝันอยู่รึไงไม่ทราบ คนอย่างฉันไม่มีทางมีสามีหน้าหนวดหนวดแน่!

อาร์เมอร์:เธอจะปากดีได้อีกไม่นานหรอกไอ...

ไอสวรรค์: ทำไม นายจะทำอะไรฉั...อื้ม..........

ร่างสูงหน้าหนวดบดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากบาง ก่อนที่จะใช้ลิ้นสำรวจไปรอบๆโพรงปากหวาน ฝ่ามือสัมผัสไปที่เอวบาง ก่อนจะค่อยลากไปสูงขึ้น เรื่อยๆ สัมผัสกับผิวเนียนนุ่มหอมกรุ่นของแม่บ้านสาว ร่างบางเผลอจับคอเสื้อของร่างสูงและรั้งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะเอื้อมฝ่ามือไปจับคอหนา กระชับฝ่ามือแน่นขึ้น ก่อนที่ดึงรั้งร่างสูงเข้าหาตัว ในจังหวะเหมาะเจาะกับที่เธอชันเข่าขึ้น

'ตุ๊บ' เสียงเหมือนของหนักตกลงใส่พื้น ใช่ของหนักนั่นก็คืออาร์เมอร์ ใช่เป็นเขาเอง ที่หลงเคลิบเคล้มกับกับจูบของยัยงูพิษ ก่อนที่ยัยตัวเล็กนั่นจะกระชากเขาลงสู่พื้นด้านล่างด้วยเข่าเล็กๆของเธอ

อาร์เมอร์: ฝากไว้ก่อนเถอะยัยงูพิษ!! อย่าเผลอแล้วกัน ฉันเ_ียบเธอแน่!! 

พร้อมกับที่สีหน้าเปลี่ยนเป็นสีคล้ำสลับขาวซีด ก่อนจะค่อยๆคลานไปทีละนิด และพักเป็นระยะๆ

ไอสวรรค์: ก็...ไม่ได้จะขัดคอหรอกนะตะเจ้านาย แต่...หายใจให้สะดวกก่อนดีมั้ย!! ก่อนที่จะปากดีแบบเนี้ย บอกตรง สงสารมากกก....ขีดเส้นใต้.. พร้อมกับที่ร่างบางเดินออกไปจากบ้าน

อาร์เมอร์: แล้วนั่นจะปไหน!?? ไม่เห็นรึไงว่าฉันไม่สบายอยู่

ไอสวรรค์: พอดีว่ามีนัดน่ะค่ะ แล้ว..งานบ้านก็เสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย อ่อฉันจะทานข้าวนอกบ้านกับฟิลิกซ์นะคะ คุณคงไม่ว่าอะไร เพราะคุณเองก็มีนัดเหมือนกัน ฉันส่งข้อความให้มิสกราเซียน่าแล้วนะคะ อีกซักพักเธอคงมาดูแลคุณ

อาร์เมอร์: ขอบใจ แต่ที่หลังไม่ต้องยุ่ง ฉันจ้างเธอมาเป็นคนใช้ไม่ ใช่เลขาหรือผู้จัดการส่วนตัว ที่หลังไม่ต้องมาจุ้น

ไอสวรรค์: ค่ะ ขอโทษนะคะที่ดิฉัน ยุ่งเรื่องของเจ้านาย คราวหน้าถ้าเจ้านายไม่สั่ง ดิฉันจะไม่ทำโดยพละการ

อาร์เมอร์: ก็ดี จะไปไหนก็ไปได้แล้ว เห็นหน้าเธอแล้วฉันหงุดหงิด

ไอสวรรค์: ค่ะ

ร่างบางเดินออกไปหยิบกระเป๋าสะพายสีขาวเรียบๆ ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกจากบ้านเพื่อไม่ให้ร่างสูงเห็นใบหน้า เมื่อเดินไปถึงประตูหน้าบ้าน น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พลันไหล 

ก่อนจะคิดถึง การกระทำของร่างสูงที่กระทำก่อนหน้านี้กับเธอดีที่เมื่อครู่เธอไม่เผลอใจปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับร่างสูง เห็นทีคราวนี้เธอสมควรหางานใหม่ได้แล้ว ลูกชายเธอก็ถึงเกณฑ์เข้าโรงเรียนได้แล้ว เธอคงสามารถหางานที่ทำในเวลากลางวันได้ เธอควรที่จะติดใจก่อนที่จะถลำลึกหัวใจไปมากกว่านี้

#แหะๆ เรื่องเก่ายังไม่ขยับ เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วเนาะ#

ถ้าไงก็ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ

ปล.ขอบคุณครับ..

CR.SQW