อุบัติรักอาร์มี่

“ไอ้สารเลว... แกเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง”

เมศิตาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกาย ปกปิดเรืองร่างขาวเนียนมาถึงบริเวณหน้าอกเฉกเช่นเสื้อเกาะอกจากผืนผ้านวม มือข้างหนึ่งกุมขยุ้มผ้าเอาไว้แน่น อีกข้างใช้ชี้ไปยังใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องเอาความเต็มที

“ผมไม่รู้”

ดอกดินเลิกผ้าห่มก้มมองสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อนของตนก็ตระหนกไม่แพ้กัน ที่ตอบว่าไม่รู้ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขากระทำสิ่งใดลงไป สภาพของเขาและเธอตอนนี้ เพียงมองด้วยสายตาเปล่าก็รับรู้ได้เป็นอย่างดีว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น แต่ที่เขาไม่รู้คือ เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วเธอล่ะ ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน

“กรี๊ด...ด” เมศิตาทุบกำปั้นเล็กลงบนเตียงนอนอย่างขัดใจในคำตอบที่ได้รับจากอีกฝ่าย “ฉันอุตส่าห์เก็บรักษาพรหมจรรย์ไว้ให้ผู้ชายที่ฉันรัก แล้วนายเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาทำกับฉันแบบนี้”

“ผม... เอ่อ... ผมขอโทษ”

“ขอโทษงั้นเหรอ ขอโทษแล้วมันกลับมาได้ไหมเล่า... ออกไปเลยนะ ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้”

มือเรียวผายไปยังบานประตูด้วยอาการเดือดดาล

“เดี๋ยวสิคุณ ใจเย็นๆ ก่อน... ผมดอก...” เสียงทุ้มเอ่ยไม่ทันจบประโยคก็ถูกแหวเข้าให้ด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องที่ดังกว่าหลายสิบเท่า

“ดอกเงินดอกทองอะไรฉันก็ไม่อยากรู้ ออกไป!”

ดอกดินก้มมองคราบเลือดจางๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา ก่อนจะเงยมองหน้าเธออีกครั้ง

“เอ่อ... ผม...”

“ไปให้พ้น ฉันไม่ต้องการเห็นหน้านายอีกต่อไป ชาตินี้ฉันใดอย่าได้มาเจอะเจอกันอีกเลย”

เขาทำได้เพียงส่ายศีรษะอย่างระอาให้กับหญิงสาวเบื้องหน้า ภาพทุกอย่างที่เห็นฟ้องชัดเป็นหลักฐานชั้นดีว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ แต่นี่มันอะไรกัน แทนที่เธอจะร่ำไห้เสียอกเสียใจร้องเรียกหาความรับผิดชอบ เธอกลับผลักไสไล่ส่งราวกับไม่ไยดี ไม่แม้กระทั่งต้องการจะทราบชื่อเสียงเรียงนามของคนที่เพิ่งพรากความสาวไปจากเธอด้วยซ้ำ

เธอนี่มันเป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน ถือเป็นโชคดีของเขาหรือเปล่าที่พบเจอผู้หญิงเยี่ยงเธอ มีหวังถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้เขาคงต้องกุมขมับ นั่งฟังเสียงร่ำไห้คร่ำครวญ หรือไม่ก็อาจจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ กับคำประกาศิตที่ต้องรับผิดชอบเรื่องราวทั้งหมดด้วยการวิวาห์...

 

ไม่รู้เป็นเพราะความบังเอิญ หรือพรหมลิขิตเล่นตลก เขาและเธอถึงได้มาพบกัน ฝากติดตามเรื่องราวความรักที่มีจุดเริ่มต้นจากอุบัติเหตุของนายทหารหนุ่มและบาริสต้าสาวด้วยนะคะ 

**สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537© มัทนีญา ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น หากจับได้ว่ามีการละเมิดลิขสิทธิ์ จะถูกดำเนินคดีโดยไม่มีการยอมความทั้งสิ้น

ติดตามผลงานและความเคลื่อนไหวอื่นๆ ได้ทาง

https://www.facebook.com/pages/Youvai/452109254871644?ref=hl

นิยายจำหน่ายเป็น E-Book ทางเว็ป www.mebmarket.com นะคะ

อุบัติรักอาร์มี่ Army Accident of Love มัทนีญา www.mebmarket.com “ที่นี่ไม่ใช่ร้านกาแฟ ถ้าอยากจะดื่มกาแฟมากก็เชิญคุณลงไปดื่มที่วอชิงตันคอฟฟี่โน้น” เสียงหวานเอ็ดตะโรขึ้น เขาบ้าไปแล้วหรืออย่างไร ถึงได้มาขอกาแฟจากห้องข...

นิยายเรื่องอื่นๆ ในซีรี่ย์ยอดดวงใจนักรบ

นาวีเล่ห์รัก มัทนีญา www.mebmarket.com “ถ้าเธอคิดอย่างที่พูดจริง ช่วยแสดงออกให้มันน่าเชื่อถือกว่านี้หน่อยได้ไหม... มองฉันตาเยิ้มซะขนาดนั้น เธอจะเปลื้องผ้าฉันออกด้วยสายตาหรือไงกัน ฉันหนาวจะแ... แค้นรักโยธิน มัทนีญา www.mebmarket.com “ปล่อยฉันนภากาศ!” เขาหายใจสะดุด“ได้โปรดเถอะนะคะพี่เมฆ เชื่อคำพูดของฟ้าเถอะนะคะ เชื่อคำพูดของน้องสาวคนนี้สักครั้งเถอะนะคะ” เธอสะอึกสะอื้น“ฉันไม่ใช่พี่ชายเธอนภากาศ” เขาเกาะตัวเธอออกห่าง ก่อนที่นภากาศจะโผเข้ามาสวมกอดเขา เมฆากลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก“อย่าทำแบบนี้กับฟ้าเลยนะคะพี่เมฆ ฟ้ารักพี่เมฆนะคะ กลับมาเป็นพี่เมฆคนเดิมของฟ้าเถอะนะคะ ฟ้าขอร้อง”คำพูดของเธอไม่ได้ทำให้หัวใจของเขาพองโต แต่กลับเจ็บปวด เขาอยากให้เธอเกลียดเขา พอๆ กับที่เขาพยายามจะเกลียดเธอ เมฆาดันตัวเธอออกห่าง มือยึดต้นแขนทั้งสองของเธอเพื่อเผชิญหน้า“แต่ฉันเกลียดเธอ” เขาย้ำอีกครั้งเธอส่ายหน้า “ฟ้าขอร้องค่ะพี่เมฆ”“แบบนี้ใช่ไหมที่เธอต้องการนภากาศ ก็ได้... ฉันจะพิสูจน์ให้เธอได้เห็นเองว่าแบบของคนที่เกลียดกันมันเร่าร้อนกว่าคนรักกันยังไง”Remark:เนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงฉากและสิ่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้นนะคะ ไม่มีส่วนอ้างอิงมาจากความจริง หากใครไม่สะดวกใจที่จะอ่านแนวนี้ปล่อยผ่านได้เลยนะคะ

Mattaneeya Author