มนตราจุฑามณี

     "เมื่อถึงคราวสิ้นเวลาอายุไข     ไม่ว่าใครเวียนว่ายในสงสาร

หนีไม่พ้นอนิจจังแต่ก่อนกาล         ดับสังขารตามบาปบุญหนุนนำพา

ดวงเอยเจ้าดวงจิต                      ล่องลอยไปตามลิขิตทั่วทิศา

สู่จุดหมายปลายทางต่างชะตา       ครั้งเมื่อถึงเวลามาพบกัน"

     ปิ่นรักมหาเทวีเจ้า ที่สูญหายไปกับกาลเวลา มาถึงบัดนี้ไปปรากฏอยู่ท่ามกลาลสายตาของผู้คนแล้ว 

     ปิ่นนี้คือปิ่นที่จองจำทำให้มหาเทวีมิอาจที่จะหลุดพ้นบ่วงของกรรมไปได้ อำนาจนั้นแม้จะใหญ่สักเพียงใดก็ตาม แต่ไม่มีใครสามารถใหญ่เกินกรรมไปได้ 

     เจ้านางทิพวรรณา ผู้ที่ยึดมั่นถือมั่นในความรักที่มีแก่ พญากือนาธรรมมิกราช อย่างมิเสื่อมคลาย ถึงแม้จะรักนั้นจะมีกลิ่นไอ ของอำนาจ การเมืองเจือปนอยู่มิใช่น้อย

 

     ผลงานเรื่องนี้เปิ็นผลงานการเขียนนิยายเรื่องแรกของข้าพเจ้า โดยอ้างเอาบุคคลในประวัติศาสตร์มาสร้างสีสันในนิยาย และอ้างถึงยุคสมัยราชวงค์มังราย ระหว่างปี 1898 - 1928 เพื่อใช้เป็นฉากหลังของนิยาย รวมถึงในเรื่องจะได้สอดแทรกเนื้อหาสาร ขนบ ธรรมเนียมประเพณีของล้านนาในอดีต...

 

ขอขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านและให้กำลังใจ 

ขอบคุณภาพสวยๆจาก นาฏยะศิลปิน สิปาน คอลเลคชั่น