ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : 2nd Unknown
5 เือนถัมา...
เสียเาะประูไ้ัึ้นในเ้าวันใหม่อันสใส วัสันไ้เินออไปเปิประูปราว่าเป็นไมรอฟท์ พี่ายที่เอร์ล็อสุแสนะเลียไ้ยืน่อหน้าวัสันอยู่
"ว่าไ วัสัน..." ไมรอฟท์ทัทาย
"หวัี..." วัสันทัทายลับ
"แล้ว...เอร์ล็ออยู่มั๊ย?" ไมรอฟท์ถามหาเอร์ล็อ
และเอร์ล็อ็เินมาแทรระหว่าวัสันและไมรอฟท์ "ถามหาันอยู่หรอ?"
ไมรอฟท์หันหน้าไปหาเอร์ล็อ "ีเลย...ัน้อารที่ะุยับนายหน่อยน่ะ..." เายื่นหน้าหัน้ายหันวา "เย์ลีนอยู่มั๊ย..."
"เธอนอนอยู่..." เอร์ล็ออบไมรอฟท์แล้ว็หันหลัเินลับไปนั่ที่ๆ เานั่
วัสันและไมรอฟท์ามเอร์ล็อไปนั่บนโฟา านั้นไมรอฟท์็หยิบแฟ้มออมาาระเป๋าอเา
"อ่ะ..." ไมรอฟท์ยื่นแฟ้มให้เอร์ล็อและเอร์ล็อ็รับมา "อ่านแล้วอย่าใ..."
เอร์ล็อเปิอ่านแฟ้มในทันทีและ็ทำสีหน้าประหลาใ "อะไรันเนี่ย..." เาบ่น "นี่มัน..."
"ล้ายลึับนิรนามเมื่อ 5 เือน่อนใ่มั๊ยล่ะ..." ไมรอฟท์ถามเอร์ล็อและเอร์ล็อ็ปิแฟ้มล
"แ่นิรนามโนับไปแล้วนิ...อย่าบอนะว่าแหุออมา..." วัสันพู
"ไม่เห็นะมี่าวนิรนามแหุเลย...เป็นไปไ้หรอที่เาะออมา..." เอร์ล็อบอวัสัน
"แล้วประเ็นือใร...ือ...นิรนาม...?" ไมรอฟท์พูเ้าเรื่อ
เอร์ล็อและวัสันหันหน้าไปมอันและัน
"หรือว่า...อาะมีนิรนามอีน..." เอร์ล็อพูึ้นและวัสัน็เบิามว้า "นายิแบบที่ันิมั๊ย วัสัน...อาะมีนิรนามอีน..."
"ใ่เลย..." วัสันบอเอร์ล็อ "้อมีนิรนามอีน..."
"แล้วใระเป็นนิรนามอีนันล่ะ..." ไมรอฟท์ถามทั้สอ
เอร์ล็อหันหน้าไปหาไมรอฟท์ "นั่นแหล่ะสิ่ที่ันำลัะพูล่ะ..." านั้นเา็ลุึ้น
"แล้ว...เอาไ..." วัสันถามเอร์ล็อ
เอร์ล็อหันหน้ามาแล้วแสยะยิ้ม "ะให้ทำอะไรนอาไป้นแฟ้มประวัิล่ะ..."
"นายหมายวามว่าไ ไอ้น้อาย..." ไมรอฟท์ถามเอร์ล็อ
เอร์ล็อหยิบุแออมาาระเป๋าเสื้อ "เราะไป้นแฟ้มประวัิารัน..."
วัสันทำหน้าาสสัย "นายไปเอาุแมาาไหน?"
"เย์ลีนโนันสะิสุ่แที่ล็อห้อแฟ้มประวัิน่ะ..." เอร์ล็ออบานั้นเา็เ็บลระเป๋าเสื้อ "เราะรออะไรันล่ะ..."
"นั่นสิ..." วัสันลุึ้นาโฟาแล้วหันหน้าไปหาไมรอฟท์ "ไป้วยันมั๊ย ไมรอฟท์" เาถามไมรอฟท์
"ไปทำันแ่สอนเถอะ..." ไมรอฟท์ลุแล้วเินไปเปิประู "ันไม่อบทำอะไรเป็นหมู่ๆ น่ะ..." านั้นเา็เินออไป
"แล้ว...เราะเริ่มไ้รึยั?" เอร์ล็อถามวัสัน
"เราะรออะไรล่ะ..." วัสันถามเอร์ล็อ
"ั้นไปันเถอะ..." เอร์ล็อพู้วยวามระือรือร้นและวิ่ออไปพร้อมวัสัน
เย์ลีนเินออมาาห้อรัวและวาสายามอหาแฟ้ม และเมื่อเธอพบแล้วเธอึหยิบึ้นมาอ่านแล้วเธอ็แสยะยิ้มและปิแฟ้มล "เห้อ...ิอะไรอยู่นะ เ้าสอนนี้..." และเธอ็ึระาษออมาแล้วยำมันและโยนทิ้ลถัยะ "ไม่รู้ัันีะแล้วเ้าสอนนี้..." และระบบประสาทอเธอ็เริ่มทำานั้อ เธอร้อ้วยวามเ็บปวและเมื่อเธอไ้สิลับมา เธอึบหน้าัวเอหนึ่รั้และมอนาฬิา "ให้ายเถอะ สายแล้ว!" เธอรีบวาแฟ้มและวิ่ไปหยิบระเป๋าและเินออไปทำาน...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น