ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Apocalypse Online เกมโกงวันโลกาวินาศ

    ลำดับตอนที่ #74 : Login 71: เพื่อนสมัยเด็ก

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 507
      29
      26 ม.ค. 60

    Login 71: เพื่อนสมัยเด็ก

     

                หลังจากถามธุระกับผู้นัดหมาย ประตูข้างคนขับรถของฝ่ายนั้นก็เปิดออก ผู้ที่ลงมาเป็นคนคุ้นหน้าอีกเช่นกันให้ถูกคือเป็นครอบครัวที่ใช้นามธุวดารกะเหมือนกัน

                ชายผู้มีนัยน์ตาขวางไว้ผมทรงพังค์ย้อมสีเขียวคนนี้คือ พิจิก ธุวดารากะน้องชายซึ่งดำรงตำแหน่งพันเอกเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบที่ไต่เต้ามาด้วยบารมีของตระกูล

                พิจิกตะเบ็งเสียงข้ามรถมาด้วยท่าทางวางอำนาจทั้งที่ยศต่ำกว่า

                "ระวังคำพูดคำจาบ้างนี่ต่อหน้าพี่กุมภานะเว้ย"

                แต่กุมภาก็พูดขัดเอาไว้

                "ช่างเถอะก็รู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ว่าสิงห์น่ะเป็นแบบนี้เสมอ"

                จากนั้นก็มองมาที่สิงห์แล้วพูดต่อ

                "ยังเล่นละครตบตามีนากับเมษาอยู่รึเปล่าสองคนนั้นรู้เรื่องสันดานแท้จริงของเธอรึยังล่ะ"

                "เฮอะ เรียกมาเพื่อพูดเรื่องแค่นั้นรึไง"

                "..."

                อีกฝ่ายชะงักไปครู่หนึ่ง

                "นั่นสิ จะมาพูดเรื่องในครอบครัวกันเองทำไมงั้นเข้าเรื่องเลย"

                แล้วพูดมาอย่างนั้น

                "เธอได้โควริวมาแล้วสินะแบบนี้คงทำให้ท่านพ่อประเมินผลได้อีกแล้วสิ"

                "คนที่แย่งผลงานไปแล้วอย่างพี่จะมาพูดอะไรอีกธนูที่ปลิดชีพอัลคอร์ในตอนสุดท้ายนั่นเป็นฝีมือของพี่อยู่แล้วนี่"

                กุมภาได้ยินแบบนั้นก็แค่นเสียงหัวเราะ

                "หึๆ ไม่เอาน่ายังไงผลประเมินก็ยังคงสูงอยู่ดีแต่ว่านะที่มาคุยไม่ใช่เรื่องการประเมินผล"

                พริบตาต่อมาแววตาของกุมภาก็ดูจริงจังขึ้น

                "สิงห์ดูเหมือนว่าเธอกำลังปิดบังอะไรเอาไว้ใช่ไหม อะไรบางอย่างที่ไม่ยอมรายงานท่านพ่อ คนอย่างเธอไม่มีทางหวังอะไรตื้นเขินแค่นั้นอยู่แล้วใช่ไหมล่ะเพราะงั้นช่วยบอกทีสิ"

                "เรื่องอะไร"

                "อย่าทำไขสือไปหน่อยเลยเรื่องที่มีนาเป็นคนจัดการเรดวันนี้ไปข่าวมันแพร่สะพัดไปทั่วแล้ว"

                "งั้นก็ไปถามมีนาสิ"

                "คิดว่าพูดแบบนั้นแล้วหลอกฉันได้รึไงพวกเราต่างก็รู้ว่ามีนาไม่มีพลังแบบนั้นพอตรวจสอบก็เลยรู้ว่าช่วงสามปีมานี่เธอเก็บเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงแล้วก็ให้มีนากับเมษาเข้าไปสังกัดกับเด็กคนนั้นที่น่าสงสัยก็คือรายงานจากเรดที่กรุงเทพกับการสอบปากคำผู้เกี่ยวข้องในตอนนั้นระบุถึงพลังประหลาดของเด็กที่เรียกปีศาจออกมาได้แบบนี้แล้วยังจะพูดว่าไม่รู้เรื่องอีกรึ"

                กุมภาพูดมารวดเดียว ดูเหมือนว่าจะตรวจสอบทุกอย่างก่อนมาพบ

                "แล้วถ้าบอกว่าไม่ล่ะ"

                สิงห์แสดงการปฏิเสธอย่างชัดเจนโดยที่รู้อยู่แล้วว่ามันจะนำผลลัพธ์เช่นใดมา เขามาที่นี่โดยรู้อยู่ตั้งแต่แรกว่ากุมภากำลังหมายตาอะไรอยู่

                ถูกเรียกให้ออกมากลางดึกโดยไม่มีคนคุ้มกัน

                สถานที่นัดเป็นที่เปลี่ยว

                ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากุมภาคิดจะจัดการสยบเขาลงที่นี่ในคืนนี้เพราะเขากำลังถลำลึกลงไปในจุดที่มือของตระกูลเอื้อมไปไม่ถึงบางที มกร ธุวดารกะ ผู้เป็นบิดาของพวกเราคงจะสั่งลงมาโดยไว้ใจให้ว่าที่ผู้นำคนต่อไปอย่างกุมภาจัดการกับเรื่องนี้

                "..."

                กุมภาไม่มีคำพูดโต้ตอบเพียงแต่จ้องมองสิงห์แล้วก็ถอนหายใจ

                "กรกฏ ออกมาได้แล้ว"

                หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมา

                รถยนต์หลายคันกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่บางทีคงเป็นลูกน้องของกุมภา

                "..."

                มีเงาตะคุ่มเดินออกมาจากมุมของทางโค้ง ตรงมาทางแสงไฟหน้ารถเพื่อจะตัดเข้ามายืนข้างกุมภา เป็นชายร่างสูงรูปร่างกำยำและผิวคล้ำเรือนผมสีดำหยิกหยักศกเล็กน้อยสวมเครื่องแบบยศพันโทเทียบเท่ากับข้าวหลาม

                กรกฏ ธุวดารกะ คือนามของชายคนนั้นมักจะพบเห็นพร้อมกับกุมภาอยู่เสมอการที่ไม่เห็นคนๆ นี้ตั้งแต่แรกก็ทำให้คาดเดาได้ว่าจะต้องซุ่มรออยู่ที่ไหนซักแห่ง บางทีหลังจากกุมภาให้สัญญาณก็คงส่งคำสั่งให้พวกลูกน้องขับรถขึ้นมา

                ในตอนนั้นเองรถยนต์หลายสิบคันก็มาถึงและจอดปิดล้อมทางหนีของพวกสิงห์

                ทหารในเครื่องแบบประจำหน่วยพิเศษซึ่งขึ้นตรงกับกุมภาลงมาจากรถพวกนั้นโดยที่หันอาวุธเข้าใส่แต่ละนายมีฝีมือสูงส่งและเลเวลไม่ต่ำกว่าแปดสิบ ดูจากการที่จัดขบวนทัพเข้ามาปิดล้อมได้ทันทีที่มาถึงทีมเวิร์คเองก็สมบูรณ์แบบ

                ถ้าสู้กันตรงๆ ตัวเขากับข้าวหลามแค่สองคนไม่มีทางเอาชนะเจ้าพวกนี้ได้แน่

                เว้นเสียแต่...

                "โพสเซชั่นสเตท นรสิงห์"

                สิงห์ชักดาบจากเอวแล้วอัญเชิญปีศาจให้สถิตร่างด้วยสกิล เขาฟาดดาบลงบนพื้นเพียงเท่านั้นรถยนต์ที่จอดห่างออกไปร่วมเมตรก็ขาดเป็นส่องท่อนไปพร้อมกับชั้นภูเขาด้านหลัง

                ถึงจะฝึกฝนมาเป็นอย่างดีและมีความสามัคคีซักแค่ไหนแต่นั่นก็เป็นพวกดาษๆ ที่ใช้เดม่อนแอพได้แค่ระดับล่างๆ เป็นพวกเศษสวะที่มารวมตัวกันเท่านั้นสิงห์มองเห็นเป็นอย่างนั้น...

                ไม่มีใครจะหยุดเขาในโลกที่ล่มสลายนี้ได้ถ้าจะมีก็คงเป็นกุมภาที่เลเวลมากกว่า

     

    กุมภา Lv.99

    [/////24000:24000/////]

     

                อีกฝ่ายเลเวลเต็มขีดจำกัดที่เพิ่งปลดมาได้ไม่ถึงเดือนบางทีคงอยู่ในเรดวันนี้และได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมหาศาลนั่นด้วยและเดิมทีกุมภาก็มีเลเวลนำทุกคนในเมตไตรยอยู่แล้ว

                พลเอกสาวก็ชักดาบออกมาเช่นกันเป็นเรเปียสีดำที่มีตัวดาบยาวกว่าปกติและโกร่งดาบพิเศษที่ออกแบบมาคล้ายกับหัวใจของมนุษย์ จากนั้นก็พุ่งมาด้วยความเร็วเหรือขีดจำกัดมนุษย์การเคลื่อนไหวแบบเฉพาะทำให้เกิดภาพติดตาเหมือนเห็นหล่อนแยกออกเป็นสามร่างแล้วร่างเหล่านั้นก็แทงดาบเข้ามาพร้อมกันจากทุกทิศทาง

                "รีลีสสเตท!"

                สิงห์พูดพลางดึงดาบแล้วตวัดออกไอควันสีดำจากดาบพวยพุ่งแล้วร่างของอสูรครึ่งคนครึ่งสิงห์ก็ทะยานออกมาง้างกรงเล็บทั้งสองมือโอบร่างแยกของกุมภาไว้ทั้งหมด

                แต่การโจมตีก็พลาด กุมภาหลบหนีออกจากวงล้อมนั้นโดยก้าวถอยหลังต่อเนื่องสองจังหวะหล่อนมีฟุตเวิร์คอันยอดเยี่ยมจึงทำแบบนั้นได้โดยไม่สะดุดขาตัวเองล้ม

                สิงห์เอ่ย...

                "หลบนั่นได้เรอะ!"

                "ฉันเคยได้ชื่อว่าเทพธิดาความเร็วแสงเชียวนะแค่นั้นมันง่ายๆ"

                กุมภายิ้มย่องด้วยใบหน้าภูมิใจ

                "แล้วไงเล่า!"

                สิงห์ตะหวาดพร้อมกันนั้นนรสิงห์ก็เร่งความเร็วจนถึงขีดจำกัดเข้าไปตะครุบตัวกุมภาจนหลังแนบติดพื้น

                "เพราะชอบใช้วิธีของพวกไร้ความสามารถพี่ถึงได้ไม่มีวันเอาชนะฉันได้ยังไงล่ะ"

                สิงห์พูดแล้วจ่อดาบไว้ที่คอของกุมภา เพียบเท่านี้คนที่เหลือก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

                ตอนนั้นเองที่เสียงเห่าหอนของพิจิกเริ่มดังมา

                "สิงห์นี่แกกล้าดียังไง คิดว่าทำแบบนี้แล้วเรื่องมันจะจบง่ายๆ เรอะ!"

                แต่กุมภากลับพูดแทรก

                "ไม่เป็นไรยังไงพี่ก็ไม่แพ้"

                พูดด้วยใบหน้ามั่นใจเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสภาพของตัวเอง

                "นั่นคือเสียงเห่าหอนของคนไร้ความสามารถรึไง"

                สิงห์พูดเหน็บแนมโดยหวังยั่วยุคนรอบข้างเพื่อให้เผยไต๋ออกมา การที่กุมภายังยิ้มย่องอย่างมั่นใจได้แสดงว่ามีแผนสำรอง

                แต่ดูจากคนรอบตัวแล้วไม่มีใครมีทีท่าว่าจะคาดเดาสถานการณ์เช่นนี้เอาไว้เลยถ้าอย่างนั้นกุมภาก็ทำใจดีสู้เสือไปอย่างนั้นเองหรือ?

                สิงห์จ้องมองกุมภาแล้วก็คิด...

                ไม่ มีบางอย่างที่ทำให้กุมภามั่นใจว่าจะพลิกสถานการณ์ได้จริงๆ ถ้านั่นเป็นอย่างที่คิดล่ะก็...

                "หลามเตรียมตัวซะ! มันมาแน่พวกเทวทูตของยัยนี่"

                "เออ เตรียมลูกซองไว้พร้อมแล้ว"

                ข้าวหลามตอบมาแบบนั้น ได้ยินเสียงชักปืนออกจากซอง

                ตอนนี้ก็เหลือแค่ต้องจัดการกุมภาก่อนที่จะพาสิ่งทีเรียกว่า 'เทวทูต' มา...

     

                ปัง! เสียงปืนดังลั่นสะท้อนก้องไปทั้งภูเขา

                ปืนของข้าวหลามยิงโดนอะไรบางอย่าง

     

    สิงห์ Lv.97

    [/////11000:21000/….]

     

                อะไรบางอย่างนั่นคือหัวใจของสิงห์ เขาถูกยิงจากทางด้านหลังที่ไม่ได้ระวังเพราะคิดว่าไว้ใจฝากให้ข้าวหลามได้แต่แล้ว...

                สิงห์กุมปากแผลที่โดนยิงทะลุมาแล้วฝืนหันไปมองหน้าคนทรยศ

                "ล...หลาม...นี่แก

                เขาพูดโดยที่มีเลือดกลบปาก มือผ่อนแรงจับทำให้ดาบร่วงหล่นลงพื้น นั่นทำให้นรสิงห์หายไปด้วย

                ข้าวหลามยังคงเล็งปืนลูกซองมาทางนี้แล้วเดินอ้อมไปยืนฝั่งกุมภาที่เพิ่งจะลุกจากพื้นและปัดฝุ่นออกจากตัว

                กุมภาพูด

                “อย่างที่เธอว่าการใช้วิธีที่ไร้ประสิทธิภาพ คนที่ไร้ประสิทธิภาพ จะยังไงมันก็ไร้ประสิทธิภาพ ดังนั้นฉันที่เก่งกว่าเธอจึงเลือกที่จะใช้วิธีนี้ เธอที่ไม่เคยไว้ใจใครอาจจะเป็นราชสีห์ที่ปกครองผืนแผ่นดินด้วยตัวคนเดียวแต่ฉันคือมหาสมุทรที่มีมากกว่าพื้นดินถึงสามเท่า

                จากนั้นข้าวหลามที่ทรยศก็พูด

                “โทษทีนะฉลามอย่างฉันมันทำได้แค่ว่ายอยู่ในมหาสมุทรเท่านั้นแหละราชสีห์ที่ปกครองป่าอย่างนายถ้าลงมาอยู่ในน้ำก็คือเหยื่อของฉัน

                อดีตเพื่อนสมัยเด็กพูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

                “...บัดซบ

                สิงห์เอ่ยได้เพียงเท่านั้นก็หมดแรง เซถอยไปข้างหลังจนต้องเกาะขอบรั้วเอาไว้ไม่ให้ตกลงไปแล้วรั้วที่สนิมจับจนผุมาตั้งแต่แรกไม่อาจทานรับน้ำหนักทั้งหมดไว้ได้ก็เอนล้มลงร่างของราชสีห์จึงตกหน้าผาลงไปในทะเลที่ซึ่งคลื่นโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

     

                มือข้างที่ลั่นไกปืนยังคงสั่นอยู่เล็กน้อย ข้าวหลามพยายามลดปืนลงแต่แขนกลับแข็งจนขยับไม่ได้จึงใช้มืออีกข้างดึงลง

                “อ้าว แบบนี้ก็ยืนยันศพไม่ได้น่ะสิ

                กุมภาพูดแล้วจ้องมองมาทางนี้

                “ข้างล่างนั่นเป็นรังของสัตว์เทวะยังไงหมอนั่นก็ไม่รอดคุณเป็นคนจัดสถานที่เอาไว้แบบนั้นเองนี่

                “นั่นสินะ

                กุมภายิ้มรับให้คำพูดนั้นแล้วเดินไปเก็บดาบของสิงห์ที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาเปิดดูรายการแอพพลิเคชั่นปีศาจที่ติดตั้งไว้

                “ที่จริงตั้งใจว่าจะให้ที่นี่เป็นหลุมฝังทั้งสองคนซะหน่อยแต่ก็จัดการสิงห์แถมได้โควริวกับนรสิงห์มาแล้วด้วยสำหรับฉันเท่านี้ก็พอยอมรับได้แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเชื่อใจคนที่ทรยศน้องชายตัวเองได้ลงคอหรอกนะ

                สิ้นคำบรรดาลูกน้องของหล่อนก็เข้ามาล้อมข้าวหลาม จ่ออาวุธเข้ามาเหมือนหลายวินาทีก่อน

                ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งปืนแล้วยกมือยอมแพ้ถ้ายังมีสิงห์อยู่ด้วยสถานการณ์คงเปลี่ยนไปแต่ก็เลือกที่จะหักหลังไปแล้ว...

                กุมภามองภาพนั้นอยู่ซักพักก็พูดมาว่า

                “พอแล้วเขาต่อต้านไม่ได้อีกแล้ว

                นั่นเป็นคำสั่งให้ปล่อยตัว ลูกน้องทั้งหมดจึงลดอาวุธลง ส่วนกุมภาก็เดินอ้อมไปขึ้นรถตัวเองแล้วเปิดกระจกยื่นหน้าออกมา

                “เก็บกวาดที่เหลือแล้วกลับไปพักซะ

                แล้วสั่งพวกลูกน้องมาแบบนั้น เพียงเท่านี้บทสนทนาก็จบลง

                ข้าวหลามมองไปยังรั้วที่พังแล้วนึกถึงเพื่อนสมัยเด็กที่ถูกหักหลังจากนั้นก็แหงนหน้ามองท้องฟ้า

                “...”

                ไม่มีคำพูดสำหรับความรู้สึกในตอนนี้ ข้าวหลามเพียงแค่ทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเองแล้วก็...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×