คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : Login 71: เพื่อนสมัยเด็ก
Login 71: เพื่อนสมัยเด็ก
หลังจากถามธุระกับผู้นัดหมาย
ประตูข้างคนขับรถของฝ่ายนั้นก็เปิดออก ผู้ที่ลงมาเป็นคนคุ้นหน้าอีกเช่นกันให้ถูกคือเป็นครอบครัวที่ใช้นามธุวดารกะเหมือนกัน
ชายผู้มีนัยน์ตาขวางไว้ผมทรงพังค์ย้อมสีเขียวคนนี้คือ
พิจิก
ธุวดารากะน้องชายซึ่งดำรงตำแหน่งพันเอกเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบที่ไต่เต้ามาด้วยบารมีของตระกูล
พิจิกตะเบ็งเสียงข้ามรถมาด้วยท่าทางวางอำนาจทั้งที่ยศต่ำกว่า
"ระวังคำพูดคำจาบ้างนี่ต่อหน้าพี่กุมภานะเว้ย"
แต่กุมภาก็พูดขัดเอาไว้
"ช่างเถอะก็รู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ว่าสิงห์น่ะเป็นแบบนี้เสมอ"
จากนั้นก็มองมาที่สิงห์แล้วพูดต่อ
"ยังเล่นละครตบตามีนากับเมษาอยู่รึเปล่าสองคนนั้นรู้เรื่องสันดานแท้จริงของเธอรึยังล่ะ"
"เฮอะ
เรียกมาเพื่อพูดเรื่องแค่นั้นรึไง"
"..."
อีกฝ่ายชะงักไปครู่หนึ่ง
"นั่นสิ
จะมาพูดเรื่องในครอบครัวกันเองทำไมงั้นเข้าเรื่องเลย"
แล้วพูดมาอย่างนั้น
"เธอได้โควริวมาแล้วสินะแบบนี้คงทำให้ท่านพ่อประเมินผลได้อีกแล้วสิ"
"คนที่แย่งผลงานไปแล้วอย่างพี่จะมาพูดอะไรอีกธนูที่ปลิดชีพอัลคอร์ในตอนสุดท้ายนั่นเป็นฝีมือของพี่อยู่แล้วนี่"
กุมภาได้ยินแบบนั้นก็แค่นเสียงหัวเราะ
"หึๆ
ไม่เอาน่ายังไงผลประเมินก็ยังคงสูงอยู่ดีแต่ว่านะที่มาคุยไม่ใช่เรื่องการประเมินผล"
พริบตาต่อมาแววตาของกุมภาก็ดูจริงจังขึ้น
"สิงห์ดูเหมือนว่าเธอกำลังปิดบังอะไรเอาไว้ใช่ไหม
อะไรบางอย่างที่ไม่ยอมรายงานท่านพ่อ
คนอย่างเธอไม่มีทางหวังอะไรตื้นเขินแค่นั้นอยู่แล้วใช่ไหมล่ะเพราะงั้นช่วยบอกทีสิ"
"เรื่องอะไร"
"อย่าทำไขสือไปหน่อยเลยเรื่องที่มีนาเป็นคนจัดการเรดวันนี้ไปข่าวมันแพร่สะพัดไปทั่วแล้ว"
"งั้นก็ไปถามมีนาสิ"
"คิดว่าพูดแบบนั้นแล้วหลอกฉันได้รึไงพวกเราต่างก็รู้ว่ามีนาไม่มีพลังแบบนั้นพอตรวจสอบก็เลยรู้ว่าช่วงสามปีมานี่เธอเก็บเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงแล้วก็ให้มีนากับเมษาเข้าไปสังกัดกับเด็กคนนั้นที่น่าสงสัยก็คือรายงานจากเรดที่กรุงเทพกับการสอบปากคำผู้เกี่ยวข้องในตอนนั้นระบุถึงพลังประหลาดของเด็กที่เรียกปีศาจออกมาได้แบบนี้แล้วยังจะพูดว่าไม่รู้เรื่องอีกรึ"
กุมภาพูดมารวดเดียว
ดูเหมือนว่าจะตรวจสอบทุกอย่างก่อนมาพบ
"แล้วถ้าบอกว่าไม่ล่ะ"
สิงห์แสดงการปฏิเสธอย่างชัดเจนโดยที่รู้อยู่แล้วว่ามันจะนำผลลัพธ์เช่นใดมา
เขามาที่นี่โดยรู้อยู่ตั้งแต่แรกว่ากุมภากำลังหมายตาอะไรอยู่
ถูกเรียกให้ออกมากลางดึกโดยไม่มีคนคุ้มกัน
สถานที่นัดเป็นที่เปลี่ยว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากุมภาคิดจะจัดการสยบเขาลงที่นี่ในคืนนี้เพราะเขากำลังถลำลึกลงไปในจุดที่มือของตระกูลเอื้อมไปไม่ถึงบางที
มกร ธุวดารกะ ผู้เป็นบิดาของพวกเราคงจะสั่งลงมาโดยไว้ใจให้ว่าที่ผู้นำคนต่อไปอย่างกุมภาจัดการกับเรื่องนี้
"..."
กุมภาไม่มีคำพูดโต้ตอบเพียงแต่จ้องมองสิงห์แล้วก็ถอนหายใจ
"กรกฏ ออกมาได้แล้ว"
หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมา
รถยนต์หลายคันกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่บางทีคงเป็นลูกน้องของกุมภา
"..."
มีเงาตะคุ่มเดินออกมาจากมุมของทางโค้ง
ตรงมาทางแสงไฟหน้ารถเพื่อจะตัดเข้ามายืนข้างกุมภา
เป็นชายร่างสูงรูปร่างกำยำและผิวคล้ำเรือนผมสีดำหยิกหยักศกเล็กน้อยสวมเครื่องแบบยศพันโทเทียบเท่ากับข้าวหลาม
กรกฏ ธุวดารกะ
คือนามของชายคนนั้นมักจะพบเห็นพร้อมกับกุมภาอยู่เสมอการที่ไม่เห็นคนๆ
นี้ตั้งแต่แรกก็ทำให้คาดเดาได้ว่าจะต้องซุ่มรออยู่ที่ไหนซักแห่ง
บางทีหลังจากกุมภาให้สัญญาณก็คงส่งคำสั่งให้พวกลูกน้องขับรถขึ้นมา
ในตอนนั้นเองรถยนต์หลายสิบคันก็มาถึงและจอดปิดล้อมทางหนีของพวกสิงห์
ทหารในเครื่องแบบประจำหน่วยพิเศษซึ่งขึ้นตรงกับกุมภาลงมาจากรถพวกนั้นโดยที่หันอาวุธเข้าใส่แต่ละนายมีฝีมือสูงส่งและเลเวลไม่ต่ำกว่าแปดสิบ
ดูจากการที่จัดขบวนทัพเข้ามาปิดล้อมได้ทันทีที่มาถึงทีมเวิร์คเองก็สมบูรณ์แบบ
ถ้าสู้กันตรงๆ
ตัวเขากับข้าวหลามแค่สองคนไม่มีทางเอาชนะเจ้าพวกนี้ได้แน่
เว้นเสียแต่...
"โพสเซชั่นสเตท นรสิงห์"
สิงห์ชักดาบจากเอวแล้วอัญเชิญปีศาจให้สถิตร่างด้วยสกิล
เขาฟาดดาบลงบนพื้นเพียงเท่านั้นรถยนต์ที่จอดห่างออกไปร่วมเมตรก็ขาดเป็นส่องท่อนไปพร้อมกับชั้นภูเขาด้านหลัง
ถึงจะฝึกฝนมาเป็นอย่างดีและมีความสามัคคีซักแค่ไหนแต่นั่นก็เป็นพวกดาษๆ
ที่ใช้เดม่อนแอพได้แค่ระดับล่างๆ
เป็นพวกเศษสวะที่มารวมตัวกันเท่านั้นสิงห์มองเห็นเป็นอย่างนั้น...
ไม่มีใครจะหยุดเขาในโลกที่ล่มสลายนี้ได้ถ้าจะมีก็คงเป็นกุมภาที่เลเวลมากกว่า
กุมภา Lv.99
[/////24000:24000/////]
อีกฝ่ายเลเวลเต็มขีดจำกัดที่เพิ่งปลดมาได้ไม่ถึงเดือนบางทีคงอยู่ในเรดวันนี้และได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมหาศาลนั่นด้วยและเดิมทีกุมภาก็มีเลเวลนำทุกคนในเมตไตรยอยู่แล้ว
พลเอกสาวก็ชักดาบออกมาเช่นกันเป็นเรเปียสีดำที่มีตัวดาบยาวกว่าปกติและโกร่งดาบพิเศษที่ออกแบบมาคล้ายกับหัวใจของมนุษย์
จากนั้นก็พุ่งมาด้วยความเร็วเหรือขีดจำกัดมนุษย์การเคลื่อนไหวแบบเฉพาะทำให้เกิดภาพติดตาเหมือนเห็นหล่อนแยกออกเป็นสามร่างแล้วร่างเหล่านั้นก็แทงดาบเข้ามาพร้อมกันจากทุกทิศทาง
"รีลีสสเตท!"
สิงห์พูดพลางดึงดาบแล้วตวัดออกไอควันสีดำจากดาบพวยพุ่งแล้วร่างของอสูรครึ่งคนครึ่งสิงห์ก็ทะยานออกมาง้างกรงเล็บทั้งสองมือโอบร่างแยกของกุมภาไว้ทั้งหมด
แต่การโจมตีก็พลาด
กุมภาหลบหนีออกจากวงล้อมนั้นโดยก้าวถอยหลังต่อเนื่องสองจังหวะหล่อนมีฟุตเวิร์คอันยอดเยี่ยมจึงทำแบบนั้นได้โดยไม่สะดุดขาตัวเองล้ม
สิงห์เอ่ย...
"หลบนั่นได้เรอะ!"
"ฉันเคยได้ชื่อว่าเทพธิดาความเร็วแสงเชียวนะแค่นั้นมันง่ายๆ"
กุมภายิ้มย่องด้วยใบหน้าภูมิใจ
"แล้วไงเล่า!"
สิงห์ตะหวาดพร้อมกันนั้นนรสิงห์ก็เร่งความเร็วจนถึงขีดจำกัดเข้าไปตะครุบตัวกุมภาจนหลังแนบติดพื้น
"เพราะชอบใช้วิธีของพวกไร้ความสามารถพี่ถึงได้ไม่มีวันเอาชนะฉันได้ยังไงล่ะ"
สิงห์พูดแล้วจ่อดาบไว้ที่คอของกุมภา
เพียบเท่านี้คนที่เหลือก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
ตอนนั้นเองที่เสียงเห่าหอนของพิจิกเริ่มดังมา
"สิงห์นี่แกกล้าดียังไง
คิดว่าทำแบบนี้แล้วเรื่องมันจะจบง่ายๆ เรอะ!"
แต่กุมภากลับพูดแทรก
"ไม่เป็นไรยังไงพี่ก็ไม่แพ้"
พูดด้วยใบหน้ามั่นใจเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสภาพของตัวเอง
"นั่นคือเสียงเห่าหอนของคนไร้ความสามารถรึไง"
สิงห์พูดเหน็บแนมโดยหวังยั่วยุคนรอบข้างเพื่อให้เผยไต๋ออกมา
การที่กุมภายังยิ้มย่องอย่างมั่นใจได้แสดงว่ามีแผนสำรอง
แต่ดูจากคนรอบตัวแล้วไม่มีใครมีทีท่าว่าจะคาดเดาสถานการณ์เช่นนี้เอาไว้เลยถ้าอย่างนั้นกุมภาก็ทำใจดีสู้เสือไปอย่างนั้นเองหรือ?
สิงห์จ้องมองกุมภาแล้วก็คิด...
ไม่
มีบางอย่างที่ทำให้กุมภามั่นใจว่าจะพลิกสถานการณ์ได้จริงๆ ถ้านั่นเป็นอย่างที่คิดล่ะก็...
"หลามเตรียมตัวซะ!
มันมาแน่พวกเทวทูตของยัยนี่"
"เออ เตรียมลูกซองไว้พร้อมแล้ว"
ข้าวหลามตอบมาแบบนั้น
ได้ยินเสียงชักปืนออกจากซอง
ตอนนี้ก็เหลือแค่ต้องจัดการกุมภาก่อนที่จะพาสิ่งทีเรียกว่า
'เทวทูต'
มา...
ปัง! เสียงปืนดังลั่นสะท้อนก้องไปทั้งภูเขา
ปืนของข้าวหลามยิงโดนอะไรบางอย่าง
สิงห์ Lv.97
[/////11000:21000/….]
อะไรบางอย่างนั่นคือหัวใจของสิงห์
เขาถูกยิงจากทางด้านหลังที่ไม่ได้ระวังเพราะคิดว่าไว้ใจฝากให้ข้าวหลามได้แต่แล้ว...
สิงห์กุมปากแผลที่โดนยิงทะลุมาแล้วฝืนหันไปมองหน้าคนทรยศ
"ล...หลาม...นี่แก”
เขาพูดโดยที่มีเลือดกลบปาก
มือผ่อนแรงจับทำให้ดาบร่วงหล่นลงพื้น นั่นทำให้นรสิงห์หายไปด้วย
ข้าวหลามยังคงเล็งปืนลูกซองมาทางนี้แล้วเดินอ้อมไปยืนฝั่งกุมภาที่เพิ่งจะลุกจากพื้นและปัดฝุ่นออกจากตัว
กุมภาพูด
“อย่างที่เธอว่าการใช้วิธีที่ไร้ประสิทธิภาพ
คนที่ไร้ประสิทธิภาพ จะยังไงมันก็ไร้ประสิทธิภาพ
ดังนั้นฉันที่เก่งกว่าเธอจึงเลือกที่จะใช้วิธีนี้
เธอที่ไม่เคยไว้ใจใครอาจจะเป็นราชสีห์ที่ปกครองผืนแผ่นดินด้วยตัวคนเดียวแต่ฉันคือมหาสมุทรที่มีมากกว่าพื้นดินถึงสามเท่า”
จากนั้นข้าวหลามที่ทรยศก็พูด
“โทษทีนะฉลามอย่างฉันมันทำได้แค่ว่ายอยู่ในมหาสมุทรเท่านั้นแหละราชสีห์ที่ปกครองป่าอย่างนายถ้าลงมาอยู่ในน้ำก็คือเหยื่อของฉัน”
อดีตเพื่อนสมัยเด็กพูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย
“...บัดซบ”
สิงห์เอ่ยได้เพียงเท่านั้นก็หมดแรง
เซถอยไปข้างหลังจนต้องเกาะขอบรั้วเอาไว้ไม่ให้ตกลงไปแล้วรั้วที่สนิมจับจนผุมาตั้งแต่แรกไม่อาจทานรับน้ำหนักทั้งหมดไว้ได้ก็เอนล้มลงร่างของราชสีห์จึงตกหน้าผาลงไปในทะเลที่ซึ่งคลื่นโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง
มือข้างที่ลั่นไกปืนยังคงสั่นอยู่เล็กน้อย
ข้าวหลามพยายามลดปืนลงแต่แขนกลับแข็งจนขยับไม่ได้จึงใช้มืออีกข้างดึงลง
“อ้าว แบบนี้ก็ยืนยันศพไม่ได้น่ะสิ”
กุมภาพูดแล้วจ้องมองมาทางนี้
“ข้างล่างนั่นเป็นรังของสัตว์เทวะยังไงหมอนั่นก็ไม่รอดคุณเป็นคนจัดสถานที่เอาไว้แบบนั้นเองนี่”
“นั่นสินะ”
กุมภายิ้มรับให้คำพูดนั้นแล้วเดินไปเก็บดาบของสิงห์ที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาเปิดดูรายการแอพพลิเคชั่นปีศาจที่ติดตั้งไว้
“ที่จริงตั้งใจว่าจะให้ที่นี่เป็นหลุมฝังทั้งสองคนซะหน่อยแต่ก็จัดการสิงห์แถมได้โควริวกับนรสิงห์มาแล้วด้วยสำหรับฉันเท่านี้ก็พอยอมรับได้แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเชื่อใจคนที่ทรยศน้องชายตัวเองได้ลงคอหรอกนะ”
สิ้นคำบรรดาลูกน้องของหล่อนก็เข้ามาล้อมข้าวหลาม
จ่ออาวุธเข้ามาเหมือนหลายวินาทีก่อน
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งปืนแล้วยกมือยอมแพ้ถ้ายังมีสิงห์อยู่ด้วยสถานการณ์คงเปลี่ยนไปแต่ก็เลือกที่จะหักหลังไปแล้ว...
กุมภามองภาพนั้นอยู่ซักพักก็พูดมาว่า
“พอแล้วเขาต่อต้านไม่ได้อีกแล้ว”
นั่นเป็นคำสั่งให้ปล่อยตัว
ลูกน้องทั้งหมดจึงลดอาวุธลง
ส่วนกุมภาก็เดินอ้อมไปขึ้นรถตัวเองแล้วเปิดกระจกยื่นหน้าออกมา
“เก็บกวาดที่เหลือแล้วกลับไปพักซะ”
แล้วสั่งพวกลูกน้องมาแบบนั้น
เพียงเท่านี้บทสนทนาก็จบลง
ข้าวหลามมองไปยังรั้วที่พังแล้วนึกถึงเพื่อนสมัยเด็กที่ถูกหักหลังจากนั้นก็แหงนหน้ามองท้องฟ้า
“...”
ไม่มีคำพูดสำหรับความรู้สึกในตอนนี้
ข้าวหลามเพียงแค่ทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเองแล้วก็...
ความคิดเห็น