คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : Login 60: สายฟ้าแห่งราชันย์เทพ
Login 60: สายฟ้าแห่งราชันย์เทพ
บนชายหาดซึ่งขาวสะอาดกว่าปกติไม่มีขยะซักชิ้นรวมไปถึงไม่มีสิ่งมีชีวิตด้วยแทนที่จะเรียกว่าชายหาดน่าจะเรียกมันว่าทะเลทรายเลยด้วยซ้ำเพราะมันไม่มีอะไรเลย
เนื่องมาจากชายหาดอยู่ในอาณาเขตของฮาบิแททพอยท์ที่กางออกมาจากค่ายทำให้ไม่มีสัตว์เทวะโผล่ออกมาในบริเวณนี้
ดังนั้นสิ่งที่ยังคงความเป็นชายหาดให้กับผืนทรายติดทะเลก็เลยเหลือแค่แนวต้นมะพร้าวที่ขึ้นเรียงกันไปตลอดทั้งฝั่ง
อิงศรกับพวกพ้องที่เปลี่ยนชุดปฏิบัติการเป็นชุดว่ายน้ำกำลังวอร์มร่างกายก่อนจะต้องลงว่ายน้ำข้ามไปยังเกาะที่เป็นสถานที่ทำภารกิจซึ่งอยู่ห่างออกไปจากชายหาดหนึ่งกิโลเมตร
เนื่องจากเกาะตั้งอยู่นอกอาณาเขตของฮาบิแททพอยท์ทำให้ใช้เรือไม่ได้เพราะจะตกเป็นเป้านิ่งจากพวกสัตว์เทวะที่อยู่ด้านนอก
จะรอให้ถึงวันที่น้ำลงก็ไม่ได้เพราะพวกเขาไม่มีเวลาเหลือขนาดนั้น
จึงมีแต่ต้องว่ายข้ามไปสถานเดียวและเพื่อรับมือกับการต่อสู้ในพื้นที่ใต้น้ำชุดปฏิบัติการจึงต้องปรับเปลี่ยนให้เข้ากันไปด้วย
แม้จะมีหน้าตาไม่ต่างอะไรกับชุดว่ายน้ำธรรมดาๆ เลยก็ตามทีแต่ค่าพลังป้องกันของชุดก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเครื่องแบบที่ใส่กันนัก
หลังจากวอร์มร่างกายเสร็จอิงศรก็ถามทุกคนว่า
"พร้อมกันแล้วนะ"
ทุกคนพยักหน้าให้
อิงศรที่รับทราบคำตอบของทุกคนก็หันไปยืนยันภารกิจกับวิเชียรมาศที่มีซากิริยืนกดหน้าจอโฮโลแกรมอยู่ข้างๆ
วิเชียรมาศเริ่มพูด
"เวลาในการทำภารกิจจนกว่าจะถึงหนึ่งทุ่มมีเวลาทั้งหมดเจ็ดชั่วโมงหากไม่กลับมาหรือติดต่อมาจะถือว่าภารกิจล้มเหลว"
จากนั้นทั้งเธอ
ทั้งอิงศรและพรรคพวกก็เรียกหน้าจอระบบขึ้นมาตั้งเวลานับถอยหลังให้ตรงกัน
จู่ๆ ซากิริก็พูดขึ้นมา
"เกือบลืมไปเลย เอ้า !"
แล้วดึงแว่นตาดำน้ำที่มัดกันเป็นพวงขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อกาวน์
"เอาไปใส่กันสิมันถูกติดตั้งแอพวิเคราะห์สัตว์เทวะแล้วก็กล้องสำหรับส่งภาพมาให้ทางนี้คอยติดตามสถานการณ์ได้ด้วยน่ะ"
พูดจบซากิริก็ทยอยแจกแว่นให้ทีละคน
อิงศรต้องถอดคอนแทคเลนส์ออกก่อนถึงค่อยสวมแว่นตา
แล้วเมื่อการเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้น
"ยืนยันเวลาปฏิบัติภารกิจเรียบร้อย
ไปกันได้แล้ว"
อิงศรกล่าวแล้ววิ่งนำทุกคนย่ำลงไปในทะเลแล้วพากันดำหายไปหมดเหลือเพียงแค่วิเชียรมาศกับซากิริที่คอยอยู่บนหาด
...
ทันทีที่ลงมาในน้ำสัญชาตญาณก็สั่งให้กลั้นลมหายใจเองโดยอัตโนมัติก่อนจะผ่อนออกมาเองเมื่อร่างกายเริ่มจมลงในน้ำ
สามารถหายใจในน้ำได้...
นั่นคือความสามารถอย่างหนึ่งของมนุษย์หลังจากโลกกลายเป็นเกมและถึงเป็นน้ำทะเลก็ไม่รู้สึกแสบจมูกแต่ถ้ากลืนน้ำเข้าปากก็ยังรู้สึกเค็มเหมือนกินน้ำทะเลตามปกติ
แรงหน่วงการเคลื่อนไหวใต้น้ำก็ยังคงมีเหมือนเดิมและเสื้อผ้าก็ยังเปียกได้เหมือนเดิมที่เปลี่ยนไปมีแค่เรื่องของการหายใจในน้ำเท่านั้น
พอคิดถึงตรงนี้อิงศรก็เริ่มเข้าใจขึ้นมาว่าทำไมจะต้องให้ลำบากเปลี่ยนชุดปฏิบัติการด้วย
หากยังใส่ชุดเครื่องแบบลงมาคงได้จมน้ำกันหมดแน่ เป็นเรื่องขำไม่ออกจริงๆ
ที่ตัวเขาเองลืมเรื่องพื้นฐานขนาดนี้ไปได้ นอกจากนี้ดูเหมือนกางเกงว่ายน้ำธรรมดาๆ
นี่จะมีคุณสมบัติพิเศษอย่างอื่นอยู่ด้วยเพราะเข็มขัดติดฝักดาบของเขาไม่ลอยขึ้นไปตามหลักมวลความหนาแน่นและดูเหมือนกวินทร์ที่แบกดาบไว้บนหลังก็จะเป็นเหมือนกัน
ตอนนั้นเองก็มีเสียงของซากิริดังขึ้นมา
'เป็นไงบ้างล่ะชุดว่ายน้ำที่พวกเธอใส่ไม่ได้มีแค่ระบบปรับตัวกากๆ
หรอกนะมันสามารถทนแรงดันได้ถึงความลึกสองกิโลเมตรแถมยังมีโหมดพูดใต้น้ำได้ด้วยเพราะเป็นของที่สร้างด้วยเกล็ดของสาวกแห่งพิเซสที่เป็นสัตว์เทวะใต้ทะเลชั้นสูงเชียวนะ'
เสียงของหล่อนดังมาจากแว่นตาดำน้ำบางทีคงสร้างขึ้นมาให้มีวิทยุติดต่อด้วยและเมื่อฟังจากที่พูดมาดูเหมือนว่ากางเกงว่ายน้ำตัวนี้จะมีความพิเศากว่าที่คิด
กวินทร์เป็นคนแรกที่พูด
"ฮาโหล เทส เทส ว้าวพูดในน้ำได้จริงๆ
ด้วย"
แล้วหันมาถามเขาที่อยู่ข้างๆ
"พี่ศรได้ยินผมไหม"
อิงศรลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะลองพูดใต้น้ำเป็นครั้งแรก
"เสียงนายหนวกหูชะมัด"
พูดใต้น้ำได้จริงๆ ด้วย...
พออิงศรเริ่มพูดคนอื่นก็ลองทำตามกันบ้างแล้วก็กลายเป็นวงสนธนาจ้อไม่หยุดใต้ทะเลไปโดยปริยาย
นรินทร์ มีนา เมษา ผลัดกันพูดไม่หยุด
"ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลย"
"ยังกะเป็นเจ้าหญิงเงือกเลยนะคะเนี่ย"
"มาแข่งกันตะโกนใต้น้ำกันมะ"
"เอแต่ผมว่าเหมือนนาคมากกว่านะคุณมีนา"
"คุณนรินทร์ชอบพวกตำนานของอินเดียเหรอคะ"
แล้วเมษาก็ตะโกนสุดเสียงแบบไร้ความหมาย
"เฮ้~~~~"
แต่ไม่มีเสียงสะท้อนกลับมา...
หมอนั่นคิดว่าที่นี่เป็นหุบเขาหรือยังไงกัน
อิงศรพูดว่า
"เฮ้ยพวกนายจะเล่นกันอีกนานไหมเรายังมีภารกิจอยู่นะ"
"แหมคุณอิงศรล่ะก็หัดมีความฝันกับเขาบ้างสิคะ"
มีนาแย้งมาแบบนั้น
"ถ้าจะฝันก็ไว้ตอนนอนเถอะ"
อิงศรพูดแล้วออกว่ายนำไปก่อน
ได้ยินเสียงบ่นของมีนาไล่หลังมา
"โธ่~~"
รู้สึกได้ว่าทุกคนว่ายตามมาแล้ว...
พวกเขายังคงว่ายอยู่ในเขตของฮาบิแททพอยท์ตลอดทางจึงค่อนข้างเงียบสงบและปลอดภัย
จนเมื่อว่ายเข้าสู่เขตน้ำลึกความปลอดภัยก็มลายสิ้นไปในทันที
มีสัตว์เทวะบุกเข้ามาโจมตีเป็นสัตว์เทวะรูปร่างเหมือนปลาไหลร่างกายใสเหมือนวุ้นจนมองเห็นอวัยวะภายในได้
Crystal Shock Lv. 64
[/////4000:4000/////]
ปลาไหลวุ้นที่บุกเข้ามาเป็นฝูงหนึ่งที่มีจำนวนสามตัว
ส่วนพวกเขามีหกคนแต่ก็ไม่รู้ว่าโดโกบาร์จะนับเป็นกำลังคนที่หกได้รึเปล่า หนำซ้ำความต่างของจำนวนที่ฝ่ายเรามีเหนือกว่าเกือบเท่าตัวก็ดูจะไม่ช่วยอะไรนักเมื่อเทียบกับขนาดตัวของพวกมันที่ยาวกว่าสามเมตรและมีเลเวลสูงกว่าพวกเขาทุกคนที่อยู่ที่นี่
อิงศรประเมินสถานการณ์เขาเริ่มนึกถึงข้อมูลระดับพลังของทุกคนในทีม
อิงศร Lv.
61
[/////3700:3700/////]
กวินทร์ Lv.
61
[/////6600:6600/////]
มีนา Lv.
60
[/////4300:4300/////]
เมษา Lv.
61
[/////7400:7400/////]
นรินท์ Lv.
61
[/////4200:4200/////]
โดโรธี Lv.60
[/////10000:10000/////]
ตัวเขา กวินทร์ เมษา
และนรินทร์เพิ่งจะเปลี่ยนเทคนิคัลจ็อบกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วทำให้เลเวลเพิ่งจะปลดขีดจำกัดจาก
60 มาหมาดๆ ส่วนมีนาที่ยังไม่ได้ทำเทคนิคัลจ็อบเลเวลจึงไม่เพิ่มขึ้น
เมื่อลองประเมินดูแล้วการต่อสู้นี้ค่อนข้างลำบากพอสมควรเพราะตัวอิงศรเองที่อาวุธประเภทโปรเจคไทล์อย่างธนูไม่สามารถใช้ในน้ำได้
กำลังรบหลักจึงต้องฝากไว้กับเมษาและกวินทร์
ตอนนั้นเองปลาไหลก็แยกกันเป็นสองทางตัวหนึ่งว่ายเข้าหาอิงศร
มันอ้าปากอวดเขี้ยวคมกริบที่เรียงรายเต็มปากหากว่าโดนกัดเข้าไปซักครั้งจะต้องเป็นแผลเหวอะหวะอย่างแน่นอน
อิงศรพยายามว่ายหลบคมเขี้ยวนั้นแต่การเคลื่อนไหวในน้ำที่ไม่คุ้นชินก็ทำให้ฝีเท้าที่เคยรวดเร็วเชื่องช้าลงเมื่อต้องเปลี่ยนเป็นการตีน้ำเพื่อเพิ่มความเร็วจนหวิดจะถูกกัดเท้าขาดไปแล้วแต่เขาก็หลบพ้นแล้วแว่นตาดำน้ำที่ติดตั้งระบบวิเคราะห์สัตว์เทวะเหมือนกับในคอนแทคเลนส์ก็เริ่มทำงาน
ข้อมูลที่น่าตกใจปรากฏขึ้นเมื่อแสดงให้เห็นว่าพวกมันมีสกิลสร้างคลื่นไฟฟ้าออกมาช็อตเหยื่อที่เข้าใกล้ให้เป็นอัมพาตได้
และแล้วก็เริ่มเป็นอย่างที่สังหรณ์เอาไว้อวัยวะภายในตัวของปลาไหลเริ่มเปล่งแสง
และอิงศรที่อยู่ระหว่างเอี้ยวตัวหลบคมเขี้ยวก็อยู่ในรัศมีของการช็อตพอดี
อิงศรรู้สึกร้อนลุ่มไปทั้งตัวน้ำรอบตัวมีอุณหภูมิภูมิสูงขึ้นและในพริบตานั้นกระแสไฟแรงสูงก็ไหลทะลักเข้ามาจนร่างกายเกิดชักกระตุก
"อ๊ากก!"
อิงศร Lv.
61
[/////3695:3700////.]
อนิจจาความเสียหายกลับมีน้อยนิด
ทั้งที่รู้สึกเจ็บปวดจากการถูกช็อตถึงขนาดนั้น
อิงศรที่ร่างลอยออกห่างจากปลาไหลแล้วก็พลิกตัวให้กลับมาโดยไม่มีปัญหาเรื่องอาการอัมพาตที่น่าจะเกิดจากไฟฟ้าช็อตเขาไม่รู้สึกชาเลยด้วยซ้ำไป
ตอนนั้นเองเสียงของซากิริก็ดังขึ้นมาอีก
‘มีการคาดการณ์กันไว้แล้วว่าสัตว์เทวะสายพันธุ์สัตว์น้ำส่วนใหญ่มีการโจมตีเป็นพิษกับไฟฟ้าก็เลยมีการปรับคุณสมบัติของชุดปฏิบัติการให้กันพิษกับอัมพาตและต้านทานไฟฟ้าเป็นพิเศษเพราะงั้นเลิกทำหน้าตกใจดีก่อนที่ฉันจะหัวเราะท้องแข็งตายซะก่อนดีกว่านะ’
น้ำเสียงของหล่อนเหมือนกำลังหัวเราะอยู่
หล่อนพูดแบบนั้นได้เพราะเห็นจากวิดีโอที่ถ่ายด้วยแว่นตาดำน้ำของกวินทร์ที่กำลังมองมาทางนี้สินะ
“พี่ศร!”
กวินทร์ชักดาบที่พาดหลังไว้แล้วเปลี่ยนจากโหมดพกพาเป็นโหมดใช้งาน
ดาบสีดำที่ได้รับจากบอสในดันเจี้ยนกระจกเงา 'Black
Eradicator' แล้วว่ายเข้ามาขวางเขาไว้จากปลาไหล
เพราะทุกคนรู้ว่าในน้ำแบบนี้อิงศรไม่สามารถใช้อาวุธที่ถนัดได้
ถึงได้พยายามปกป้อง
สำหรับอิงศรที่มักคอยปกป้องคนอื่นแบบไม่ได้ตั้งใจแล้วเป็นความรู้สึกที่ชวนให้หงุดหงิดอยู่ไม่น้อย
ไม่ใช่ว่าหงุดหงิดที่เป็นฝ่ายถูกปกป้องแต่หงุดหงิดที่ตัวเองอ่อนแอจนทำอะไรไม่ได้ในสถานการณ์แบบนี้ต่างหาก
เพื่อต่อต้านความรู้สึกต่ำต้อยนั่นอิงศรชักดาบจากเอวออกมาแล้วตั้งท่าเตรียมสู้
คงเพราะตั้งท่าสู้เหมือนคนสิ้นคิดที่รู้อยู่แล้วว่าสู้ไม่ได้แต่ก็ยังจะฝืน
กวินทร์เลยพูดมาว่า
“ไม่ไหวหรอกครับพี่ศรหลบไปก่อนเถอะในน้ำเนี่ยเดี๋ยวผมจัดการเอง”
“ข้างหน้า!”
อิงศรตวัดดาบออกไป
ใบดาบแทงใส่ปากของปลาไหลที่ฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาพูดคุยกันเข้ามาโจมตี
ดาบแทงทะลุปากบนและหยุดมันไว้ก่อนจะเข้าถึงตัวกวินทร์พอดี
Crystal Shock Lv. 64
[/////3800:4000///..]
เลือดของปลาไหลที่ซึมจากบาดแผลย้อมน้ำทะเลรอบๆ
เป็นสีแดงก่ำ ยิ่งมันดิ้นเพื่อสลัดให้หลุดจากดาบของอิงศรเลือดก็ยิ่งกระจายตัวออกไป
กว่าที่กวินทร์จะเรียกสติกลับคืนมาได้แล้วตวัดดาบตัดคอปลิดชีพมันก็ตอนที่เลือดลอยมาเปรอะใบหน้าไปครึ่งหนึ่งแล้ว
อีกสองตัวนั้นถูกจัดการโดยพวกมีนาไปแล้วเหมือนกันเลือดจากสองตัวที่ถูกฆ่าทำให้น้ำเริ่มกลายเป็นสีแดงขุ่นอย่างน่าสยอง
“รีบไปกันก่อนที่จะมีตัวอื่นมาเถอะ”
อิงศรตั้งท่าจะเก็บดาบเข้าฝักแต่ทันใดนั้นเอง...
จากกลุ่มหมอกเลือดที่ลอยคละคลุ้งอย่างหนาแน่นด้านหลังเขาพลันมีคมเขี้ยวพุ่งออกมา
ไหล่ของอิงศรถูกกัด
เขี้ยวฝังลึกลงไปในหัวไหล่ขวาแล้วถูกลากดิ่งลงไปข้างล่างทั้งอย่างนั้น
ทุกคนพากันส่งเสียงเรียกเขาด้วยความตกใจ
“พี่ศร!” “ศร!”
“อิงศร!” “คุณอิงศร!”
อิงศรพยายามมองว่าตัวอะไรที่จู่โจมเขา
มันเป็นปลาไหลเหมือนกับสามตัวที่ฆ่าไปเมื่อครู่
ทำไมถึงได้มีพวกมันเยอะขนาดนี้? หรือว่าที่นี่จะเป็นรังของพวกมัน
ความคิดนั้นน่ากลัวว่าจะถูก...
รอบตัวอิงศรมีปลาไหลอีกหลายสิบตัวกำลังลอยขึ้นมาพวกมันผุดขึ้นมาจากแนวปะการังที่ก้นทะเล
แต่แนวปะการังไม่น่าจะมาขึ้นอยู่แถวนี้ได้
ทะเลของที่นี่ไม่อุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องความสมเหตุสมผลของสภาพแวดล้อมแล้ว
อิงศรใช้แขนซ้ายกอดตัวปลาไหลเอาไว้แล้วเค้นแรงใส่แขนขวาจับดาบเงื้อขึ้นมาแทงใส่บริเวณคอแต่เพราะไหล่ถูกกัดอย่างรุนแรงจนแทบจะฉีกขาดทำให้ใส่แรงได้ไม่เต็มที่
พอเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียขึ้นมาเพราะเสียเลือดจากปากแผลที่ไหล่มากเกินไปก็ทำให้อิงศรต้องตรวจแถบพลังชีวิตของตน
อิงศร Lv.
61
[/////1850:3700.....]
พลังชีวิตลดลงไปกว่าครึ่งและถึงพลังชีวิตหมดเขาก็คงไม่ตายอยู่ดีเพราะฟันเฟืองจะยื้อชีวิตของเขาเอาไว้แต่จะเกิดเหตุการณ์แบบตอนที่เครื่องทำสวนศักดิ์สิทธิ์อาละวาดขึ้นมาอีก
ฝูงปลาไหลที่ลอยขึ้นไปเริ่มหนาแน่นขึ้นจนมองไม่เห็นพวกมีนาที่กำลังตามลงมาช่วย
สถานการณ์ตอนนี้หากไม่หาทางช่วยตัวเองก่อนคงยากที่จะเลี่ยงเหตุการณ์เลวร้ายไปได้
อิงศรเรียกคันธนูออกมาถือด้วยมือซ้าย
คันธนูที่ติดตั้งแอพพลิเคชั่นปีศาจของโอดินที่ได้มาเมื่อคืน
“โอ...ดิน”
หลังจากเรียกปีศาจที่สถิตอยู่ในคันธนูสายฟ้าจำนวนมากก็ถูกปลดปล่อยจากร่างของเด็กหนุ่ม
สายฟ้าจำนวนนับร้อยที่มองเห็นเป็นแค่แสงสว่างแวบวาบพุ่งทะยานขึ้นไปเป็นสายฉีกกระชากและเผาพลาญฝูงปลาไหลทั้งหมดให้อันตรธานหายไปในพริบตาเดียว
เป็นพลังทำลายล้างที่มากมายเกินคณานับ
น่าเสียดายที่เขาไม่หลงเหลือสติพอจะรับรู้ความยิ่งใหญ่ของมันได้เต็มที่
อิงศรกำลังจมลงไปยังก้นทะเลเขาเงยหน้ามองแสงสว่างข้างบนทยอยไกลออกไป
“ศร!”
มีเสียงดังมาจากนั้นแสงก็ถูกบังมีมือยื่นเข้ามาคว้าตัวเขาเอาไว้แล้วดึงกลับขึ้นไป
คนที่มาช่วยไว้คือเมษาเขารู้เพียงแค่นั้นจนกระทั่งมีนาส่งเสียงโวยวายลงมา
“เร็วเข้า! พวกมันไล่หลังมากันแล้วนะ”
เมษาตอบคำพูดนั้นกลับไป
“นี่ก็เต็มสตรีมแล้วเนี่ย!”
อิงศรเหลือบตามองลงไปข้างล่าง
มีปลาไหลฝูงใหม่กำลังว่ายตามขึ้นมา
พวกเขามารบกวนรังของพวกมันหรือว่าแค่มาตอนเวลาอาหารกลางวันของพวกมันกันแน่
จะเพราะอย่างไหนก็ดูจะเป็นการพยายามที่มากเกินไป...
ตามตื้อไม่เลิกเกินไปจนผิดวิสัยของสัตว์เทวะ
นรินทร์ออกความคิดเห็นให้หนีโดยชี้ไปยังทิศที่เกาะซึ่งพวกเขากำลังจะมุ่งหน้าไป
“หนีไปที่เกาะกันก่อนเถอะไม่งั้นไม่จบไม่สิ้นแน่”
สำหรับตอนนี้การหนีถือว่าเลือกได้ดี
การต่อสู้ใต้น้ำแบบนี้พวกเขาเสียเปรียบเกินไปทั้งอาวุธที่ถูกจำกัดและการต่อสู้ในระนาบสามมิติที่มีการโจมตีมาจากทุกทิศทางรวมทั้งข้างบนและข้างล่าง
ที่นี่ไม่ใช่สนามรบของพวกเขาดังนั้นตัวเลือกหนีจึงเหมาะสมที่สุด
อิงศรยังคงถูกเมษาประคองตัวอยู่ระหว่างนี้เองเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่กำลังจับจ้องมาจากที่ไหนซักแห่ง
เป็นสัมผัสอันคุ้นเคยคล้ายกับเวลาที่อยู่ใกล้ก้อนอุกกาบาตที่ตกลงมาในวันสิ้นโลก
ก้อนอุกกาบาตซึ่งเก็บเครื่องทำสวนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้
อิงศรก้มหน้าลงมองไปข้างล่างที่รู้สึกถึงสายตาแล้วก็พบจนได้...
ก้อนอุกกบาตถูกซ่อนอยู่ใต้แนวปะการังที่พวกปลาไหลแห่กันออกมา
แนวปะการังคลุมแค่ส่วนบนของก้อนอุกกาบาตเท่านั้นจึงยังพอมองเห็นส่วนที่เหลือ
ผิวสะท้อนมันวาวอันเป็นเอกลักษณ์ของอุกกาบาตเหล่านั้น
พวกเขาว่ายผ่านน่านน้ำที่ลึกลงไปเป็นแอ่งกระทะมาจนถึงเขตน้ำตื้นที่ใกล้กับเกาะเป้าหมายแล้วและพวกปลาไหลก็ดูเหมือนจะลามือไปแล้วด้วย
คงเพราะเหตุนั้นความเร็วในการเคลื่อนพลถึงตกลง
จนกระทั่งพวกเขาขึ้นฝั่งสำเร็จ
ทุกคนเนื้อตัวเปรอะไปด้วยเลือดมีนากับเมษาที่เดิมผมเป็นสีแดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้มขึ้นไปอีก
ส่วนใหญ่เป็นเลือดของสัตว์เทวะ แต่อิงศรนั้นมีเลือดตัวเองปนอยู่ด้วย
บาดแผลที่ไหล่ยังไม่สมานกันดีนักและน้ำทะเลก็ทำให้รู้สึกแสบแผลมากกว่าปกติจนรู้สึกชาไปทั้งแขนข้างนั้น
ไม่มีใครในกลุ่มไม่หอบหายใจจากความเหนื่อยล้าเว้นแต่โดโกบาร์ที่เดินตามขึ้นมาจากทะเลอย่างสบายๆ
ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่แต่รู้สึกว่าสัตว์เทวะไม่ได้เข้าไปโจมตีโดโกบาร์เลยซักครั้งรึเปล่า
หรือนั่นก็เป็นเพราะอำนาจของเครื่องทำสวนด้วย?
"พวกปลาไหล...เมื่อกี้มันโจมตีแต่อิงศรอย่างเดียวเลยนะว่าไหม"
นรินทร์พูดขึ้นมา
จากนั้นมีนาก็พูดตอบ
"นั่นสิคะพวกที่เราฆ่าได้ตอนแรกก็เพราะมันจะว่ายไปหาคุณอิงศรเหมือนกัน
พวกที่แห่กันขึ้นมาก็เหมือนจะพยายามกีดกันไม่ให้เราตามคุณอิงศรไปมันแปลกจริงๆ
นั่นแหละค่ะ"
แล้วสายตาของทุกคนก็จ้องมาที่อิงศร
"..."
แต่เด็กหนุ่มเองก็ไม่รู้คำตอบที่ถูกต้องเหมือนกัน
ตอนนั้นเองเสียงของซากิริก็ดังจากแว่นตาดำน้ำของทุกคน
‘เกี่ยวกับเรื่องปลาไหลเมื่อกี้ฉันเองก็มีเรื่องจะถามเหมือนกันนะไอ้แสงแวบวาบ
ที่เหมือนกับสกิลมหาอัสนีราโอที่ย่างปลาไหลพวกนั้นไม่สงสัยกันบ้างเหรอว่ามันมาจากไหนน่ะจำได้ว่าในข้อมูลกลุ่มของพวกเธอไม่มีคนที่เรียนสกิลนั้นได้นะ’
คำพูดนั้นทำให้อิงศรสะดุ้งตัวแทบลอย
เขาลืมไปเลยว่ากำลังถูกจับตาดูจากบนฝั่งด้วยแต่ก็เผลอใช้พลังของเดม่อนแอพอันใหม่ไปซะแล้วแถมอีกฝ่ายยังเป็นคนที่เชี่ยวชาญเรื่องของเกมโลกาวินาศอีกด้วยการโกหกคงจะทำได้ยาก
แต่แล้ว...
"เมื่อกี้เป็นสกิลของเด็กใหม่น่ะครับ"
นรินทร์พูดพลางมองไปที่โดโกบาร์
"เขามีอาชีพสเปลเลอร์บิลด์ไปทางผู้ใช้พลังเต๋าน่ะครับเลยอัพสกิลสายฟ้าที่เป็นของธาตุแสงเอาไว้ด้วย”
‘หืม?
แต่มหาอัสนีราโอต้องเป็นบิลด์ควินเอสเซนท์เท่านั้นนี่’
“ที่เห็นน่ะเป็นมหาอัสนีเฉยๆ ต่างหากล่ะครับแต่เพราะใช้ใต้น้ำแสงมันเลยจ้ากว่าปกติจนดูเหมือนใช้มหาอัสนีราโอ”
‘งั้นเหรอ...อืมก็คงเป็นอย่างที่ว่ามาล่ะมั้ง’
การโกหกของนรินทร์ได้ผลเพราะเจ้าตัวเองก็อยู่สายอาชีพสเปลเลอร์เหมือนกันจึงมีความรู้เรื่องสกิลที่อีกฝ่ายสงสัย
นรินทร์แอบส่งยิ้มพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้เหมือนจะบอกกันว่า
‘เดี๋ยวจัดการเอง’
อย่างไรอย่างนั้น
ไม่รู้จะขอบคุณความจุ้นจ้านของเจ้าพวกนี้ดีรึเปล่าแต่มันก็ทำให้เขาไม่ต้องแพร่งพรายเรื่องพลังของอาคานาร์ออกไป
ติดหนี้บุญคุณไปจนได้แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร
ยังไงเสียอิงศรก็คิดว่าตัวเองไม่ใช่ประเภทถือคติมีบุญคุณต้องทดแทนมีหนี้แค้นต้องชำระอยู่แล้ว
ดังนั้นนี่ก็เป็นเพียงข้อดีอย่างหนึ่งของการเป็นเพื่อนกับเจ้าพวกชอบจุ้นจ้านพวกนี้
นรินทร์ยังคงพูดคุยกับซากิริอยู่
อิงศรละความสนใจจากทางนั้นแล้วเริ่มสำรวจตัวเองบาดแผลที่ไหล่เกือบจะสมานกันดีแล้วพลังชีวิตก็ฟื้นฟูกลับมาเกือบเต็มที่เหลือก็แค่เรื่องคาใจเกี่ยวกับอุกกาบาตที่อยู่ใต้น้ำเท่านั้น
มีนาลุกขึ้นแล้วเริ่มพูดเหมือนกับเป็นหัวหน้าซะเอง
“ถ้างั้นพวกเราก็รีบหน่อยดีกว่าค่ะเทอมินัลสำหรับวาร์ปไปดันเจี้ยนที่มีตัวดรอปไอเทมเปลี่ยนอาชีพให้ฉันก็อยู่ไม่ไกลแล้วด้วย”
‘เทอมินัล’ ที่พูดมานั้นคือสถานที่ๆ
เหมือนกับแท่นบูชาหรือลานประกอบพิธีกรรมซึ่งจะมีคำสั่งให้เลือกพาไปยังสถานที่ปลายทางเป็นเทอมินัลที่อื่นๆ
บนโลกหลักการคล้ายกับเครื่องย้ายมวลสารในหนังวิทยาศาสตร์
ทุกคนเห็นด้วยกับคำพูดของมีนาแล้วพากันลุกขึ้นเดินเรียบตามชายหาดเพื่อหาทางเข้าไปในป่ารกที่ตั้งอยู่บนเกาะที่ใจกลางของป่านั้นมีเทอมินัลตั้งอยู่....
ความคิดเห็น