คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #179 : Login 176:กระต่ายขาวในเงาจันทร์ 3
Login
176:กระต่ายขาวในเงาจันทร์ 3
ลูกกระสุนที่โดโกบาร์ยิงทำให้เครื่องทำสวนของแฟรนเซียมเกิดบาดแผล
ผิวโลหะมันวาวยุบตัวลงไปบ้าง หลอมเหลวบ้าง
ดูเหมือนผู้ตรวจการแห่งสวนศักดิ์สิทธิ์ต้องการจะทำลายเครื่องทำสวนไปพร้อมๆ
กับแฟรนเซียมเลยกระมัง
อิงศรยังคงดูเชิงกับออร์ทิเกสซาร์
จากการโจมตีในครั้งแรกที่พุ่งชนสีข้างของมันดูเหมือนจะยังมีผลหลงเหลืออยู่มันแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเคลื่อนไหวไม่ได้ดั่งใจนัก
ท่วงท่าที่เคยอาจหาร ความว่องไว ความวิปริตดูจะตกลงไปมาก
แต่อิงศรก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
จากที่ผ่านมาออร์ทิเกสซาร์แสดงให้เห็นถึงเล่ห์เหลี่ยมที่มีมากกว่าเครื่องทำสวนอื่นๆ
ที่มักจะข่มขู่วัชพืชด้วยพลังอำนาจที่เหนือกว่าเป็นอย่างมากแต่มันกลับเลือกจะเล่นสนุกกับถีบผู้อื่นให้จมลงสู่ความสิ้นหวังและเรียกตัวเองว่าเป็นตัวตลก
ดังนั้นกับอีแค่ถูกเล่นงานโดยเครื่องทำสวนที่วัชพืชเป็นผู้บังคับจะถึงกับทำให้มันบาดเจ็บสาหัสเลยนั้นยังเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยาก
นอกจากนี้สถานการณ์ของพวกพ้องที่อยู่ข้างล่างก็ไม่สู้ดีนัก
ถูกมนุษย์ต่างดาวล้อมเอาไว้ทุกทางแล้วไหนยังจะ...
อิงศรเหลือบสายตาเพียงเล็กน้อยให้เซ็นเซอร์ของเครื่องทำสวนจับภาพที่เบื้องล่าง
“เจ้าสัตว์ประหลาดนั่น”
เขาพูดเหมือนกับสบถยามที่เห็นร่างของพันโทกรกฏ
ความแข็งแกร่งของชายคนนั้นเขาเองก็รู้จักดี
พันโทกรกฎเป็นผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้ให้พวกหน่วยพิเศษที่ขึ้นตรงกับระดับสูงของกองทัพ
ครั้งหนึ่งเคยมีการจัดงานประลองครั้งใหญ่ระหว่างทุกฝ่ายของกองทัพ
แล้วพันโทกรกฎก็ได้เป็นแชมป์ของการต่อสู้ในครั้งนั้น
เป็นชายที่ถ้าต่อสู้กันด้วยมือเปล่าแล้วไม่มีทางเอาชนะได้
ที่จริงต่อให้มีอาวุธครบมือก็อาจจะทำอะไรชายผู้นี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ
ทั้งอย่างนั้นแล้วคนที่เข้าไปสู้ด้วยกลับเป็นเมษาที่ใช้วิชาต่อสู้
เข้าทางศัตรูไม่พอยังเสียเปรียบทั้งด้านประสบการณ์
ฝีมือ ความสามารถ และพลังก็เทียบกันไม่ติด
ไม่รู้ทำไมคนอื่นๆ
ถึงทิ้งให้เมษาเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดนั่นตัวต่อตัว
เพียงแค่แวบเดียวที่มองไปก็เห็นเมษาถูกอัดจนย่ำแย่ ดูเหมือนจะสู้ไม่ได้เลย
เครื่องทำสวนขนาดเท่าภูเขาทั้งลูกสี่เครื่องพากันมาอออยู่บนชายหาดแห่งนี้ราวกับจตุรอาชาแห่งวันสิ้นโลกที่จะนำพาจุดจบมายังมนุษย์
ประหนึ่งเรื่องเล่าที่เหมือนกับในไบเบิลนั่นกำลังจะเกิดขึ้นที่นี่อย่างไรอย่างนั้น
“คืออามาเกดดอนตามชื่อแพทซ์เลยสินะ”
อิงศรเปรยคำพูดไร้สาระออกมาเพื่อยืดการเหนี่ยวรั้งของจิตใจกับร่างกาย
ตอนนั้นเองก็จับสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน
แรงนั่นนาจะมาจากการเคลื่อนไหวของเครื่องทำสวน
ถึงไม่ต้องให้เครื่องทำสวนหันไปก็พอจะเดาได้จากทิศทางของเสียงที่ดังตามการสั่นสะเทือนมาซึ่งนั่นเป็นทิศที่เซ็ปทรูสตาร์ของแฟรนเซียมนอนแอ้งแม้งอยู่บนทะเลน้ำตื้น
“พอได้แล้วอนันตาฉันไม่เป็นไรแล้ว”
นั่นเป็นเสียงของแฟรนเซียม
อิงศรเบี่ยงตัวให้เครื่องทำสวนค่อยๆ
หันไปมองโดยไม่ละทิ้งการป้องกัน
เครื่องทำสวนครึ่งคนครึ่งนกลุกขึ้นมาแล้วแต่ไมได้บินขึ้นไปเหมือนอย่างที่เคยมันเสียหายหนักเกินกว่าจะทำแบบนั้นได้แล้วปีกของมันถูกยิงจนพรุนแถมยังยืนโซซัดโซเซราวกับขาแบบนกนั้นไม่สามารถพยุงร่างกายได้ดีนัก
จู่ๆ
กระสุนที่โดโกบาร์กราดยิงใส่ก็หยุดลง
พญานาคาจึงไม่ต้องเสียหัวทั้งหมดของมันและดำดินหนีลงไปตามคำสั่งแฟรนเซียม
สาเหตุที่โดโกบาร์หยุดยิงนั้นพอจะเดาได้อยู่
เมื่อมองไปที่เครื่องของแฟรนเซียมดวงตาของเครื่องนั่นเปล่งแสงอ่อนๆ
ออกมาเป็นสัญญาณว่าจะยิงลำแสงทำลายและเป้านั้นก็เล็งมาที่พวกพ้องของเขาที่ถูกพวกมนุษย์ต่างดาวโอบล้อม
”ในที่สุดก็จะเริ่มซักทีสินะ”
เสียงรูบิเดียมลอยมาจากทางด้านหลังของวงล้อมมนุษย์ต่างดาว
หล่อนแทรกตัวผ่านพวกลูกน้องขึ้นมาอยู่ต่อหน้านรินทร์ที่ตอนนี้เป็นผู้ทำหน้าที่บัญชาการกลุ่ม
“หมายความว่ายังไง”
“ก็ที่ให้ต้อนพวกแกมารวมกันเป็นกระจุกอยู่ตรงนี้ไงล่ะ”
นรินทร์เข้าใจความหมายของคำพูดนั้น
สรุปก็คือที่โอบล้อมพวกเขาแล้วแต่ยังไม่ฆ่าทิ้งทั้งที่พลังแตกต่างกันมากก็เพื่อเอาไว้ต่อรองกับอิงศรและมิ่งขวัญที่ตอนนี้ควบคุมเครื่องทำสวนอยู่
ถ้าประเมินจากสถานการณ์แล้วหากโค่นเครื่องทำสวนที่อาละวาดและช่วยมีนาได้พวกเขาจะเป็นผู้ควบคุมสนามรบนี้ทันที
“ที่ถอยออกไปก่อนหน้านี้ก็เพราะจะทำแบบนี้สินะ”
นรินทร์สบถให้กับความอ่อนหัดของตัวเองที่พลาดทิ้งโอกาสควบคุมสถานการณ์ไป
เขาควรจะพาทุกคนที่นี่หนีไปก่อนตั้งแต่ตอนที่รูบิเดียมถอยไปคราวนั้น
แต่กลับไปคิดว่ารูบิเดียมถอยเพราะกลัวจะถูกอิงศรที่เพิ่งขับเครื่องทำสวนขึ้นจากทะเลมาเล่นงาน
ตัวเขายังอ่านอีกฝ่ายได้ไม่แตกฉานพอซึ่งจะว่าไปแล้วเมื่อวานนี้ก็ถูกกุมภาที่เป็นฉากหน้าของรูบิเดียมไล่ต้อนทีมอิงศรทั้งทีมอย่างไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน
อีกฝ่ายก็เจ้าแผนการไม่ใช่น้อย
แต่ทว่า
“คิดว่าทำแบบนั้นจะใช้กับข้าได้ผลรึ”
โดโกบาร์ใช้เสียงของมิ่งขวัญพูด
แฟรนเซียมพูด
“แต่กับคนที่อยู่ข้างในตัวของแกก็ดูจะได้ผลดีไม่ใช่รึไง”
ถ้าอย่างนั้นสาเหตุที่โดโกบาร์หยุดการโจมตีก็คงจะเป็นมิ่งขวัญ
ที่เห็นว่าพวกเขาตกเป็นเป้าโจมตี โดนใช้ตัวประกันต่อรองเอานั่นเอง
โดโกบาร์ขยับร่างกายด้วยท่าทางแข็งทื่อราวกับควบคุมตัวเองไม่ได้
“ทำอะไรน่ะมิ่งขวัญเดี๋ยวการเชื่อมต่อกับข้าก็ได้ขาดกันพอดี”
มิ่งขวัญที่อยู่ข้างในน่าจะพยายามยื้อไม่ให้โดโกบาร์ลงมือ
แฟรนเซียมเริ่มเจรจากับอิงศรอีกครั้ง
“อิงศรมัวทำอะไรอยู่เห็นนี่แล้วยังไม่ยอมหยุดอีกรึไง”
“แฟรนเซียม แก…”
“ก็นึกอยู่แล้วว่านายต้องพูดแบบนั้น
เลิกต่อต้านไร้สาระแล้วมาร่วมมือกับฉันซะ”
ระหว่างที่เจรจากันอยู่นั้นอิงศรก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับการป้องกันตัวแล้ว
ออร์ทิเกสซาร์มองเห็นช่องว่างนั้นจึงเข้าแทรกการสนทนาด้วยการจู่โจม
พุ่งเข้าชนเครื่องทำสวนของอิงศร กดให้นอนลงจนขยับไม่ได้เหมือนสิงโตตะครุบเหยื่อ
“ให้ข้าช่วยไหมล่ะโดโกบาร์”
ออร์ทิเกสซาร์ยื่นข้อเสนอพลางหัวเราะไปด้วย
โดยที่ไม่คิดจะฟังคำตอบจากโดโกบาร์มันก็เริ่มพูดจายุแยงมิ่งขวัญ
“ถึงเจ้าวัชพืชที่อยู่ข้างในนั่นน่ะคิดดีแล้วเหรอที่จะช่วยเจ้าพวกนี้ไว้
พวกมันคือเมตไตรยที่หลอกใช้พี่ชายของเจ้านะไม่มีความจำเป็นต้องเห็นใจพวกมันแค่เพราะเป็นพวกพ้องของพี่ชายเจ้าเลยนี่”
เนื้อหาของคำพูดนั้นนรินทร์คาดเดาไม่ได้เลยว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
มันบอกว่าพวกเขาเป็นพวกที่หลอกใช้อิงศร…หรือว่าก่อนหน้านี้ที่มิ่งขวัญเคยบุกมาที่ค่ายกรุงเทพจะเป็นเพราะถูกพวกมนุษย์ต่างดาวหลอกว่าเมตไตรยจับตัวอิงศรไว้กันนะ…
นรินทร์พยายามเค้นสมองหาความเป็นไปได้ที่เข้าเค้าที่สุดจนกระทั่งสรุปมันออกมาได้ว่าออร์ทิเกสซาร์จงใจยั่วยุให้มิ่งขวัญเกิดความลังเลด้วยเรื่องที่น่าจะมีแต่พลเอกสิงห์ที่รู้เพราะเขาเป็นคนเก็บอิงศรมาและด้วยเบื้องหลังที่เป็นราขาของพวกมนุษย์ต่างดาวก็สามารถจัดฉากให้มิ่งขวัญเข้าใจไปแบบนั้นได้ด้วย
แต่…
“ทำไมมันถึงรู้เรื่องนั้นกันล่ะ”
คนที่อยู่ข้างในออร์ทิเกสซาร์คือมีนา
ไม่มีทางที่มีนาจะรู้เรื่องพวกนั้นถ้าอย่างนั้นแล้วสิ่งที่มันพูดก็มาจากตัวออร์ทิเกสซาร์เองแต่เป็นไปไม่ได้ที่เครื่องทำสวนจะมารับรู้สิ่งที่พลเอกสิงห์ทำเอาไว้ไม่อย่างนั้นมันก็มีพลังหยั่งรู้ความนึกคิดเหมือนกับซีลอร์ดอย่างนั้นหรือ
นรินทร์คิดว่าตัวเองคิดมากเกินไปแล้ว
แต่ลางสังหรณ์ก็ชวนให้ฉุกคิดความเป็นไปได้บางอย่างขึ้นมา บางอย่างที่ทำให้เขาตัดสินใจใช้เมลคีเซเด็คตรวจสอบออร์ทิเกสซาร์อีกครั้ง
แล้วก็พบร่องรอยเข้าจนได้
ร่องรอยของพลังงานที่ตกค้างอยู่ด้านในห้องควบคุมที่มีนาอยู่
ร่องรอยพลังของปีศาจที่มีความคล้ายคลึงกับตัวที่รู้จัก
“หรือว่าเจ้านี่จะเป็น…นรสิงห์ของพลเอกงั้นเหรอ”
“หืม
รู้แล้วงั้นรึหัวเสดีนี่วัชพืช”
เครื่องทำสวนตอบรับทันทีที่เขาหลุดปากออกไป
“ก็ตามนั้นล่ะข้าเคยเป็นปีศาจในแอพพลิเคชั่นที่คอยรับใช้สิงห์มาก่อนแล้วนั่นก็เป็นข้อแลกเปลี่ยนมันยอมตกลงด้วยตัวเองเพื่อให้ได้มาซึ่งพลังในตอนนี้ยังไงล่ะดังนั้นสิ่งที่ข้าพูดไปมันก็คือความจริงทั้งนั้นเนอะมิ่งขวัญ”
ออร์ทิเกสซาร์ยิ้มเยาะอย่างบิดเบี้ยวราวกับมันกำลังสนุกที่ได้ยุแยงสถานการณ์อันน่าตึงเครียดนี้ด้วยมุขตลกของมัน
”อิงศร กวินท์
นรินทร์ เมษา มีนา ข้าสามารถพูดชื่อของวัชพืชไร้ค่าอย่างพวกเจ้าได้ขนาดนี้คงเป็นหลักฐานที่เพียงพอแล้วสินะ”
“ขวัญอย่าไปฟังมันนะ!”
อิงศรส่งเสียงออกมาเพื่อเตือนน้องชาย
แต่ก็ไม่รู้ว่าระหว่างคำพูดของพี่ชายกับคำพูดของตัวตลกอย่างไหนกันที่เข้าถึงจิตใจของมิ่งขวัญกันแน่
ทั้งอย่างนั้นแล้วแฟรนเซียมกลับพูดขึ้นมาว่า
“ไร้สาระน่ะ
คำพูดหลอกเด็กพรรค์นั้นใครมันจะไปเชื่อ”
ออร์ทิเกสซาร์โต้ตอบทันควัน
“แล้วคนที่อยู่ในนั้นไม่ใช่เด็กรึยังไง
แล้วใครกันล่ะที่เสี้ยมสอนเด็กมันให้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับองค์กรที่เป็นฉากหน้าปาหี่ของเจ้ากันล่ะสิงห์เอ๋ย
แต่งเองลืมบทเองเนี่ยไม่ดีเลยน้า~”
แล้วมันก็หันไปยุแยงมิ่งขวัญต่อ
“เอ้ามัวรีรออะไรอยู่ล่ะคนสำคัญของเจ้าก็มีแต่พี่ชายคนเดียวที่อยู่ใต้อุ้งเท้าของข้าไม่ใช่รึปกป้องแค่คนเดียวก็พอแล้วคนนอกมีไปก็เท่านั้นรีบๆ
สอยเจ้าคนไม่ได้ความนั่นให้มันจบๆ ไปเสียที”
“ถ้ายิงมาล่ะก็ฉันจะเผาเจ้าพวกนั้นไปพร้อมกับพี่ชายของแก”
แฟรนเซียมเองก็ข่มขู่ด้วยแล้วเร่งพลังจนแสงจากดวงตาของเซ็ปทรูสตาร์ยิ่งเจิดจ้าจนแทบจะเหมือนคบไฟ
ถึงอย่างนั้นแล้วก็ยังไม่มีคำตอบจากโดโกบาร์หรือมิ่งขวัญ
“…”
มิ่งขวัญน่าจะสับสนเป็นอย่างมากจนไม่สามารถให้คำตอบได้ทันที
ต้องทำอะไรซักอย่าง…นรินทร์คิดเช่นนั้น
แต่จะทำอะไรได้ล่ะ
ขนาดอิงศรเองจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของเจ้าพวกนั้นเลยไม่แน่ว่ากำลังสับสนอยู่เหมือนกัน
จู่ๆ
กวินทร์ก็พูดขึ้นมา
“ขวัญเราเป็นเพื่อนกันแล้วใช่ไหม”
รุ่นน้องไม่ได้หันไปแล้วก็ไม่ได้ตะโกนด้วยแต่เสียงกลับดังก้องสนามรบ
กระป๋องสเปรย์ขยายเสียงที่อยู่ในมือคงจะเป็นสาเหตุ
ถ้าจำไม่ผิดมันคืออันเดียวกับที่เคยใช้ขยายเสียงฮาร์โมนิก้าหยุดอิงศรตอนที่อาละวาดด้วยดีเซมแมร์
แต่มิ่งขวัญก็ไม่ได้ตอบโต้คำพูดของกวินทร์
“…”
อย่างไรก็ตามแววตาของรุ่นน้องที่ไม่ได้หันไปให้มิ่งขวัญจึงมีแต่เขาที่ยืนอยู่ข้างๆ
ที่มองเห็นก็เป็นแววตาที่เชื่อมั่นในอะไรบางอย่าง
“ถ้างั้นก็ไม่ต้องลังเลแล้วจัดการตามที่นายอยากเลย
ที่นี่พวกเราเอาตัวรอดกันได้อยู่แล้ว”
กวินทร์หันหลังกลับพร้อมตวัดดาบเหมือนเป็นคำสั่ง
คำสั่งที่มอบให้กับมือยักษ์ที่เกิดจากปีศาจเหวี่ยงดาบเครื่องทำสวนออกไป
ดาบลอยไปหาแฟรนเซียม
”นี่แก…”
แฟรนเซียมสบถแล้วลำแสงก็เปล่งจากดวงตาของเครื่องทำสวน
แต่ดาบของกวินทร์เข้าถึงตัวก่อนทำให้โดนกระแทกจนเสียหลัก
ลำแสงจึงเบี่ยงวิถีไปที่ทะเลแทน
วินาทีแห่งความหวังที่กวินทร์สร้างขึ้นมานั้น
มิ่งขวัญตอบรับมันโดยการทุ่มพลังทั้งหมดส่งให้กับโดโกบาร์
“เอาเลย!”
มิ่งขวัญตัดทิ้งซึ่งความลังเลทั้งหมดแล้วปล่อยให้โดโกบาร์ทำตามใจชอบ
เด็กหนุ่มเลือกที่จะเชื่อมั่นในสายสัมพันธ์มากกว่าอดีตที่เหนี่ยวรั้งตัวเองเอาไว้
นั่นก็นับตั้งแต่ตอนที่กลายร่างด้วยโกลด์กาแลนต์ครั้งแรก คือความตั้งใจที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าของเขา
พลังที่ส่งให้นั้นเกินกว่าที่โดโกบาร์จะคาดคิด
“นี่คือพลังของผู้ถือครองฟันเฟืองอย่างนั้นรึ ถ้ามีพลังขนาดนี้ล่ะก็...”
กระบอกปืนใหญ่ทั้งสองข้างหันเล็งไปที่เซ็ปทรูสตาร์
พลังงานมหาศาลจากฟันเฟือง พลังความตั้งใจ พลังของความนึกคิดไหลไปรวมกันที่นั่น
ปากกระบอกเปล่งประกายแสงสว่างยิ่งกว่าครั้งใดๆ
พลังงานที่หลั่งไหลนั้นยังไปรวมกันที่ปากด้วย
เพียงเสี้ยววินาทีก็ได้พลังงานพอที่จะยิงเผด็จศึก
“มหาโซเดียราโอ!”
ลำแสงมฤตยูสีแดงชาดพวยพุ่งจากปากและกระบอกปืนทั้งหมด
ลำแสงหมุนวนเข้าหากันรวมเป็นเส้นๆ เดียว โถมใส่เซ็ปทรูสตาร์
เครื่องทำสวนไม่ได้หลอมละลายหรือระเบิดหายไปแต่ทยอยหลุดเป็นชิ้นๆ
แฟรนเซียมที่อยู่ข้างในสละยานออกมาก่อนที่เครื่องทำสวนจะแยกเป็นชิ้น
ด้วยพลังของราชครูมนุษย์ต่างดาวทำให้ลงพื้นจากความสูงเกินสิบเมตรได้โดยไม่บาดเจ็บ
“เมื่อกี้เจ้ากวินทร์งั้นเรอะ”
แฟรนเซียมคำรามด้วยความเจ็บใจ
สิ่งที่กวินทร์ทำลงไปสร้างความขุ่นเคืองถึงขนาดนึกชื่อจากรายชื่อนายทหารชั้นยอดที่น่าจะเทียบความสามารถในการตัดสินใจเมื่อครู่นั่นไม่ได้เลยซักคนเดียว
“ยอดเลยกวินทร์”
นรินทร์ที่ยืนอยู่ข้างเด็กหนุ่มเอ่ยปากชม
ปกติแล้วกวินทร์จะคอยตามคนอื่นอยู่เสมอถึงจะมีบางครั้งที่แสดงความคิดเห็นออกมาแต่ก็ไม่เคยถึงกับออกหน้าแก้ไขสถานการณ์ด้วยตัวเองโดยไม่ถามไถ่ซะก่อน กวินทร์เติบโตขึ้นถึงขนาดนั้นหลังจากผ่านเหตุการณ์ที่อารย-สนธยามาได้
“ถึงกับทำลายพี่น้องกันได้ลงคอเลยเรอะโดโกบาร์ดูเหมือนแกจะเริ่มบ้าหนักข้อกว่าข้าซะอีกนะ”
ออร์ทิเกสซาร์กล่าว
“ถ้าจะต้องกลายเป็นเครื่องมือของวัชพืชสู้โดนทำลายทิ้งไปซะยังจะดีกว่า”
“งั้นแกที่ต้องพึ่งพาวัชพืชเพื่อทำการแห่งความถูกต้องนั่นล่ะจะถือมั่นในคำพูดนั่นได้เรอะ”
“…”
โดโกบาร์ไม่ได้ตอบโต้อีกหลังจากคำถามนั้น
อย่างไรก็ตามช่วงที่พวกมันสนทนากันอยู่นี่เองอิงศรก็ฉวยโอกาสดิ้นจนหลุดจากอุ้งเท้าของออร์ทิเกสซาร์มาได้ครึ่งตัวแล้วสะบัดหัวฟาดใบดูลงไปที่ต้นขาของมัน
ใบหูของจูลลับบิตต้าเป็นคมดาบที่มีความคมสูงสามารถตัดได้กระทั่งเครื่องทำสวนด้วยกัน
นั่นเป็นข้อมูลที่อิงศรรับรู้จากากรขึ้นมาขับ แต่ออร์ทิเกสซาร์ก็ไหวตัวก่อน มันกระโดดถอยหลังหลบไปอย่างคล่องแคล่วเสียจนบาดแผลกับอาการบาดเจ็บที่เห็นอยู่เนืองๆ
ของมันกลายเป็นเรื่องตลกไป
“เห็นเดินกะเพลกๆ แต่โดดคล่องว่องเป็นแมวเลยนะ”
อิงศรยันเครื่องลุกขึ้นมาเตรียมพร้อมสู้ทันทีที่เป็นอิสระ
ตอนนี้เขาเริ่มจะเข้าใจวิธีการสู้ของจูลลับบิตต้าที่ขับขึ้นมาหน่อยแล้ว
ออร์ทิเกสซาร์พูด
“เฮ้ๆ
โดโกบาร์ไม่จัดการเจ้านี่ด้วยเหรอวัชพืชกำลังชักบังเหียนพี่น้องของพวกเราอยู่นา”
แต่โดโกบาร์ไม่ตอบโต้คำพูดเลยแม้แต่น้อยแล้วคืนสภาพกลับไปอยู่ในก้อนอุกกาบาต
มิ่งขวัญถูกขับออกมาพร้อมกับร่างมนุษย์ของโดโกบาร์
ทั้งสองลงมายืนบนหาดแล้วอุกกาบาตก็หายวับไปอย่างน่าอัศจรรย์
“ขอข้าตรวจดูก่อนก็แล้วกันโดยเฉพาะการกระทำของเจ้ามันน่าสงสัยออร์ทิเกสซาร์ทำไมถึงเคยไปอยู่กับวัชพืชกันล่ะถ้าเจ้าจะช่วยตอบข้อสงสัยเรื่องนี้ข้าก็จะพิจารณาว่าสิ่งที่อิงศรผู้ถูกฟันเฟืองเลือกทำนั้นผิด”
“หัวหมอเหลือเกินนะอยู่กับพวกวัชพืชมากเกินไปจนสมองขึ้นสนิมแบบเจ้าซีลอร์ดมันแล้วรึไง”
“ก็ไม่รู้สิ”
โดโกบาร์ตอบอย่างไม่แยแส
“งั้นแปลว่าฉันจะจัดการเจ้านี่ก็ไม่ว่ากันสินะ”
อิงศรพูดแทรกการสนทนานั่น
ออร์ทิเกสซาร์จ้องมองมาที่เขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“หืม นี่คิดจริงๆ เรอะว่าอย่างเจ้าจะทำลายข้าได้น่ะ มุกตลกแห่งปีเลยนะ”
โทนเสียงของมีนาที่มันใช้ยิ่งทำให้เป็นคำพูดที่ชวนหงุดหงิดขึ้นมา
แต่ว่า...
“งั้นก็เตรียมเป็นดาวดับได้เลยเจ้าตัวตลกมุกแห่งปีนี่จะทำให้แกขำจนขาดใจตายเลย!”
อิงศรกล่าวตัดบทแล้วบังคับเครื่องทำสวนพุ่งเข้าใส่ราชสีห์อย่างไม่ลังเล
***ช่วงสิ้นปีเป็นปกติของไรท์ที่งานออฟฟิชจะเยอะมากเพราต้องปิดโปรเจคปลายปีทำให้มีเวลาปั่นต้นฉบับน้อยลง
ดังนั้นจนกว่าจะผ่านพ้นไปได้ไรท์คงได้แค่พยายามปั่นตอนละไม่กี่คืบแบบนี้ต้องขออภัยจริงๆ
ครับเนื้อหาสู้กันแค่ไม่กี่ตอนแต่ต้องยืดมาซะยาวเลย TwT แอ่ววเดี๋ยยวต้องกลับทำงานราชต่อแล้วไว้เจอกันใหม่วันจันทร์หน้าเน่อ***
ความคิดเห็น