ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Apocalypse Online เกมโกงวันโลกาวินาศ

    ลำดับตอนที่ #164 : Login 161: จุดยืนที่แน่นอน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 229
      6
      21 ต.ค. 60

    Login 161: จุดยืนที่แน่นอน

     

                ดูเอาไว้ซะ นี่คือโฉมหน้าของโลกที่ฟอนเฟะใบนี้ยังไงล่ะ!

                แฟรนเซียมกล่าวขณะลอยอยู่กลางอากาศ ท่ามกลางวงล้อมของมังกรทมิฬ

                อสูรมังกรเทวะแห่งจุดจบ อาซี-ดาฮาคา-ดาเอวามังกรต้องสาปจากโบราณกาลซึ่งคืนชีพอีกครั้งจากดาบโลหิตของแฟรนเซียม

                ...บรรยากาศรอบๆ บิดเบี้ยวเป็นอย่างมาก เพราะโพรงมิติที่หัวของมังกรไชออกมาจำนวนหัวนับไม่ถ้วนทำให้เส้นแบ่งระหว่างมิติของ กาล-อวกาศ ถูกบิดเบือนด้วยพลังอันรุนแรง

                นั่นคือพลังของมังกร...มังกรเกล็ดสีดำที่มีความมันวาวราวกับไข่มุก ดวงตาส่องประกายสีแดงจัดจ้าน แดงก่ำเหมือนโลหิต ดวงตาแบบนั้นนับร้อยๆ คู่กำลังจับจ้องลงมาที่ซีเซียมและพวกพ้อง

                พวกเขาถูกล้อมเอาไว้ทุกทิศทาง

                ชิ โดนมันแก้ทางจนได้สิ

                ซีเซียมสบถขณะกวาดสายตาระแวดระวังหัวมังกรว่าจะโจมตีมาจากทางไหน

                ขอโทษด้วยขอรับท่านพี่เพราะข้าแท้ๆ เลย

                แบเรียมผู้เป็นน้องชายกระโดดข้ามอาคารจำลองจากอีกฟากตามมาสมทบด้วยใบหน้าเบะอย่างเสียขวัญ คงกำลังโทษตัวเองอยู่

                อย่าคิดมากเลยยังไงก็โดนมันแก้ทางอยู่ดี

                ซีเซียมพูดปลอบที่อยากจะขอโทษมันเขาต่างหากที่ไม่รอบคอบกว่านี้คิดว่าฮีโร่เวิร์สจะยับยั้งการปลดปล่อยศาสตราเทวะของแฟรนเซียมได้

                ตอนนั้นเองแฟรนเซียมก็ลงมาถึงพื้นพอดี

                มีอะไรจะสั่งเสียก่อนตายไหม

                แล้วก็โดนพูดมาแบบนั้น

                ทั้งที่ฟากนี้ยังมีคนอีกตั้งเยอะถึงจะเป็นลำดับที่หนึ่งก็คงรับมือคนเดียวไม่ไหว โดนดูถูกดูแคลนถึงขนาดนั้นอีกอย่างรูบิเดียมก็โดนเขาควบคุมสกิลเอาไว้ทั้งหมดทำให้ตอนนี้ต่อสู้ไม่ได้ไว้ค่อยจับตัวมารีดข้อมูลทีหลังได้แต่แฟรนเซียมที่มีพลังซึ่งควบคุมไม่ได้นั้นเป็นอันตรายเกินไป

                สั่งเสียงั้นเรอะถ้างั้นขอสั่งกำจัดแกซะเดี๋ยวนี้เลยก็แล้วกัน ลิเธียม โซเดียม !”

                ซีเซียมประกาศแล้วลั่นหัวเราะอย่างเสียสติ ถึงจะเหมือนกับเป็นบ้าแต่เขายังมีสติอยู่ครบสมบูรณ์ ที่ทำไปก็เพื่อข่มขวัญศัตรูแล้วก็...

                ชาร์จสแต็บ!!”  พัมเมลโบลว์!”

                ลิเธียมกับโซเดียมบุกเข้าหาแฟรนเซียมโดยเข้าประกบจากทางซ้ายและขวา ลิเธียมเงื้อดาบเตรียมจะแทงแล้วพุ่งไปข้างหน้า โซเดียมปล่อยหมัดรัวออกไปอย่างต่อเนื่องจนเห็นเหมือนหมัดแยกออกจากกันเป็นแปดหมัด

     

    [Pummel Blow Lv(4/4)

    Element: -

    Attribute: Martial Art, Physical Attack, Charge, Technical

    หมัดแปดทิศเดินลมปราณ กระหน่ำหมัดต่อเนื่องแปดครั้ง(มีโอกาส 50% ที่จะได้รับ Awakening Unit ไร้สี 1/การโจมตีที่เข้าเป้า)]

     

    [Charge Stab Lv(4/4)

    Element: -

    Attribute:  Sword, Physical  Attack

    พุ่งเข้าไปเสียบเป้าหมายด้วยดาบ ระหว่างที่พุ่งจะอยู่ในสถานะคงกระพัน(ไม่ได้รับความเสียหายและผลจากสถานะหรือเอ็ฟเฟคใดๆ)]

     

                    แต่ทว่า การโจมตีทั้งหมดนั่นถูกขวางเอาไว้โดยมังกรที่พุ่งเข้ามาเป็นให้กับแฟรนเซียม เสียงปะทะของหมัดกับดาบดังปึกเหมือนเอาไม้ทุบเกราะอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีการโจมตีใดเจาะทะลุเกล็ดของมังกรทมิฬเลยแม้แต่น้อย

                ตอนนั้นเองซีเซียมก็งัดเอาฮาร์โมนิก้า ที่รีเนียมแอบเสกให้ด้วยสกิลระหว่างที่แฟรนเซียมสาละวนอยู่กับสองคนนั่นขึ้นมา

                จงออกมา จ้าวมังกรกระดูกเทวะ เพลซิโอไนท์!”

                แล้วเป่าบรรเลงท่วงทำนองที่จะเรียกมังกรกระดูกตัวสุดท้ายออกมา

                ตรงทะเลสาบจำลองที่ตั้งห่างไปจากตัวเมืองเกิดรอยกระเพื่อมที่พัดคลื่นจนปั่นป่วนไปทั้งเวิ้งน้ำ ถัดมามังกรกระดุกติดอาวุธคอยาวก็ยกหัวขึ้นมาเหนือน้ำแล้วกระหน่ำยิงหัวรบนำวิถีมาที่แฟรนเซียม

                แต่ก็ถูกมังกรทมิฬกลืนหัวรบทั้งหมดเข้าไปเสียก่อน...นั่นเป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้อยู่แล้ว...ซีเซียมยังคงไม่สูญเสียความเยือกเย็นเขาสั่งให้รีเนียมรวมร่างมังกรกระดูกทั้งหมดเพื่อไปวัดกันที่ตรงนั้น

                รีเนียมใช้ดรากอนมิชชันปิดเกมไปเลย!”

                ค่ะท่านซีเซียม รวมร่างดรากอนมิชชั่น!!”

                รีเนียมที่ยืนอยู่ข้างๆ ตึกจำลองซึ่งตนเหยียบอยู่ร่ายสกิล แล้วมังกรกระดูกสามตัวก็รวมร่างเป็นหุ่นพยนต์ตัวใหม่เหลือ ไทแรนโนไนท์กับพูเทราไนท์เอาไว้

                ยิงเต็มกำลังสว่านเทพมังกรฟ้า!!”

                ซีเซียมคำราม หุ่นพยนต์จึงยกหอกสว่านขึ้นควงเสียหนึ่งรอบแล้วยิงคลื่นเกลียวสว่านออกไปพร้อมๆ กับการยิงปืนกลสนับสนุนของมังกรกระดูกอีกสองตัว

                จู่ๆ แฟรนเซียมที่หยุดเคลื่อนไหวไปตั้งแต่เมื่อครู่แล้วเอาแต่ให้มังกรทมิฬคอยป้องกันตัวเองก้พูดว่า

                 สั่งเสียจบแล้วสินะ

                จากนั้นจึงตวัดดาบที่มือบงการมังกรทั้งหมดให้เคลื่อนไหว

                การโจมตีของพวกซีเซียมถูกมังกรกลุ่มหนึ่งเข้ามาขวางไว้ให้...ทั้งที่มันเป็นการโจมตีซึ่งมีอำนาจทะลุทะลวงสูงที่สุดในเกม...แต่อาวุธเทวะของแฟรนเซียมไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ในเกม ซีเซียมได้แต่บอกกับตัวเองอย่างนั้น

                บางทีนี่อาจจะจบสิ้นกันแล้ว

                มังกรทมิฬตัวอื่นๆ เริ่มโจมตีใส่พวกพ้องแล้วพวกเขาก็ทำอะไรมันไม่ได้เลย

                ไม่มีการโจมตีใดทะลวงเกล็ดของมังกรได้ แถมยังโจมตีไปยังร่างของผู้ใช้อย่างแฟรนเซียมก็ทำไม่ได้เพราะมังกรไปกระจุกกันแน่นอยู่ตรงนั้น แถมยังมีทะลุโพรงมิติเพิ่มออกมาอีก

                เพิ่มขึ้นไม่รู้จักจบสิ้น จำนวนนั้นได้ฝังกลบบรรยากาศทั้งหมดเอาไว้

                รีเนียมถูกมังกรคาบแล้วลากออกไป

                ท่านซีเซียม...

                รีเนียม!”

                เขายื่นมืออกไปจะคว้ามือของหล่อนแต่ก็ไม่ทัน ตอนนั้นเองออสเมียมกับร่างแยกก็เข้ามาขวางทางมังกรตัวหนึ่งที่บุกจู่โจมจากทางด้านหลังของเขา

                พวกพ้องเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้เขาได้อยู่รอดต่อไป

                ออสเมียม...บัดซบเอ้ย...

                ถึงจะเป็นของจำลองที่สร้างขึ้นมาตั้งแต่แรก...แต่พวกนั้นก็มีจิตวิญญาณที่ตนเองเป้นคนโปรแกรมลงไปจึงรู้สึกเจ็บใจอยู่ไม่น้อย

                อ๊าก!!”

                เสียงร้องของแบเรียมดังขึ้น เมื่อหันไปก็เห็นเพียงแขนของน้องชายที่กระเด็นออกมาจากปากของมังกรตัวหนึ่ง

                แขนข้างนั้นลงตุบลงตรงหน้าซีเซียม

                “…”

                สถานการณ์แบบนี้ควรจะหนี...แต่ก็ถูกปิดล้อมทางหนีไว้หมด ไม่มีช่องว่างให้แทรกตัวออกไปได้เลยในดงของมังกรทมิฬ... พวกมันเลื้อยคลานไปมายังไม่เข้าจู่โจมราวกับต้องการจะต้อนให้เขาดำดิ่งสู่ความสิ้นหวังมากกว่านี้

                เอางั้นก็ได้...จะให้พวกแกรู้ซึ้งเองว่าความสิ้นหวังที่แท้จริงมันเป็นยังไง

                ซีเซียมพูดแล้วปล่อยมือจากหน้าจอควบคุมสกิล ชักปืนอีกกระบอกขึ้นแล้วกระหน่ำยิงใส่มังกรเหล่านั้น เสียงกระสุนสะท้อนดัง พิ๊งๆ  แต่ไม่สามารถทำให้พวกมันระคายผิวได้เลย

                ไม่นานนักมังกรทั้งหมดก็ตีกรอบล้อมจนหมดทางขยับตัว

                “…”

                ซีเซียมหลับตาลง

                จะได้ไปเจอพวกนายแล้วสินะ

                ตอนที่คิดอย่างสิ้นหวังแบบนั้นอยู่ก็มีเสียงดังมา

                เสียงของโซเดียม

                ลิเธียมพาท่านซีเซียมหนีไป!”

                แล้วเขาก็โดนแรงมาหาศาลจากด้านบนดึงคอเสื้อจนตัวลอยหลุดออกจากวงล้อมของมังกร

                ถูกโซเดียมเหวี่ยงขึ้นมาจากวงล้อมแล้วหล่อนก็ตกลงไปในนั้นแทน

                ตอนที่จะตะโกนว่า ทำไม อยู่นั่นเอง ก็มีมังกรตัวหนึ่งพุ่งขึ้นมาเอาปากกระแทกเฉี่ยวถูกศีรษะ

                คอถูกบิดหมุนตามแรงปะทะจนเกือบจะหัก

                และแล้วซีเซียมก็หมดสติไปในตอนนั้น

                ...

                ลิเธียมกระโดขึ้นมารับตัวซีเซียมเอาไว้แล้วร่ายสกิล

                เร้ดโซล! เร้ดวอริเออร์

                ออร่าสีแดงครอบร่างของเขาแล้วเพิ่มพลังโจมตีกับความเร็วให้เป็นอย่างมาก

                ลิเธียมลับประสาทสัมผัสทั้งหมดให้เฉียบคมที่สุด เพ่งสมาธิเป็นอย่างมากจนมองหาทางออกจากวงล้อมที่ยังไม่ถูกปิดแล้วไต่ไปตามลำตัวของมังกรด้วยความว่องไวชนิดที่ไม่มีตัวไหนไล่จับได้ทัน

                กระโดดออกจากวงล้อมแล้ววิ่งหนีไปจนลับสายตา

                “…”

                แฟรนเซียมที่เห็นแบบนั้นเข้าก็ดึงดาบออกจากโพรงมิติที่มันไชอยู่ออก ทำให้มังกรทั้งหมดหายไป

                แล้วก็ถูกรูบิเดียมที่ยืนดูอยู่ถามมาว่า

                จะปล่อยไปเหรอ หมอนั่นเป็นตัวน่ารำคาญที่ต้องกำจัดนี่

                อย่าตามให้เหนื่อยเลย ถ้าเป็นเรื่องหนีอย่างเดียวลิเธียมเหนือกว่าพวกเราทุกคนอยู่แล้วไว้ค่อยไปจัดการทีหลัง พลังควบคุมสกิลของเกมที่เจ้าซีเซียมมีมันไม่กระทบต่อพลังของอสุรากับเครื่องทำสวนหรอก

                รูบิเดียมพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วพูดว่า

                นั่นสินะ แต่ของนายมันเทวะนี่

                แฟรนเซียมเหยียดยิ้มที่มุมปากให้กับคำพูดนั่นแล้ว...

                ก็นั่นสินะ

     

                @@@

     

                หลังจากนั้นราวสามชั่วโมง ลิเธียมก็แบกซีเซียมหนีมาถึงทางด่วนในเมือง

                เขาวิ่งข้ามทะเลด้วยความเร็วสูง ใช้พลังทั้งหมดวิ่งมาจนถึงที่นี่ได้

                สถานที่ซึ่งโพแทสเซียมนัดเอาไว้ว่า

                ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ให้มาหาผมที่นี่ก็แล้วกันพวกเราจำเป็นจะต้องมีจุดยืนที่แน่นอนใช่ไหมล่ะ

                อีกฝ่ายเป็นคนเจ้าเล่ห์แต่ก็ฉลาดในการเอาตัวรอดจนน่ากลัวถึงกับพูดเรื่องที่อาจจะทำให้ถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏให้เขาซึ่งเป้นราชครูเหมือนกันฟัง

                ดูเหมือนท่านลำดับที่สี่จะพูดถูกสินะ

                จำเป็นจะต้องมีจุดยืนที่แน่นอน

                ในเมื่อตอนนี้จุดยืนในฐานะราชครูมนุษย์ต่างดาวไม่อาจเป็นจุดยืนที่แน่นอนได้อีก

                แล้วจะยังมีที่ไหนให้ไปยืนได้อีกเล่า...เขาเคยมีคำถามแบบนั้นอยู่ในหัวแต่พอได้เห็นเฮลิคอปเตอร์ที่บินมารับ

                พอได้เห็นหน้าของคนที่โยนบันไดเชือกลงมาให้เขาก็ปรายยิ้มออกมาเล็กน้อย

                นั่นสินะจุดยืนที่แน่นอนก็เหลือแค่ที่นี่อยู่แล้วว่าแต่ทำยังไงถึงได้ไปเข้าฝ่ายกับพวกนั้นได้ล่ะเนี่ย

                รู้สึกตัวอีกทีเขาก็ยิ้มเจื่อนออกมา เพราะที่หน้าต่างห้องคนขับเฮลิคอปเตอร์โพแทสเซียมกำลังโบกมือให้


    ***เจอกันใหม่วันจันทร์เน่อ!***

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×