Apocalypse Online เกมโกงวันโลกาวินาศ

ลำดับตอนที่ #111 : Login 108: มหาเทพมารดร

Login 108: มหาเทพมารดร

            ท่ามกลางท้องถนนที่มืดสนิทมีเพียงแสงสลัวของดวงดาวหรืออาจจะเป็นอย่างอื่นได้เพราะที่นี่ไม่ใช่บนโลกแต่เป็นรากของอาคาชิกเรคคอร์ด

            อิซานามิยืนอยู่บนทางเท้าของถนนซึ่งขนาบด้วยอาคารสูงทั้งสองฝั่ง ในมือหล่อนหิ้วคอเสื้อของอลิสไว้หลังจากจับเหวี่ยงไปกระแทกผนังจนอยู่ในสภาพกึ่งสลบและทำให้ปล่อยมือจากเลื่อยไฟฟ้าแล้วอิซานามิก็ยังไม่ได้ทำอะไรอีก

            "อิซานาสิเหรอ...ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่"

            อิงศรถามใบหน้าชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ

            เด็กหนุ่มเพิ่งรอดจากความตายมาหมาดๆ ร่างกายยังไม่ค่อยตอบรับเรื่องที่ว่ารอดชีวิตซักเท่าไหร่ ถึงพยายามจะคิดว่าอิซานามิมาที่นี่ได้อย่างไรก็คิดไม่ออก

            อา...สมองไม่แล่นเอาซะเลย... อิงศรคิด

            ตอนนั้นเองอิซานามิก็คืนร่างจากหญิงสาวรูปงามเป็นผีกระดูกที่มีแต่หนอนชอนไช

            "..."

            ปุบปับเสียจนเขาเกือบหลุดเสียงตกใจ

            จากนั้นหล่อนก็หันดวงตากลวงโบ๋มาทางนี้แล้วพูดว่า...

            "ฮาขอเตือนไว้ก่อนน่อว่าเวลาแม่หญิงจะกิ๋นข้าวมันไม่ค่อยน่าผ่อซักเท่าไหร่หรอก"

            พลางดึงตัวอลิสแล้วอ้าปากกว้างขากรรไกรเริ่มแยกตัวอย่างไร้ขีดจำกัดราวกับงู

            "เดี๋ยวสิจะทำอะไร..."

            ไม่ทันขาดคำหัวของอลิสก็เข้าไปอยู่ปากของหล่อนแล้วขากรรไกรก็สับลงมา กัดกระชากจนหัวขาดออกมาทั้งอย่างนั้น

            เลือด

            เลือดสีแดง

            เลือดจำนวนมากพุ่งออกมาจากลำคอที่สูญเสียศีรษะ

            ร่างของอลิสแน่นิ่งไปทั้งแบบนั้น

            ปากของอิซานามิเคี้ยวดังกร้วมๆ ลำคอส่งเสียงดังเอื้อกๆ แล้วผิวหนังเน่าเฟะสีดำสนิทก็เริ่มกลายเป็นสีแดงอมชมพูชัดเจนขึ้นมาทีละน้อย

            พอปากหยุดเคี้ยวหล่อนก็เริ่มกัดกินร่างของอลิสต่อไปอย่างน่าสยดสยอง

            อิงศรทนดูต่อไปไม่ไหวแล้วจึงเลี่ยงสายตา

            เสียงเคี้ยวกับกลืนดังระงม ดูเหมือนจะกินอย่างเอร็ดอร่อยและมูมมามไม่น้อย

เขาลองเสี่ยงถามออกไป

            "ท...ทำอะไรของเธอเนี่ย"

            โดยที่ไม่สบตากับอีกฝ่ายและธนูในมือก็โก่งลูกศรเตรียมพร้อมเพราะไม่รู้ว่าอิซานามิกลายเป็นปีศาจกระหายเลือดไปแล้วหรือยัง

            "ก็กำลังรวมร่างกลับไปเป๋นหนึ่งเดียวกันไง"

            มีเสียงตอบมาแบบนั้นตามมาด้วยเสียงกัดกระชากเนื้อดัง ซ่วก

            แล้วหล่อนก็เริ่มเคี้ยวอีก

            "รวมร่าง? หมายความว่ายังไงน่ะ"

            ด้วยความสงสัยทำให้เขาลืมความสยดสยองเมื่อครู่ไปหมดและหันกลับไปถาม ที่จริงเรื่องการรวมร่างปีศาจเขาเองก็รู้จักอยู่แล้ว โอดินที่ฟัดกับปีศาจหมาป่าอยู่นั่นก็เกิดจากการรวมร่างเอลิกอร์กับสเลปนีลแต่ก็ไม่ได้กินกันสดๆ แบบที่หล่อนทำ ถึงตรงนี้อิซานามิก็กลืนอลิสเข้าไปทั้งตัว

            "เคยบอกไปแล้วนี่ว่าฮาเป็นเดธอาคานาร์ที่ถูกแบ่งส่วนออกมา เมื่อกี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างเดิมน่ะก็แค่กลับไปเป็นเหมือนเดิม"

            น้ำเสียงที่เคยแหบแห้งในร่างผีกระดูกเพราะร่างกายไม่มีอวัยวะช่วยปรับเสียงของอิซานามิดูจะฟังมีน้ำนวลขึ้นเหมือนจะเริ่มเป็นเสียงปกติรวมถึงสำเนียงเหน่อกับภาษาเหนือก็ทยอยหายไป

            อิซานามิกำลังเปลี่ยนแปลง ร่างเน่าเปื่อยดั่งผีตายซากของหล่อนกำลังเปล่งปลั่งเป็นสีชมพูอ่อน ไม่สิมันเปล่งแสงเลยต่างหาก

            แต่ทว่านี่ยังอยู่ระหว่างการต่อสู้ ยังมีปีศาจเหลืออยู่อีกตน

            โลกิที่ไล่ล่าอิงศรมาตั้งแต่แรกยังไม่ได้ถูกจัดการหลังจากถูกมหิงสาเพลิงขวิดกระเด็นก็ไปตกที่อีกฟากของถนน

            ปีศาจไขว้แขนประสานกันบริเวณหน้าอกพร้อมกันนั้นก็มองเห็นน้ำกลั่นออกมาจากอากาศ จับตัวเป็นแท่งน้ำแข็งแหลมรายล้อมรอบตัวมัน

            “นิฟล์เฮม !! (Niflheim)”

            แล้วเมื่อสะบัดแขนออกแท่งน้ำแข็งแหลมก็พุ่งตรงมาทางนี้

            จำนวนของแท่งน้ำแข็งมีแค่ยี่สิบแท่งจะสอยให้ร่วงมันก็เรื่องง่ายๆ แต่แท่งน้ำแข็งพวกนั้นหลังจากพุ่งออกมาแล้วก็ยังขยายตัวขึ้นอีกและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดขยายตัว

            แค่เพียงเสี้ยววินาทีจากแท่งน้ำแข็งก็กลายเป็นเสาน้ำแข็งยักษ์

            บางแท่งที่วิ่งแทบจะเลี้ยดไปกับพื้นก็ขยายจนเกยตื้นหยุดไปเลยก็มีแต่ยังมีอีกหลายแท่งที่วิ่งต่อและเพราะการขยายตัวที่ทำให้ยืดยาวขึ้นทำให้ระยะทางที่น้ำแข็งจะจู่โจมมายิ่งหดสั้นลงไปอีก ขนาดของเสาน้ำแข็งตอนนี้สามารถบดขยี้พวกเขาให้แบนติดผนังอาคารหรือไม่ก็อาจจะทะลุไปถึงอีกฝั่ง

            ต้องหนี...อิงศรคิด

            แต่ถึงอยากจะหนีก็หนีไม่พ้นแล้ว แถมไม่แน่ว่าถึงจะยิงตอบโต้ก็คงทำลายเฉพาะแท่งที่เข้ามาชนได้ไม่หมดอยู่ดี ถ้าโดนชนคงไม่จบแค่มึนแน่ๆ

            ทว่า ในตอนนั้นเองเสาน้ำแข็งที่กระชั้นเข้ามาเรื่อยๆ นั้นก็ถูกยิงด้วยลำแสงสีแดง

            เสาน้ำแข็งทั้งต้นหลอมละลายเป็นน้ำในพริบตาที่สัมผัสแสง มันร้อนแรงถึงขนาดนั้นและเจ้าของมันก็คือ...

            อิงศรหันไปยังทิศต้นทางที่ลำแสงยิงมา

            ...ซีลอร์ดนั่นเอง

            ซึ่งก็ควรจะเป็นแบบนั้นเพราะอลิสที่ผละมารุมเขาทำให้ซีลอร์ดน่าจะมือว่างอยู่บางทีช่วงที่สาละวนอยู่ หมอนั่นคงสังเกตเห็นว่าโลกิเตรียมการโจมตีนี้เอาไว้

            ซีลอร์ดโรยตัวลงมายืนเคียงข้างสายตาจับจ้องไปที่อิซานามิจนนึกขึ้นมาได้ว่าทั้งสองคนยังไม่เคยเจอกันมาก่อนบางทีซีลอร์ดอาจจะคิดว่าเธอเป็นศัตรู

            ดังนั้นอิงศรจึงรีบอธิบาย

            “คือว่ายัยนี่น่ะ..."

            แต่ซีลอร์ดพูดแทรก

            "อิซานามิจากเดธอาคานาร์เหรอ"

            "..."

            ดูเหมือนว่าซีลอร์ดจะรู้จักอยู่แล้วก็คงเป็นแบบนั้น ความเคลื่อนไหวของเขาถูกจับตาดูอยู่ตลอด

            ทว่าอิซานามิก็พูดแย้งมาว่า

            "ตอนนี้ไม่ใช่อิซานามิเฉยๆ แล้วแต่เป็นมหาเทพมารดรอิซานามิโนะโอคามิต่างหากล่ะ"

            พอได้ยินแบบนั้นอิงศรก็หันกลับไป

            แว่นตาปีศาจแสดงข้อมูลชื่อลอยอยู่บนหน้าของหล่อนเป็น ‘Izanami no Ookami’ ตามที่ว่า

            อิซานามิไม่ได้เป็นผีโครงกระดูกอีกต่อไปแล้ว

            ตอนนี้หล่อนกลายเป็นสาวงามประหนึ่งภาพวาด สีผมเหมือนจะดำเข้มขึ้นไม่ซีดเท่าเมื่อก่อนและเหมือนจะยาวขึ้นเล็กน้อย อากัปกิริยาก็ดูทรงภูมิอย่างไม่น่าเชื่อราวกับเป็นคนละคน ชุดจีนโบราณที่เคยใส่ก็เปลี่ยนเป็นชุดกิโมโน ที่จริงมันค่อนข้างคล้ายชุดเดิมแต่มีเครื่องประกอบเพิ่มขึ้นมาเช่นสายคาดเอวที่น่าจะเรียกว่าโอบิแล้วก็อื่นๆ ที่ไม่รู้จักเขาไม่ค่อยสันทัดเรื่องเครื่องแต่งกายมากนักยิ่งไม่ใช่ของในประเทศด้วยแล้วอีกแต่ก็พอจะแยกได้ว่าชุดที่อิซานามิใส่ตอนนี้เป็นชุดแบบญี่ปุ่นตามต้นตำรับที่มาของหล่อนจริงๆ

            "เพราะรวมร่างกับอลิสไปสินะ"

            ซีลอร์ดพูดแต่อิซานามิไม่ตอบเธอไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำแต่กลับจ้องมองไปข้างหน้า

            มองไปที่โลกิด้วยสายตาเย็นชา

            "..."

            หล่อนเอื้อมมือไปที่เอวถึงตรงนี้อิงศรเพิ่งจะสังเกตว่าหล่อนมีดาบญี่ปุ่นเหน็บกับสายคาดเอวติดมาด้วย

            ดาบถูกชักออกมา ใบดาบสีเงินขัดอย่างดีจนสะท้อนเงาได้เหมือนกระจก อิซานามิยื่นดาบแล้วเดินอ้อมเขากับซีลอร์ดออกไปข้างหน้า

            ท้าทายและเผชิญหน้ากับโลกิตรงๆ

            อีกฝ่ายตอบรับคำท้าแล้วทะยานขึ้นไปข้างบนด้วยปีก ตั้งท่าเหมือนกับจะร่ายเสาน้ำแข็ง

            การโจมตีคราวก่อนยิงมาจากพื้นในระนาบเดียวกันความเร็วก็ยังถือว่ามากในระดับที่ถ้ารู้ตัวก่อนก็พอจะหลบได้แต่หากยิงมาจากด้านบนแรงโน้มถ่วงก็ช่วยเพิ่มความเร็วขึ้นไปอีก ทีนี้ถึงอยากจะหลบก็คงทำได้ยากหรือไม่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบ

            อิซานามิหมุนดาบในมือให้ใบดาบตั้งตรง

            "ร่ายรำสังหาร..."

            หล่อนกล่าวเช่นนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแล้วบานประตูเลื่อนซึ่งหุ้มด้วยกระดาษแบบญี่ปุ่นก็ปรากฏขึ้นขนาบตัวโลกิ เมื่อหมุนดาบอีกครั้งประตูกระดาษก็ขยับตัวปิดจนมองเห็นได้แต่เงาของโลกิที่สะท้อนอยู่บนบานประตูกระดาษ

            “นิฟล์เฮม!”

            ได้ยินเสียงร่ายอาคมของโลกิดังลอดประตูมาอีกฝ่ายคงเตรียมพร้อมจะยิงแล้วขณะที่มือของอิซานามินิ่งมากเหมือนหล่อนมั่นใจว่าประตูกระดาษบางๆ นั่นจะช่วยป้องกันเสาน้ำแข็งได้

            แต่เขาก็เดาผิด

            อิซานามิไม่ได้ใช้ประตูนั่นเพื่อป้องกันแต่เพื่อสังหารต่างหากอิงศรรับรู้มันได้ผ่านทางดวงตาของเทพมารดร แววตานั้นแผ่จิตสังหารออกมา หล่อนหมุนดาบให้ใบดาบเปลี่ยนไปตั้งเฉียงจากนั้นจับดาบสองมือแล้วตวัดฟันลงมาพร้อมกับคำราม

            "...ประตูสู่โยมิ!"

            ทันใดนั้นเงาของโลกิที่อยู่เบื้องหลังบานประตูกระดาษก็บิดเบี้ยวตัวคู้งอและส่งเสียงกรีดร้อง

            “อ๊ากกก!!!”

            นอกจากเงาร่างที่บิดเบี้ยวแล้วยังมองเห็นเหมือนมีแสงสะท้อนตวัดไปมาคล้ายกับมีดาบกำลังสับเฉือนร่างของปีศาจ  ไม่นานนักเงาหลังบานประตูก็แยกขาดจากกันเป็นชิ้นๆ และแตกสลายไปราวกับควัน

            จากนั้นบานประตูก็ขยับตัวเปิดออก

            สิ่งที่หลงเหลือนั้นมีเพียงไพ่อาคานาร์ใบเดียว

            อาคานาร์ร่วงโรย ลอยตรงมาหาอิงศร เด็กหนุ่มรับมันไว้

***เดือนนี้เป็นช่วงวุ่นของไรท์จริงๆ เลยทำให้ลงได้ไม่ตรงเวลาอาทิตย์นี้ก็เลื่อนมาวันหนึ่งเป็นโรคเลื่อนต่อเนื่องเบยทีเดียวต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่านด้วยเน่อ เดือนนี้อาจจะยาวนานไปบ้างแถมท้ายเดือนไรท์จะขอหยุดซักอาทิตย์ด้วยเพราะช่วงนั้นต้องไปทำงานต่างประเทศสามวันถึงได้กลับTwT ก็แจ้งกันไว้ก่อนนะฮะ***