กี่10,000 ไมล์ หัวใจก็ปิ๊งเธอ

กี่ 10,000 miles หัวใจก็ปิ๊งเธอ

ความรัก

ความคิดถึง

ระยะทาง

เวลา

เป็นเครื่องพิสูจน์รักเเท้

สำหรับฉันเเละเพื่อนคนนี้

บทนำ

[ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ ระหว่างเรา ตลอด 20 ปีที่ผ่านมา ฉันคงจะขอบอกนายแค่ว่า ฉันดีใจมากที่นายเป็นห่วงฉัน

ห่วงใยฉันแบบเพื่อนสนิทกว่าครอบครัวของนายเองก็เถอะ ฉันมีแค่คำกล่าวลา ฉันคงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นเพื่อนนายอีกต่อไปและรู้นายทำทุกอย่างเพื่อ ตัวนายเอง ชื่อสียง เกียรติของนาย บางทีนะนิก มันทำให้ฉันรู้สึกว่านายเปลี่ยนไปจริงๆ]

ฉันพิมพ์ข้อความถึงเพื่อนสนิทของฉัน “นิก” ที่บาร์เล็กๆ และวันนี้เป็นวันที่ฉันตัดสินใจลืมเขา ไปชั่วชีวิตของฉัน นี่อาจจะเป็นข้อความสุดท้ายถึงเขา

ฉันนั่งจิบไวท์แดงยี่ห้อ….??ช่างมันเถอะ ฉันไม่รู้ว่าไปเอาพฤติกรรมดื่มเเอลกอฮอล์มาจากที่ไหน บางทีตอนนี้ฤทธิ์ของมันกำลังทำฉันรู้สึกเบลอๆ  (ค่อน ไปทางซึมเศร้า)เหมือนทางร้านจะรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของฉันตอนนี้จึงเปลี่ยน ไปเปิดเพลงคนอกหัก คงไม่เป็นอะไรนะถ้าจะขออนุญาตร้องไห้ ไม่มีคำกล่าวเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างฉันกับนิก เพื่อนรัก และตอนนี้ฉันอายุ 30 แล้ว ที่ ณ เวลานี้สภาพเปียกมอมแมมกับ ชุดเดรสสีขาว พร้อมกับช่อดอกไม้ คงเดาไม่ยากหรอกนะว่าฉันไปร่วมงานแต่งงานมาและก็ได้รับช่อดอกไม้งี่เง่านี่ ตอนที่เจ้าสาวโยนมันด้วย  เป็นงานของนิก เพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตของฉัน คงจะไม่เป็นอะไรนะถ้าฉันอยากย้อนเวลาไปประมาณ 12 ปีที่แล้ว …เพราะภาพที่เกิดขึ้นแต่ในหัวของฉันตอนนี้…  มันมีแต่ “นิก” จริงๆ

“ฉันยอมรับว่าฉันชอบนายมาตลอด ฉันชอบนายมาตลอด ฉันรักนาย ฉันรักนายย อร๊ายยยยยย”  ฉันนั่งฟุ้งซ่านสลับกับกอดหมอนไป  พรางเขียนไดอารี หน้าของความลับของคนที่เราแอบชอบ ฉันเชื่อว่าทุกคนต่างมีโมเม้นแบบที่ฉันกำลังเป็น ฉันชื่อเจนนี่ อายุ 18 และตอนนี้ความรักของฉันกำลังบานสะพรั่ง แต่ตอนนี้เจ้าตัวคงจะไม่รู้ จุดเริ่มต้นความรักนั้นมาจากมีการจัดปาร์ตี้ที่บ้านญาติของนายนั่น นายนั่นชวนฉันไป เราแอบพ่อ แม่ดื่มเหล้า แม้รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ดีก็เถอะ  นิกเป็นหนุ่มเป็นกันเอง ทุกคนระแวกเพื่อนบ้านนี้ต่างรู้จักเขากันหมด แม้แต่คนส่งหนังสือพิมพ์  นายนั่นเพิ่งย้ายมาเมื่อ 8 ปีก่อนตรงข้ามกับบ้านฉันเอง  ฉัน จึงชวนเขาเล่นแต่งตัวตุ๊กตาทุกวัน และเป็นเพื่อนเล่นกันตลอดมา เรามีความฝันร่วมกันว่าเราจะไปเที่ยวรอบโลกด้วยกัน จนกระทั่งในงานปาร์ตี้ ได้เกิดขึ้น

“เจนน อีกซากกกกแก้ววววว”

“ม่ายยยยย อาวววววแล้วววว มาวววววว”

ฉันนั่งตรงฟุตบาทหน้างานกับนิกสองคน คงไม่ต้องอธิบายว่าตอนนี้เราอยู่ในสภาพอะไร  นิกถือแก้วน้ำแข็งเปล่าสภาพเขาตอนนี้คงจะดีกว่าฉันหน่อย ฉันเอนตัวหนุนตักเขาเพราะเมาขั้นหนัก

“เฮ้ อย่าอ้วกใส่ฉันเชียวนะ ถ้าเธออ้วก ฉันจะไม่แบกเธอกลับ”ว่าเสร็จเขาก็รินโซดาใส่แก้วบนมือ

ฉันยังคงนิ่งหนุนตักนายนั่นไปยังงั้น  ในหัวฉันตอนนี้มันแล่นไปหมดแทบจะทรงตัวไม่ได้ ฉันพอมีสติอยู่แต่ไม่สามารถที่จะพยุงตัวขึ้นได้ ร่างฉันลงไถลไปกองกับพื้นถนน  ทัน ใดนั้นนิกก็พรวดลงมาช่วยพยุงแต่ฉันได้ใช้สองมือโอบศีรษะเพื่อนรักเข้ามาตรง หน้า สาบานว่าเราเกือบจะจูบกันแล้ว นิกพยายามวางแก้วบนมือเพื่ออุ้มฉันแต่ฉันกับดันหัวนายนั่นเข้ามาใกล้กว่านี้  เราสองคนจึงจูบกัน และฉันก็มารู้ตัวอีกที ตอนนี้ฉันหลงรักนายนั่นเต็มเปา จึงเขียนไดอารีบ้าๆเล่มนี้ที่เป็นพันปีไม่เคยจะเอามาใช้

“ เจนนนน นิกมาหาลูก”

“คร่า”  ฉัน รีบพรวดเก็บไดอารีเล่มนี้ก่อนความลับจะแตก นิกตะโกนและพรวดพราดเข้ามาข้างในห้องของฉัน กระโดดนั่งบนเตียงที่ฉันกำลังนั่งอยู่ เขาทุ่มตัวลงนอน

“เธออยากจะสอบชิงทุนไปเรียนที่อังกฤษด้วยกันไหม”นายนั่นจ้องมองมายังฉันที่กำลังนั่งเขินบิดไปมาอยู่

“อืมม….ก็น่าสนใจดีน่ะ น่ะ นะ”

“งั้นฉันไปสมัครให้เธอเลยนะ คงไม่ลืมความฝันของเราใช่ไหมเจน เราจะไปเรียนและเที่ยวรอบโลกด้วยกัน” พุดจบนายนั่นก็ดึงพวงกุญแจรูปโลกขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง

“ยังเก็บของพรรณนั้นไว้อีกหรอ”ฉันเบ้หน้าไปมองพร้อมเหล่สายตาจ้องไปทางพวงกุญแจ

“ช่ายย มันเป็นความฝันของเราที่จะไปเรียนที่อังกฤษด้วยกัน” ฉันสังเกตได้จากแววตาความมุ่งมั่นของเขา มันส่องประกายจ้า และฉันรู้อยู่แก่ใจว่าเขาสามารถไปเรียนต่อได้ แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกกับนิกว่า…ฉันทำไม่ได้หรอก

“เมื่อคืนเธออ้วกหนักมากเลอะเต็มพื้นไปหมด และตัวก็หนักอีกด้วย ยัยอ้วน”นิกแกล้งหยิกแก้มฉัน แต่นายคงไม่รู้ว่าฉันจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ทุกอย่าง เราจูบกัน และฉันก็ไม่ได้อ้วกด้วย จู่ๆใบหน้าของฉันก็แดงแจ๊

“อย่าลืมไปที่สวนร่มเงานะ ทุกคนจะไปถ่ายทำรายงานวิชาอังกฤษกัน วันนี้ตอน สี่โมงเย็น อย่าลืมนะ” นายนั่นเข้ามาแบบพรวดพราดแต่ออกไปแบบชายมีมาดสุดๆ

ฉันไม่เคยมีสัญชาตญาณความเป็นหญิงแบบนี้มาก่อน ฉันเริ่มแต่งตัวสวย ฉีดน้ำหอม ใส่กระโปรงลายลูกไม้ แต่งหน้าอ่อนๆฉันรู้ว่าฉันต้องการให้นิกสนใจฉัน แบบผู้หญิงธรรมดา ฉันเดินวนไปวนมาหน้ากระจกหลายรอบ เลือกสีลิปสติกให้เข้ากับตัวเอง

“เจน ฉันเข้าไปนะ” นิกเดินมาหาอีกรอบ เขาชะงักตรงหน้าประตูก่อนจะเดินมาหยุดข้างๆ

“นี่ จะไปงานแฟชั่นหรือจะไปทำงานกลุ่มครับ”เขาจ้องมองที่สไตล์การแต่งตัวของฉันก่อนจะทำสีหน้าตกใจ และหัวเราะดังลั่น

“ติดโบว์ ให้หน่อยสิ” เขาเดินมาหยุดตรงหน้า สายตาของเขาจ้องมองมายังตาฉัน เขาค่อยๆบรรจงเอื้อมมือติดโบว์ให้ฉันพร้อมกับกรอกตามายังหน้าฉันไม่เว้นแม้ แต่วินาที ก่อนที่มือของเขาจะเลื่อนลงมาจากผมมายังแก้มของฉัน

“ลิปสติกติดฟัน” กรี๊ดดดดดด ไม่จริ๊ง ฉันรีบหันกลับไปมองกระจก ให้ตายสิ หน้าอายชะมัด

we had today-one day