คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 14 The Ending (รีไรท์ 12/8/60)
Chapter 14 The Ending
ณ คฤหาสน์โอฟินิกส์ เวลาพบค่ำ
หลังจากที่พวกจีอ็อตโต้รู้ว่าซาเซียโดนจับตัวไปโดยเฟอร์โก้
พวกจีอ็อตโต้จึงบุกมาที่คฤหาสน์แต่แล้วกลับพบกำลังของพวกโอฟินิกส์
พรรคพวกของวองโกเล่จึงโจมตีกลับแต่ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย
ระหว่างการต่อสู้จีที่ต่อสู้ประกบกับจีอ็อตโต้จึงพูดแทรกขึ้นมา
" นายเข้าไปในคฤหาสน์เถอะพรีโม่ ไปซะ!!
ทางนี้พวกฉันจะจัดการเอง "
" เข้าใจแล้ว ฝากด้วยนะจี "
เมื่อตกลงกันได้
จีอ็อตโต้จึงฝ่าวงล้อมของพวกโอฟินิกส์ออกมาเพื่อเข้าไปในคฤหาสน์
ภายในห้องโถงแห่งหนึ่งในคฤหาสน์
ภายในห้องว่างเปล่าแต่ประดับประดาได้อย่างสวยงามตามศิลปะโรมันอิตาลี
แสงไฟจากกองเพลิงและเสียงโจมตีจากภายนอกเข้ามาระยะๆ
จีอ็อตโต้หยุดเดินเมื่อเข้ามาถึงใจกลางห้องโถง
เพราะมีสองร่างที่เขาคุ้นตาดียืนอยู่เมื่อรอเขาอยู่แล้ว
" ไง....วองโกเล่ พรีโม่
ไม่เจอกันพักเดียวเก่งขึ้นนี่ "
" ปล่อยน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้ "
จีอ็อตโต้กดน้ำเสียงต่ำลงก่อนจะมองสีหน้าอีกฝ่ายด้วยโทสะ
แต่เมื่อลอบมองสีหน้าของซาเซียที่ตอนนี้ถูกจับมัดไขว้หลังพร้อมกับมีรอยฟกช้ำอยู่เต็มตัว
สีหน้าที่ดูทรมารยิ่งทำให้จีอ็อตโต้เจ็บปวดมากขึ้น
" งั้นเรามาตกลงกันดีกว่า ใครชนะเอาตัวเธอไป
แต่ถ้าแพ้!! "
" อ่ะ!....อึก! "
" น้องสาวของเธอตาย คึหึ555+ "
เฟอร์โก้จับหัวหญิงสาวขึ้นพร้อมกับนำมีดจี้ไปที่คอของซาเซียอย่างไม่ใยดี
จีอ็อตโต้เริ่มหนักใจเพราะถ้าหากเขาแพ้เขาก็อาจจะเสียทั้งน้องผู้เป็นที่รักและตัวเขาก็ต้องตายเช่นกันก่อนที่เขาจะตัดสินใจ
" ได้ "
" งั้นก็โอเค... "
" อ่ะ! โอ๊ย!.....พี่จีอ็อตโต้.... "
เฟอร์โก้ผลักหญิงสาวออกก่อนจะเตรียมอาวุธออกมาและพุ่งเข้าใส่จีอ็อตโต้ทันที
ปึก! พลั่ก! ตุบ! ผัวะ!
เสียงการต่อสู้ที่แทบจะสูสี
แต่จีอ็อตโต้ก็กลับพลาดท่าให้
พลั่ก!
" อุ๊! แค่กๆๆ "
" เหอะ! สู้ไปก็เปล่าประโยชน์ ตายๆไปซะจะดีกว่า ลาก่อนวองโกเล่พรีโม่
"
กริ๊ก!(เสียงเตรียมไกปืน)
" อย่านะ!! "
ปัง!
พรึ่บ!
เสียงแรกเป็นเสียงไกปืนที่เหนี่ยวไกเพื่อจะปิดชีพของจีอ็อตโต้แล้วเหมือนมีบางอย่างรับแทนและหล่นลงบนร่างของจีอ็อตโต้นั้นไม่ใช่ใครเพราะเป็นผู้หญิงที่จีอ็อตโต้รักมาตลอด
ซาเซียรับกระสุนแทนจีอ็อตโต้
" ซาเซีย!! "
" ฮะฮะ^^ พี่..ไม่เป็นไรนะ "
" ทำแบบนี้ทำไม... "
" หนูให้พี่...ตายไม่ได้
อย่าได้กังวล....กับสิ่งที่หนูรับมัน....ดี...ที่สุดแล้ว "
ซาเซียแรกไอออกมาพร้อมกับโลหิตในตัว
สิ่งนั้นมันทำให้ใจของจีอ็อตโต้เริ่มหวั่น แต่ซาเซียยังคงอธิบายต่อ
" แต่มันจะดีที่สุดได้ยังไง!
ในเมื่อซาเซียน่ะ.... "
" ดีสิ พี่ก็เป็นพี่ที่หนูรักมาตลอดเลยล่ะ^^
ถึงพี่จะไม่เคยมองก็ตาม....และเพื่ออนาคตของพวกพี่....หนู...ยอมจบลงแบบนี้.....นี่ก็เป็น...ความสุข.......ของ...หนู..แล้ว....ล่ะ.....
"
" ซาเซีย!!! อย่าทำแบบนี้สิ!! ซาเซีย!! "
เสียงตะโกนดังก้องห้องโถง
เฟอร์โก้ปรบมือให้เหมือนกับเขาเห็นละครเวที ก่อนจะเล็งปืนอีกครั้ง
" แหม...ได้น้องผู้รักพี่ชายมากเป็นโล่
หวังว่าคราวนี้คงไม่เนอะ "
" โล่งั้นหรอ? เธอไม่ใช่โล่!!
แต่เธอเป็นคนในครอบครัวของฉัน...เด็กสาวที่คนอย่างพวกแกกำจัดไงล่ะ
แต่ดีนะที่ได้ฉันช่วยเอาไว้ตอนเด็กไม่งั้นคนอย่างแกก็ฆ่าตายไปแล้ว!! "
" งั้นเองหรอ? งั้นรอบนี้คงไปด้วยกันสินะ?
"
จีอ็อตโต้ที่พยุงร่างของซาเซียเอาไว้ได้ก่อนร่างนั้นแน่นขึ้น
ปัง!
ทันทีที่เสียงปืนลั่นจีอ็อตโต้มองร่างของตนก่อนจะพบว่าร่างเฟอร์โก้มีรอยถูกยิง
เมื่อเขากลับหันไปมองอีกทางก็พบจีที่เข้ามาพร้อมกับโคซาร์ท
" เป็นยังไงมั้งพรีโม่ ?!...และนั้น
"
" ขอโทษนะจี...ฉัน "
" ไว้คุยกันทีหลัง นายรีบพาเธอออกไปซะ "
จีว่าก่อนจะเล็งไปที่เฟอร์โก้อีกครั้ง
เฟอร์โก้เริ่มจะเล็งอีกครั้ง จีอ็อตโต้จึงลุกขึ้นและพาร่างซาเซียออกไป
จีและโคซาร์ทจึงหันมาจัดการเฟอร์โก้
อ้าก!!!~~
เสียงของเฟอร์โก้ได้ดังก้องกังวานในที่แห่งนั้น
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากทุกอย่างจบลง
จีอ็อตโต้ก็ได้ซาเซียกลับมาที่โบสถ์ที่พวกเขาเจอกันซึ่งตอนนี้กลายเป็นสุสานไปแล้วทั้งหมด
" ฮือๆๆ ซาเซียๆๆ ฮือๆๆๆ T^T "
" พอเถอะมินนะ ซาเซียจะได้ไม่ห่วงเรานะ
อย่างน้อยเราก็รู้อะไรหลายๆอย่างแล้ว ต่อจากนี้คงต้องหาทางกันต่อไป "
ฟูยุปลอบใจมินนะที่ร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด
ก่อนจะหลบให้พวกจีอ็อตโต้เข้ามากล่าวกับซาเซีย
" ขอให้เธอไปสบายดีนะซาเซีย อย่าได้ห่วงทางนี้เลย
เดี๋ยวพี่จะจัดการพรีโม่เองนะ "
" นายไม่ต้องห่วงฉันก็ได้นะ "
" ทำไมล่ะ? บอกให้สารภาพๆเห็นไหม!ซาเซียไปก่อนนายเนี้ย!!
นายเนี้ยนะ...เฮ้อ! "
" ขอโทษ แต่ก็ได้รู้ว่าซาเซียก็รักฉันเหมือนกัน
"
จีอ็อตโต้ว่าก่อนจะวางช่อดอกกุหลาบสีขาวซึ่งเป็นดอกไม้ที่ซาเซียชอบมากที่สุด
จีไม่พูดอะไรจนกระทั่งงานเลิกลา และพากันกลับคฤหาสน์
" ชุดที่พวกบอสใส่กันวันนี้ขอให้ใส่จนถึงมื้อค่ำได้ไหมค่ะ
"
" อืม ได้สิพวกเอลิน่าจะเตรียมอะไรมาก็ทำเถอะ
"
" ค่ะ!!! "
พวกฟูยุขานรับก่อนจะพากันไปที่ครัว
วันนี้พวกจีอ็อตโต้ทำชุดสูทที่ซาเซียเป็นคนตัดให้เป็นกรณีพิเศษเพราะทั้งเนื้อผ้าและคุณสมบัติทนทานต่อทุกสภาพซาเซียจึงกำชับไว้ว่าถ้าจะเอาออกมาใช้ควรเป็นงานทางการจริงๆ
ซึ่งจีอ็อตโต้จึงขอให้ทุกคนใส่ในวันนี้
พวกฟูยุก็คงจะอยู่ที่นี่อีกนานเพราะที่ห้องเสื้อเสียหายไปก็มาจากฝีมือเฟอร์โก้
ระหว่างที่ทุกคนต่างพักผ่อนจีได้เข้ามาหาจีอ็อตโต้
" พรีโม่ มากับฉันที่ห้องฉันทีสิ พอดีฉันมีอะไรจะบอกนาย
"
" ....... "
จีอ็อตโต้ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินตามไปที่ห้องนอนของจี
ณ ห้องจี
เมื่อเข้ามาก็พบว่าจีกำลังถือบางอย่างไว้
" มีอะไรงั้นหรอ? "
" สองวันก่อน...วันที่ซาเซียจะโดนลักพาตัว
เธอให้สิ่งนี้ฉันมา นายจำสร้อยที่ซาเซียเป็นประจำได้ไหม "
" จำได้สิ มันเป็นสัญลักษณ์รูปผีเสื้อด้วย เอ๋! นี่มัน?!
"
เมื่อจีอ็อตโต้รับกล่องสีแดงใบหนึ่งมาจากจีซึ่งภายในมีสมุดไดอารี่ของซาเซียและกล่องเก็บแหวนของเธอเอาไว้
ทำให้จีอ็อตโต้เริ่มสงสัย
" มันหมายความว่าไงน่ะ "
" ไม่รู้สิ
แต่ตอนที่ให้มามันทำให้ฉันรู้ความหมายในสิ่งที่เธอบอกมาว่า ' จนกว่าจะให้พี่จีอ็อตโต้ได้
ต้องเป็นวันที่ไม่มีหนู ' น่ะ "
" ?! "
จีอ็อตโต้เริ่มมองที่กล่องอีกครั้งก่อนจะพบกระดาษแผ่นเล็กที่สอดอยู่หลังสมุด
เขาจึงนั่งลงที่เตียงและเปิดดู
' ถึงพี่จีอ็อตโต้
ด้วยรักและเคารพ
ซาเซีย '
" จนกว่าจะได้พบกันอีกครั้ง...ซาเซีย "
จีอ็อตโต้มองที่แหวนก่อนจะมองหน้าจีที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น
" นายคิดว่าใครเหมาะสมจะรับแหวนนี้ไปจี "
" ไม่รู้สิ
แต่ที่แน่ๆต้องดูแลและสืบทอดต่อไปเรื่อยๆนะ "
" นั้นสินะ ^^ "
จีอ็อตโต้กล่าวก่อนจะเก็บกล่องและก้าวออกไปทันที
และเขาก็กลับมาที่ห้องของตนเอง
' ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกไหม
แต่ขอให้ครั้งหน้าที่เจอกัน....ขอให้เรารักกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ซาเซีย
'
❤️The Ending❤️
ณ เช้าวันต่อมา ที่ห้องนอนจีอ็อตโต้
" นี่มัน....หมายความว่ายังไงเนี้ย...แหวนซาเซียทำไม..ถึงกลายเป็น ' นาฬิกาตลับฝังเพรช ' ล่ะ "
#จบแล้วนะค่ะ ^^
ก่อนอื่นขอบอกว่า ' ได้พล็อตภาค 2 เรียบร้อย ' ไม่รู้จะมีใครอ่านต่อไหมนะ T^T
https://writer.dek-d.com/karasana-sasie/writer/view.php?id=1560788
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ บ็ายบาย~~~
ความคิดเห็น