คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : EP.05 – ผู้คุมกฎ
EP.05 – ผู้คุมกฎ
‘เพลง ... น ... น้อง ... เพลง…หนี... ไป ... อ ... อย่า’
เฮือก!!
แสงสว่างจ้าพร่าหายไปและแทนที่ด้วยความมืดสลัวภายในห้องนอนแสนกว้างขวาง มือเรียวยกขึ้นปาดเม็ดเหงื่อซึ่งผุดขึ้นเต็มหน้าผากและกลุ่มไรผม อุณหภูมิเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยให้ความร้อนในร่างกายจางหายลงสักนิด เสียงหัวใจยังเต้นรัวเร็วเหมือนทุกครั้ง
นานเท่าไหร่แล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้ฝันแบบนี้...
คุณเคยฝันเรื่องเดิมซ้ำ ๆ กันไหม? ความฝันเลือนรางจนจับภาพและมองอะไรแทบไม่เห็น ได้ยินแต่เสียงของใครคนหนึ่งพยายามเรียกและบอกให้ฉันหนี...
น้ำเสียงหวาดกลัวของผู้หญิงคนนั้น มันช่างบีบคั้นความรู้สึกของฉันจนแทบจะหยุดหายใจ ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ฉันไม่มองเห็นอะไรเลยนอกจากแสงสว่างเจิดจ้าและน้ำเสียงสั่นกลัวนั่น...
ฉันลุกขึ้นนั่งบนที่นอนนุ่มพลางเป่าปากไล่อาการหวาดหวั่นนั้นออกไป ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำท่ามกลางความมืดมิดภายในห้อง
ตั้งแต่จำความได้ฉันก็นอนฝันร้ายเช่นนี้แทบทุกคืน กลางดึกฉันมักสะดุ้งตื่นขึ้นมาร้องไห้โยเยจนคุณตาต้องลุกขึ้นมากอดปลอบโยนและกล่อมฉันจนหลับไปทุกครั้ง และหลังจากฉันก้าวเข้าสู่วัยมหาวิทยาลัย
ฉันก็ไม่ได้ฝันถึงมันอีกเลย...
ซ่า~
สองมือวักน้ำใส่ใบหน้าเพื่อไล่ความรู้สึกเดิม ๆ ออกไป ความเย็นของหยาดน้ำช่วยทำให้จิตใจของฉันสงบลงได้มาก ฉันลืมตาขึ้นมองผู้หญิงคนหนึ่งในกระจกเงาตรงหน้า ภาพของผู้หญิงผมยาวใบหน้าขาวใส ผู้ที่มีดวงตาคมเข้มที่ใคร ๆ ก็มักจะบอกว่ามันดุดันและน่ากลัวเสมอ ฉันไล่สายตามองคิ้วโค้งสวย จมูกเรียวได้รูปและริมฝีปากบางไร้สีแต่งแต้มนั่น เธอเองก็กำลังมองสะท้อนกลับมาทางฉันเช่นกัน...
และใช่... ผู้หญิงในเงาสะท้อนนั่นคือตัวฉันเอง
Rrr…
เสียงโทรศัพท์จากในห้องนอนดังก้องเข้ามา ฉันจึงปิดก๊อกน้ำแล้วหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตาขณะเดินกลับมาหยิบโทรศัพท์ที่ยังแผดเสียงร้องไม่ยอมหยุด
โทรจิกขนาดนี้ไม่ต้องดูชื่อก็รู้ว่าใคร
“ไง...”
[จิน! เมื่อคืนไปมีเรื่องมาอีกแล้วเหรอ!!] ฉันรีบดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูทันทีที่น้ำเสียงเหวี่ยงวีนดังขึ้นจากปลายสาย
เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า นี่ใครเอาเรื่องงี่เง่าไปบอกยัยนี่อีกวะ
“เอาน่า... ฉันไม่ได้เป็นไรสักหน่อย”
[ไม่ต้องมาพูดเลยยัยบ้า ฉันกำลังจะไปหาแกแล้วเนี่ย]
“เฮ้ย มาทำบ้าอะไรวะ นี่มันตีสี่แล้วนะ”
[ก็ห่วงอ่ะ!] ปลายสายทำเสียงงอแงเป็นเด็ก ๆ จะมีสักกี่คนกันนะที่ยัยนี่จะทำตัวแบบนี้ให้ได้เห็น
“อย่างอแงน่ะเตกิ ฉันสบายดี เอาเป็นว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาที่คณะ โอเคไหม?”
[...] เตกีล่าเงียบเสียงไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ [เออก็ได้ งั้นมาเจอที่ห้องโฟร์เบียร์ดีกว่า เดี๋ยวฉันจะได้โทรนัดยัยลิคกับอนิซด้วย พวกเราไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วนะ]
“อืม...”
หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันอีกสองสามประโยคก่อนจะกดวางสายกันไป เวลาที่ยัยนี่รู้ว่าฉันไปมีเรื่องมาทีไร เตกีล่าก็มักเป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ เพราะพวกเราเป็นเพื่อนสนิทที่รักและรู้ใจกันมาก แต่ว่าพวกเราไม่ได้มีกันแค่สองคนหรอกนะ ยังมี อนิซ และ ลิเคียว เพื่อนสนิทอีกสองคนของกลุ่มเราด้วย
กลุ่มพวกเราถูกขนานนามว่า ‘4BEERs’ จากรุ่นพี่รุ่นก่อน ๆ ทุกคนจึงเรียกกันมาปากต่อปากจนถึงปัจจุบัน และที่มาของคำว่าโฟร์เบียร์ก็มาจากเหล้าทั้งสี่ชนิดซึ่งเป็นโค้ดเนมประจำตัวของพวกเราทั้งสี่คน
นั่นก็คือ เตกีล่า จินโทนิค อนิซ และลิเคียว
โค้ดเนมของพวกเราได้รับมาจากการแต่งตั้งจากคณะสภานักศึกษาสูงสุด หลังจากดำรงตำแหน่งสมาชิกสภานักศึกษาเรียบร้อยแล้ว ซึ่งพวกเราสี่คนได้รับการเลือกให้อยู่ฝ่ายกฎระเบียบหรือเรียกง่าย ๆ คือ ‘ผู้คุมกฎ’
น่าตลกไหมล่ะ...
ผู้หญิงห่าม ๆ อย่างฉันได้เป็นผู้คุมกฎ ต้องคอยควบคุมพฤติกรรมของนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย ทุกชั้นปี ทุกฝ่าย แม้แต่สภานักศึกษาด้วยกันเองก็ต้องถูกฝ่ายของฉันคอยควบคุมและดูแลพฤติกรรมอยู่ตลอดเวลา
มันน่าวุ่นวายมากเลยแหละ!
ซึ่งฉันก็ไม่เคยดีใจและเต็มใจที่ได้เป็นเลยสักนิด!
และพวกเราก็ไม่ได้มีแค่หน้าที่ในสภานักศึกษาเท่านั้นนะ แต่ยังควบตำแหน่งสำคัญที่มีสมาชิกสภานักศึกษาเพียงสิบคนเท่านั้นที่จะได้รับ โดยแบ่งเป็นห้าตำแหน่ง ตำแหน่งละสองคน ผู้หญิงหนึ่งคนและผู้ชายหนึ่งคนเท่านั้น แน่นอนว่าโฟร์เบียร์ควบสี่ในห้าตำแหน่งอย่างเหนียวแน่นมาร่วมสี่ปีแล้ว โดยทางคณะสภานักศึกษาไม่สามารถลงมติหาใครมาโค่นตำแหน่งทั้งสี่ของพวกเราได้...
เหอะ... ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่นะ แต่บอกเลย พวกเราสี่คนไม่มีใครยินดีกับตำแหน่งนี้สักคน
เพราะอะไรน่ะเหรอ... เพราะต้องคอยรักษาภาพลักษณ์อยู่ตลอดเวลาน่ะสิ!
คงจะมีแต่ฉันนี่แหละที่สบายที่สุด เพราะนิสัยของฉันคือไม่สนใจใครอยู่แล้ว ใครร้ายมาก็สนองตอบ ใครเหี้ยมาก็ใช้ตีนตอบสนอง รุนแรงสมกับตำแหน่งของฉันเลยล่ะ
และตำแหน่งอันแสนน่ารำคาญของฉันก็คือ Dangerous หรือแดนเจอร์ที่แปลว่าอันตราย
ใช่แล้ว... ฉันคือผู้หญิงที่ใคร ๆ ก็ขนานนามว่าอันตรายที่สุด...
เหอะ! น่าขำนะว่าไหม?
ส่วนเตกีล่า ยัยเพื่อนสาวที่ทั้งเหวี่ยงทั้งวีน แถมยังมาดนิ่งราวกับนางพญา ยัยนั่นได้ตำแหน่ง Queen ราชินีที่ใคร ๆ ก็หวั่นเกรง หากทว่าความเป็นจริงแล้วยัยนั่นน่ะงอแงอย่างกับเด็ก ๆ
คำว่าร้ายแค่เปลือกนอกน่ะเหมาะกับยัยนี่ที่สุด
และอนิซ ผู้หญิงที่ใคร ๆ ก็เรียกเธอว่า Princees เจ้าหญิงแสนสวย เรียบร้อยและยิ้มเก่ง แต่ใครเลยจะรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มหวาน ๆ ของยัยนั่นน่ะ อาบยาพิษไว้หนาแค่ไหน...
ถ้าถามว่าในกลุ่มนี้ใครอันตรายที่สุด ฉันคิดว่าคำตอบนั้นคงไม่ใช่ฉันแล้วแหละ!
มาจบลงด้วยคนสุดท้ายในกลุ่มของเรา สาวน้อยจอมเปิ่นที่มองกี่ทีก็คิดว่ายัยนี่เหมือนเด็กมัธยมไม่มีผิด และเพราะความน่ารัก สดใส ใจดีเรี่ยราดของยัยนี่ จึงทำให้ ลิเคียว ครองตำแหน่ง Angel เป็นนางฟ้าที่ใคร ๆ ก็หลงรัก
แต่ถึงแม้ว่าพวกเราทั้งสี่จะแสบ ซ่า ร้าย และอันตรายยังไง แต่มั่นใจได้เลยว่าพวกเราเป็นคนดีแน่นอน แม้บางทีจะชอบแหกกฎบ่อย ๆ ก็เถอะ!
แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ... ก็พวกฉันเป็นผู้คุมกฎนี่
เคยได้ยินไหม… พวกฉันทำได้... แต่คนอื่นห้ามทำ!!
ความคิดเห็น