บุพเพอาละวาด.
ผมเกิดมาเป็นผู้ชาย25ปี แล้วจู่ๆวันหนึ่งที่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าอวัยวะอันแสนภาคภูมิใจของตัวเองหายไปและถูกแทนที่ด้วยร่างกายของหญิงสาว! ยังไม่พอ ผมยังมีสามีเป็นตัวเป็นตนอีก! ผู้ชายทั้งแท่งที่ไหนจะไปรับได้!
ผู้เข้าชมรวม
1,280
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
คำบอกเล่าจากผู้โชคร้ายรายแรก
เดี๋ยวๆๆ ไม่ต้องตอบ เพราะผมไม่ได้ถามคุณ แต่ที่ยกประโยคนี้ขึ้นมาก็เพราะผมเป็นฝ่ายถูกเพื่อนสนิทของตัวเองตั้งคำถามนี้ใส่หน้าต่างหาก ซึ่งหากเป็นคนธรรมดาทั่วไปคงตอบสวนกลับไปในทันที และอาจแถมด้วยการโชว์ของลับของสงวนกันอย่างเต็มที่ ประกาศศักดาถึงความภาคภูมิใจที่พ่อแม่ให้ติดตัวมาตั้งแต่เกิด รวมถึงตัวผมเองในอดีตเมื่อสักประมาณเจ็ดวันก่อน ซึ่งคงเปลื้องผ้าท่อนล่างอวดความเป็นชายกับกลุ่มเพื่อนฝูงได้อย่างไม่อายฟ้าดิน แต่ ณ เวลาปัจจุบัน ประโยคคำถามนี้ช่างทำให้ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนใจกับการอ้าปากตอบกลับไปเสียเหลือเกิน
อย่าว่าแต่คุณที่สงสัยเลยว่าเป็นเพราะอะไร ตัวผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเทวดาองค์ไหนนึกพิเรนทร์หาเรื่องกลั่นแกล้งผม ให้ชายหนุ่มในวัยยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ผู้พรั่งพร้อมทั้งฐานะการศึกษาและรูปร่างหน้าตา หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างในชั่วระยะเวลาเพียงแค่ข้ามคืน ชีวิตที่แสนภาคภูมิใจกลับกลายเป็นเพียงภาพความฝันตื่นหนึ่ง ตัวตนของผมในอดีตถูกลบล้างไม่มีเหลือ ยกเว้นชีวิตครอบครัวเล็กๆ ที่ยังคงความน่ารักอบอุ่นไว้ได้เช่นเดิม แต่มันคงจะดีกว่านี้หากพ่อกับแม่จำผมได้ในฐานะลูกชายคนเดียวของพวกเขา ไม่ใช่ลูกสาว! หนำซ้ำยังเป็นลูกสาวที่เพิ่งจะเข้าพิธีแต่งไปได้แค่คืนเดียวอีกด้วย!
คราวนี้คุณเริ่มจะเข้าใจหรือยังว่าผมรู้สึกอย่างไรกับคำถามของไอ้เพื่อนบ้านั่น ผมอยากตอบกลับใส่หน้ามันตามความรู้สึกและจิตใจของตัวเองที่ผ่านโลกนี้มายี่สิบห้าปีว่าผมคือผู้ชาย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมีอยู่ในตอนนี้คือใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราอันสุดแสนยั่วยวนตา พร้อมด้วยรอบอกคัพซีปลายๆ และอวัยวะเพศหญิงที่สมบูรณ์พร้อมจะผลิตทายาท!
แล้วแบบนี้ผมต้องตอบว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ใช่ไหม!!
คำบอกเล่าจากผู้โชคร้ายรายที่สอง
ร่างเดิม (ช): กันตวัฒน์ ไตรวิชญ์
ร่างใหม่ (ญ): กันต์กมล อธิษฐ์โภคิน
“ผู้โชคร้ายงั้นเหรอ!? ไม่ใช่ผมแล้ว!”
เพราะถึงแม้ว่าผมจะเป็นหนึ่งในมนุษย์ที่ถูกเทวดาเล่นพิเรนทร์ใส่เหมือนกัน จากชายหนุ่มอายุยี่สิบห้าปีที่มีร่างกายสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ต้องกลับกลายมาเป็นหญิงสาวรูปร่างอ่อนแอ้นบอบบาง ซึ่งถ้าให้พูดกันตามตรงนะ ผมรู้สึกดีใจจนแทบอยากจะกระโดดจูบปากเทวดามากเลยๆ เพราะตั้งแต่จำความได้สภาพจิตใจของผมก็สวนทางกับเพศที่แท้จริงมาตลอด แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ยอมรับในโชคชะตา ยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์อย่างเต็มภาคภูมิ และเมื่อถึงวันที่โชคชะตาพลิกผันให้ผมกลับกลายเป็นผู้หญิง แล้วแบบนี้คุณจะมาเรียกผมว่าผู้โชคร้ายได้ยังไง
ส่วนเพื่อนรักของผมซึ่งใช้ชีวิตแบบชายแท้ทั้งแท่งมาตลอด ถึงจะรู้สึกเห็นอกเห็นใจมากๆ แต่ถ้าไม่ช่วยปลุกให้มันตื่นด้วยคำถามจี้ใจดำแบบนั้น และปล่อยให้ชีวิตที่เหลือของมันมีแต่ความสับสนโศกเศร้าตลอดไป ผมคงกลายเป็นไอ้เพื่อนสารเลวไร้น้ำใจ ซึ่งนั่นไม่ใช่นิสัยของผม ครั้นจะหาทางออกด้วยวิธีทางการแพทย์แบบผ่าตัดแปลงเพศก็ต้องใช้ระยะเวลาเตรียมตัวอีกนับปี ซึ่งแน่นอนว่าต้องเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมายร้อยแปด โอกาสสำเร็จมีแต่ติดลบ ผมในฐานะเพื่อนที่ดีจึงต้องพยายามหาทางช่วยเหลือเพื่อนให้มีชีวิตรอดในสภาพร่างกายใหม่นี้ให้ได้
และอีกหนึ่งสาเหตุสำคัญที่ผมพยายามช่วยเหลือไอ้เพื่อนยากคนนี้อย่างสุดตัว ก็เพราะรู้สึกขัดใจและเสียดายแทนมันมากถึงมากที่สุด เพราะสามีหมาดๆ ของเพื่อนผมน่ะ หูยยย...พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก ผู้ชายอะไร...หล่อไม่บันยะบันยัง นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แถมพอมาอยู่ในร่างใหม่ไอ้เพื่อนบ้าก็ดันเป็นมาเป็นน้องสะใภ้ผมอีก รับรองว่าผมฉกไปกินเองตั้งแต่แรก ไม่ปล่อยให้ไปตกไปถึงมือมันหรอก
**หมายเหตุ**
เปิดเรื่องเพราะนึกครึมอยากเปิดแบบเป็นเรื่องราว แต่ยังบอกไม่ได้ว่าจะเริ่มลงมือเขียนลงมืออัพวันไหนนะคะ ^^
|
ผลงานอื่นๆ ของ กาแฟเย็น/Iced coffee ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กาแฟเย็น/Iced coffee
ความคิดเห็น