ตอนที่ 4 : YOU NOT STYLE ♡ A R E - Y O U - R E A D Y ?.....(...%)

A R E Y O U R E A D Y ?
Luhan x Minseok
เวลาสองทุ่มพอดิบพอดีกับเวลาที่บ้านอื่นๆจะเริ่มพากันดูละครในตอนค่ำและพากันทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา คงจะมีแต่ผมนี่แหละที่พึ่งจะเข้าบ้าน ดวงไฟที่เปิดสว่างอยู่พร้อมกับเงาดำๆในบ้านที่เดินไปมาทำให้ผมต้องแอบอยู่ตรงรั้วสักครู่ คอยสอดส่องสายตามองหาเงาดำนั้นว่ายังอยู่หรือเปล่า และเมื่อไม่เห็นก็รีบสปีดไปที่ประตูก่อนจะเปิด
โผล่หน้าตาอันหล่อเหลาหาผู้ใดเปรียบเทียบได้เข้ามาข้างในบ้านก่อนเพื่อดูลาดเลา เห็นว่าทุกอย่างอยู่ในความปลอดภัยก็ค่อยๆแทรกลำตัวอันเตี้ยและตันเข้ามาแล้วก็ย่อง ย่อง ย่อง...
ตึก ตึก ตึก ตึก
แกรก!
"มินซอกกกกกกกกกกกก สองทุ่มแล้วทำไมพึ่งกลับบ้าน! แล้วนั่น หน้าไปโดนอะไรมาน่ะห๊า!" ประตูห้องรับแขกที่เปิดออกมาขวางด้านหน้าทำให้ผมเบรกเอี๊ยด! ก็เชวี่ยแล้ว อุตส่าเดินย่องเบาๆแล้วนะแม่ดันเปิดประตูมาเห็นจนได้ ผมกลืนน้ำลายลงคออยู่หน้าห้องรับแขกอย่างยากลำบากพร้อมกับมองหน้าแม่ที่เริ่มดุดันอย่างกับนางปีศาจในหนังฮอลลีวูด ยังไม่พอมือไม้แม่ท่านก็ยกขึ้นมาชี้หน้าผม โฮก ชีวิตมินซอกอะไรจะซวยบรรลัยได้ขนาดนี้
"ไปมีเรื่องมาอีกแล้วใช่มั๊ยไอ้ตัวแสบ! จริงๆเล๊ยไอ้ลูกคนนี้" พูดจบมือของแม่ก็ตรงดิ่งเข้ามาบิดที่หูของผมอย่างแรงจนร้องเสียงหลงออกมา คาดว่าลุงป้าระแวกบ้านคงจะได้ยินกันเป็นแถบๆ แต่ที่หน้าเสียใจที่สุดทำไมแม่ทำร้ายร่างกายลูกชายสุดหล่อของแม่ได้ลงคอ ถ้าหูขาดมานี้ห้ามบ่นนะว่าต้องใช้เงินต่อหูให้ใหม่น่ะ
ผมเริ่มรู้สึกว่าหูข้างที่โดนบิดมันกำลังร้อนและแดงได้ที่ อีกไม่นานคงได้หลุดจริงๆถ้าแม่ไม่หยุด ผมรีบก้าวถอยหลังสองสามก้าวพร้อมกับจับหูของตัวเองด้วยความเจ็บและอดไม่ได้ที่จะบ่นตามประสาลูกผู้ชายที่โดนแม่ทำโทษ
"โห่ แม่อ่ะ เรื่องชกต่อยมันก็ธรรมดาแล้วป่ะ วัยรุ่นทั่วไปเค้าก็มีเรื่องกันทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่แค่ผมสักหน่อย" ย่นจมูกใส่หลังจากที่พูดเสร็จแต่ก็รีบตีสีหน้าเรียบร้อยเจี่ยมเจี๊ยมเมื่อแม่หันมาขู่ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว
"เดี๋ยวจะโดนอีก" โอเค ผมไม่เถียงละแม่ -_- ผมยิ้มแหยๆให้ก่อนที่จะเห็นว่าแม่นั่งลงตรงโซฟาสีเบทตรงกลางห้องพร้อมกับยกเท้าเปล่าๆขึ้นมาวางบนโต๊ะขนาดเล็ก ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไรหรอกว่าผมเองได้นิสัยเสียๆแบบนี้มาจากใคร
แม่นี่แหละตัวดีเลย
ผมรีบตามไปนั่งอย่างเรียบร้อย แหกขา 120 องศาจนกางเกงนักเรียนมันตึงและเรียบไปตามขาหมด คือกางเกงกูก็ฟิตไปมั๊ย เล่นซะรัดไข่จนหายใจแทบไม่ออกแล้วเนี่ยแต่ก็ดีไปอย่างหนึ่ง นี่คือความภูมิใจอันยิ่งใหญ่ของผมเลยแหละ หึหึ คือกูแมนและไข่กูก็ใหญ่มาก(ก.ไก่ล้านตัว) ถ้าเทียบกับไอ้ชานยอลนะ มันน่ะเล็กกว่ารังแคที่อยู่บนหัวผมซะอีก
ว่าแล้วก็เกาหัวที่ไม่ได้สระมาสามวัน รังแคและขี้หัวนี่ร่วงกระจายเต็มพื้นห้องแถมยังเสือ กติดเล็บอีก สะอาดไปมั๊ย?
"อะไรน่ะแม่?" เพราะมัวแต่คิดอะไรอยู่คนเดียวเลยไม่เห็นว่าแม่กำลังหยิบใบโบรชัวร์อะไรสักอย่างขึ้นมาดู แต่ห่าเหวพอผมแหกตามองตอนที่แม่หันมันมาให้ดูชัดๆละก็แทบจะกรี๊ดออกมาทันที อะไรคือเรียนกวดวิชาเพิ่มเติมวะแม่!!!!!!!!!!!
"เห็นบอกว่าครูที่นี่เขาสอนดี แกควรจะไปเรียนนะมินซอกนะ นี่ปีนี้จะเข้ามหาลัยแล้วแท้ๆยังไม่รีบๆเก็บความรู้ไว้สอบอีก ถ้าสอบเข้ามหาลัยโซลไม่ได้แม่จะส่งแกไปเลี้ยงแกะที่บ้านนอกเลย" ผมอ้าปากค้างกับคำพูดของแม่ทันที แม่ต้องบ้าไปแล้วหรือเปล่า!
"มหาลัยโซลเลยเหรอแม่! แม่!"
"แกอย่ามาเรียกแม่เสียงดังนะ ไม่รู้ล่ะ แกต้องสอบเข้าให้ได้" แม่พูดพลางโยนใบโบรชัวร์ของโรงเรียนกวดวิชาชื่อดังที่อยู่แถวอินซาดงมาให้ผม ค่อยๆไล่สายตาอ่านตัวหนังสือแล้วก็อยากอ้วกออกมาแค่ตารางเรียนตามวิชานี่ก็อยากจะฆ่าตัวตายแล้ว ฮือๆ ถ้าเป็นดอทเอ ฟีฟ่า วินนิ่ง นี่จะไม่ว่าเลย แต่นี่มัน ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ เคมี! ผมเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะกระพริบตาอ้อนๆ แม่คงไม่ใจร้ายกับผมหรอกใช่มั๊ย ปิ๊งๆ(เอฟเฟคดวงตา)
"โฮะๆ เดี๋ยววันเสาร์นี้ไปสมัครเรียนกันเลยนะ บอกชานยอลด้วยก็ได้จะได้สอบเข้ามหาลัยเดียวกันคณะเดียวกันไปด้วยเลย"
"ยังจะลากไอ้ชานยอลมาอีก ทำอย่างกับมันจะเรียนตายล่ะแม่" ทิ้งขว้างใบโบรชัวร์ในมือไปไกลๆและทิ้งให้พ้นสายตาด้วยท่ามกลางดวงตาของแม่ที่มองมาอย่างไม่พอใจเท่าไรแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรผม เพราะรู้ดีว่ายังไงผมก็ไม่ฟัง
"ก็ชวนๆกันเรียนไปเถอะ ดีไม่ดีแกอาจจะกลายเป็นเด็กเรียนเก่งของห้องใครจะไปรู้ เกรดเฉลี่ย 4.00 เทอมนี้คงไม่ไกลเกินเอื้อมเท่าไรสำหรับลูกชายของแม่หรอก" คิดเองเออเอง มโนเก่งจริงๆเลยแม่กูนี่ หนักกว่ากูอีก เพราะคำพูดพวกนั้นของแม่ทำให้ผมขมวดคิ้วใส่ก่อนจะพูดขึ้นอย่างลอยๆ
"ฝันอยู่ป่ะแม่ 2.20 นี่ก็เอาให้รอดก่อนเถอะ"
ปั่ก!
"กรี๊ดดดดดดดดดด แม่อ้ะ!" โดนเต็มๆครับผมนี่เผลอกรี๊ดเลยครับ ฝ่ามืออรหันต์ของคุณนายคิมท่านที่ฟาดเข้าที่ต้นแขนดังปั่ก! จนแขนของผมนี่ด้านชาไปหมด ไม่แน่ว่ากระดูกแขนอาจจะร้าวไม่ก็หักไปแล้วท่อนหนึ่งก็ได้ ได้แต่ลูบต้นแขนตัวเองป้อยๆพร้อมกับหางตกหูตกคอกูก็ตกไปเรียบร้อยพลางคิดในใจว่าต่อไปชีวิตคนแมนของผมคงจะไม่สนุกอีกต่อไปแล้วสิ
"แต่ถ้าสอบเข้ามหาลัยโซลได้ ต่อไปแกอยากได้อะไรแม่จะซื้อให้ตามที่แกอยากได้เลยมินซอก" หูนี่ตีพับๆแบบไอ้ชานยอบเลยเชียว เมื่อกี๊แม่ว่าอะไรน๊าาาาาาาาาาา จะซื้อให้ทุกอย่างแบบที่อยากได้เลยเหรออออออออ
ไม่รู้ว่าหน้าตาตัวเองตอนได้ยินคำพูดของแม่เป็นยังไง แต่ตอนนี้หัวใจของเต้นแรงอย่างกับดื่มกาแฟเข้าไปสิบแก้ว คือกูตื่นเต้นชิบหาย แค่คิดว่ากูจะได้รถสปอร์ตหรูๆมาขับบนถนนของโซล โอ้วโหว แค่คิดกูก็หล่อไประดับสิบ
"จะซื้อให้เค้าจริงๆเหยอ *0*" ไม่ค่อยจะแอ๊บแบ๊วเลยกูว เพราะความโลภและความอยากได้แท้ๆ แต่พอผมเห็นสายตาของแม่ที่จดจ้องพร้อมกับยิ้มสยองที่ให้มานี่ก็รู้สึกขนลุกเกรียวไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว หน้าตาสวยและดูเด็กของแม่ที่คนอื่นๆมักจะชมให้ได้ยินอยู่บ่อยๆตอนนี้กลับกลายเป็นว่าผมมองเห็นเป็นมาลีฟิเซ้นต์ในทันที หรือกูตาฝาดๆ แต่อันใดอันเล่าจะเท่าประโยคอันสยองขวัญสุดๆของแม่
"แต่ต้องสอบเข้าให้ได้ก่อนนะคุณลูกชาย"
"กูจะไม่ยอมเรียนกวดวิชาคนเดียวเด็ดขาด มึงต้องมาเรียนเป็นเพื่อนกูนะเว้ยชานยอล มึงห้ามทิ้งกูเด็ดขาด" ตกดึกมาผมก็รีบโทรหาไอ้เพื่อนสนิทอย่างไอ้ชานยอลที่ตอนนี้มันจะเล่นเกมส์อยู่หน้าคอมที่บ้านมันเองและผมเองก็ใช่ย่อย หนังสือโป๊ยังถูกเปิดค้างที่หน้าเดิมตั้งแต่วันก่อนๆนู้น ภาพสาวสวยที่นอนเปลือยเปล่าปรือตาอยู่บนเตียงทำเอาผมน้ำลายสอ รู้สึกอยากกระโดดเข้าไปฟัดหญิงสาวในนั้นให้รู้แล้วรู้รอด
( แด กตี นมั๊ยมึง นี่ตกลงแม่มึ งเอาจริงเหรอวะ ) เสียงทุ้มของไอ้ชานยอลตอบกลับมาอย่างไม่อยากเชื่อ ผมเองก็ยังไม่อยากเชื่อ แต่ที่ต้องเชื่อก็คือผมแมร่งเผลอตกลงแม่ไปแล้วไง เพราะรถสปอร์ตเป็นเหตุแท้ๆ T^T ผมซุกหน้าลงกับหน้าหนังสือโป๊อย่างหมดแรงพลางถูไถใบหน้าไปมาแถวบริเวณหน้าอกของสาวสวยในภาพเอ่ยเสียงค่อยๆเหมือนคนใกล้จะตายในไม่ช้า
"ฮอลลล กูก็ไม่อยากเชื่ออ่ะมึ ง"
( ห่าเหว นี่กูต้องแบกหนังสือบ้าๆนั่นไปเรียนกวดวิชากับมึงจริงๆใช่ป่ะ? )
"ก็คงจะอย่างนั้น" พอผมพูดเสร็จก็ได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายสาย มึงไม่ต้องมาถอนหายใจหนักใจอะไรทั้งนั้นปาร์คชานยอล! คนที่หนักใจควรจะเป็นกูมากกว่าอีก
( มินซอกมึงแมร่ง! ถ้าไม่เห็นเป็นเพื่อนสนิทกูจะปฏิเสธมึงเลยจริงๆ ) ขอบใจ กูซึ้งใจมึงมากเพื่อน เอาไว้ว่างๆกูจะไปขอเบอร์น้องฮานิร้านชานมไข่มุกหน้าซอยให้มึงตามที่มึงอยากได้เป็นการตอบแทนเลย!
นี่ไม่ได้ประชดเลยนะ! -_-
"งั้นเสาร์นี้ไปสมัครกับกูเลยนะ" ผมรีบพูดออกไปก่อนจะได้ยินเสียงบ่นของไอ้ชานยอลตามด้วยมันที่ตอบตกลง ต้องแบบนี้สิวะเพื่อน!
( เออ เมื่อกี๊มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งมาทักกูในเฟสด้วยล่ะ ) อยู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนเรื่องกระทันหัน ผมเองก็เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ(โป๊)ก่อนจะพลิกกระดาษเพื่อเปลี่ยนหน้าไปยังสาวสวยในชุดบันนี่สุชมพูสั้นจู๋แต่หน้าอกหน้าใจนี่ล้นทะลักแบบไม่ต้องใส่คือจะดีกว่า สูดน้ำลายเข้าปากก่อนจะซุกใบหน้าหล่อๆลงต่อพร้อมกับถามกลับด้วยความสงสัย
"จะอวดกูว่ามีเด็กมาจีบไง ของกูก็มีเหมือนกันสัส"
(เปล่าเว้ย น้องเขามาถามถึงมึง)
"หืม?"
( น้องเขาบอกว่าอยากได้ไลน์มึงกับเบอร์มึงด้วย ) เหยดดดดด น้องหนูถามแบบนี้เอากุญแจบ้านพี่กับห้องพี่ไปเลยมั๊ย เอาไซส์พี่ด้วยเลยก็ได้ เวลาซื้อถุงยางจะได้ไม่ลำบากถามไซร้ให้มากความ อุ๊ย! ไม่ใช่ >-<
"เรื่องปกติ กูหล่อก็ต้องมีคนมาขอเบอร์บ้างไลน์บ้าง" ง่อววววววววว ว่าแล้วก็กระดิกเท้าอย่างกระดี๊กระด๊า คนแรกในรอบเดือนที่รุกพี่มินซอกอย่างตรงๆพี่ชอบ แต่หน้าตาก็อีกเรื่องนะ ถ้าดีก็จีบพี่ตามบาย แต่ถ้าใช่ไม่ได้ พี่โบกมือลาจริงๆ
( ถ้ามึงรู้ว่าเป็นใคร มึงจะไม่พูดแบบนี้ )
"เห?" กูสงสัยมากครับคือทำไมมึงชอบทำให้กูลุ้นวะชานยอล ผมเลิกคิ้วก่อนจะเปลี่ยนท่ามาเป็นนอนหงายพลางยกขาขึ้นมาไกว่ห้างโดยใช้หนังสือโป๊นี่แหละเป็นที่รองคอ แต่แล้วประโยคต่อมาของมันก็ทำผมดีดตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว!
"ก็น้องฮยอนอาตัวเล็กๆนมใหญ่ๆหุ่นดีๆที่มึงเล็งไว้ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายปีสามใหม่ๆไง"
น้องฮยอนอา
น้องฮยอนอา
น้องฮยอนอา
น้องฮยอนอาของพี่มินซอกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
%
อีก % ที่เหลือเดี๋ยวจะรุกคนแมนให้ดู
#พี่ลู่ไม่ได้กล่าวไว้
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ว่าแต่ว่าฮยอนอานี่ใครอ่ะ? #ผมนี่สงสัยเลย 5555
วอนพี่หาน พี่ต้องช่วยจัดการนะคะ
แล้วอะไรน้องฮยอนอา?? 5555
นี่นั่งขำมินซอกคนกรัง พี่หานอย่ายอมแพ้
แต่ลับหลังแม่ละ มินซอกคนแมนนน
จ๊ะ เอาตามสบายเลยยยย