「END」SINFUL PHANTOM สัมผัสรักร้าย ลวงหัวใจ [Vol.3]

ตอนที่ 1 : PHANTOM :: PROLOGUE [100%]

JANUS TALK

“ไอ้เอก! เดินให้มันเร็วๆ หน่อยสิวะ!!”

“ถามจริง นี่ต้องรีบขนาดนั้นเลย?”

“เออ รีบ...รีบมากด้วย!!”

“นึกครึ้มอะไรชวนเข้าวัดทำบุญ ปกติเห็นชวนทำแต่บาป”

“ไอ้ไม้เอก หุบปากแล้วรีบเดินให้ว่อง!” ผมหันไปกัดฟันพูดเร่งให้เพื่อนสนิทรีบๆ เดินตามมาอย่างหงุดหงิดกับความเอื่อยเฉื่อยของมัน

ทั้งที่ผมรีบแทบตาย มันก็ยังเดินเอ้อระเหยอยู่อีก นี่ถ้าผมวิ่งได้วิ่งไปแล้วนะบอกเลย

ว่าแล้วก็ตั้งท่าจะวิ่ง...

“เป็นเอามากนะมึง ไร้สาระว่ะ” ทว่าก็ต้องชะงักกับคำพูดของเพื่อนสนิทเสียก่อน

มันชื่อ ‘ไม้เอก’ ถูกผมลากออกจากคอนโดตอนเช้าตรู่ด้วย ‘เหตุผลบางอย่าง’ เป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องรีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุดด้วยนะครับ

แล้วเมื่อกี้มันว่าผมไร้สาระงั้นเหรอ ใช่สิ...

“มึงไม่เจอกับตัว มึงไม่รู้หรอกว่ากูรู้สึกยังไง” ผมพูดเสียงรวนระคนหวาดกลัว บอกเลยว่าใครไม่เจอกับตัวนี่ไม่มีทางรู้แน่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง

ว่าแล้วก็กลอกสายตามองซ้ายแลขวาอย่างคนวิตกจริตไปด้วย

พอนึกถึงเรื่องราวบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองในคืนที่ผ่านมา ไรขนอ่อนตามร่างกายก็พร้อมใจลุกเกรียวทั้งร่าง จนต้องรีบกระชากคอเสื้อไอ้ไม้เอกแล้วจ้ำอ้าวตรงดิ่งเข้าไปยังที่หมายอย่างไม่ประวิงเวลา

ไม่คิดไม่ฝัน ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนั้น ใช่ ใครมันจะไปคิด ทั้งที่ตัวเองเคยมองว่ามันเป็นเรื่องโคตรไร้สาระ

แต่ใครจะไปรู้ จู่ๆ วันหนึ่งเรื่องที่ผมมองว่ามันไม่มีอยู่จริงดันเกิดขึ้นกับตัวเองเสียได้!

งานนี้ใครไม่เชื่อก็สุดแล้วแต่เถอะครับ แต่ผมน่ะ...โคตรจะเชื่อเลยเถอะ!

ด้วยเหตุนั้น วันนี้ผมถึงตื่นตั้งแต่ไก่โห่ ไม่สิ...จะบอกว่าตื่นเช้าก็คงไม่ได้ ความจริงคือยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนต่างหาก แม่ง! ใครมันจะไปนอนหลับกันล่ะวะ เพิ่งเคยมีเรื่องที่ทำให้ผมอกสั่นขวัญแขวนมากขนาดนี้ครั้งแรกเลยด้วย

นอนหลับลงก็บ้าแล้ว!

ทำบุญให้แล้วนะ ขอไปที่ชอบๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันอีกเลยเถอะ

ผมพูดในใจระหว่างตั้งใจกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้สัมภเวสีผีไร้ญาติกับหลวงพ่อในวัดแห่งหนึ่ง

วันนี้ผมตั้งใจว่าทำบุญถวายสังฆทานแล้วก็กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรสัมภเวสีผีไร้ญาติน่ะครับ อย่างที่บอกว่าเมื่อคืนผม ‘เจอดี’ มาหมาดๆ ชนิดที่เกือบจับไข้หัวโกร๋นด้วยซ้ำ

เช้านี้ถึงได้รีบตรงดิ่งมาที่วัดด้วยอาการขวัญผวาไม่หาย

ก็บอกแล้วว่าผมไม่เคยชื่อเรื่องพวกนี้ ตามประสาเด็กรุ่นใหม่ แต่ก็ไม่เคยลบหลู่อะไร ก็แค่ไม่เคยเจอหรือสัมผัสได้ก็เลยไม่เชื่อไง ผมเชื่ออะไรที่อธิบายได้ด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์มากกว่า

หากทว่า เมื่อคืนผมกลับเจอเรื่องราวลึกลับชนิดที่ตัวผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ...

ผมเจอผี ใช่! เจอจังๆ เจอจะๆ เจอแบบระบบ IMAX ด้วยนะครับ เล่นใหญ่มากบอกเลย ไม่ได้มาแค่ระบบ 2D แต่งาน 3D ก็มา เพิ่ม 4D ด้วยเลยก็ได้

มันเป็นอะไรที่หลอกหลอนโสตประสาทผมมากจริงๆ

“อย่ากลัวเลย เขาไม่ได้มาร้ายหรือคิดจะทำอันตรายหรอกนะโยม”

กึก!

ผมชะงักกึกทันทีเมื่อหลวงพ่อพูดขึ้นตอนผมกำลังจะกลับหลังจากทำบุญเสร็จ หัวคิ้วผมขมวดเข้าหากันเลยทีนี้ ก้อนเนื้อในอกนี่เต้นระรัวไปหมด หันมองซ้ายขวาก็เห็นมีแต่ผมกับไอ้ไม้เอกที่อยู่ตรงนี้

ไม่ประวิงเวลา ผมก็ตัดสินใจนั่งลงตรงหน้าท่านทันที

“หลวงพ่อหมายถึงเรื่องที่ผมเจอใช่ไหมครับ?”

ผมยกมือไหว้พร้อมกับถามออกไปด้วยความตื่นเต้นระคนกลัวปนด้วยความอยากรู้ ไม่ใช่อะไร คือยังไม่ทันได้เล่าให้ท่านฟังเลยด้วยซ้ำว่าผมเจออะไรมาถึงได้เผ่นมาทำบุญแทบไม่ทันแบบนี้

หากพอถูกทักขึ้นมาทั้งที่ยังไม่พูดก็อดสงสัยไม่ได้

ถ้าเจอผี...สิ่งที่พึ่งได้ก็พระกับวัดนี่แหละ!

“สิ่งที่โยมเห็น สิ่งที่โยมพบเจอ ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามกรรม”

“หมายความว่ายังไงครับ?” ผมถามพลางขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

“เมื่อมีเหตุก็ต้องมีผล เมื่อมีผู้กระทำก็ต้องมีผู้ถูกกระทำ ทุกสิ่งบนโลกล้วนเชื่อมโยงเข้าหากันด้วยกรรมทั้งสิ้น ไม่ว่าจะทำกรรมร่วมกันในชาติก่อน หรือทำในชาตินี้ก็หนีกันไม่พ้นซึ่งกันและกัน”

“...” หมายความว่าไง หลวงพ่ออยากจะบอกอะไรกันแน่นะ

“สิ่งที่โยมทำได้คือปล่อยวาง ทำจิตใจให้สงบ ยอมรับ รับฟัง และช่วยเหลือในสิ่งที่พอจะทำได้เท่านั้น”

หลังออกจากวัดผมก็ได้แต่ครุ่นคิดในสิ่งที่หลวงพ่อพูดก่อนหน้านี้...

“ยอมรับ รับฟัง ช่วยเหลือ...หมายความว่าไงวะ?” ไม่ใช่เสียงผมหรอก เป็นไอ้ไม้เอกที่พูดขึ้นมาด้วยท่าทางเหมือนกำลังคิดตามคำพูดของหลวงพ่อไปด้วย “จะบอกให้มึงยอมรับว่าเจอผี รับฟังผี แล้วช่วยเหลือผีอ่ะเหรอ?”

“ถ้ากูใจแข็งขนาดนั้นก็คงไม่ขอของดีมาห้อยคอแบบนี้หรอก” ผมบอกไอ้ไม้เอกที่นั่งอยู่ข้างคนขับเสียงเครียด

ก่อนออกจากวัดผมขอของดีจากหลวงพ่อมาไว้คุ้มครองด้วย ได้พระมาองค์หนึ่งก็เลยเอามาแขวนคอเรียบร้อยเพื่อความอุ่นใจ บอกเลยว่าผมไม่พร้อมจะยอมรับ รับฟัง หรือช่วยเหลือสิ่งลี้ลับอะไรทั้งนั้น

เห็นแบบนี้ก็เถอะ บอกเลยว่า...กลัว!!

ตอนนี้เราอยู่ในรถกันแล้ว รถผมนี่แหละ และกำลังทำหน้าที่คนขับอยู่ ออกจากวัดมาได้สักพักแล้วล่ะ

“มึงไปทำอะไรใครไว้ เขาถึงได้ตามมาเอาคืนรึเปล่าวะ ไอ้เจ?”

“นึกไม่ออก” ผมบอกพลางส่ายหน้าสำทับคำตอบ สายตาก็จ้องถนนตรงหน้านิ่ง

สมองก็คิดทบทวนด้วยว่าเคยไปทำอะไรไว้หรือเปล่าถึงได้มี ‘วิญญาณผู้หญิง’ ตามมาหลอกหลอน

แต่คิดๆ ดูแล้วก็ไม่นะ...จำไม่ได้ว่าเคยทำ

“อาจจะเป็นเรื่องที่ทำไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้มั้ง” ไม้เอกว่า ก่อนจะไหวไหล่เหมือนไม่อยากจะคิดอะไร

“...”

“...”

หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกจนเกิดความเงียบภายในรถ

สายตาผมยังจ้องเลนส์ถนนเบื้องหน้าพลางใช้ความคิดไปด้วย อาการใจสั่นยังไม่หายสนิทเลยด้วยซ้ำ

ก่อนผมจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อรู้สึกเหมือนถูกใครบางคนจ้องมองตลอดเวลา หันไปมองไอ้ไม้เอกก็เห็นหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ผมจึงเหลือบมองกระจกมองหลังตามสัญชาตญาณ

กรอบตาผมเบิกโพลงกว้างในวินาทีที่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังพร้อมกับส่งยิ้มให้...

“เฮ้ยยยยยยย!!”

เอี๊ยดดดดดดด!! โครมมมมม!!

TO BE CONTINUED

[26/04/59]

ได้ฤกษ์ลงบทนำสักทีเน้อออออ! บ้านนี้เปิดมากี่ปีแล้วตอบ กว่าจะได้เขียน กร๊ากกก

เรื่องนี้ผสมแฟนตาซีนิดๆ เพราะมีผะ ผะ ผี! แต่ใครจะเป็นผี แล้วทำไมถึงเป็นผีต้องรออ่านเนอะ

ใครตามเจนัสมาจากเรื่องของจีซัสก็ฝากด้วยเด้อออ! เรื่องนี้จะมีความดาร์กมั้ยก็รออ่านนาจาา

ฝากเม้นท์ด้วยครับ จุ๊บบบบบบ!

ADD FAN

:: contact me ::