คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : high school of love : Chapter 17
Chapter 17
“นายำอะไรอนายอ่ะ แบฮยอน หรือว่าหน้าันมีอะไริ” แทยอนสำรวใบหน้านเอ ้วยารส่อหน้าในโทรศัพท์
“ปล่าวหรอ!”
“อ้าว! แล้วนายำทำไมอ่ะ” แทยอนถามๆ
“ไม่ไ้ำหรอ แ่เห็นเธอยิ้มแล้ว็ูน่ารัไปอีแบบ” แบฮยอน นายแอบมนะเนี่ย
“นายนี่!” แทยอนทำเป็นโมโหใส่
“ทำไมอ่ะ เธอนึว่าหน้าเธอมีีนาึ้นรึไ” แบฮยอนเอ่ยิล
“ปาใ่มะที่พูน่ะ” แทยอนเรียมัารพ่อแบและ
“เอ๊ะ...นั่นริสับันนี่นี่นา สสัยมาเทันแน่ๆเลย”
“ริ้วย อิาัเลยอ่ะ...น้อสาวันไ้ลาานแล้ว เมื่อไหร่ันะไ้ลบ้านะ” แทยอนเพ้อออออออออ ไปไล ลลลลล่ะ
“หยุเพ้อไ้แล้ว อย่าทำเป็นราพันเลรอเ้าายมาหาหน่อยเลย” แบฮยอนบอแทยอน
“โหย~ นายอ่ะ อเพ้อว่าเป็นราพันเลสัพั ไม่ไ้หรอ ทำลายบรรยาาศหม” แทยอนหมอารม์แล้ว
“ว้าว>< เสื้อผ้าสวยๆทั้นั้นเลย นายว่าัวไหนเหมาะับัน” ันนีู่เสื้อสีเหลือมะนาวลายุให้แฟนหนุ่มอย่าริสู
“ที่รัใส่อะไร ็สวยหมอ่ะแหละ้ะ” ริสบอ อร๊าย! ู่นี้ะหวานไปไหนเนี่ย
“ที่รัอ่ะ เินนะ ลเอาัวนี้่ะ” แล้วันนี่็ยื่นเสื้อให้พนัานิเิน แล้ว็เ็บใส่ถุ านั้นทั้สอ็ไปเที่ยวัน่อ
“วันนี้ห้าูึัีนะเนี่ย” ริสเอ่ย
“นั่นสิ เห็นว่าแบฮยอนับแทยอน มาูหนัที่นี่นะ” ันนี่บอ
“ริอ่ะ ั้นแสว่าู่นี้้อมีัมธิรอ อะไรันแน่ๆเลย” ริสฟันธเลยนะรับ5555
“มีไม่มี พวเรา็ไม่รู้...แ่ที่แน่ๆ มี่าวีเี่ยวับู่นี้แน่นอน” ันนีุ่ยับริสเลย
“แ่ว่านั่น็ือเรื่ออู่ัทั้สอ เราสอนไปเทัน่อีว่านะ” ริสเอ่ย
“ไปสิ” แล้วริสัน ็ไปหาที่สวีทัน่อ
ริสันนี่แบบ ฟินนนนนนนนนนนนน เลยอ่ะ
“ว้าว เสื้อผ้าสวยๆทั้นั้นเลย นายว่าัวไหนเหมาะับันมาที่สุ” แทยอนอวามเห็นาเา
“เธอ็ไปลอเสื้อ่อนสิ ะไ้รู้...ว่าอะไรเป็นอะไร...” ทะลึ่นะอิแบ
“โอ๊ย!” เสียอุทานอพ่อแบ่ะ
“สมน้ำหน้า ใรใ้ให้มาทะลึ่ับันันล่ะ ันไม่เอาและ...หมอารม์” แล้วแทยอน็เินออาร้านเสื้อผ้าไป
“โหย~ อย่าอนันิ เอาี้...เี๋ยวันพาเธอไปเที่ยวสวนสนุล็อเ้เวิร์ล” แบฮยอนเสนอ
“ริิ ั้นเราไปันเลย”แล้วแทยอน็ลาแบฮยอนไปที่ลานอรถ แล้วหลัานั้น...ทัู้่็ับรถมานถึสวนสนุล็อเ้เวิร์ล
“เธอรอรนี้่อนนะ เี๋ยวันไปอั๋ว่อน” แบฮยอนเือน
“อืม อย่าไปนานนัล่ะ” แทยอนะโนามหลัไป
ผ่านไปสัพั แบฮยอน็ลับมาพร้อมับั๋วสอใบ แบฮยอนส่ให้แทยอนใบนึ
“นี่นายื้อบัรรวมมาเลยหรอเนี่ย แพไปมั้ย?” แทยอนมอั๋วใบนั้น (่ายๆ นะ ะสำรวราา)
“350 บาทเอ เราเ้าไปันเหอะ” แล้วแบแท็พาันเ้าไปในสวนสนุ
“เราะเล่นอะไรันีอ่ะ...” แทยอนถาม
“รถุปู่” เอิ่ม
“ถามหน่อย? นายอายุเท่าไหร่แล้ว” นั่นสิ แบแอายุเท่าไหร่
“ 22 ปี เือบะ 23 แล้วล่ะ ถามทำไมหรอ”
“นั่นมันอเล่นเ็ วัยแบบเราน่าะเล่นอะไรที่มันส์ๆ ว่านี้นะ” แทยอนบอ
“roller coaster เป็นไ ท่าะสนุ” แบเสนอ
“เอาเลย”แล้วแบแท ้ไปเล่นรถไฟเหาะัน
“รี๊” เสียร้ออผู้นที่เล่นรถไฟเหาะ ที่ำลัหมุนไปมา วนให้น่าปวหัว สามารถเรียวามหวาเสียวาผู้ที่ำลัยืนูไ้เป็นอย่าี รวมถึแบแทที่ำลัเล่นอยู่้วย
หลัานั้น็หมเวลาเล่น ทุน่าทยอยลมาาเรื่อ แล้วแบแท็ไปเล่นเรื่อเล่น นานาสารพันิ นเวลาเลยไปนถึ 1 ทุ่ม
19.00 pm
“โหย เวลาเลยไปหนึ่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย” แทยอนมอนาฬิา้อมือนเอ
“นั่นสิ แ่ยัไม่อยาลับเลยอ่ะ สวนสนุปิั้ 4 ทุ่ม เราไปเที่ยว่อีว่า” แบฮยอนหันมายิ้มให้
“นี่นาย ทั้วันนี่ยัไม่พอหรอ” แทยอนใถาม
“ยัหรอ? นานๆ ทีะไ้พัสมอาารเรียน ็เลยอยาหาอะไรทำลายเรียหน่อย”
‘ทอ ทัทัฮาเ นอน Mr. Mr. (นัล บวา) Mr. Mr. (ือเร พาโร นอ นอ นอ) นัล าึม วีเ ฮัน Mr. Mr. (เวโเอ นัมา Mr. Mr. (ือเ พาโร นอ)’
เสียเรียเ้าโทรศัพท์อแทยอน ึ่เป็นเพล Mr.Mr. ึ่ศิลปินือ เิร์ลส์ เเนอเรั่น เิร์ลรุ๊ป วโปรอเธอ ัึ้น แทยอนเปิ Samsung galaxy mega 2 อัวเอึ้นมา พบว่านที่โทรมาือุหิิม ฮยอนอา ุแม่อเธอเอ เธอึรับสาย
“สวัสี่ะุแม่ มีอะไรรึป่าวะ” แทยอนถามปลายสาย
“วันนี้ แม่อยาให้พวลูๆ มา้าที่บ้านหน่อยอ่ะ้ะ” ุแม่บอ
“ทำไมหรอะ ? มีอะไรรึป่าวะุแม่” แทยอนถาม
“ไม่มีอะไรหรอ แม่แ่ิถึพวลูๆน่ะ ไปทำานนไม่มีเวลาเอลูสาวสุที่รัเลยนะ” ุแม่วิวอน
“เอ่อ...โอเ่ะ แล้วหนูะไปนอนที่บ้านืนนี้นะะ”
“โนแม่ว่าหรอ?” แบฮยอนถามอย่าเป็นห่ว
“ไม่ใ่หรอ ุแม่อยาให้ันและน้อๆ ไป้าที่บ้านน่ะ ท่านบ่นว่าิถึ”
“ั้นหรอ? ั้นเรารีบลับันีว่านะ เี๋ยวแม่เธอะเป็นห่ว”
“อืม ็ไ้” แล้วแบแท็ึ้นรถ ับรไปยับ้านอแทยอน
บ้านอแทยอน
แบฮยอนับรถมาส่แทยอนนถึบ้าน เมื่อเห็นแสไฟารถ ุแม่ฮยอนอา ็เ้ามารับลูสาวนโทันที
“อ้าวแทยอน ลับมาแล้วหรอลู”
“็ุแม่บอว่าอยาให้หนูมา้าที่บ้าน หนู็เลยรีบมา่ะ” แทยอนอธิบาย
“แบฮยอน น้าอบใมานะที่มาส่ลูสาวน้า ว่าแ่ินอะไรมารึยัล่ะ” ุแม่ถาม
“ยัเลยรับ” แบฮยอนอบ
“ั้นเิ เ้ามาทาน้าวในบ้านน้า่อนสิ เราะไุ้ยเรื่อแ่านัน” เร็วไปมั้ยะุแม่
“อ่อ...รับ” แบฮยอนอบรับอย่าเินๆ แล้วามทัู้่เ้าไปในบ้าน
แล้วอาหารทุอย่า็ถูนำมาัวา บนโ๊ะอาหารอย่าี
“อาหารพวนี้น้าลมือทำเอเลยนะ ไม่รู้ว่าะถูปารึป่าว” ุน้าบอ
“แม่ว่าที่ภรรยาทำให้ทั้ที ยัไ็้ออร่อยอยู่แล้วรับ” อบแบบเอาในะะพ่อแบ
“แหวะ...ันับนายยัไม่ไ้เป็นอะไรันเลยนะ” แทยอนแวะใส่
“ถึะยัไม่ไ้เป็นอะไรัน แ่ที่มาส่ันวันนี้ ถึับทำให้แม่ฟินนาเร่~เลยล่ะลู” โหยยยยย นานั้นเลยหรอะุแม่
“ุแม่อ่ะ เอาไปพูับนที่มีแฟนแล้วีว่ามั้ยะ” แทยอน
“อย่าี้ นที่ไม่มีู่แบบพวเรา ็อิาเลยอ่ะสิ” ามมา้วยเสียอูยอที่เินเ้ามาในห้อรัว
“อันยอ~แบฮยอน วันนี้มาส่พี่แทั้นหรอ”ูยอถาม
“ใ่แล้วล่ะ แล้วนี่ไอ้านมันมาส่เธอหรอ” แบฮยอนถาม พลาัอาหารเ้าปา
“ทุวันเลยอ่ะ ามิหนึบเหมือนัเมเลย” ูยออเปรียบเทียบไม่ไ้ริๆ
“5555+ นายัไม่ไ้เป็นแฟนัน ยัามินานี้ นี่ถ้าเป็นแฟนันริๆ ะนาไหนน๊า”แทยอนเล่นเสีย
“ว่าแ่ัน อพี่เอ็รีบๆมีับเาะสิ แ่ันหวานับู่อื่นๆไปเลย”
“นั่นสิ เมื่อไหร่ลูสอนะมี่าวีให้แม่ล่ะ แบฮยอน แทยอน” ุแม่มอหน้าทั้สอน
“ับ้าวอร่อยมาเลยรับ อบุสำหรับอาหารนะรับ ผม้ออัวลับ่อน”
รืนๆ ่าส์ ฝนลมาะแล้ว
“ว๊า~ ฝนลมาะแล้ว ้อรีบลับแล้วล่ะ” แบฮยอนเอ่ยับัวเอ
“น้าว่า อนนี้มัน็ึมาแล้ว และฝน็หนั้วย น้าว่าแบฮยอน้าที่นี่สัืนีว่านะ”
“ือ...” แบฮยอนำลัะท้ว
“อร้อล่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรไประหว่าับรถ ยัยแท้อไม่มีโอาสไ้แ่านับนที่น้าเลือแน่ๆเลย”
“แม่ะ เ็บอาารหน่อย็ไ้นะะแม่ อย่าลืมว่าหนูยัไม่แ่านเลยนะะ”
“ั้น็ อรบวนหน่อยนะรับ” แบฮยอนบออย่าเินๆ
“้า ามสบายเลยนะ น้าให้นัห้อไว้ให้แล้วล่ะ”
แล้วแบฮยอน็้อนอน้าที่บ้านแทยอน อย่าำใ
“นี่ล่ะห้อนาย ้าๆ ห้อนายือห้อัน (พี่แท :: เอ๋!แล้วรูะบอมันทำไมหว่า)”
“เอาเป็นว่านายไม่้อรู้อะไรมานะ ันไปนอน่อนล่ะ” แทยอน
“ใรถามเธอันเนี่ย” แบฮยอน
“อ้าว! ็ปินายอบถามนั่นถามนี่ไม่ใ่หรอ ันไม่อยาเสียเวลามาเสวนาเรื่อไร้สาระหาเนื้อวามอะไรับนายหรอนะ มีอะไร็ะโนเรียล่ะ หลัเที่ยืนไป...ไม่้อมาเรียัน Good Night”
“เ่นัน อย่าลืมฝันถึผม้วยล่ะ” แบฮยอนส่ยิ้มทะเล้นให้
“บ้า ใระฝันถึนายัน ถ้านายยัไม่เ้านอน ันะไล่เะนายริๆ้วย” แทยอนู่
“แผนอุแม่เนี่ย สุยอริๆเลย่ะ” ูยอที่แอบอยู่หลัเสา ยสอนิ้ว
“็แม่บอแล้วยัไล่ะ ว่ายัไมัน็้อสำเร็...แล้วนี่เมื่อไหร่อลูะืบหน้าสัทีล่ะ” ุแม่หยอ
“หนู่วแล้วอ่ะ่ะ หนูไปนอน่อนนะ ฝันี่ะ” แล้วูยอ็ปลีัวเ้าห้อนอนไปเลย
“แหม่ ลูสาวันแ่ละน...ให้มันไ้แบบนี้สิ อีไม่นานเรา็ะไ้อุ้มหลานแล้วสินะ”
เ้าวัน่อมา
แทยอนื่นนอนมาั้แ่เ้า มาทำอาหารับสาวใ้อีประมา 2-3 น อาหารเ้าวันนี้เป็นแบบ American breakfast (อาหารเ้าสไล์อเมริัน) แล้วไม่นาน บุลนหนึ่็เินเ้ามาในห้อรัว เหล่าสาวใ้็่าทยอยันออไป แ่แทยอนไม่รู้ัว
“ลิ่นหอมัเลย ใรำลัทำอาหารอยู่น๊า~” แบฮยอนเล่นเสีย ่อนะมาสูลิ่นหอมๆ ออาหาร าทา้านหลัอแทยอน ทำให้แทยอนสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆอนมาใหม่
“นาย...ันใหมเลย นายเ้ามาทำไมเนี่ย” แทยอนแอบเอ็
“็เ้ามาามลิ่นอาหารยัไล่ะ ว่าแ่เธอเหอะ....เมื่อืนฝันถึันบ้าป๊ะ” แบฮยอนยื่นหน้าเ้ามาใล้
“เมื่อืนหรอ” แทยอนย้อนไปเมื่อืน
“อีาบ้าแบฮยอนหนิ พูไร็ไม่รู้...ถ้าพวน้อๆไ้ยิน ันโนแวแน่ๆเลย นายหมาแบฮยอน” แทยอนบ่นใส่ หลัาปิประูห้อนอน
ฟุ่บ! แทยอนรีบฟุบนอนบนเีย
เวลาเลยผ่านไปนถึเที่ยืน นระทั่....
สวรร์บนภูเาโอลิมปัส (โห~ อลัารว่ะ)
หิสาวำลัเินเล่นอยู่บริเวรอบๆ พระราวัที่แสนะสวยาม แบบสถาปัยรรมรีโบรา หิสาวนนั้นนามว่า...ิมแทยอน (อนนี้พี่แทำลัฝัน่ะ555555) เธอเินเ้ามาในวัอเธอเอ เินไปนถึั้นบนสุ นพบเรื่อปั่นฝ้ายเ่าๆ
“เรื่อปั่นฝ้ายหรอ” แทยอนพึมพำ ่อนะยิ้มออมาบาๆ (ยิ้มทำไม) แล้ว็เอามือไปแะที่เรื่อปั่นฝ้ายเท่านั้นแหละ
แทยอน็สลบ ลายเป็นเ้าหินิทราในทันที นระทั่มีเ้าายี่หมู เ้ามาในปราสาท ่อานั้น็แบบ...เ้าาย้อูบเ้าหิสิเนาะ แ่นี่...
ุ้บ!
“โอ๊ย! ใรัน บัอามาทำแบบนี้ับแทๆ” แทยอนร้อ
“ไม่้อห่วนะท่านหิ เราเป็นเ้าาย”
“เป็นเ้าาย แล้วทำไมี่หมูำมาอ่ะ” แทยอนถามแบบไม่เื่อเลย
“ท่าน่วยถอหน้าาออไ้มะ” แทยอน
พอถอออเท่านั้นแหละ
“ว๊า!”
ความคิดเห็น