คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Spill Over :: Control
I gotta take a little time
I wanna know what love is ..I wanna feel what love is
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตั้งแต่เย็นวันเสาร์จนถึงเช้าวันจันทร์ ผมก็เอาแต่คิดมาตลอดว่าผมควรจะทำยังไงกับแบคฮยอนดี ..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ผมทำกับเค้าเมื่อวันเสาร์ เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับเค้า หรือเรื่องที่เค้ามีอิทธิพลกับความรู้สึกของผม ..ผมต้องทำอะไรสักอย่าง ผมต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง ..ผมต้องคุยกับแบคฮยอนให้รู้เรื่อง!
“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย” ผมแทบจะหงายหลังทันทีที่เสี่ยวลู่มันเกี่ยวคอเสื้อผมแล้วดึงไปข้างหลัง ไอ้นี่ก็อีกคน จะอะไรอีกวะครับเนี่ย!
“มึงจะไปไหน”
“ก็จะไปคุยกับแบคฮยอนให้รู้เรื่องอ่ะดิ” ผมพยายามสะบัดมือมันออกแต่ก็ไม่สำเร็จ โฮ่ย! ดึงกูไว้ทำไมเนี่ย!
“มึงเป็นฝ่ายผิด! มึงไปจูบเค้า! มึงต้องรู้สึกสำนึกผิดแล้วไปขอโทษ! ไม่ใช่ทำหน้าบึ้งแล้วเดินใส่อารมณ์ไปหาเค้าแบบนี้!!” เอ่อ ..ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเมื่อกี้ผมทำหน้ายังไงตอนจะเดินไปหาแบคฮยอน แต่ทำไม..
“มึงจะเสียงดังทำไม ดูดิคนมองกันเต็มเลย” ผมก้มหน้าหลบสายตาแปลกๆที่มองมาแล้วหันไปกระซิบเสียงดุกับไอ้คนทำเสียงดัง
“ก็กูกลัวมึงไม่เข้าใจอ่ะ ถ้ากูพูดเสียงดังมึงจะได้หยุดฟังกูไง” ^^ โฮ่ย อยากจะตบกะบาลมันจริงๆเลย ผมถอนหายใจเสียงดังก่อนจะเลิกมองหน้ามันแล้วหันไปมองแบคฮยอนที่ยืนอยู่ไม่ใกลนัก ..เออะ ซะ..ซวยแล้วไงครับ
“เฮ้ย ตามไปดิ แบคฮยอนเดินหนีไปแล้ว” ผมยืนนิ่งให้ไอ้ลู่เขย่าแขน ผมไม่กล้าก้าวตามคนตัวเล็กไป ..ก็เมื่อกี้ พอผมหันไปมองเค้าอีกที เค้าก็ยืนจ้องหน้าผมแบบโกรธๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเสียงไอ้ลู่คงดังไปถึงตรงที่แบคฮยอนยืนอยู่ และแน่นอนเค้าต้องปัดความผิดนั่นมาให้ผมอยู่แล้ว แต่มันจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าคนที่ได้ยินพวกผมคุยกันจะไม่เอาไปคิดเป็นตุเป็นตะแล้วมองผมกับแบคฮยอนด้วยสายตาแปลกๆแบบนี้!!
“ยืนบื้ออยู่ได้ ตามไปดิ” - - ผมดึงสติกลับมาอีกครั้งเมื่อโดนเซฮุนผลักเบาๆ ..ผมปัดความคิดไร้สาระทิ้งไปแล้ววิ่งตามแบคฮยอนออกไปแบบไม่สนใจอะไรอีก ผมควรจะแคร์ความรู้สึกแบคฮยอนมากกว่าจะแคร์สายตาที่คนอื่นมอง..
“แบคฮยอน!!” ผมตะโกนเรียกคนตัวเล็กที่เดินอยู่ด้านหน้าเสียงดังแบบไม่อายใคร แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้น
“แบคฮยอน!! เดี๋ยวสิ!!” จากที่เดินเร็วๆก็กลายเป็นวิ่ง เค้าวิ่งผมก็วิ่ง แล้วมีหรือที่คนตัวเล็กแบบแบคฮยอนจะวิ่งชนะผมที่สูงกว่าเค้าถึงสิบเอ็ดเซนติเมตร
“ฮื้ออออ” ทันทีที่ผมคว้าข้อมือเค้าได้แบคฮยอนก็ไม่ยอมหันมามองหน้าผม เค้าเอาแต่หันหนีแล้วพยายามดึงข้อมือเค้าออกจากมือผม
“แบคฮยอน” เมื่อเห็นว่าเค้าเอาแต่หันหนีไม่ยอมหันมาคุยกันดีๆ ผมก็จัดการจับไหล่เค้าให้หันมาเผชิญหน้ากันสักที “เราต้องคุยกันนะ” ผมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ฉายแววไม่พอใจของแบคฮยอนอย่างต้องการจะบอกเค้าว่าผมจริงจัง ผมไม่ต้องการให้เค้าวิ่งหนีผมอีก เราควรจะคุยกันแบบจริงจังเสียที
“ไม่มีอะไรจะคุย” เค้าจ้องผมกลับและพยายามจะผลักผมออก “ปล่อยยยย ย มายืนทำอะไรตรงนี้ รู้จักอายบ้างสิวะ” เค้าเลิกสนใจผมแล้วหันไปบิดข้อมือตัวเองออกจากมือผมแบบจริงจัง ..ผมคิดว่าเค้าคงทั้งไม่พอใจและรู้สึกอายในเวลาเดียวกัน เพราะแม้ใบหน้าจะบูดบึ้งแต่สองข้างแกมขาวกลับแดงระเรื่อ ..เค้าน่ารักจนผมเผลอยิ้มโง่ๆและได้แต่ยืนมองเค้าอยู่แบบนั้น ..ให้ตายสิ พยอนแบคฮยอน ฉันควรจะจัดการกับนายยังไงดีนะ
“แบคฮยอน”
“…………” เค้าทำเป็นไม่ได้ยินเสียงผม ..เอาแต่มองมือตัวเองและยังคงพยายามจะแงะมันออกจากมือของผม ผมนิ่งคิด มองเค้านิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจแต่อย่างใด
“เฮ้” ผมจึงต้องใช้อีกมือที่ว่างคีบสองข้างแก้มนุ่มเพื่อบังคับให้ใบหน้าของเค้าเงยขึ้นมามองผม “สนใจกันบ้างดิ”
“…………” เค้าพยายามจะสะบัดหน้าหนีแต่ผมไม่ยอมให้เค้าทำสำเร็จหรอกครับ แม้จะรู้ว่าถ้าผมเพิ่มแรงมากขึ้นมันจะทำให้เค้าเจ็บ แต่ผมไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้นี่ ..เค้าบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้
“เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่หรือเปล่า” แค่นี้จริงๆที่ผมอยากรู้ ..แม้คำตอบมันจะเด่นชัดตั้งแต่เมื่อวานแล้วก็ตาม
“ไม่” เค้ายอมอยู่นิ่งๆและมองหน้าผมด้วยสายตาโกรธแค้น ..เค้าคงโกรธที่ผมทำกับเค้าแบบนั้น และเค้าคงแค้นที่วันนี้เค้าทำอะไรผมไม่ได้ “ถ้าเข้าใจแล้ว ก็ปล่อยสักที”
“ไม่” มันต้องไม่เป็นแบบนี้
“ปาร์คชานยอล!!”
“แบคฮยอน” ไม่ ผมไม่อยากปล่อยเค้าไปแบบนี้ แม้จะรู้ว่าที่ผมทำกับเค้ามันผิด แต่ผมไม่อยากให้เค้าเกลียดผม ..ไม่รู้ทำไม แต่ผมไม่อยากปล่อยเค้าไป
“ปล่อยสิวะ!” เค้าเริ่มโวยวายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนเค้าเริ่มจะโมโหขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะหายโกรธ” แต่ผมก็ยังยึดใบหน้าเค้าให้ยังคงมองหน้าผมอยู่แบบนั้น
“งั้นมึงฟังกูให้ดีๆ” เค้าเลิกดิ้น ปล่อยมืออีกข้างที่พยายามแงะมือผมออกมากระชากคอเสื้อผมให้โน้มต่ำลงมา สายตาที่เค้าใช้มองผม มันทั้งโกรธและรังเกียจ.. “ไป-ให้-พ้น-พ้น”
ผลัก!
ผมแทบจะลงไปกองกับพื้น เมื่อเค้าใช้แรงทั้งหมดผลักผมออก ...ให้ตายสิวะ จะคุยกับมึงนี่ต้องให้กูใช้กำลังใช่มั้ย!!
หมับ!
“ปล่อยกู!”
“กู-ไม่-ปล่อย”
“ปาร์คชานยอล!!” เอาสิเสียงดังได้ก็เสียงดังไป กูเริ่มไม่ไหวแล้วนะ!
พั๊ว!!
หน้าผมหันไปตามแรงชกของแบคฮยอน รับรู้ถึงของเหลวเฝื่อนๆที่มุมปาก ผมใช้นิ้วโป้งปาดมันออกลวกๆก่อนจะตะหวัดสายตาไปมองเจ้าของผลงาน
“มานี่!!” ผมไม่สนใจสีหน้าตกใจและเสียงร้องของเค้าเมื่อผมกระชากแขนเค้าแรงๆแล้วลากเค้าไปตามทางเดิน
“ปล่อยกู!!” ผมหยุดยืนอยู่หน้าโรงอาหารก่อนจะหันไปมองแบคฮยอนนิ่งๆ
“กูจะให้เวลามึงคิดระหว่างทางจากตรงนี้ถึงใจกลางโรงอาหาร” ผมใช้นิ้วชี้จิ้มตรงขมับของแบคฮยอนสองสามทีแล้วกระชากตัวเค้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจของผมเป่ารดศรีษะของเค้า “กูจะถามมึงอีกครั้ง กูกับมึงยังเป็นเพื่อนกันอยู่หรือเปล่า ถ้าคำตอบคือไม่...” ผมกดยิ้มมุมปากให้แบคฮยอนก่อนจะกระชากเค้าเข้าโรงอาหารแบบไม่สนว่าเค้าจะเจ็บหรือคนจะมองเรามากแค่ไหน
“ทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย! ปล่อยกู!” ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงครึ่งพอดี เพราะฉะนั้นนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียนจึงอยู่ในโรงอาหาร ..และแน่นอนทันทีที่ผมลากแบคฮยอนเข้ามาในเขตโรงอาหาร ทุกคนไม่ว่าจะนั่งอยู่ที่โต๊ะหรือจะยืนต่อแถวอยู่ก็ต่างหันมามองเราเป็นตาเดียว
“เชี่ย! แม่ง!” เค้าสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดที่เราเป็นที่สนใจของทุกคน ผมพาเค้ามาหยุดยืนตรงกลางโรงอาหาร แล้วก้มลงถามคำถามซ้ำ
“ว่าไง คิดดีๆก่อนตอบนะ” ^^
“หมายความว่าไง” เค้าเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยความไม่พอใจปนสงสัย ..ผมกดยิ้มมุมปากให้แบคฮยอนก่อนจะเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือแล้วดึงเค้าเข้าหาตัว
“ก็ถ้าคำตอบคือ ไม่ กูจะได้ทำอะไรๆที่คนเป็นเพื่อนเค้าไม่ทำกันไง” ^^ ผมโน้มใบหน้าเข้าหาเค้าขึ้นเรื่อยๆในขณะที่แบคฮยอนก็เลื่อนใบหน้าของเค้าหนีผมเช่นกัน
“มะ..หมายความว่าไง”
“กูก็จะจูบมึงโชว์ชาวบ้านไง” ^^
“ปาร์คชานยอล!!”
“ว่าไงพยอนแบคฮยอน” ^^
“มะ..มึงคิดว่ากูจะกลัวมึงเหรอ” ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่ใบหน้าของเค้ากลับพยายามหลบหนีใบหน้าของผม ..ให้ตายสิ ไม่กลัวเลยซักนี๊ดดด ด
“ดีเลย ถ้ามึงไม่กลัว กูจะได้ไม่ต้องเกรงใจ” ^^ ผมไม่พูดเปล่าแต่โน้มหน้าลงไปใกล้ริมฝีปากสีสดของเค้าขึ้นเรื่อยๆ
“ไอ้ ไอ้ ฮื้ออออ อ ดะ..เดี๋ยวๆ” ผมไม่ได้ถอนใบหน้ากลับมา ทำไมน่ะเหรอ ..ก็เพราะกลิ่มหอมอ่อนๆของแบคฮยอนมันทำให้ผมเริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้วสิ
“ว่าไง” ^^ ถามถ่วงเวลาไปงั้นแหละครับ เพราะปลายจมูกของผมยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆข้างแก้มของแบคฮยอน
“เพื่อน ..เป็นเพื่อนก็ได้! ตะ..แต่ห้ามทำอะไรบ้าๆแบบนั้นอีกนะ!” เค้าคงทนไม่ไหวแล้ว เลยโพล่งออกมาเสียงดังแล้วพยายามหันใบหน้าหนีปลายจมูกของผม ..ให้ตายสิ ทำไมผมเหมือนคนโรคจิตกำลังรังแกเด็กอยู่เลย
“ฮื้อออ ชานยอลลลลล ล” ผมหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อได้ยินเสียงครางหงิงๆเหมือนลูกหมาถูกรังแกของแบคฮยอน ผมแกล้งผละออกโดยตั้งใจให้ปลายจมูกของผมเฉียดกับแก้มนุ่มของแบคฮยอน เค้าสะดุ้งก่อนจะเบ้หน้าใส่ผมด้วยความไม่ชอบใจ
“แต่ถ้าวันไหนนายพูดว่าเราไม่ใช่เพื่อนกันอีก ฉันก็จะทำอะไรบ้าๆแบบนั้นแหละ” ^^
“อะ..ไอ้หน้าด้าน! กูเกลียดมึง!” ทั้งๆที่โดนแบคฮยอนตะโกนใส่แบบนั้นแต่ไม่รู้ทำไมผมกลับรู้สึกดีเพียงแค่ตอนนี้เรายังคงเป็นเพื่อนกัน(แม้ว่าจะได้มาเพราะบังคับเอาก็เถอะ)
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมึงก็จะรักกูเอง” ^^ แม้ว่าเค้ายังยืนทำหน้าบูดบึ้งและมองผมด้วยความไม่ชอบใจอยู่ แต่ผมก็ไม่สน ผมส่งยิ้มกว้างให้แบคฮยอนแล้วจัดการล็อคคอเค้าเดินออกจากโรงอาหารทันที
“ไปไหน หิว” เค้าขืนตัวไม่ยอมให้ผมลาก ผมจึงยกข้อมือของเค้าที่มีรอยแดงขึ้นมาในระดับสายตา
“ไปห้องพยาบาลก่อน เดี๋ยวพาไปหาอะไรกินข้างนอก” ผมบอกเค้านิ่งๆก่อนจะคล้องคอเค้าให้เดินต่อ ..ผมรู้ว่าผมทำเค้าเจ็บ ผมรู้สึกผิดแต่ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ผมคงไม่มีทางคุยกับเค้ารู้เรื่อง
จากนี้ไป ..ไม่ว่าต้องทำยังไง ด้วยวิธีไหน ผมจะทำ ..แค่ขอเวลา ผมต้องการเวลา ถ้าผมกับเค้าเป็นเพื่อนกันไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องการให้เราเกลียดกัน
ขอเวลาให้ความรู้สึกของผม ผมก็แค่ออยากแน่ใจจริงๆว่าความรู้สึกแบบนี้ มันคือรักจริงๆ ขอเวลาให้ผมได้ทำอะไรตามใจตัวเองดูบ้าง อย่างน้อยถ้าผมไม่ต้องฝืนมัน คำตอบที่ได้อาจจะกระจ่างกว่านี้ ถ้าการกระทำสามารถพิสูจน์ความรู้สึกของผมได้จริง อย่างน้อย เวลา.. อาจจะช่วยผม ช่วยให้วันข้างหน้าอาจจะไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่หวั่นไหว..
- - - - - - - - - - TBC - - - - - - - - - -
เฮ้ววว ว มาลงแล้วค่า ><
มีคำผิดตรงไหนอย่าสงสัยค่ะ เพราะไรเตอร์ยังไม่ตรวจคำผิดเลย แหะๆ - -a
แล้วก็ขอสารภาพบาป ที่ตอนนี้มันดูสั้นเพราะหายไปสองหน้าเอสี่ค่ะ TT
ปล.ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ><
ไรเตอร์เองก็ยังกลัวๆว่าถ้าอัพช้านักอ่านจะหายไปหรือเปล่า
ขอบคุณที่เข้าใจและคอยติดตามนะคะ รักนักอ่านทุกคน ไม่ว่าจะอยู่ที่แจ้งหรืออยู่ในเงา -.,-
สำหรับใครที่กำลังจะสอบเหมือนไรเตอร์ก็ขอให้โชคดีเช่นกันนะคะ ^^
get A เกรด 4 กันทุกคนเลยยยย ย เพี้ยงงงง ง
ไปแล้วค่ะ จริงๆอยากจะคุยเยอะกว่านี้แต่เดี๋ยวจะกลายเป็นทอร์กเยอะกว่าเนื้อหา แหะๆ - -;;
ความคิดเห็น