ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ห้องพัก
cinna mon
ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าหอพักของตัวเอง ก่อนที่จะก้มดูหมายเลขห้องจากคีย์การ์ดที่ฉันถืออยู่ในมือ
'901'
นั่นคือหมายเลขห้องที่ฉันกำลังจะเข้าพัก เห็นอาจารย์บอกว่าเราห้องพักร่วมกับเพื่อนร่วมห้องอีก2คน เนื่องจากมันเป็นห้องรวม แต่จะแยกห้องส่วนตัวไว้3ห้อง ซึ่งเพื่อนร่วมห้องที่ว่านั้นฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร
"เฮ้อ ถึงสักที เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าการเดินหาห้องพักมันเหนื่อยขนาดนี้"
ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะใช้คีย์การ์ดที่ถือมาเปิดห้อง พอเปิดเข้าไปก็พบว่าห้องมันกว้างมากเลยล่ะ ฉันล่ะเข้าใจเลยว่าทำไมคุณแม่ถึงอยากให้ฉันมาพักห้องวีไอพีแบบนี้นัก ห้องวีไอพีที่ว่าเนี่ย มันเป็นห้องพักซึ่งมีแค่ชั้นที่9เท่านั้น ไว้สำหรับกลุ่มประธานนักเลง(?)เอ้ย!! นักเรียน แล้วก็นักเรียนที่มีผู้ปกครองซึ่งร่วมบริจาคเงินให้โรงเรียนไม่ต่ำกว่า3ล้านบาท และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเพราะคุณพ่อของฉันบริจาคเงินร่วมสร้างที่นี่ด้วย6ล้านบาท ฉันก็เลยต้องพักในชั้นนี้ด้วย
ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงคนประตูเปิดเข้ามา พอกะว่าจะหันไปยิ้มต้อนรับก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นทำสีหน้าตกใจแทน
"นายพักห้องนี้หรอ!?!"
ฉันถามทั้งที่ไม่น่าจะถามเลย ก็เห็นอยู่ว่าเขาเดินเข้ามาในห้องนี้พร้อมกระเป๋าใบโตเลยนี่นา แถมคนอย่างพีมิกก็เป็นพวกไม่ชอบสุงสิงกับใครซะด้วย
เขาเงียบเป็นคำตอบก่อนจะเดินเข้าไปในห้องซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องฉัน
...เอาล่ะ คนแรกผ่านไป ทีนี้มารอดูกันว่าอีกคนจะเย็นชากว่านายนี่รึป่าว แต่อันที่จริงถ้าทายไม่ผิดฉันว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องนี้อีกคนต้องเป็นคนในกลุ่มประธานแน่(ขอเรียกย่อๆละกัน)
และแล้วคำตอบก็เปิดเผยออกมาแล้วว่า...
โป๊ะเชะ! มันใช่เลย
เพราะอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่นก็คือพีชนั่นเอง เขาเดินเข้ามาทักทายฉันด้วยท่าทางเป็นมิตรตามแบบที่เป็นตัวตนของเขา
"อ้าว เน พักอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ"
"อื้ม นายก็ด้วยสินะ"
"ช่ายย ถ้ามีปัญหาอะไรก็เรียกพวกเราได้เลยนะ ^^"
พีชพูดอย่างคนเข้าใจกันดีเลยล่ะ เพราะฉันก็เพิ่งย้ายเข้ามา คงยังไม่รู้จักส่วนอื่นๆของห้องนักหรอก
"ขอบใจมากนะ งั้นฉันไปเก็บของก่อนละกัน"
"ตามสบายเลยนะ ^^"
ว่าแล้วเขาก็ส่งรอยยิ้มหวานๆ ชวนให้ใจละลายมาให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าห้องไป
ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าหอพักของตัวเอง ก่อนที่จะก้มดูหมายเลขห้องจากคีย์การ์ดที่ฉันถืออยู่ในมือ
'901'
นั่นคือหมายเลขห้องที่ฉันกำลังจะเข้าพัก เห็นอาจารย์บอกว่าเราห้องพักร่วมกับเพื่อนร่วมห้องอีก2คน เนื่องจากมันเป็นห้องรวม แต่จะแยกห้องส่วนตัวไว้3ห้อง ซึ่งเพื่อนร่วมห้องที่ว่านั้นฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร
"เฮ้อ ถึงสักที เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าการเดินหาห้องพักมันเหนื่อยขนาดนี้"
ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะใช้คีย์การ์ดที่ถือมาเปิดห้อง พอเปิดเข้าไปก็พบว่าห้องมันกว้างมากเลยล่ะ ฉันล่ะเข้าใจเลยว่าทำไมคุณแม่ถึงอยากให้ฉันมาพักห้องวีไอพีแบบนี้นัก ห้องวีไอพีที่ว่าเนี่ย มันเป็นห้องพักซึ่งมีแค่ชั้นที่9เท่านั้น ไว้สำหรับกลุ่มประธานนักเลง(?)เอ้ย!! นักเรียน แล้วก็นักเรียนที่มีผู้ปกครองซึ่งร่วมบริจาคเงินให้โรงเรียนไม่ต่ำกว่า3ล้านบาท และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเพราะคุณพ่อของฉันบริจาคเงินร่วมสร้างที่นี่ด้วย6ล้านบาท ฉันก็เลยต้องพักในชั้นนี้ด้วย
ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงคนประตูเปิดเข้ามา พอกะว่าจะหันไปยิ้มต้อนรับก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นทำสีหน้าตกใจแทน
"นายพักห้องนี้หรอ!?!"
ฉันถามทั้งที่ไม่น่าจะถามเลย ก็เห็นอยู่ว่าเขาเดินเข้ามาในห้องนี้พร้อมกระเป๋าใบโตเลยนี่นา แถมคนอย่างพีมิกก็เป็นพวกไม่ชอบสุงสิงกับใครซะด้วย
เขาเงียบเป็นคำตอบก่อนจะเดินเข้าไปในห้องซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องฉัน
...เอาล่ะ คนแรกผ่านไป ทีนี้มารอดูกันว่าอีกคนจะเย็นชากว่านายนี่รึป่าว แต่อันที่จริงถ้าทายไม่ผิดฉันว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องนี้อีกคนต้องเป็นคนในกลุ่มประธานแน่(ขอเรียกย่อๆละกัน)
และแล้วคำตอบก็เปิดเผยออกมาแล้วว่า...
โป๊ะเชะ! มันใช่เลย
เพราะอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่นก็คือพีชนั่นเอง เขาเดินเข้ามาทักทายฉันด้วยท่าทางเป็นมิตรตามแบบที่เป็นตัวตนของเขา
"อ้าว เน พักอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ"
"อื้ม นายก็ด้วยสินะ"
"ช่ายย ถ้ามีปัญหาอะไรก็เรียกพวกเราได้เลยนะ ^^"
พีชพูดอย่างคนเข้าใจกันดีเลยล่ะ เพราะฉันก็เพิ่งย้ายเข้ามา คงยังไม่รู้จักส่วนอื่นๆของห้องนักหรอก
"ขอบใจมากนะ งั้นฉันไปเก็บของก่อนละกัน"
"ตามสบายเลยนะ ^^"
ว่าแล้วเขาก็ส่งรอยยิ้มหวานๆ ชวนให้ใจละลายมาให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าห้องไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น