คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สอน?
"ฟี้ ฟี้ ฟี้"หมอนี้อีกแล้ว-*-ฉันมองไปที่ร่างสูงที่กำลังหลับสบายใจอยู่บนเตียงฉันกลับบ้านมาก็เจอเลยหรอเนี่ยวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่ท่านออกไปทำงานและดูท่าว่าวันนี้จะไม่กลับซะด้วย(โอ้ท่านอเลาดี้ทางสะดวก-.,-//ไรเตอร์)
"กลับมาแล้วหรอ"ร่างสูงค่อยๆยันตัวขึ้นมาแล้วมองตรงมาที่ฉัน
"ถ้ายังไม่กลับก็ไม่เห็นสิถามแปลกๆ"ฉันเถียงไปแล้ววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือ
"งั้นหรอ"อเลาดี้ยังนั่งอยู่บนเตียง
"ห้องตัวเองก็มีทำไมไม่ไปนอน-_-"ฉันหันไปถามเขา
"เปิดประเข้าไปก็เจอกับระเบิดที่แอบพ่อเธอวางไว้แล้วจะให้ฉันเขาไปนอนยังไง"
รู้เหตุผลแล้วว่าทำไมฉันถึงได้อยู่เป็นโสด
"วันนี้พ่อแม่เธอไม่กลับใช่ไหม"เขาถามฉันด้วยสีหน้าที่กึ่งหลับกึ่งตื่น
"นายนอนไปก่อนก็ได้นะไม่มีใครว่า"
"มันหนาวนอนไม่หลับ"ร่างสูงลุกขึ้นเดินมาหาฉัน
"ผ้าห่มหนาขนาดนั้นเนี่ยนะอ๊ะ"อยู่อเลาดี้ก็กอดฉัน
"อย่างนี้ค่อยอุ่นขึ้นมาหน่อย"เขาพูดข้างหูฉันแต่เสียงใจด้วยนะฉันไม่หวั่นไหวกับคำพูด
ของนายหรอก!!
"นี่ปล่อยฉันนะ"ฉันพยายามพลักเขาออกไป
"ฟี้ ฟี้"อ้ากอย่ามาหลับตรงนี้นะเฟ้ยยย!!ฉันหยิบทอนฟาที่แอบซ่อนไว้ขึ้นมาเพื่อจะฟาดคนตรงหน้า
ฟึบ
เฮ้ยหลบได้ไงเนี่ย0-0
"ฮ้าว ปลุกกันดีๆก็ได้"นายแอบตื่นอยู่น่ะสิ
"ชิรู้งี้น่าจะฟาดตั้งแต่ตอนหลับอยู่ซะก็ดี"ฉับสบถ
"ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนเธอก็ไม่สามารถสร้างแผลให้ฉันได้หรอก"เขาทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง
"จะลองทดสอบดูไหมล่ะ"ฉันยกทอนฟาขึ้นมา
แกรกเสียงทอนฟากระทบกับพื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมอเลาดี้เข้าใกล้ฉันได้ในเวลาอันรวจเร็ว
"เธอน่ะต้องฝึกอีกเยอะนะ"
ตุมเขาไล่ต้อนฉันจนหลังชิดกับกำแพงร่างฉันเริ่มสั่นไม่รู้ว่าฉันรู้สึกอะไรกลัวหรือโกรธ
"กลัวฉันงั้นหรอ"เขาถามอย่างรู้ทัน
"ไม่ฉันไม่ได้กลัว"ฉันยังยืนยังคำพูด
"ตอนเธอเหมือนกับพวกสัตว์กินพืชที่ไร้ทางหนีแล้วนะ"อเลาดี้มองฉันด้วยสายตาที่ดูถูก
"ฉันม่ะอุ๊บOXO"อเลาดี้ปิดปากฉันด้วยริมฝีปากของเขาไม่จูบแรกของฉานนนนนนน
"อะอืม"ฉันเผลอครางออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวร่างสูงจึงได้ใจเขาเอาข้างหนึ่งมือกดท้ายทอย
ฉันไม่ให้หนีเขาไปไหนส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็รั้งเอวฉันไว้ทำให้ฉันไม่มีทางหนี
ตุม พลัก ผั้วะ ฉันทั้งทุบทั้งต่อยทั้งตีเขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันซะทีปล่อยฉันซะทีสิเฟ้ยยยย
มีอยู่วิธีเดียวแล้วล่ะ
ง่ำ ฉันกัดไปที่ริมฝีปากเขาเจ็มแรงเขาจึงยอมปล่อยฉัน
"...."เขาเช็ดเลือดที่ไหลออกมา
"ต่อไปนี้นายห้ามเข้าใกล้ฉันอีกนะ"ฉันมองเขาด้วยสายตาที่โกรธสุดๆ
"นี่"
"อะไร!!"
"เก่งนี้ที่สร้างแผลให้ฉันได้"เขายิ้มบางทั้งที่ปากยังมีเลือดไหลอยู่
เขาเดินมาลูบหัวฉันเบาๆ "ต่อไปนี้ถ้ามีใครทำกับเธอแบบนี้อีกก็คงรู้แล้วสินะว่าต้องทำอะไร"
เมื่อกี้นี้เขาสอนฉันงั้นหรอเอ๋
"ฮ้าวง่วงนอนชะมัดเลย"เขาอุ้มฉันขึ้นมา
"ทำอะไรน่ะ0-0"ฉันพยายามดิ้น
"นอนไง-_-"
"แล้วอุ้มฉันทำไมเล่า!!"
"จะกอด"ไอ้ผู้ชายหน้าหนาคนนี้นี่
เขาวางฉันลงบนเตียงแล้วพร้อมกับกอดฉันไว
"ปล่อยเซ่เจ้าบ้าอเลาดี้!!"
"ฟี้ฟี้ฟี้"เขาหลับไปแล้วอ้ากไอ้หมอนี่มันน่าจะฆ่าให้ตายซะจริงๆเลย!!
.......................................................................................................................................................................................................................................................................
(อเลาดี้)
ผมปล่อยให้ร่างบางที่ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์เลี้ยงดิ้นโดยไม่สนใจจะปล่อยเธอสุดท้ายเธอก็หมดฤทธิ์นอนหลับไป
ที่จริงเมื่อกี้ผมไม่ได้คิดจะสอนอะไรเธอหรอกแต่มันเป็นอารมณ์ของผมหมดเลย-_-ที่จริงผมก็ไม่คิดจะมา
ยุ่งอะไรกับทายาทของวองโกเล่หรอกนะ(เพราะมันไม่ใช่ธุระของผม)แต่บังเอิญมาเจอกับเธอความคิดผมจึงเปลี่ยน
อยากหาเรื่องแกล้งเธอทุกครั้ง
อยากหาทางใกล้ชิดกับเธอมากกว่าเดิม
เพราะอะไรน่ะหรอเพราะผมน่ะรักเธอเข้าซะแล้ว
..............................................................................................................................................................
รู้สึกเป็นยังไงบ้างค่ะกับพระเอกทั้งสองของไรเตอร์น่ารักมากเลยใช่ม้า
ฮิฮิไรเตอร์เลยจะลองแอบหาผลโหวดให้คุณท่านทั้งสอง
เพื่อจะดูว่าใครจะครบใจท่านผู้อ่านมากที่สุดนะค่ะ^^
นิยายเรื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลงก็ได้นะจ๊ะ^-^
ความคิดเห็น